In de tijd van de iTunes Top 100, de Spotify ranglijsten en YouTube singles lijkt er steeds minder plaats te zijn voor fysieke releases. Tijd voor een verdediging van het cd-album!

Ik snap het ook allemaal echt wel. Het is vele malen makkelijker om thuis de muziek die je leuk vindt te kunnen streamen of te downloaden. Ik snap dat het grote voordeel van het internet is dat we alles nu, hier, gelijk, direct binnen kunnen halen en consumeren als de media-verslaafde consumenten die wij zijn. Ik heb zelf ook mijn cd collectie gedigitaliseerd, een Spotify Premium abbonement en een Netflix account omdat het allemaal zo verdomd makkelijk gemaakt word om je muziek, films en games zo te gebruiken. Maar ergens vind ik het toch wel erg jammer…

De Free Record Shop is er al onderdoor gegaan, en ook de wat kleinere speciaalzaakjes lijken het moeilijker te krijgen. Cd’s koopt men al lang niet meer zo veel als vroeger. Ik kan me nog herinneren dat ik er een paar jaar geleden echt een dagje van maakte om naar verschillende zaken te gaan om wat nieuws te ontdekken en te kopen. In de meest stoffige hoekjes zocht ik naar metalbands die hier eigenlijk niet echt bekend waren en vertrok dan later die dag met een pak aan nieuwe cd-albums richting huis om het allemaal te beluisteren op mijn stereo. Tegenwoordig doe ik dat niet meer en nu liggen de albums en singletjes stof te verzamelen ergens in een kast omdat het makkelijker is om Spotify op te starten. Zelfs de zeldzame ep van Faderhead en de eerste editie van het debuut van Manau (Tribu de Dana, wie kent het niet?!) liggen daar langzaam oud te worden.

Vinyl dan? Ik ben nooit echt van vinyl geweest gek genoeg. Ik geloof niet in de “warmere” klank en zelfs als die er zou zijn dan ben ik nog steeds niet bereid om 30 tot 40 euro neer te knallen voor een schijf waar ik ook nog randapparatuur voor moet gaan kopen om te luisteren, om vervolgens met evenveel plezier Spotify op te starten. Maar toch heeft vinyl wel zijn allure, voornamelijk omdat het een hoge esthetische waarde heeft.

Het punt? Er is geen punt. Het gaat prima met muziek, maar de tijden veranderen en dus verandert ook de manier waarop en hoe we er naar luisteren, en in welke vorm. Langzaamaan moet ook ik gaan accepteren dat het medium dat ik prefereer steeds minder vaak in het wild te zien is.

Ik heb in ieder geval nog mijn speciale edities waar allemaal toffe extra’s bij zitten. Dat doet Spotify het fysieke album (nog) niet na!

En jij? Verzamel jij nog albums? Ben jij volledig digitaal gegaan? Of ben je aan de elpees begonnen?

Chris Anderson

Chris Anderson is een 23-jarige singer/songwriter en ambient producer uit Spijkenisse die, als hij niet met eigen muziek bezig is, zich stort op zijn nieuwe project; hij maakt een podcast vol relaxte elektronische muziek, waarin ook Rotterdamse artiesten gepromoot worden. Klik hier voor meer info.