In de zomer van 2011 al waagde Ming’s Pretty Heroes zich in het kader van de Rotown sessies voor het eerst aan het repertoire van Kate Bush. Helaas was ik zelf verhinderd. Helaas, want als groot fan wilde ik hier toch wel heel graag bij zijn. Over de show van Ming in Rotown hoorde ik veel goede dingen, dus de verwachting lag inmiddels wel hoog…
Wegens groot succes kon de band een jaar later een aantal shows doen tijdens de Parade. Gelukkig was ik daar wel bij. Maar wat nog veel spannender was: een week later zou ik naar Kate Bush in London gaan!
Ik was zo’n lucky bastard die kaarten wist te bemachtigen door gewoon op goed geluk nietsvermoedend op een vrijdagochtend achter z’n computer te kruipen en kaarten te bestellen.
De band wist mij toen al binnen een aantal minuten in te pakken met een heerlijke traktatie Greatest Hits set van Kate Bush. In tegenstelling tot de show een week later van Kate Bush zelf; daar lag de nadruk vooral op An Endless Sky Of Honey en The Hounds Of Love (kant b voor de echte Die Hard-fans onder ons!).
Vanavond zit ik opnieuw bij haar show, in Theater Walhalla. Ik ben redelijk aan de late kant maar heb nog genoeg tijd om een goede plek naast de geluidsman te vinden. Helemaal goed! Om 15 uur is de zaal goed gevuld (de show was uitverkocht!) en kan de show beginnen.
Ming komt op in een erg Kate Bush-achtige zwarte outfit met een cape. Het heeft wel iets weg van Kate op de achterkant van de hoes van Never Forever in haar vleermuis gedaante. De band kiest ervoor om rustig te openen met Snowflake van het album 50 Words For Snow. Erg gewaagd.
Een heel groot pluspunt van deze show is, dat de band zich duidelijk verdiept heeft in het werk van Kate Bush en naast de grote hits ook een paar prachtige onbekende parels heeft geselecteerd. Daarbij komen ook nog eens alle albums van Kate Bush aan bod. Zo wordt er ook werk gespeeld van het comeback album Aerial (King of The Mountain) en de titelsong The Red Shoes van het gelijknamige album uit 1993. Voor mij komt dan met Symphony In Blue het eerste echte kippenvel moment. Alles is nu even perfect en bijna magisch zelfs. Ik was met name verrast door de keuze van dit nummer en de souplesse waarmee het uitgevoerd wordt.
Tussen de nummers door heeft Ming een aantal leuke anekdotes over haar tripje naar Londen en wat Kate Bush daar voor haar betekend heeft. Verder wordt het verhaal van een aantal nummers toegelicht en wordt het publiek een beetje bijgespijkerd over de muzikale geschiedenis van Kate Bush.
Opvallend is dat de band ook echt aan alle details heeft gedacht en waar mogelijk dit ook zo puur mogelijk probeert te benaderen. Soms wordt een instrument vervangen door een ander instrument en dit blijkt vaak een prima oplossing. Toetsenist Jonas schijnt tijdens het hele proces een echte fan te zijn geworden. Dat is duidelijk te zien want hij kan zijn partijen dromen en het plezier straalt van zijn performance af. Deze man zit duidelijk te genieten!
Halverwege de 2e set is het tijd voor één van mijn persoonlijke favorieten And Dream Of Sheep. Stiekem zat ik al te hopen op dit nummer. Dit komt mede doordat Kate het zelf tijdens haar Before The Dawn show heeft gedaan. Toen werden er beelden getoond waarbij ze in het water dreef als drenkeling. Voor mij was dat één van de hoogtepunten van de show!
De uithaal aan het eind van het nummer ging door merg en been. Er werd met een lamp, waarmee ze in het publiek scheen een helikopter gesimuleerd. Fantastisch was dat! Het klonk erg realistisch doordat er overal in de zaal speakers hingen waardoor het driedimensionaal overkwam. Ik moest gelijk weer aan dit moment terugdenken. Ming’s Pretty Heroes stelde me wederom niet teleur met hun uitvoering.
Esther Robinson mag vandaag Peter Gabriel spelen tijdens Don’t Give Up en dat doet ze niet onverdienstelijk. De grote hit Wuthering Height’s mag natuurlijk ook niet ontbreken en zoals we al van de vorige show wisten nailt de band ook deze klassieker! De gitaarsolo van David Gilmour wordt vervangen door een waanzinnige vioolsolo van Pablo.
De band laat ons achter met Ming’s persoonlijke favoriet This Woman’s Work van de film She’s Having A Baby. Ook dit nummer wordt vol overtuiging gebracht en zorgt weer voor kippenvel all over the place. Uiteraard volgt er een staande ovatie en kan iedereen nog even nagenieten in de kantine. Ik ben het afgelopen jaar ook naar de show Dreaming Of Kate van Maaike Breijman geweest en was behoorlijk onder de indruk van die voorstelling. Zij heeft momenteel erg veel succes in Engeland en is er zelfs gaan wonen. Ze wist te vertellen dat Del Palmer (ex-man en producer van Kate Bush) haar show had gezien en erg onder de indruk was. Na de voorstelling van Ming vraag ik me af wat hij van deze show zou vinden en wat hun show in Engeland zou teweegbrengen.
Eigenlijk kan ik maar één conclusie trekken en durf ik hardop te zeggen dat Ming’s Pretty Heroes met deze voorstelling ook in Engeland veel succes zou hebben. Aan de andere kant: We willen Ming natuurlijk niet kwijt! Blijf maar lekker hier in Rotterdam Ming, dan kunnen we allemaal nog heel lang van al je mooie muziek genieten.
Ming’s Pretty Heroes geeft op 27 februari nog een extra show in WORM. Er zijn nog kaarten te bestellen via deze link.
Ilja Edwards
Ilja Edwards is singer/songwriter en muziekfreak. Hij is zanger-gitarist in de band Bloomfield, die momenteel bezig is met het voorbereiden van een comeback. Verder is hij bezig met de opnamen van z’n eerste solo album en is hij actief als dj. Zo draait hij o.a. elke laatste zondag tijdens ‘Records, Eggs & Coffee’ in Rotown waar hij tevens de host van is.
