De Popweek-route van Marianne van de Velde (Music Matters)

De Rotterdamse Popweek komt eraan en dat betekent keuzestress, met zo’n 500 optredens op ruim 100 locaties… Het kan zomaar zo zijn dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Daarom hebben wij speciaal voor jou, als Popweek-ganger, een aantal mensen gevraagd waar jij ècht heen moet tijdens de Rotterdamse Popweek. Zie hier de tips van Marianne van de Velde, in de vorm van een Popweek-route.

Zaterdag 4 november – Popronde Rotterdam.

Popronde zorgt ervoor dat je de meest interessante opkomende Nederlandse artiesten leert kennen. Ik word er altijd blij van om in de programmering van Popronde artiesten te zien die al een tijd goed bezig zijn. Twee tips voor deze avond: allereerst The Howlin’, fijne frisse soul met stuk voor stuk zeer ervaren en creatieve bandleden en een zanger met een markante stem. Daarnaast kijk ik uit naar Amber Gomaa, een zangeres die ik vaak heb gezien als backing vocalist, maar al een tijd goed bezig is met haar eigen muziek. Eigentijdse pop met een vleugje electronics, waarin Amber’s prachtige stem staat centraal.

https://www.youtube.com/watch?v=bqkpM8bZLlw

Zondag 5 november – Choro Festival in Grounds.

Rotterdam is groot in Braziliaanse choromuziek! In de EPM Holanda Choroschool kun je wekelijks lessen volgen. Marijn van der Linden haalde de succesvolle school EPM in Rio de Janeiro naar Rotterdam en werkt nauw samen met Brazilië. Choro is een unieke smeltkroes van verschillende muzikale invloeden en in Brazilië zeer populair. Een vrolijke en inspirerende middag en avond is bij de Choroschool gegarandeerd.

Maandag 6 november – Wende in Theater Rotterdam, Schouwburg.

Wende is een van mijn favoriete Nederlandse artiesten. Ze raakt me áltijd. Het maakt me niet uit wat ze maakt, of het nu in het Frans, Engels of Nederlands is en welke muziekstijl ze ook kiest: het is Wende. Ze is theatraal, ze schuurt en ze ontroert. Niet te missen!




Woensdag 8 november – Portico Quartet + Jono McCleery in BIRD.

Het Portico Quartet staat centraal deze avond, maar ik kijk het meest uit naar Jono McCleery. Deze Britse zanger zag ik jaren geleden voor het eerst in Grounds in intieme setting en sindsdien laat hij me niet meer los. Ik ben fan van zijn heerlijke stem, zijn poëtische songs en soepele gitaarspel. Inmiddels woont deze man trouwens in Rotterdam en vind ik dat we daar heel erg trots op mogen zijn!




Zondag 12 november – ROOM’s Vocalsz in Hostel Room.

Vocalsz is een collectief van talentvolle en gemotiveerde jonge Rotterdammers die met elkaar muziek maken. Ze performen soms samen, soms solo. Ik volg ze met veel interesse en de avonden in Hostel Room zijn een mooie gelegenheid om deze beginnende artiesten te ontmoeten en te supporten. En wie weet waar je ze over een paar jaar terugziet. Uiteindelijk is iedereen ooit zo begonnen!

Check de website van de Rotterdamse Popweek om te zien welke artiesten er nog meer optreden en meld je aan bij het Facebook-event!


Marianne van de Velde is de directeur van Music Matters. Music Matters werkt vanuit de overtuiging dat kinderen en jongeren zich door middel van muziek kunnen ontwikkelen tot zelfbewuste en sociale individuen.

Copyright foto: Prisca Visser.

Dieselburner – Taueret

  • Taueret

  • Dieselburner
    • Genre: stoner rock
    • Release-type: album
    • Label: self-released

Op zaterdag 14 oktober werd het nieuwe album Taueret van Dieselburner gelanceerd met een releaseshow in Baroeg.

Pyramid is een stevige stoner aftrap voor het album Taueret. Het duo Dieselburner geeft gauw gas in Cry Uncle. De combinatie drum met gitaar en zang komt vaker succesvol voor binnen het stoner genre. Ook Dieselburner weet wel raad met deze opstelling. De ruwe stem van zanger Barry geeft het album karakter terwijl de instrumenten elkaar complementeren tot een volledige band.

Feltching begint met een speelsere drum, maar binnen een halve minuut blijkt dat hier niet wordt ingeleverd op de kracht waarmee gespeeld wordt en de drum past zich, hoewel in iets leidendere vorm, snel weer aan. Het nummer kent vrijwel geen tekst waarmee de band aantoont het ook zonder tekst goed af te kunnen.

Cazador lijkt de vorige nummers even te toppen in kracht. Er wordt rap gespeeld en de zang krijgt weer ruim podium. Heerlijk voor de liefhebber van stoner op tempo.

Debris luidt zichzelf in met stevig riff-werk, langzaam en zwaar, maar halverwege het nummer wordt het gas diep ingetrapt en schiet het tempo omhoog. 3 Dead Hookers heeft qua zang minder weg van stoner en is ook wat cleaner dan voorheen. Niet dat dat ook maar het minste stoort, het houdt de luisteraar scherp. De gitaar van Barry wordt niet meer alleen gebruikt voor riff’s waardoor het nummer wat meer weg heeft van rock. Een frisse wind door het album.

Hippo start weer zwaar en traag, terug naar de harde slepende stoner die Dieselburner eerder ten gehore bracht. S. Cat gaat in dit zelfde straatje verder en hoewel er een einde van het album in zicht komt, wordt er geen vaart geminderd.

Don lijkt dan toch het nummer te zijn waarin wordt geremd voor het einde. Het ruim negen minuten durende nummer duidt wel op een lange remweg. Een ruw schurende stem en laag ronkende snaren, passen goed bij de gekalmeerde drum. Ruim over de helft van het nummer lijkt de band tot rust gekomen te zijn. Lijkt, want nog een keer wordt het tempo opgevoerd om vervolgens uit te rollen naar het eind van het album.

Taueret is een album vol sappige stoner riffs. Dieselburner is in ieder geval goed op weg naar de Nederlandse stoner-top.