Tourverslag: Mihael Hrustelj Trio in Taiwan

Wat een ervaring, onze tour in Taiwan.

Het begin van de reis

Ik vertrok met twee grote koffers, een gitaar een backpack en viel bijna op mijn gezicht bij het instappen van de trein.
Gelukkig had ik 300 jaar om van de schrik te bekomen tijdens mijn overstap op Hongkong airport. Daar maakten we voor het eerst kennis met het fenomeen Tyfoon.
Toen volgde onze tweede vlucht van anderhalf uur naar taiwan. Daar stapten we de regen in, die ons de rest van onze reis zou vergezellen.
Onze boeker wachtte ons op met een bordje waar met grote letters MIHAEL HRUSTELJ op was geschreven, en een evengrote glimlach. Na een prettige kennismaking gingen we op weg naar ons eerste hotel waar we ons snel klaarmaakten voor ons eerste optreden in het Brown Sugar restaurant.

Nieuwe liefdes en Aziatische gastvrijheid

In dit restaurant vond ik mijn nieuwe liefde. Ze heette Sushi en kwam uit de Taiwanese keuken.
Alhoewel Sushi me een goed gevoel gaf, kon ze de zenuwen niet volledig wegnemen. Tijdens mijn opwarming oefening trilden mijn handen als gevolg van de jetlag.
Ik maakte mij zorgen of de muziek wel goed uit de verf zou komen.
Gelukkig ging het optreden heel goed.

En toevallig waren daar ook enkele van de meest bekende Taiwanse pop- en jazzmuzikanten aanwezig. Na het concert ontmoetten we elkaar en maakten we plannen voor een studiosessie en een lunch. Mensen waren zo gastvrij! Ik heb erg genoten van hun hospitaliteit en het gevoel dat ze ons alles wilden geven. Eindelijk terug in het hotel. Het was 3 uur s’ochtends maar we zaten nog vol met energie. Om deze tijd is het 9PM in Rotterdam, dit betekend dat ik normaal gesproken bezig ben met mijn gitaar of vrienden of werk, maar zeker niet met slapen. We besloten wat te skypen met onze ouders en vrienden totdat de slaap kwam. Om 6:00 AM Taiwanse tijd was het eindelijk genoeg en we zijn we dood in bed gevallen. Volgende dag ontbeten we om 10:00 uur.

Chopsticks en regendruppels

Eten met chopsticks is een must. Geen vork of mes, bij wijze van hoge uitzondering misschien een lepeltje. Het ontbijt is net zoals lunch: typisch Aziatisch, en lichte gerechten met rijst. Het concert op de tweede dag was weer in Taipei. We speelden in Rhythm Alley, een kleine club met mooi geluid en het publiek was er nog beter dan op de eerste dag. Een goede feedback: mensen vinden onze Ethno-Balkan invloed en de vreemde maatsoorten echt leuk. Hier ontmoetten we de bekende harpist Paige Su en we reserveerden een studiosessie samen. Dat moest wel gebeuren, want we hebben beide een liedje dat Raindrops heet. Deze titel paste ook perfect bij het weer dat we de gehele tour hebben gehad! Regen. Regen met super sterkte!

Er waren ook enkele muzikanten die interesse hadden om samen een workshop van ons te krijgen. Ze wilden horen over onze manier van spelen, oefenen, en ons gebruik van vreemde maatsoorten. Ik was echt vereerd. De derde dag reisden we van Taipei naar de stad Kaohsiung – in het zuiden van Taiwan – met de sneltrein. Daar speelden we in de Madker club en -restaurant. Wederom een mooie atmosfeer, lekker eten en goed geluid. Na ons concert gingen we s’ avonds naar een plaatselijke markt waar je van alles kan vinden. We genoten er van een massage, Taiwanese steak, en lekkere verse sappen gemaakt van dragonfruit, passievrucht, avocado en andere exotische fruiten. Wederom… zo lekker!

Jamsessies met een harpist en meer regendruppels

De volgende dag was het tijd voor ons om terug te keren naar het noorden. Op naar Taoyung deze keer. Weer een nieuw hotel. In Taoyung hadden we een lunch met een paar muzikanten. Via hen hadden we een meeting in Downtown Studios waar sommige van de meest bekende Taiwanese popliedjes zijn gemaakt. De dag daarna moesten we op een groot festival spelen maar het weer was zo slecht dat de organisator het event moest afzeggen. Gelukkig investeerden we deze tijd in een live studio sessie met de harpist Paige Su… en hier is het resultaat:




”Time well spent” zou ik zeggen. Daarna liepen we nog een beetje rond in Taipei waarna we terugkeerden naar het hotel om bij te slapen voor onze laatste gig.

Het einde van het avontuur

Het was zo ver, het allerlaatste concert, als band hebben we met elkaar een verse connectie opgebouwd, als vrienden, broeders en muzikanten.

En we hebben nog nooit zo goed gespeeld als op deze tour. Evy, onze boeker, was enorm over ons te spreken en we zijn nog in goed contact met haar! We hebben enorm veel getalenteerde aardige mensen leren kennen! We zijn super dankbaar voor alles. Het is zo mooi dat wij allen samen zijn gekomen! Ik hoop dat we in de toekomst meer van dit soort avonturen mogen beleven! Tot die tijd wens ik jullie een goede reis!

Volg Mihael Hrustelj op Facebook.

Deze tour werd mede gefinancierd door Popunie Music Export Rotterdam.

Ronnie Flex – RÉMI

  • Rémi

  • Ronnie Flex
    • Genre: Hiphop
    • Release-type: Digitaal, Album
    • Label: Top Notch

30 juni jongstleden was ik bezoeker van WOO HAH! in Tilburg, Nederlands grootste hiphopfestival, en stond me te vergapen aan de slappe optredens van grote Amerikaanse rappers als Gucci Mane en Hopsin en baalde van de afzegging van belofte Lil Uzi Vert. En ondanks dat er genoeg was te beleven wat wel de moeite waard was, waren het momenten waar ik van baalde, maar waar Ronnie Flex me doorheen had kunnen helpen met zijn nieuwe album RÉMI, dat de nacht ervoor plotseling op de bekende streamingdiensten was verschenen.

In de documentaire die voor het album verscheen was al te zien dat Ronnie zich eenzaam voelde; zijn vorige album en New Wave, waarmee Top Notch begin 2015 de huidige rapgeneratie voorstelde op grootse wijze, hebben van hem een popartiest gemaakt die alle ogen op zich gericht heeft. Maar succes kent volgens hem ook een keerzijde; bijvoorbeeld vrienden die hij niet meer ziet door dat hij moet optreden of liever in de studio zit om te werken aan muziek. Alleen dus. Op RÉMI maakt Ronnie die eenzaamheid voelbaar voor zijn publiek; met soulvolle koortjes die rechtstreeks uit r&b van de late jaren negentig lijken te komen als ondergrond, komt de jonge Capellenaar hardop twijfelend over zijn band met het andere geslacht, met zinnen als ‘Hoe kan ik houden van haar? Ik kan niet eens houden van mezelf‘ en ‘Ik heb het al lang gehoord en ik steek geen stokje ervoor. Heb ik niet voor je gezorgd?‘ Het maakt van RÉMI een gelaagd album qua tekst, de replaywaarde is hoog doordat je als luisteraar echt wil ontdekken welke complexe gedachtes er in het hoofd omgaan van de uitvoerende artiest.

Pas op de tweede helft van het album komt de hitmachine in Ronnie naar boven en verdwijnt die twijfel een beetje. Met de Caribische ritmes van Come Again (een samenwerking met dat andere hitkanon, Boef) en zomerhit Energie, heeft Ronnie Flex alle dames op de dansvloer. Echter doet een track als Achteruit, dat begint met een meerstemmig koortje maar uitmondt in een bubbling-esque beat, daar helemaal niet voor onder. Met metaforische teksten als ‘Ik weet dat je alles kan zijn / je bent een prinses, geboren in een achterstandswijk‘ brengt hij een mooie lofzang aan het andere geslacht, om de track erop helemaal los te gaan op een subtropische productie die alle kanten op schiet: ‘Kan je bruine bonen goed voor me koken? Kan je jonko voor me draaien en roken?‘ En dan heb ik Opgekomen nog niet eens besproken; de absolute banger van het album, speciaal voor de fans van Ronnie’s streetsweepers als In Een Jet of zijn remix van Yung Nnelg’s Chamos. Ongetwijfeld het hoogtepunt van het album voor de hiphopliefhebber, tussen de swingende Caribische sounds in.

Het toont de veelzijdigheid van Ronnie, die met eerlijke, oprechte muziek zowel de straat als de radio bedient, laatstgenoemde iets meer dan eerstgenoemde. De rondspringende tiener die op drukke bliepjesproducties stond te raggen is verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor een eerlijke en gedreven muzikant, die niet schroomt om zijn meeslepende verhaal te vertellen aan zijn luisteraars door middel van abstracte teksten op catchy melodieën.