Tourverslag: MXRCXL in de UK

Vanuit Music Export Rotterdam worden doorlopend ondernemende Rotterdamse muzikanten ondersteund die bezig zijn ook voet aan de grond te krijgen buiten de landsgrenzen. MXRCXL reisde af naar de UK.

 

Ashford
Een dag voor ons vertrek naar de UK ontvang ik bericht van de boeker dat de eerste show helaas niet door kan gaan. Een van de weinige medewerkers van`The Attic’ in Ashford heeft een ongeluk gehad en ondergaat een operatie, dus blijven ze gesloten. Na een spoed overleg besluiten we een dag later naar de UK te gaan. De boot en huurbus kunnen we gelukkig probleemloos een dag naar achter verschuiven.

Worthing
Deze tour zijn we met z’n vijven omdat we een geluidsman mee nemen. Louis kennen we al uit Baroeg, waar hij diverse keren ons live geluid heeft gemixt. Met een kleine vertraging, want op een haar na de boot gemist, komen we op tijd aan in Worthing. We spelen vanavond in Bar42, een venue die direct aan het strand ligt. Hier ontmoeten we ook Grits, de band waarmee we deze week touren. Na twee lokale supports is het ons half uur om te shinen. We spelen een goede eerste show en het gevoel dat de tour nu echt is begonnen voelt goed. Na de show van Grits, wat een gave live band blijkt te zijn, rijden we in een half uurtje naar ons hostel in Brighton waar we de eerste twee overnachtingen hebben geboekt. Even opfrissen en het uitzicht op de Pier bewonderen, en dan snel de stad in om te checken of het waar is wat ze zeggen over Brighton.


Hastings

De volgende dag hebben we tijd om de toerist uit te hangen op de pier, maar wanneer we er achter komen dat geen van ons van gokken en/of draaimolens houdt, houden we het snel voor gezien en rijden we naar Hastings, waar we `s avonds in Flairz spelen.

Deze venue is een typische Engelse pub waarin zich een gelijkvloers podium bevindt. Helaas beschikken ze niet over monitors en bevindt de F.O.H. tafel zich op het podium. Wel hebben we tijd voor een soundcheck, en blijkt het met een beetje behelpen best werkbaar. Hooguit een beetje bijzonder voor Louis die met zijn geluidstafel tussen de band staat, en dus steeds tussen ons door moet om te luisteren hoe het in de zaal klinkt.

Een lokale band haalt de klassieke grap uit door na hun tot ep-release omgedoopte support show, het aanwezige publiek uit te nodigen voor drankjes in een leukere tent, hetgeen resulteert in een kleine dertig man die over blijven als wij onze show beginnen. Ondanks dat wordt het een goede avond. Na Grits gaan we snel terug naar Brighton om een goede nacht te maken.

Bournemouth

We checken vroeg uit, niet omdat we dat willen, maar omdat dat moet, en skippen het niet noemenswaardige hostelontbijt. Vandaag iets langer rijden, ongeveer drie uur, naar Bournemouth. Aldaar rijden we meteen door naar het strand, waar we een uurtje hebben om te chillen en een frisse duik in de zee te nemen. Als we bellen met de venue blijkt dat deze dagelijks om elf uur `s ochtends al open gaat en we dus terecht kunnen. Dit geeft ons wat tijd voor onderhoud en kleine reparaties aan de backline.

Deze venue heet Sound Circus en doet met z’n rode tapijt op de muren en overmatig `bling-bling’ nogal `porno’ aan. De aanwezige dans kooien pal voor het podium doen echter prima dienst als droogrek voor onze strand handdoeken.

Bij aankomst checken we ook gelijk het gerucht dat we vanavond bij de promotor kunnen slapen. Hij weet natuurlijk van niks, of is de toezegging alweer vergeten, maar vindt het direct prima. De setting van vanavond is een beetje apart. Voor het podium staat een hek van bijna een meter hoog en samen met de danskooien maakt dat de afstand tot het publiek onnodig groot. Het geluid is hier wel heel goed en ook de grootse setting maken het fijn om hier te spelen.

We slapen vannacht bij de eigenaar van de venue, in zijn best heel grote huis. Jasper slaapt in de repetitie ruimte (de buren hebben nooit last van de herrie, want links wonen drugsdealers en rechts kraken krakers) en Louis slaapt in de logeer kamer. Mark slaapt in de knalroze kamer van zijn 9-jarige dochter die uit logeren is. En Tijmen en ik slapen in de homestudio. Maar eerst worden we nog getrakteerd op een drankje en home cooked vegan burgers. Deze mensen zijn super! `S ochtends krijgen we koffie en een lift terug naar de venue waar we onze backline inladen.

South Hampton

Als we inchecken in ons hotel in South Hampton hebben we nog drie uur down-time. Chillen en een powernap dus. Aangekomen bij de venue van vanavond, The Firehouse zijn we blij verrast. Het is een grote bar bestaande uit twee verdiepingen met een degelijk podium een goede PA. Na twee locale bands spelen we de beste show van de tour.

Omdat Grits hun show morgen met een andere drummer speelt nemen we van hem vast afscheid. Ook maken we alvast de klassieke `twee bands op tour’ foto.

Brighton

De laatste show van deze tour spelen we vanavond in The Quadrant in Brighton. Dit is een kleine pub met erboven een zowaar nog kleiner zaaltje voor live muziek. Er spelen vier bands dus de ruimte is packed met backline. Omdat het dit weekend ook `Pride’ is, is het nogal druk. We spelen een hete show, en na afloop blijven we nog lang napraten. We maken vage plannen om in de toekomst vaker samen te gaan spelen.

Ook in deze club kunnen we de backline vannacht laten staan, om de volgende ochtend in te laden. Na een paar uurtjes slaap vertrekken we weer vroeg naar Rotterdam, concluderend dat we snel terug gaan voor de rest van de UK.

Volg MXRCXL op Facebook.

Deze tour werd mede gefinancierd door Popunie Music Export Rotterdam.

 

 

Bear Valour – In October

  • In October

  • Bear Valour
    • Genre: Pop/Folk
    • Release-type: album, digitaal
    • Label: self-released

Bear Valour (voorheen Book of Eli) is het gezelschap rondom frontvrouw Aileigh Awad. De donkere folk met dromerige, verlangende ondertoon wordt doorvlochten met samenzang van vier zangeressen. Deze vlijmscherpe harmonieën zorgen samen met stevige contrabas, gitaar en subtiele toetsen, voor een warm en intens geluid.

28 oktober 2017 kwam hun album In October uit, een prachtige plaat, opgenomen op tape en verrassend vanaf het begin. Soaked is het eerste nummer van het album en een prachtige introductie. Door middel van een sferische sound en een fijne stem om naar te luisteren, neemt de band je mee in een verhaal. Verder in het nummer hoor je de meerstemmigheid opkomen. Deze band maakt zeer goed gebruik van meerstemmigheid door het hele album heen. Ja, daar hoor ik een banjo! Super gaaf gedaan en heel subtiel in de mix gezet, echt een mooie toevoeging in het nummer Soaked. Het einde van de song is intiem en heel verrassend, het klinkt namelijk alsof je in een klein kamertje, naast de zangeres zit.

Na Wolf’s Howl en Bath in Blue volgt daar Take Me Home. De titel zegt het al, zeker het refrein, doet me naar huis verlangen. Het bevat een goede baslijn, een mooie sound en het is een zeer fijn nummer om naar te luisteren.

Nightshade is de volgende op de plaat. In deze song wordt de drum vervangen door een tamboerijn, wat zeer goed werkt. Dit nummer doet me denken aan muziek van Steven Wilson en Elbow. Na ongeveer drie minuten komt er een mooi meerstemmig koor in met een scherpe gitaarlijn. Prachtig contrast! Tijdens het luisteren naar Nightshade had ik niet door, dat je langzaam werd meegenomen in het volgende nummer genaamd Garden. Als daar een prachtige blazer inkomt ben in zeer verrast. Wauw, wat een mooi effect! De sound past heel goed in deze tuin vol verrassingen.

Je kunt wel horen, dat er veel aandacht is besteed aan het produceren, arrangeren en mixen van deze plaat. De warmte die deze plaat bevat is mede te danken aan het opnemen op tape in de Katzwijn Studio. Op de plaat wordt er gebruik gemaakt van vele instrumenten en vocale harmonieën, maar alles heeft een plekje gekregen op In October. Je kunt op deze plaat goed horen, dat er ruimte is gecreëerd voor iedereen in de band. Vandaar mijn complimenten voor de band Bear Valou, de producers Floyd Atema en Tammo Kersbergen, die tevens de mixer is van deze prachtige plaat In October.