Ronnie Flex – RÉMI

  • Rémi

  • Ronnie Flex
    • Genre: Hiphop
    • Release-type: Digitaal, Album
    • Label: Top Notch

30 juni jongstleden was ik bezoeker van WOO HAH! in Tilburg, Nederlands grootste hiphopfestival, en stond me te vergapen aan de slappe optredens van grote Amerikaanse rappers als Gucci Mane en Hopsin en baalde van de afzegging van belofte Lil Uzi Vert. En ondanks dat er genoeg was te beleven wat wel de moeite waard was, waren het momenten waar ik van baalde, maar waar Ronnie Flex me doorheen had kunnen helpen met zijn nieuwe album RÉMI, dat de nacht ervoor plotseling op de bekende streamingdiensten was verschenen.

In de documentaire die voor het album verscheen was al te zien dat Ronnie zich eenzaam voelde; zijn vorige album en New Wave, waarmee Top Notch begin 2015 de huidige rapgeneratie voorstelde op grootse wijze, hebben van hem een popartiest gemaakt die alle ogen op zich gericht heeft. Maar succes kent volgens hem ook een keerzijde; bijvoorbeeld vrienden die hij niet meer ziet door dat hij moet optreden of liever in de studio zit om te werken aan muziek. Alleen dus. Op RÉMI maakt Ronnie die eenzaamheid voelbaar voor zijn publiek; met soulvolle koortjes die rechtstreeks uit r&b van de late jaren negentig lijken te komen als ondergrond, komt de jonge Capellenaar hardop twijfelend over zijn band met het andere geslacht, met zinnen als ‘Hoe kan ik houden van haar? Ik kan niet eens houden van mezelf‘ en ‘Ik heb het al lang gehoord en ik steek geen stokje ervoor. Heb ik niet voor je gezorgd?‘ Het maakt van RÉMI een gelaagd album qua tekst, de replaywaarde is hoog doordat je als luisteraar echt wil ontdekken welke complexe gedachtes er in het hoofd omgaan van de uitvoerende artiest.

Pas op de tweede helft van het album komt de hitmachine in Ronnie naar boven en verdwijnt die twijfel een beetje. Met de Caribische ritmes van Come Again (een samenwerking met dat andere hitkanon, Boef) en zomerhit Energie, heeft Ronnie Flex alle dames op de dansvloer. Echter doet een track als Achteruit, dat begint met een meerstemmig koortje maar uitmondt in een bubbling-esque beat, daar helemaal niet voor onder. Met metaforische teksten als ‘Ik weet dat je alles kan zijn / je bent een prinses, geboren in een achterstandswijk‘ brengt hij een mooie lofzang aan het andere geslacht, om de track erop helemaal los te gaan op een subtropische productie die alle kanten op schiet: ‘Kan je bruine bonen goed voor me koken? Kan je jonko voor me draaien en roken?‘ En dan heb ik Opgekomen nog niet eens besproken; de absolute banger van het album, speciaal voor de fans van Ronnie’s streetsweepers als In Een Jet of zijn remix van Yung Nnelg’s Chamos. Ongetwijfeld het hoogtepunt van het album voor de hiphopliefhebber, tussen de swingende Caribische sounds in.

Het toont de veelzijdigheid van Ronnie, die met eerlijke, oprechte muziek zowel de straat als de radio bedient, laatstgenoemde iets meer dan eerstgenoemde. De rondspringende tiener die op drukke bliepjesproducties stond te raggen is verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor een eerlijke en gedreven muzikant, die niet schroomt om zijn meeslepende verhaal te vertellen aan zijn luisteraars door middel van abstracte teksten op catchy melodieën.

Bekijk de website van Ronnie Flex.
Volg Ronnie Flex op Facebook.

Maaike Siegerist – Born Before The Wind

  • Born Before The Wind

  • Maaike Siegerist
    • Genre: Jazz, darkfolk
    • Release-type: Album, digitaal
    • Label: Self-released

Welkom in de Maaike Siegerist musical. Deze musical bestaat, voor zover ik weet, nog niet maar het album Born Before The Wind, wat Maaike in het voorjaar van dit jaar heeft uitgebracht, zou zo de begeleidende plaat van een musical kunnen zijn.

Met musical bedoel ik geen bombastische parades met honderd dansers, veren en blaasorkesten. In de Maaike Siegerist musical word je op een ingetogen manier meegenomen in Maaike’s verhaal. Zeker liedjes als The Professor en Long Way Down zouden zo uit een meeslepende muziektheatervoorstelling kunnen komen.

De arrangementen zijn subtiel. Je hoort nooit iets te veel. Met name de cello in Paint With The Same Colours is mooi gearrangeerd. Het geeft het lied een extra, tikkie melancholische, laag mee. De cello komt gelukkig een aantal keer terug waardoor hij een belangrijke bijrol krijgt in de voorstelling. Een kleinere, maar prachtige bijrol is weggelegd voor de fluit. Wheels Of Time lijkt haast een duet tussen Maaike’s zang en de dwarsfluit.

De hoofdrollen zijn weggelegd voor de piano, gitaar en uiteraard de stem van Maaike. Die laatste is helder en duidelijk, ook iets wat bijdraagt aan de theaterassociatie.

Wat nog leuk is om te weten is dat Maaike vrijwel alle rollen zelf speelt. Ze schreef de liedjes maar arrangeerde ze ook, verzamelde goede muzikanten, nam de partijen vervolgens ook zelf op en mixte de boel tot een mooi, uitgebalanceerd geheel.

Eigenlijk is mijn enige kritiek dat het af en toe wel wat spannender mag. Het klinkt allemaal heel netjes en dat maakt dat je gemakkelijker kunt voorspellen wat de volgende stap gaat zijn. De kleine liedjes hebben wat meer spanning en raken mij dan ook meer dan de jazzy up-tempo nummers als Disconnected en Bring It On. Ik heb het idee dat ik in die kleine liedjes beter de niet te vervalsen Siegerist handtekening kan horen, daar zou wat mij betreft de hele plaat mee vol mogen staan.

Ik kijk in ieder geval uit naar het moment dat de Siegerist Musical de mooiste theatertjes van ons land onveilig komt maken samen met de cello en de fluit.