Het was weer zover! 5 mei; biertje, podiumpje en een (matig) zonnetje. De dag dat we onze vrijheid vieren in Rotterdam vond afgelopen vrijdag als vanouds plaats in Het Park bij de Euromast en het programma was dit jaar dikker dan dik! Grote namen als De Jeugd Van Tegenwoordig, Lucas Hamming en DJ Paul Elstak en nasi man Quintis waren van de partij en ook de Sena Talent Stage powered by Popunie had dit jaar weer een ijzersterke line-up.

De aftrap werd verricht door Daimy Lotus, die zich vorig jaar als Limburgse afvaardiging naar de Sena Performers POPnl Award al in de kijker had gespeeld. Bovendien sleepte zij dat jaar met haar single Cannonball ook de titel 3FM Serious Talent in de wacht. Daimy bracht een mooie en meeslepende set en zette gelijk de toon voor de rest van de dag.

Vervolgens betrad Jo Goes Hunting het podium en zij lieten meteen goed weten dat ze er waren. Met rauwe, eerlijke, opzwepende avant-gardistische pop en vergezeld door wat humor van de muzikanten wisten zij de aandacht prima vast te houden. De uitgebreide band weet goed op elkaar in te spelen en samen voor één samenhangende harmonie te zorgen die goed in de smaak valt bij het publiek.

Ook de winnaars van de Sena Grote Prijs van Rotterdam 2016 waren dit jaar vertegenwoordigd op de Sena Talent Stage. Allereerst zangeres Jaskelis, die de prijs in de categorie Urban mocht opstrijken. Zij kwam met haar explosieve band het podium op om even goed te laten zien en horen waarom zij die prijs verdiend hebben. En of ze die hebben verdiend! Jaskelis blijkt met haar band een urban duizendpoot; een explosieve en dansbare set met een vleugje funk, een beetje jazz en wat r&b zorgde voor een goede variatie op de Popunie stage.

Ter bewijs van de enorme stijldiversiteit trad vervolgens The Cosmic Carnival aan. Deze rasmuzikanten hebben net een nieuw album uit waarop invloeden uit allerlei muziekstijlen als americana, soul, 70’s rock en psychedelische pop verwerkt worden. Ze zetten een harmonieus klankenspel neer en hun overtuigende show sloot goed aan op de rest van het programma.

Afijn, verder naar Iguana Death Cult. Want dat is me toch fijn! Ook deze gasten weten hoe je een fuif geeft, maar dan wel met pittige surf-rock. Zij mogen dit jaar ook Lowlands onveilig gaan maken, aangezien van deze muziek iedereen spontaan met de billen begint te schudden en de lokken los gooit. Dat matige zonnetje en lauwe biertje halverwege deze Bevrijdingsdag maakt opeens toch wat minder uit.

Zeker ook vanwege opvolger GOLD, die de fuif goed in stand houdt met hun loodzware rock. Dat doen ze dan ook met een genre dat de muziekredactie van de New York Times eerder omschreef als “serenely intense near-metal”. De haren blijven hierbij wapperen en de glimlachen die op de gezichten van de bezoekers staan spreken boekdelen.

Verder dan, en wel met niemand minder dan lokale helden The Jerry Hormone Ego Trip. Jerry Hormone weet met zijn catchy Nederlandstalige beatsongs boordevol spitsvondige teksten de lachers in groten getale op zijn hand te krijgen. Een show vol vindingrijke liedjes over tederheid, de kaketoekan, een medicijnman en zusjes van vrienden die stout, stout, stout zijn.

Daarop volgend; een kneiter-harde rockformatie genaamd Order Of The Emperor. Zij wonnen de hoofdprijs in de categorie Bands van de Sena Grote Prijs van Rotterdam 2016. Met invloeden als Black Sabbath, Thin Lizzy en het nodige bier, weten deze gasten wel hoe je een echt feestje geeft. Bewijs? De circle-pit die in een razend tempo aangroeide en de schreeuw om een toegift zelfs nadat de artiesten al het podium af waren. Star-status reached!

Alleen jammer van de 13-jarige Hollister meisjes die alvast vooraan stonden te wachten op Rotterdam Airlines Package en naar mijn idee niet viezer konden kijken. Moet je maar niet bij een rock-concert zijn (of überhaupt vooraan staan) 🙂

Over de Rotterdam Airlines Package ft. Jairzinho, Sevn Alias en Kevin kunnen we trouwens kort zijn; zij kwamen, zagen en overwonnen! Voor het podium was het stampvol en de songs werden woord voor woord meegezongen tot achteraan het veld. Ze hadden zelf gasten meegenomen in de vorm van BKO. Al met al een fantastisch voorbeeld van hoe lokale jongens door keihard werken en een goede aanpak kunnen uitgroeien tot publiekslievelingen waarvoor inmiddels geen festival meer te groot is.

Om dit muziekspektakel voor de vrijheid af te sluiten met een knaller, waren de Rotterdamse house goeroe’s Nino & Frankie ingezet. Nog één keer de voetjes van het kale gras, met DJ Paul Elstak die tegelijkertijd het andere veld platspeelt, ergens ver weg op de achtergrond.

Oftewel een lekkere afsluiting van een te gekke dag, want we kunnen er niet vaak genoeg bij stilstaan hoeveel waarde vrijheid heeft. Ook de vrijheid die muziek met zich meebrengt, en hoe dit fenomeen daadwerkelijk mensen samenbrengt en echt een boodschap over kan brengen. Daarom vind ik het Bevrijdingsfestival altijd de ideale aftrap van het festivalseizoen, want het laat toch maar weer mooi zien hoeveel kracht mensen en muziek samen kunnen hebben. Tot volgend jaar!!