Kanye West.
Eén van de meest omstreden artiesten van deze tijd. Van Taylor Swift microfoon snatchings, zijn kijk op slavernij, tot zijn gooi naar het presidentschap. Waar vele hem kronen tot marketinggenie, omdat er geregeld een album aankondiging of een sneaker release gekoppeld is aan deze controversie, gaat het hier om iets diepers. Zijn mentale gezondheid. Hij heeft al kenbaar gemaakt dat hij kampt met bipolariteit: de cover van zijn vrij donkere album Ye leest de tekst “I hate being bi-polar it’s awesome”. Of Kanye hier een pionier in is, kunnen we over discussiëren, maar het bespreekbaar maken van mentale gezondheid in hiphop is niet langer een uitzondering, maar de norm.
My Mind Playing Tricks On Me
Er is een stroom van rappers, oud en nieuw, die hun mentale gezondheid verwerken in hun lyrics. Bipolariteit, depressie, verslavingen, PTSD – no stone is left unturned. Mentale gezondheid wordt al jaren aan de kaak gesteld in rap. Neem Geto Boys’ Mind Playing Tricks On Me van 1991 bijvoorbeeld.
De track heeft het over het effect van een turbulente lifestyle vol geweld en dood. Hoewel de nadruk in dit nummer niet per se ligt op mentale gezondheid, maar op het gedetailleerd beschrijven van gruwel, speelt het wel mee op de achtergrond. Tegenwoordig is dat niet meer zo; mental health staat op de voorgrond.
Video: Geto Boys – Mind Playing Tricks On Me
808s & Cudi’s
De meest recente stroom aan rappers die vrij kwetsbare en persoonlijke verhalen pennen, wijzen naar Kid Cudi en Kanye West als grootste inspiraties. De kwetsbaarheid over het effect van een gebroken hart – zowel in de liefde als door het verlies van zijn moeder – omhult met het veelvoudig gebruik van autotune op 808s & Heartbreaks, en Kid Cudi’s transparantie over het kampen met o.a. depressie en angsten op Man On The Moon: The End Of Day, heeft een impact gehad op een stroom aan rappers die hieruit zijn voortgekomen. Ik noem een Lil Uzi Vert, Juice WRLD en Travis Scott.
Kid Cudi – The Pursuit of Happiness ft. MGMT
En het stopt niet daar. Ook Nederland kent rappers die naar de pen grijpen om hun geestelijke gezondheid te bespreken. Met de reikwijdte die hiphop heeft, is het belangrijk dat het zaken als dit bespreekbaar maakt. Dit omdat het fans, voornamelijk de jongeren, laat weten dat ze niet alleen zijn en erover praten je niet minder maakt, maar meer.
Winne – Binnenvetter
“Geschreven zonder versterking/ Ik geef het zonder beperking / M’n woorden op de beat / Een therapeutische werking / Ik vraag niemand om hulp / Er is niemand die helpt / Met de pen kom ik steeds een stukje dichter bij mezelf”
Imani Sigourney is cultural commentator, hiphopjournalist en storyteller. Opgegroeid met haar moeder die elke zondagochtend het huis schoonmaakte met Al Green en The Temptations en haar broer die het huis wakker hield met producties van The Neptunes en Timbaland, heeft ze haar liefde voor muziek gevonden. Met haar platform geeft ze haar ongezouten mening over alles betreffende the culture.
