Het is 2008. Een regelmatig terugkerende draaiplek was de Exit (Mauritsstraat, 2005 tot 2011). Toenmalig eigenaar Mark Beljon had een plan. Hij vertelde dat hij een dj kende die dezelfde drive had als ik: Ron Miller. “Okkie jij bent te rustig on stage en Ron te druk, samen zouden jullie een goed team vormen. Jullie kunnen samen mijn festival op Koninginnedag draaien”.

Altijd in voor nieuwe avonturen maakte ik contact met Ron. Deze man was radiotechnicus van beroep, bij RTV Rijnmond. Eén van de beste in zijn soort. Had niet alleen alle knoppen en situaties onder controle, maar had ook een eeuwige zonneschijn om hem heen.

We ontmoetten in de radiostudio van Rijnmond en hadden beiden een map met cd’s bij ons om onze killertunes en floorfillers te laten horen aan elkaar. We kwamen drie nummers ver. Tegen die tijd vierden onze ADHD symptomen een feest. Beiden gecertificeerd bezitter van dit label. Weet je dat nummer, die muzikant, wat die overgang teweeg kan brengen op de dansvloer? Wow! Herkenning. Niet voor niets draaiden we als dj-duo samen twee keer zoveel platen in een uur. Heerlijk.

De eerste keer dat we samen zouden draaien was op het Eendrachtsplein, tijdens het Eendrachtsfestival. Op een vrachtwagentrailer als podium. Eerst speelden er een paar bands waarna wij het stokje zouden overnemen. We hadden voor elkaar gekregen als eerste te mogen draaien na de bands, dat was de prime time voor het festival. Het was druk en wij waren geladen om elkaar en het publiek eens wat te laten te laten zien.

Naast ons in de backstage stond een dj die zich DJ St. Etienne noemde. Volgens eigen zeggen een baas die niet vaak draaide maar wel van wereldniveau was, onderwijl alvast een voetbalsjaal van de gelijknamige Franse voetbalclub om zijn hoofd knopend om zijn set straks kracht bij te zetten.

Hij wilde als eerste draaien, waar wij om moesten lachten want die plek was voor ons bedoeld. Hij liep weg waarna een mede-organisator naar ons toekwam om voorzichtig te vertellen dat deze dj onze plek zou innemen. We namen hiermee geen genoegen en eisten uitleg. Die kwam in de vorm van de vrachtwagenchauffeur, eigenaar van het ‘podium’ en de truck die daaraan vastzat. ‘Wij spelen eerst en anders niet!’ was onze houding en uitleg.

De man antwoordde: “Het is mijn oplegger en DJ St. Etienne is mijn beste vriend. Als hij niet als eerste speelt rij ik nu weg”. Een overtuigend argument. Stiekem had ik wel willen testen of de man zijn dreigement zou uitvoeren maar dat hebben we toch maar niet uitgeprobeerd.