Vanuit Music Export Rotterdam worden doorlopend ondernemende Rotterdamse muzikanten ondersteund die bezig zijn ook voet aan de grond te krijgen buiten de landsgrenzen. Rotterdamse band Half Way Station heeft al ervaring in het buitenland (o.a. Albanië) en trok er ditmaal op uit richting Frankrijk. In dit tourverslag vertellen ze over hun ervaringen.

Na een lange, grijze reis op maandag 25 augustus met alléén maar regen onderweg, komen we om een uurtje of tien aan bij de Rue Lamarck, de weg die rondom Montmartre loopt. Volgens de tomtom in onze gloednieuwe tourbus hebben we onze bestemming bereikt. Een tomtom in de auto is fijn. Het voorkomt een boel discussie en frustratie in een bandbus vol met dit soort karakters. Nu was er slechts nog een woordenwisseling elk half uur om welke muziek er gedraaid mag worden. Half Way Station is uiteindelijk gewoon een lekker stelletje bij elkaar zo, na toch al weer zo’n vier jaar bezig te zijn.

Het appartement van Maurice Vogt, vriend en co-producer van onze nieuwe plaat (DODO, komt dit najaar uit!) is ongeveer 65 m². Heel groot voor Parijse begrippen. Vrij klein als slaapplek voor acht mensen. Uit de tourbus springen er vijf: Rikke Korswagen, Elma Plaisier, Mink Steekelenburg, Danny Lelieveld en Matthijs Stok. Bart Hoogvliet komt morgenochtend met de trein – kon een concert van Thee O’Sees’s niet missen! Dan volgen er later op de dinsdag nog twee BlaBlaCar-survivors: Alina Fejzo, danseres en Mireille Wieggers, fotograaf – die het trouwens ook érg goed doen als merch-girls.

Na een goede nachtrust – bekaf van de rit en het sjouwen van de spullen naar vier hoog – beginnen we onze eerste Parijse dag met een laatste repetitie vóór onze belangrijke showcase in Le Reservoir. Om parkeergedoe te voorkomen, lijkt het ons handiger om met instrumenten de metro te nemen. Gemakkelijk is anders, maar uiteindelijk eigenlijk best te doen.

Tiphaine ‘le pitbull’ Thomasse, onze nieuwe Franse manager, heeft voor ons een ruimte gereserveerd bij Basement. Een stoffige, beige, oldskool oefenruimte, zoals we hem allemaal kennen. Achter de balie staat een relaxte, Zwitserse gast die ons de weg naar de ruimte wijst. Eerste rechts. Goeie plek wel. De cracky piano met drie slappe toetsen kost toch nog 6 euro per uur, maar whatever.

Daarvoor hoeven we onze piano niet mee te slepen in de metro. Fijn dat we daar kunnen repeteren en alles daar nog even goed door kunnen spreken met Matthijs. Matthijs Stok kennen sommigen van jullie misschien wel als geluidsman bij Rotown. Heel blij zijn we dat hij met ons mee wilde gaan om ons geluid te doen. Zoals jullie misschien op het filmpje van ons optreden kunnen zien (zie onderaan), kregen we bijvoorbeeld een brute lichtshow tijdens bij optreden… Dat kwam omdat de geluidsman van Le Réservoir meteen dikke vrienden was geworden met Matthijs en zich, nu hij zijn handen toch vrij had, uit enthousiasme op de lichttafel had gestort (kudos). Dat bleek nog maar één van de vele kwaliteiten van Matthijs. Matthijs blijkt te bezitten over een goeie dosis humor en praat niet te veel. En bekkentassen en basversterkers zijn hartstikke zwaar, maar daar hoor je hem helemaal niet over klagen.

Tegen het einde van de repetitie stapt Tiphaine de oefenruimte binnen met het laatste nieuws. Ze maakt nu kennis met Mink, Bart, Danny en Matthijs, enchanté. Tiphaine werkt voor de Franse tak van een major label en heeft veel contacten in de Franse muziekindustrie. Zeg maar het kaliber muziek waar je als oprechte, authentieke muzikant acuut misselijk van wordt. Via Maurice maakte ze kennis met onze muziek. Ze is zelf erg fan van de muziek (jawel ze zingt alles mee), maar vanuit haar ervaring weet ze dat het lastig kan zijn om muziek die net even minder pleasing is te verkopen. Rikke heeft haar echter weten uit te dagen, dus dat kan best wel eens interessant zijn.

In de afgelopen twee maanden voorafgaand aan deze tour, hebben Rikke en Tiphaine namelijk al heel veel werk verzet. De persmap van Half Way Station staat nu als een huis (dankzij de mooie foto’s van Fred Ernst, Wim Barzilay en Richard Beukelaar), nieuwe persfoto’s zijn gemaakt (door Karmijn Steekelenburg en Marieke Odekerken), nieuwe promo cd’s komen vandaag of morgen binnen, subsidie van de Popunie is toegekend, we hebben keihard gerepeteerd om een goede indruk te kunnen maken op haar en haar contacten, een nieuwe tourbus is aangeschaft… zo’n voorbereiding vraagt nogal wat. Maar toch fijn dat Tiphaine zich in ons vastbijt en veeleisend is. En we hebben het daardoor allemaal maar mooi gefixt! Zo’n voorbereiding laat je zeker voelen van je zaak en uiteindelijk werkt dat door in alles. Het blijft daarbij gewoon altijd bijzonder dat er mensen op je pad komen die in je geloven en met je gaan samenwerken. Als dat gebeurt kun je maar beter zo snel mogelijk aan de bak!

We pakken samen met haar de metro terug naar Rue Lamarck om snel onze spullen op te halen. Meteen door naar café Aperock, waar we vanavond ons eerste optreden spelen! De show is onderdeel van een avond met drie acts. De eerste singer/songwriter is Bogus Solleone, waarvan we verder eigenlijk niet veel weten nog.

Eric Milliard, de tweede act en lokale held, is een vriend van Maurice die Rikke heeft ontmoet een paar maanden daarvoor. Maurice en Rikke namen zijn liedjes op in Le Vallon, het huis in Le Provence waar we ook ons nieuwe album hebben opgenomen. Eric maakt humoristisch-erotische liedjes en heeft veel fans meegenomen. Onze beheersing van het Frans was helaas nog niet helemaal goed genoeg om alles te kunnen volgen, maar aan het publiek te horen is zijn Caresse Moi een hit. Aan onze beheersing van het Frans moeten we sowieso iets doen. Het zou toch leuk zijn als we overmorgen iets verstaanbaars kunnen zeggen tegen het Franse publiek.

We spelen in de kelder van een soort Tikibar, een surfrockbar, stampvol met hele leuke mensen! Het podium is een poppenkastje met rode gordijnen en een PA-setje voor de zang. Hmm, we zijn enigszins op de situatie voorbereid en hebben alle instrumenten in mini- of akoestische vorm meegenomen. We hebben alleen nog niet op deze manier onze nieuwe liedjes gespeeld, eens kijken hoe dat uitpakt. We beginnen ons optreden maar meteen met de nieuwe.

Het wordt door het mooie podium met de rode gordijnen en de akoestische instrumenten een bijna theatrale performance. Een geladen spanning drukt op het publiek in de plakkerige lucht. Tegen het einde van de show hebben we die Fransen echter helemaal te pakken en nemen we ze mee naar meer down ’n dirty rock ’n roll: We laten iedereen dansen en schreeuwen… lekker zweten! Na zeker vijf toegiften en geklaag van de buren, zullen ze daar onze naam niet snel vergeten!

Eric geeft ons nog die avond de doos met onze promo cd’s, die bij hem thuis zijn bezorgd, omdat Maurice niet thuis was. Gelukkig precies op tijd binnen! Na het nodige aantal gratis GinTonics, maken we als cadeautje van de barman nog een shotje alles soldaat en halen we nog nét op tijd de laatste metro. Tiphaine leert ons pas écht goed kennen tijdens deze Half Way Station Metro- afterparty…

Het woord gêne dat kennen we hiero niet. In de metro komen we trouwens – hoe toevallig!? – twee Parijse muzikanten tegen die zojuist in Le Reservoir hebben gespeeld, de zaal waar we overmorgen écht mogen knallen met onze nieuwe set….

Mercredi: Le deuxième jour, jour de repos
Mink merkte gisteren in de oefenruimte al dat hij zijn midi-kabel niet kon vinden… op naar de Star’s Music dus vandaag voor een nieuwe. Maar eerst langs wat vintagekleding winkels, hipsters als we zijn. Het blijkt een tweede doel van werkelijk alle bandleden om in Parijs goedkope outfits te scoren. Na wat rondbanjeren, komen we precies rond lunchtijd aan bij Star’s Music. Ja precíés lunchtijd inderdaad: de winkel is dicht. Ongelooflijk toch dat het om 13:30 uur gewoon nationale lunchtijd is? Elma vindt het eerlijk gezegd nog niet eens zo’n heel slecht idee en stelt voor om in het café aan de overkant een hamburger te eten.

In de middag heeft Tiphaine een afspraak voor ons gepland met Frédéric Bordey van Starclash. Frédéric heeft deze showcase voor ons geregeld en hopelijk heeft hij er in de toekomst meer in de aanbieding. We bespreken de plannen voor Half Way Station in Frankrijk in dit rokerige mini-kantoortje op één hoog, met bier en chocola. We luisteren wat naar Franse muziek die op dit moment hip is, want verder dan Air kwamen wij eigenlijk niet met onze kennis van de Franse muziekscene. (Goeie tips welkom; post ze op onze Facebook pagina) Hij is benieuwd naar onze liveshow…

Aan het einde van de middag heeft Rikke contact met Khoi Huynh. Khoi is op dit moment directeur van Studios de la Seine en werkte mee aan het Yeesus album van Kanye West, en werkte verder met namen als Little Wayne en Missy Elliot. Hij heeft omwille van privé- redenen vorig jaar herfst een opname van Little Wayne gecanceld, zodat hij lekker met ons in de Provence ons album kon helpen opnemen. Damn! Goed idee! Hij heeft de opname van ons nieuwe album voor ons tot een zeer leerzame ervaring gemaakt. Khoi maakt geregeld werkdagen van soms wel 20 uur en vliegt deze maand heen en weer tussen Parijs en New York vanwege een klus, maar… hij heeft vanavond tijd om ons de Studios de la Seine te laten zien. Mink en Matthijs stuiteren rond in de kamer: meteen op weg!

We gaan het gebouw binnen door een verdekt opgestelde deur die in – ja IN – de supermarkt onder de studio’s. We kijken onze ogen uit. Wat een rooms en wat een apparatuur! Matthijs kwijlt bij het zien van al het speelgoed. Elma en Mink spelen een akoestisch setje voor de crew die aanwezig is op een van de vleugelpiano’s die de studio rijk is. Khoi ziet er echter wat vermoeid uit en lijkt onder flinke druk te staan, dus we houden het kort. We zien hem morgen weer bij onze show, want ook hij heeft ons nooit zien optreden en is erg benieuwd. We lopen terug via Le Réservoir; de venue blijkt daar twee straten vandaan te zijn… we zien alvast hoe de zaal eruit ziet… lekker dromen vannacht!

Jeudi: le troisième jour, notre Grande Soir de la Victoire!
De dag van onze belangrijke showcase begint met een anderhalf uur lange file-rit door Parijs. Rikke laat zich echter niet zomaar van de weg ketsen en past zijn rijstijl in de nieuwe bus (oh god) prima aan. Kwartiertje te laat, meteen beginnen met de soundcheck. Hierna nog het lange wachten en het zenuwstapelen, want wij zijn de afsluitende act en spelen pas om half elf. Wel ontspannen, maar niet inkakken nu! We weten allemaal dat we er klaar voor zijn en dat we echt alles gedaan hebben wat we konden doen… kom maar op!

BAM! Al ons harde werk van het afgelopen jaar -plaat schrijven, opnames, repetities, shows, kapotte bussen, vurige discussies, videoclips maken, persmappen, foto’s maken, nóg meer repetities, en het belang- rijkste: puntjes op de i… het betaalt zich uit! Vanaf het eerste moment hebben we het publiek op onze hand. Merci a vous! Nous sommes très heureux de jouer pour vous! Die vette lichtshow en het vertrouwen op Matthijs helpt ons ook enorm om onszelf te verliezen in de muziek en we weten het publiek mee te nemen. Na het laatste nummer blijft het applaus zó lang aanhouden, dat onze booker naar de backstage komt rennen om ons weer het podium op te duwen voor een toegift. Als toegift spelen we het vaak als openingsnummer ingezette Mind Over Matter. We maken er een psychedelische knaller van, waarop Elma lekker kan freestylen en het publiek ging compleet uit zijn dak. Wat een rush! Toen we vijf minuten later uit de backstage kwamen lopen, ging het publiek nog steeds los. Bam bam, de reactie was tien keer beter dan verwacht! Wat een geweldige afsluiter van ons eerste Parijse avontuur. We hebben een enorme stap gemaakt met de band en met onze muziek, we hebben onze eigen grenzen verlegd. A bientôt Paris!

Enfin, d’ après
Nu twee weken later leggen we de laatste hand aan dit tourverslag, en willen we graag de Popunie nog een keer flink bedanken. Wij zijn inmiddels al weer terug van onze tweede keer Parijs – ja! zo snel al! En: In december en in februari hebben we alweer shows in Frankrijk staan. Het was een belangrijke tour voor ons en dankzij de Popunie hebben we weer een flinke stap kunnen zetten!

Geschreven door Elma Plaisier en Mink Steekelenburg

Voor meer informatie bezoek je de website van Half Way Station.

Deze tour werd mede gefinancierd door Popunie Music Export Rotterdam.

Lees hier het eerdere tourverslag van Half Way Station in Albanië.