Tourverslag: Half Way Station opnieuw op minitour in Frankrijk

_DSC0580Vanuit Music Export Rotterdam worden doorlopend ondernemende Rotterdamse muzikanten ondersteund die bezig zijn ook voet aan de grond te krijgen buiten de landsgrenzen. De band Half Way Station heeft al buitenlandse ervaring (o.a. Albanië) en trok er ditmaal wederom op uit richting Frankrijk. In dit tourverslag delen ze opnieuw hun ervaringen.

Tien uur rijden naar Bretagne, vervolgens vijf uur naar Parijs en dan weer vijf uur terug naar huis. Drie optredens en een flinke reis in korte tijd… Ondanks dat, hebben we er heel veel zin in. Door dit soort tripjes proberen we ons netwerk en publiek in Frankrijk verder uit te bouwen.

10873532_807182859327668_974363242514609851_oVrijdag 12 december: Louargat, Bretagne
Vrijdagochtend rijden we om zes uur weg van onze bandruimte. Over precies 12 uur moeten we aankomen in Louargat (omgedoopt tot ‘Louwersgat’) in Bretagne voor de soundcheck van onze eerste show. In de bus is de sfeer meteen goed. Iedereen heeft er echt zin in om die Fransen weg te blazen!

Le Commerce is klein, maar het podium ziet er vet uit! We bouwen vlot op en kunnen onze spullen op de derde verdieping kwijt, waar een kamer voor ons is klaargemaakt. Zo rond acht uur, half negen komen er steeds meer mensen binnen en voor we gaan beginnen staat de zaal vol. Hatsa!

We spelen een donkere set en eindigen met ons nieuwe werk. Ons publiek – voornamelijk gekke boeren en crusties – hebben we gefascineerd achtergelaten. De eigenaresse nodigt ons de volgende ochtend uit om nog eens terug te komen. Stiekem hopen we op een flinke zomertour in deze regio… Er zijn heel veel festivals en supertof publiek!

_DSC0527Zaterdag 13 december: Parijs
We vertrokken in de ochtend en waren vijf uur onderweg naar Parijs. We speelden in de rock-club OPA. Vanavond zijn er, behalve het publiek voor de andere band die speelt (Sons of Distortion), ook mensen speciaal voor ons gekomen. Mensen die we vorige keer ook in ons publiek hadden en bovendien waren er mensen van een muziekblog komen kijken, die een live-review hebben geschreven.

We merken dat we er lekker in zitten en muziek maken gaat als vanzelf. We spelen een ruige show, alles los. Na de show vragen de mensen van het blog of ze de volgende dag een interview met ons kunnen doen. Het interview verschijnt in januari, maar het live-verslag is hier al wel te lezen.

Zondag 14 december: Cachan (Parijs)
Het was fijn wakker worden in het huis van Maurice op Montmartre. Het voelt eigenlijk gewoon als ons Parijse thuis. Relaxed douchen en goed ontbijten. Deze ochtend krijgen we een briefing van Maurice en Tiphaine (nu: Motif Music) over de gang van zaken en dingen die geregeld moeten worden voor onze terugkeer in januari en februari. In januari zijn we uitgenodigd om live te spelen in een radioshow. In februari zijn we bevestigd in de finale van de wedstrijd van Le Réservoir. Goed nieuws allemaal!

Rond vier uur vertrekken we naar Cachan, een uurtje rijden. We komen aan op een grote universiteitscampus. De venue is eigenlijk een heel mooie plek, een goed vieze grot. Er vindt ineens een moeizame soundcheck plaats – die wel vier uur duurt – waarbij zich zeker 10 technische problemen voordoen. Hun apparatuur is nu weer gerepareerd. Door het uitstekende werk van Matthijs hebben we een supergoede show kunnen geven in Track ’n Art. Het was een magische avond die resulteerde in een drumjam op de eigen muziek van de programmeur van de tent zelf. De volgende dag waren we de ’the talk of the town’!

_DSC0717We deelden die avond het podium met de Franse band The Ludes. Heel aardige gasten, waarmee we ook wat informatie hebben kunnen uitwisselen over bijvoorbeeld de Parijse muziekscene, goede plekken om te spelen, toffe muziek etc. Uiteindelijk heb je daar toch het meeste aan.




Half Way Station – Live at Track ’n Art

De laatste ochtend nog even uitgeslapen en baguettes gegeten, en daarna toch echt weer terug naar ons eigen koude kikkerstadje. Chris Rea’s Driving Home for Christmas op repeat, en ’s avonds op tijd terug om een stamppotje te eten in Rotown. We kijken uit naar onze retour in januari en februari, Bisous!

Voor meer informatie over Half Way Station bezoek je hun website en eerdere tourverslagen lees je hier (Albanië) en hier (Parijs).

Deze tour werd mede gefinancierd door Popunie Music Export Rotterdam.

 

Meer zoals dit

Dat maak ik zelf wel uit!

Daisy CoolsEternal Newcomer: iemand die ergens net zo lang verblijft totdat hij/zij de plaats goed heeft leren kennen, maar zich niet helemaal aan de plaats bindt omdat het vertrek binnen afzienbare tijd nadert. Zit ergens tussen toerist en bewoner in en blijft daardoor altijd een nieuwkomer.

Wanneer ik tijdelijk in een nieuwe stad woon voor The Europe Files ben ik een ‘eternal newcomer’. In 2011 in Palermo (de tweede stad in The Europe Files) ontmoette ik Mike en Juergen die precies 91 dagen op verschillende plekken over de hele wereld verblijven en vervolgens na elke plaats een reisgids schrijven. In een gesprek met Mike en Juergen noemden zij zichzelf, mij en iedereen die langere tijd op één plek is een ‘eternal newcomer’. Ik bedacht er vervolgens een definitie bij.

Twee jaar geleden schreef ik in Lissabon het nummer Eternal Newcomer. En in februari begin ik als ‘eternal newcomer’ aan de roadtrip terug naar Portugal. De hoofdstad van de streek Alentejo, Beja, wordt voorlopig mijn nieuwe Portugese uitvalsbasis. Ik ben optredens aan het plannen, mijn Portugees dat langzaamaan niet nergens meer op lijkt aan het oefenen, en bezig met nieuwe songs.

Dus in plaats van steeds zo’n zes maanden in een andere Europese stad te wonen en na elke stad een ep uit te brengen, ga ik nu terug naar een gebied dat ik eigenlijk al achter de rug had om daar te wonen en tussendoor in Nederland te zijn. Darn! Ik had zo’n vastomlijnd plan en nu ga ik afwijken van mijn route. Kan dat wel? En ik weet niet eens hoe lang ik in Portugal ga blijven! Die 91 dagen ben ik nu al zo’n drie keer gepasseerd. Hoe lang blijft iemand eigenlijk een eternal newcomer?

Wacht! Soms vergeet ik het even, maar dat kan ik natuurlijk helemaal zelf bepalen! De vrijheid, dat is juist het mooie aan het zelfstandig ondernemen. De mogelijkheid om mijn eigen regels te buigen, de koers te wijzigen en te herdefiniëren waar ik vind dat dat nodig is. Dus, herziene definitie:

Eternal Newcomer: iemand die ergens net zo lang verblijft totdat hij/zij de plaats goed heeft leren kennen en zich aan de plaats bindt ook al weet hij/zij dat het moment van vertrek ooit komt. En toch zeker zelf wel uitmaakt hoe lang hij/zij ergens blijft!

Vanaf februari houd ik op deze website mijn belevenissen bij.

Daisy Cools

Dat Daisy Cools vroeg of laat een project als ‘The Europe Files’ zou bedenken was onvermijdelijk. Reizen, optreden en liedjes schrijven: het zijn dé ingrediënten waar Daisy inspiratie van krijgt. In een reeks van zes ep’s onder de noemer ‘The Europe Files’, woont Daisy steeds zo’n 5 maanden in een Europese stad waar ze optreedt en liedjes schrijft. Haar eerste bestemming ‘The Paris file’ kwam uit in 2011, waarna Palermo (2012) en Lissabon (2014) volgden. Op zoek naar het gevoel van vrijheid, deelt Daisy door middel van haar liedjes haar ervaringen tijdens haar verblijf in de verschillende steden. 

Na maanden in het warme zuiden te hebben doorgebracht, wil Daisy binnenkort juist koudere sferen opzoeken met een verblijf in Reykjavik. Voordat zij in 2015 naar de IJslandse stad afreist, viert zij in Nederland het voltooien van het eerste deel van de reeks met o.a. een album en optredens met haar band. Meer informatie over Daisy en haar muziek kun je vinden op www.daisycools.com.