Tourverslag: Sacrificial Chanting Mood in Frankrijk

Vanuit Music Export Rotterdam worden doorlopend ondernemende Rotterdamse muzikanten ondersteund die bezig zijn ook voet aan de grond te krijgen buiten de landsgrenzen. Sacrificial Chanting Mood ging in juni op tour door Frankrijk en over hoe die ervaring was lees je in het volgende verslag!

Het is vandaag 4 juni. De eerste dag van ons Frans avontuur. Iedereen lijkt goed gestemd, we zijn allemaal super benieuwd naar wat voor mensen we gaan ontmoeten, op welke plekken we terecht komen, hoe de shows zullen gaan, of we wat kunnen slapen, en natuurlijk; wat we gaan eten en wat voor speciale snacks we onderweg tegenkomen.

Iedereen was op tijd vanochtend om te verzamelen. Alicia en Doortje kregen zelfs nog koffie, van de mensen die een volkstuin hebben, verderop bij Soundport. Ik weet niet of een perfecte start van een tour bestaat, maar dit zou er een kunnen zijn. We hebben een grote bus gehuurd, de laadruimte is zo ontzettend groot dat er wel drie backlines in zouden passen. We maken ons wat zorgen of het niet te groot is om te kunnen parkeren, maar we hebben macht op de weg. Zo is ons verteld.

Lille
We beginnen de reeks met een optreden in Lille, als voorprogram van Drahla. Landgenoten Spill Gold stonden eveneens op de bill, maar moesten wegens een keukentrap-incident helaas afzeggen. Ze hebben een mooie nieuwe plaat uit die iedereen zou moeten luisteren. De zaal, Aeronef, blinkt uit in grootte, zowel de zaal zelf, als het aanbod van met veel zorg gemaakt voedsel wat van alle kanten naar ons toekomt. Onze pro-tip voor een tour in Frankrijk: zet een kaasplank op je rider. Er bestaan meer dan 750 verschillende soorten kazen in Frankrijk, met een beetje geluk kun je zo al tourend overal de lokale kaascuisine uittesten en die is de moeite waard.

We maken ons wat zorgen. 10 minuten voor showtijd staan er ongeveer 5 mensen voor het podium. We sluiten stille vrede met een ‘inkomer’ show, generale repetitie, opwarmronde, maar verbazen ons als we bij de eerste noten een zaal vol (!) mensen voor onze neus hebben staan. Aandachtig luisterende mensen vastgeplakt aan het podium. Het geluid voor ons is super. We hopen voor de mensen in de zaal ook. We hebben er vertrouwen in want de crew is geweldig. We spelen de set en het voelt als 4 minuten. het vloog voorbij. We verbazen ons nogmaals om de volle zaal.

Eervolle vermelding van de dag: geluidstechnicus Gaultier
Liedje van de dag: Spill Gold – Witches Finger

We hebben lekker geslapen, en zijn goed wakker geworden in Lille. We verzamelden en gingen onderweg op dag 2 van ons Frans avontuur. We hebben veel goede reacties gekregen, en de eerste show was een hele fijne. We zijn rustig, de spanning van de eerste is weg. De eerste tolwegen worden afgerekend. Onderweg zijn we gestopt op een prachtige plek naast een rivier en zo’n 100m verwijdert van de Bic fabriek – van de pennen. Het was opmerkelijk, maar ook hebben we heerlijk even bij het water gezeten om te picknicken en onze boeken te lezen. We gaan weer op pad, en geraken steeds verder in de buurt van Parijs. We raken in een veel te heftige verkeersituatie. We zijn in de Franse hoofdstad.

Parijs
De tweede show van de tour is in een grotachtige kelder in Parijs, La Mecanique Ondulatoire, samen met indie band Special Friend. Voorafgaand zijn we in elk mailcontact gewaarschuwd dat we écht niet boven het geluidslimiet van 102 dB mogen uitkomen en om de druk subtiel nog extra te verhogen hangt er een grote digitale dB meter boven ons hoofd op het podium, die fel rood knippert als je over de schreef gaat. We werden er zenuwachtig van.

We zetten iets te ingehouden in, omdat we graag rekening houden met de buren van de kelder, maar draaien uiteindelijk de versterkers toch verder open en terug, wat prima blijkt te zijn. Het was een leuke show!!! En het viel alles mee. Ook is de hele set gefilmd door een man. Misschien staat alles nu op YouTube. dat weten we niet. We gaan met de metro naar de plek waar we overnachten. Ze hebben 2 katten en het ligt midden in een wijk waar enkel winkels zijn waar je bruidsjurken, en pakken kan kopen. Er zit niets voor ons bij helaas.

Eervolle vermelding van de dag: onze drummer Paul! Los van het feit dat Paul een van de leukste drummers is om mee te spelen is hij een van de beste chauffeuren die ons land rijk is. Terwijl de rest met dichtgeknepen billen zat of aan het plafond geplakt was (uit angst), reed Paul zeer organisch, snel en veilig door alle verkeer euvels heen als chauffeur en tourguide ineen. We kennen nu alle skate hotspots van Parijs.

Liedje van de dag: Figgie – Soms

Rustdag!
Genoeg tijd voor het bezoeken van platenzaken, Sacre Cœurs, begraafplaatsen en bankjes in parken met croissants. het is prachtig weer. Deze ochtend voelt een beetje als vakantie.

In de namiddag reizen we alvast naar Rennes waar we de dag erna pas hoeven spelen en we komen aan in het ouderlijk huis van de festival organisator, waar we bij zijn moeder Elizabeth mogen logeren. Daar worden we twee dagen lang volgestopt met heerlijke lekkernijen, thee en rode wijn (gecureerd door bassist Arjuna), worden we toegestopt met fleece dekentjes bij ondergaande zon en waar we puzzels leggen in ons slaapvertrek. Deze dag is als een droom, en dit is denk ik naast het feit dat je als muzikant leeft voor je muziek ook datgene wat touren leuk maakt; je komt op geweldige plekken en ontmoet geweldige mensen.

Eervolle vermelding van de dag: Elizabeth
Liedje van de dag: Toto Boroto – Internet

Rennes
Pies Pala Pop is een super sympathiek openlucht festival in Rennes. Lees: ‘sympathiek’ op de beste manier mogelijk: de liefste mensen ooit die met heel veel liefde en zorg een festival organiseren. Cut outs van katten hoofden zijn overal als versiering te vinden. Er zijn meerdere vermeldingen wat betreft gedragsregels; iets wat vaker op festivals aanwezig zou mogen zijn.

We kunnen een prettige soundcheck doen want we spelen als eerste. We hebben alle tijd, de crew is erg vriendelijk en snel. We hebben het idee dat dit wel eens de leukste van de rit zou kunnen worden. We doen een interview voor de radio en worden gefilmd, we eten crêpes, we krijgen een boek cadeau (to kill a Mocking Bird) in onze kleedkamer en we spelen een super fijne show.

Na ons speelde de band Holiday Ghosts, die erg fijne liedjes maken. Misschien wel (naast Paul) de coolste drummer die we deze tour hebben mogen meemaken. Het is mooi weer, de mensen luisteren aandachtig en mogen ’s avonds weer bij Elizabeth slapen.

Eervolle vermelding van de dag: de kat van Elizabeth, JeanJean, die ons na het optreden stond op te wachten en hielp met uitladen en knuffels
Liedje van de dag: Space Siren – Who Makes Me Try?

Lisle Sauvage
In de middle of nowhere, na een uur rijden op hobbelige landwegen in een klassiek oud Zuid-Frans stadje, waarvan je aanneemt dat alles verlaten is na de vorige lichting vergrijzing en denkt.. dit wordt mogelijk een zeer ongemakkelijk dorpsfeest.. vinden we Lisle Sauvage.

Een festival wat door de ‘stad’ Lisle verspreid is over verschillende locaties en een soort oase blijkt van kunstenaars, krakers, queers, punkers en wederom zeer getalenteerde koks. het is hier super gemoedelijk, geweldig, de programmeur weet ontzettend veel van muziek. En er wordt alweer(!!) zo goed voor ons gezorgd.

We worden volgestopt met lekker eten en spelen een super fijne laatste show van de tour in een afgeladen schoolmusical achtige zaal. Een soort aula, ik hoop dat er tijdens kerst ook een musical is. Of de eindmusical van de basisschool elk jaar. Of misschien een balletuitvoering van de lokale balletschool. Of een talentenjacht, waar je alles mag doen wat je wilt laten zien qua performance.

Na afloop vinden we onderweg naar onze slaapplek een nachtelijke onbemande pizza automaat, die we als gore kers op de week nog even moeten uitproberen. De conclusie: fantastisch dat het bestaat, maar de volgende keer rijden we eraan voorbij.

Eervolle vermelding van de dag: eigenlijk gaat deze eervolle vermelding over heel de week: Thijs de tourmanager! De persoon die de hele week ons leven rooskleuriger heeft gemaakt als rots in de branding. Zonder hem, waren we niks.

Liedje van de dag: Radical Kitten – Say shit (to your boss)

Volg Sacrificial Chanting Mood op Instagram.

Deze tour werd mede gefinancierd door Popunie Music Export Rotterdam.

Tourverslag: Nagasaki Swim op SXSW in Austin, Texas

Vanuit Music Export Rotterdam worden doorlopend ondernemende Rotterdamse muzikanten ondersteund die bezig zijn ook voet aan de grond te krijgen buiten de landsgrenzen. Nagasaki Swim vertrok eerder dit jaar naar de Verenigde Staten voor South by Southwest (SXSW) in Austin, Texas. Hoe deze paar dagen waren lees je in het volgende verslag!

Met groot genoegen kregen wij met Nagasaki Swim vorig jaar het bericht dat we geselecteerd waren om te spelen op South by Southwest, hét showcase festival in de Verenigde Staten dat ieder jaar in Austin, Texas plaastvindt. Op 11 maart vertrokken we samen met onze vrienden van de band Library Card naar Schiphol om de grote oversteek te
maken.

Als ik (Jasper, gitarist en zanger) vroeg moet opstaan, gaat slapen altijd maar moeizaam. Ieder uur wakker worden van een stressvolle droom, maar dat was deze keer wel handig want ik kreeg midden in de nacht bericht dat het vliegtuig twee uur later zou vertrekken. Eigenlijk ook wel lekker, want we konden net wat langer blijven slapen. We verzamelen met het Rotterdamse deel van het gezelschap op Rotterdam Centraal en vertrekken vanuit daar naar Schiphol.

Afgezien van die vertraging gaat de rest van de reis hartstikke soepel, en binnen no time zitten we met een kopje koffie te wachten om te kunnen boarden. Het vliegtuig, dat rechtstreeks naar Houston vliegt, is heerlijk rustig. We liggen languit op de lege achterste rijen, en ik kijk de helft van Pixar’s Cars om vervolgens nog wat werk af te maken op mijn laptop. Achter mij hoor ik de rest van het gezelschap fanatiek potjes Mariokart spelen: ieder heeft zo een manier om de lange vlucht te doorstaan.

Eenmaal aangekomen in Houston gaan we door de douane, wat allemaal hartstikke soepel verloopt. Jim van de band Tramhaus was al iets eerder aangekomen en had fijn uitgelegd hoe alles er aan toe ging, zodat we wisten wat ons te wachten stond. We hoefden geen visum, omdat we geen betaalde shows speelden op SXSW. Dus een ESTA volstond bij deze tour.

Met twee joekels van auto’s (zoals dat gaat in de VS) rijden we richting Austin. Een mooie rit waarbij we de zon zien ondergaan met wat klassieke Amerikaanse taferelen in het landschap. Om onze chauffeur en drummer Paul een beetje wakker te houden zet ik het laatste uurtje wat EDM remixes aan, en zo komen we veilig aan bij onze Airbnb. Snel een bedje uitkiezen en heerlijk slapen.

De volgende dag hebben we gelijk een show in de middag: een korte set georganiseerd door Buma Cultuur, een borrel voor (voornamelijk) Nederlandse muziekprofessionals in Austin. Die ochtend moeten we onze gehuurde spullen ophalen, maar dat ging niet helemaal zoals gepland. Het verhuurbedrijf wilde graag dat we 8.000 dollar aan borg betaalden en dat gaat niet zo makkelijk natuurlijk.

Met nog een paar uur tot onze set vinden we in rap tempo een ander verhuurbedrijf met iets coulantere regels en we spelen een leuke eerste show. Die avond speelt ook Library Card hun eerste optreden.

De dag daarna hebben we de tijd om wat shows te zien. Er spelen ontzettend veel Amerikaanse bands die ik wil zien in Austin, die iets minder snel naar Nederland komen. Onder andere Horse Jumper of Love, Teethe, Allegra Krieger en Lomelda spelen erg mooie shows en het is ook een goede kans om een praatje met ze te maken!

De dag erna hebben we twee shows voor de boeg. Eerst onze officiële show in een hotel, en zo’n 40 minuten daarna (een enorm korte change over met nog een stukje rijden ertussen) een onofficiële show in een venue/bar. Beiden shows zijn leuk en hebben een hele andere sfeer: de officiële iets statelijker (het is een erg chique hotel) en de onofficiële juist wat losser. We krijgen leuke reacties op de shows en we eindigen de avond met een biertje bij de Airbnb.

De dag daarna hebben we nog de tijd om wat meer shows te zien en mensen te ontmoeten.
Vooral de Dear Life Records showcase is erg leuk, met bands als Fust, Hour en Little Mazarn in een kleine zeefdrukkerij.

Het was al met al een heel bijzondere trip, met leuke shows en leuke mensen. Een vruchtbare grond voor de volgende tour!