Voor het eerst met z’n allen een aantal dagen op pad, voor het eerst spelen in het buitenland en voor het eerst meerdere shows achter elkaar: Er waren nogal wat ontgroeningen tijdens de tour van Goodnight Moonlight door Frankrijk en België.

Dag 1
Om nog een dagje te genieten van Parijs besluiten we om een dag eerder te vertrekken. De avond ervoor haal ik samen met Micha de bus op uit Amsterdam. Daarna slaapt Micha bij mij en Jente en spelen we oude Call Of Duty spelletjes tot we in slaap vallen.

De volgende ochtend komen onze boeker Job en drummer Jim aan en vullen we de wagen. Chantal heet ze, een rood met gele Ford Transit die veel wordt gebruikt door bands als Torii, The Mighty Breaks en Amber Arcades (volg de auto op Instagram @fordchantal). We gaan rijden en de helft van de band ligt al gauw te tukken.

Het is fijn dat zowel Micha als Job kunnen rijden, zodat ze elkaar een beetje kunnen afwisselen. Eenmaal in Parijs aangekomen kunnen we na wat chagrijnige en heel vriendelijke Franse mannetjes parkeren en inchecken. We doen ergens een biertje want het is Happy Hour (die kwamen we nog veel tegen) en daarna gaat Job op zijn hotelkamer Ajax – PSV kijken, terwijl wij even het standaard rondje Louvre/Eiffeltoren wandelen.

Eenmaal terug wil Job het gek genoeg niet over de wedstrijd hebben en gaan we eten bij een restaurant. Na nog meer biertjes willen we even langs de venue van de volgende dag lopen maar staan er honderden politiebusjes op de bastille in verband met de uitslagen van de verkiezingen. We zoeken nog een laatste terrasje op en duiken onder de lakens.

Dag 2
Ik word wakker en zie vanuit mijn raam een zwerver liggen op straat: als muzikant krijg je natuurlijk niet de best gelegen hotels, hoewel we niets te klagen hebben. Micha, Jente en ik gaan nog even naar de dierentuin en daarna gaan we met z’n allen in rap tempo drie platenzaken in Parijs opzoeken. Born Bad Records: fantastische punk/hardcore collectie met veel releases van bijvoorbeeld Sacred Bones Records. We nemen cassettes van Tall Juan en Enjoy (The Garden) en een plaat van Cult Of Youth mee.

Smallville Records: prachtig ingerichte zaak, onderdeel van technolabel Smallville. We nemen een print mee van Stefan Marx (illustraties voor o.a. Mac DeMarco) en een slipmat. Voor meer bandgerichte muziek worden we doorverwezen naar Ground Zero/Nationale Records, waar ik nog even een Mount Eerie plaat score. Die zijn moeilijk te vinden in winkels dus mijn dag kon niet meer stuk. Oh ja, we moeten nog gaan spelen! Snel terug naar de wagen en naar ons allereerste buitenlandse optreden.

De venue Supersonic ziet er niet verkeerd uit en we krijgen baguettes met camambert als avondeten. De soundcheck verloopt goed en de twee andere bands die samen met ons spelen zijn niet precies onze stijl, maar van prima kwaliteit voor je eerste show buiten Nederland. De zaal staat behoorlijk vol en het spelen gaat ons prima af. Ook Engels praten tijdens de show begon snel te wennen. We krijgen veel goede reacties achteraf, ook veel van mensen die ons al een tijd kennen, wat al helemaal tof om te horen was.

Dag 3
Natuurlijk hadden we na de show ook nog een terrasje gepakt (onze boeker Job heeft ons veel geleerd over ‘hozen’) dus we doen lekker rustig aan in de ochtend. Het ontbijt stelde niet gek veel voor maar ik had als een echte Nederlander een lekkere pot Duo Penotti mee dus alles was goed.

Op weg naar Lille! Onderweg drinken we smerige koffie bij een benzine station en eten we (alweer) stokbrood met camambert. Lille is een mooi stadje, maar voor zover wij hebben beleefd een beetje saai. Job had nog steeds geen plaat gekocht dus we gingen weer, deze keer naar Behind Records. Daar niet gescored, behalve Jim die een vaporwave plaat voor zijn broertje meenam. Na een halve liter, mede mogelijk gemaakt door de Happy Hour, ontmoeten we de programmeur van de show, Max. We lopen nog een rondje door de stad en gaan dan naar het DIY Café, waar we die avond spelen.

Een tof café met daaronder een soort kelder waar bands spelen. Qua techniek een beetje een downgrade ten opzichte van Supersonic, maar qua vibe juist meer ons ding. Onze support act Twirrl is een psych/indie project met een 4-track cassetterecorder als backing track. Een toffe show, we hopen hem eens terug te zien met een hele band. Onze eigen show verloopt goed, en die avond slapen we bij programmeur Max. Hij heeft een tof apartement in Lille, af en toe een beetje crappy maar op de goede manier. We doen nog wat biertjes (sommigen van ons nog wat meer) en daarna slapen we als een roos.

Dag 4
De ochtend daarna word ik veel te vroeg wakker door de zon die recht in mijn ogen schijnt. Ik loop een rondje door de stad om een ontbijtje te scoren bij een supermarkt. Als een goede huisvader bak ik eitjes voor de band en Jim zet oude Descendents hitjes op tijdens het ontbijt. We bedanken Max voor zijn gastvrijheid en geven hem wat van onze merch, waarna we onze reis voortzetten richting de laatste show: Trefpunt, Gent.

Van de reis kan ik me niet heel veel meer herinneren aangezien ik nog wat slaap in te halen was, maar lekker weer was het niet. We zijn er redelijk snel en omdat Job verdorie nog steeds geen plaat heeft gaan we naar Music Mania, mijn favoriete zaak in Gent. Ook daar kan hij niks vinden, maar ik loop naar buiten met een gele single van Yellow Magic Orchestra (70’s synthpop uit Japan) en een oude Deerhunter ep.

We pakken weer een terrasje en zijn een beetje uitgeput. Daar realiseren we ons dat touren flink vermoeiend kan zijn en dat elke dag volop van de stad genieten nou eenmaal te veel energie kost. Hoewel het heel tof was gaan we de volgende keer het een stuk rustiger aan doen.

De laatste show in het Trefpunt is een mooie afsluiter. De support act was het enthousiaste Budget Trash uit Vlaanderen, een garagerock act die nog jonger is dan wij (dat komen we niet veel tegen tijdens shows). Het publiek was zeer enthousiast en de show gaat ons gemakkelijk af: na drie shows achter elkaar merk je dat het toch soepeler gaat, hoeveel je ook van te voren repeteert. Flink uitgeput gaan we naar huis, voldaan van de succesvolle tour.

We hebben veel geleerd van deze korte maar succesvolle tour. Veel uitrusten, je bent ten slotte toch een soort van aan het werk. Internationaal publiek is vaak enthousiaster, en het geeft voldoening om voor mensen te staan die je totaal niet kent. De meeste mensen uit onze scene hebben ons al een keer gezien in Nederland, dus het was heel leuk om het zo eens mee te maken. We gaan snel weer terug!