Vanuit Music Export Rotterdam worden doorlopend ondernemende Rotterdamse muzikanten ondersteund die bezig zijn ook voet aan de grond te krijgen buiten de landsgrenzen. Jessy Yasmeen vertrok eerder dit jaar richting Cuba voor een korte tour met vele indrukken. Over hoe die ervaring was lees je in het volgende verslag!

Ik had mij het afgelopen jaar terug getrokken uit het live circuit en wilde me focussen op het opnameproces. Ik merkte dat de vertaalslag van live naar productie stroef verliep en ik in de studio maar niet gevangen kreeg wat ik voelde. Dus besloot ik mij volledig toe te wijden aan het maakproces met als doel om met een album naar buiten te komen in het najaar van 2023.

Toch liep het begin 2023 even helemaal anders dan verwacht. Mijn schoonzus Anejelik had mijn demo gestuurd naar een contactpersoon in Cuba. Dit met de intentie om airtime te krijgen wanneer het zou worden uitgebracht, maar het balletje ging toch wat sneller rollen dan verwacht. Niet alleen ontstond de mogelijkheid voor radio, maar ook die voor televisie en de ene na de andere show stroomde binnen. Zo werden we o.a. geboekt in Fabrica de Arte; de grootste venue van Cuba!

We moesten snel schakelen, want welke muzikanten nam ik mee? Hoe kwam ik aan een werkvisum voor radio en tv? En hoe zou ik het realiseren op het gebied van financiën?

Samen met Anejelik schreef ik het plan uit en namen we contact op met de Cubaanse autoriteiten. Zo besloten wij dat ik op tour zou gaan met haar als tourmanager, Minx als videograaf, fotograaf en visagist en Anan Yari als toetsenist. De rest van de band zouden we vormen met lokale muzikanten. Even voor de beeldvorming; één op de vijf Cubanen is geschoold muzikant, dus dit zou wel goedkomen!

Met Stichting House of Knowlegde deden we een aanvraag bij het snelloket van Fonds Podium Kunsten en zelf deed ik een aanvraag bij Music Export Rotterdam van de Popunie. Hierdoor konden we de tour op korte termijn realiseren en hier zijn we dan ook enorm dankbaar voor! Helaas lukte het ons niet om op tijd te komen aan de werkvisa dus radio en tv zat er voor deze keer niet in. Ja, je leest het goed, deze keer, maar daarover later in dit verslag meer. Nu op naar de tour.

DAG 1: ROTTERDAM – PARIJS – HAVANA
Onze reis begon om 8 uur ’s ochtends op Rotterdam Centraal met de trein naar Parijs. Een korte en aangename trip van 2,5 uur, want omdat we de gear daar hadden geregeld hoefde we maar weinig mee te nemen. Tijdens de 2,5 uur zelf had ik mooi de tijd om mijn laatste mailtjes weg te werken en een aanvraag voor mijn album in te dienen bij de gemeente Rotterdam. Dat nog net voor de deadline! Anan zat tegenover mij en deed een dutje. Voordat we het wisten waren we op Charles de Gaulle Airport, waar we wachtten op Minx die vanuit Brussel kwam en Anejelik die met het vliegtuig arriveerde. Het was even zoeken naar de juiste gate want deze airport is gigantisch, maar gelukkig waren we ruim op tijd aangekomen.

We gingen een vlucht tegemoet van maar liefst 10 uur. Minx en ik zaten naast elkaar en hadden werkelijk maar een uurtje geslapen, omdat het veel te gezellig was en we mega excited waren. We konden maar niet geloven dat dit echt ging gebeuren en nu zaten we toch echt in de lucht!

DAG 3: SHOW 1 | FABRICA DE ARTE
We hadden net ontbeten, Minx had mijn make-up gedaan en ik voelde me wat gespannen. Het was spannend om twee redenen; Spannend, omdat de eerste show in de grootste venue is van heel Cuba, én ik geen idee had hoe het publiek en de opkomst zou zijn en we voor de eerste keer gingen repeteren met Leo, een Cubaanse gitarist die diezelfde avond nog met ons mee moest spelen.

Aangekomen op de locatie worden we door het gigantische gebouw met meerdere zalen geleid naar het atelier met een podium waar ons optreden zal plaatsvinden. Daar ontmoetten we gitarist Leo. Ik praat tegen hem in mijn gebroken Spaans en hij maakt een vriendelijke eerste indruk. We hebben een uur om te soundchecken en deze tijd benutten we dan ook om alles door te spelen. Leo zet de ene na de andere song in en Anan en ik staan er vol verbazing naar te kijken. Hij kent iedere track van begin tot eind, ieder gitaarlickje, kleinste detail en zelfs wat alle andere partijen doen op de productie. Ik heb eerlijk waar nog nooit met zo een goede gitarist gewerkt. Niet alleen in techniek, bezieling en charme, maar ook in voorbereiding. Hij had dit even in twee dagen gedaan.

Eenmaal na de geslaagde repetitie hadden we nog tijd om even te ontspannen en te eten, dus keerde we terug naar het complex, waar er, zoals elke andere dag, met liefde voor ons werd gekookt.

Rond 21.00 uur vertrokken wij weer naar de venue waar we backstage werden gebracht en een fles Havana Rum kregen. Om 22.00 uur zou het showtime zijn, maar we werden iets later opgehaald, omdat de band in de andere zaal wat uitliep.

Het was tijd en we liepen naar voren. Ik liet Anan en Leo eerst spelen en liep vervolgens het podium op, ging zitten op de kruk en stelde mijzelf voor “Hi I am Jessy Yasmeen all the way from the Netherlands and it’s an honor to be here tonight in Fabrica de Arte….”  Er waren stoelen neergezet die vol zaten en er zaten nog mensen achter en omheen. Het was stil, muisstil. Ik zette mijn eerste nummer in en het bleef stil. Het was een gemoedelijke sfeer, waarbinnen ik mij veilig voelde het verhaal achter mijn liedjes te delen en soms een woordje Spaans er tussen te gooien. Er werd geglimlacht, gelachen en weggedroomd. Kortom ik zag de mensen genieten.

Ik voelde mij verbonden en Ik had mij echt geen betere eerste show kunnen wensen. Na het optreden kwam de ene naar de andere persoon naar me toe waaronder een vrouw uit Mexico die vroeg wanneer ik daarheen zou komen, omdat ze erg had genoten van de show, waarop ik antwoordde “soon, real soon”. Na het optreden had ik veel leuke mensen ontmoet en ben ik in de andere zaal gaan dansen met mijn crew en aanhang. Het was de enige show waarna we de volgende dag vrij zouden hebben, dus namen we het ervan en bleven daar dansen tot in de late uurtjes.

DAG 4: BEACHDAG & FOTOSHOOT
Taxi Tio en Sergio brachten ons de volgende ochtend naar het dichtstbijzijnde strand, wat zo’n half uurtje rijden was. Hier hebben we uiteraard lekker gezwommen en in de zon gezeten. Minx en ik hebben de locatie benut om analoge content te schieten. Later die middag hebben we verse vis gegeten bij de strandtent en keerde we rustig terug naar het complex.

DAG 5: BEZOEK AAN BASISSCHOOL
Vooraf had ik merchandise laten drukken (t-shirts en tote bags) ter promotie en met de intentie om de opbrengsten hiervan te schenken aan een school in Havana. Ik had canvastassen laten maken en deze gevuld met pennen, kleurpotloden, schriften en chocolade. Ik kon niet alles in mijn koffer meenemen dus had genoeg bij me voor één klas en de afspraak gemaakt met de juf dat ik de hele school hiervan bij terugkomst zal voorzien, door dit in dozen op te sturen.

Helaas sprak ik nauwelijks tot geen Spaans, maar gelukkig kon Anejelik wat ik aan de kids vertelde direct vertalen. De kids reageerde enthousiast, klapte en riepen “Gracias!” in koor met een glimlach van oor tot oor. Het ontroerde mij. De juf gaf aan enorm dankbaar te zijn, omdat dit iets is wat nooit gebeurd. Het was hartverwarmend en voelde als het juiste om te doen. Ik werd zo warm ontvangen op Cuba, dat dit het minste is wat ik kan teruggeven aan de community.

DAG 6: SHOW 2 | FAJOMA ROOFTOP
Het is 17.00 uur s’ middags en een hoop gesjouw de trappen op. Op een dak bevindt zich een schattige venue met uitgebreide cocktailbar en een stage genaamd; Fajoma Rooftop. Dit is de eerste show waarbij we optreden met drummer Dumont en een gast saxofonist. We gebruiken weer de soundcheck als repetitie moment en ik hoor mijn toetsenist Anan zeggen “Zo hier leer ik nog is wat”. Ze waren tussendoor wat aan het jammen en hielden zich bezig met Cubaanse en andere Latijnse ritmes.

Hij pakt het snel op en zo vinden we met elkaar een blend tussen indie soul en latin, wat het super interessant maakte. Gaby en Yoan die de productie draaide op de diverse locaties gaven aan dat het met drummer erbij echt compleet voelde en een genot is om naar te luisteren. De show verliep goed, had nog wel wat aandachtspunten qua arrangement, maar ik was trots op wat we hadden neergezet met elkaar.

DAG 7: SHOW 3 | MALECON 663
Weer een show op het dak, maar een stuk hoger en met uitzicht op zee. I loved it! Malecon 663 is een venue met drie dagen per week live muziek met elke dag een ander muziekgenre en dus ook een ander type publiek. De luisteraar komt echt voor de muziek en dat onder genot van wining and dining.

Het is een mooie locatie met veel aandacht voor interieur en met één van de mooiste backstage plekken, namelijk met balkon en uitzicht op zee. Terwijl Minx rustig mijn make-up aan het doen is, staan Anejelik en Anan boven zoekend en zwetend op het podium. Er is zoals beloofd techniek, maar er ontbreekt heel veel, waaronder simpelweg een goed werkende mic en monitor. Na het plegen van een aantal belletjes worden er spullen geregeld via een externe partij en konden we na een korte line-check en flink over showtime beginnen.

Net als Fabrica was er hier sprake van kaartverkoop, maar in dit geval kregen wij 90% van de opbrengst. Het was een goed bezochte avond, waarbij ik de opbrengt meteen kon gebruiken om de muzikanten uit te betalen voor die avond en de daarop volgende gigs. Na de show maakte ik nog een praatje met de eigenaresse en zij gaf aan dat ze het erg tof vond.

Ik merkte ook dat we als band met de dag stappen maakte en steeds meer op elkaar ingespeeld raakten. Het ging met steeds meer gemak en dat maakte ons speelser on stage. Na de show heb ik nog ergens een drankje gedaan met Anan, terwijl Minx al naar het appartement ging. Ook ik ging vrij snel weer terug, want ik was erg moe van alle nieuwe indrukken de afgelopen dagen.

DAG 8: SHOW 4 & 5 | AGORA COFFEE & BOOKS, BAR MELODRAMA
Het is zaterdagochtend en we zijn onderweg naar Agora Coffee & Books voor onze soundcheck. Een schattig koffiezaakje, waar we met open armen worden ontvangen door Tata Morales, de eigenaar van de zaak. We krijgen verse limonade, koffie en tortillas. Tijdens het soundchecken op de eerste verdieping hoor ik prachtig gezang. Een klassiek Cubaans nummer. Tata had een gitaar gepakt, zong samen met zijn gezin en het raakt me. Ik ben iemand die niet snel geraakt is of huilt, maar deze trip was het onoverkomelijk. Met vochtige oogjes loop ik naar beneden om te zeggen dat ik het prachtig vond en zo vertelde Yoan, de zoon van Tata mij;

“Muziek is de enige plek waar we ons in moeilijke tijden veilig voelen en wat ons samenbrengt”.

Ik begon steeds beter de essentie en urgentie van de muziek in Cuba te begrijpen en waarom dit onder andere het hart vormt van de cultuur. Door deze ervaring vergaten we bijna allemaal de tijd, gelukkig wees Gaby ons erop en liepen we richting de ruimte waar we moesten spelen. We traden op in een soort huiskamer setting en het was rustig, maar de mensen die er waren genoten en vroegen om een toegift.

Na drie kwartier te hebben gespeeld moesten we snel door naar de volgende venue Bar Melodrama. De plek waar voor ons als band onderling en ten aanzien van het publiek naar mijn mening de magie tot stand kwam. Bar Melodrama is een soort donkere jazz bar. We voelen ons dan ook zo vrij om te improviseren en te spelen met jazz schema’s en blues. De tent loopt vol en mensen genieten volop en het ene na het andere verzoeknummer wordt bij ons aangevraagd.

Ik zeg het je eerlijk, ik ben echt niet gewend om covers te zingen, maar ik besloot toch een poging te wagen. Zo vroeg een vrouw “Zou je Nothing Compares 2U willen zingen met jouw stem moet dat echt prachtig zijn” Deze zong ik en dit ging tot mijn eigen verbazing erg goed en viel enorm in de smaak. Vervolgens kreeg ik de vraag van een andere dame die zei “je zingt prachtig en je doet me denken aan Amy zou je alsjeblieft een nummer van haar willen doen”.

Na het nummer Back To Black volgt het ene na andere verzoeknummer uit Amy’s repertoire. Ik combineer het met eigen tracks en de crowd zingt mee, danst en lacht. Tussen mijn performance door nodig ik anderen uit op stage en zo verschijnen er verschillende Cubaanse talentvolle artiesten die in het publiek blijken te zitten. De uren vliegen voorbij en de tent wordt voller en voller. Onze taxi stond klaar maar we stemde al gauw in met elkaar dat we als band niet wilde of konden stoppen. Helemaal bezweet, kapot, maar voldaan komen we na vier uur spelen van de stage af. De avond die voor mij, maar ook als ik voor de band mag spreken, het hoogtepunt is van de  tour!

DAG 9: SHOW 6 | BAR BLUE MOON
Een oud gerenoveerd pand met hoge plafonds en kunst waar veel liefde in gestoken is. Dit pand is qua entourage een van de mooiste locaties waar we gespeeld hebben. Voor de show zit ik aan tafel met Minx, Gaby, Yoan en de vader van Yoan. Zijn vader gaf aan iets aan mij te willen vertellen met de vraag of Gaby dat zou willen vertalen. Hij zij het volgende; “Ik wil dat je hierna blij naar huis terugkeert. Dit is niet het einde, dit is het begin van iets groots. Toen ik gisteren bij je optreden zat raakte het mij en moest ik huilen. Ik kreeg een visioen voor mij dat je aan het spelen was maar dan op een nog veel grotere stage en wij waren er allemaal.”

Hij vertelde dat hij iedere ochtend om 04.00 uur opstaat om God te bedanken voor de dag, gezondheid, zijn mensen en dat hij dat ook voor mij zou doen. Hij zij dat hij een boek aan het schrijven is over zijn levensverhaal met zijn familie erin en dat ik ook in dat boek zal voorkomen. Vervolgens las hij een gedicht op in het Spaans en gaf zijn ketting aan mij.
Het was hartverwarmend en emotioneerde mij. Ik huilde en omhelsde hem en terwijl dit gebeurde was Minx aan het filmen. Ook zij zat met tranen achter de camera. Yoan en Gabi hielden het ook niet droog, waarop Tata Morales zei: “Oke genoeg nu gaan we rum drinken en sigaar roken”.

Ik was wat afwezig tijdens de soundcheck vanwege alles wat er gezegd was. Het was ook de laatste show en we waren allemaal nog moe van de dag ervoor, maar Minx gaf aan dat dit gelukkig tijdens de show niet te zien was. Er was dit keer vooral internationaal publiek en uit een wat hogere klasse. Er werd weer aandacht geluisterd tijdens de show. Na het optreden kwam er een Italiaanse man naar mij toe die vertelde dat hij zijn beste vriend had gebeld om te komen kijken, omdat hij het zo goed vond en van mijn stem genoot. Zijn beste vriend kwam net te laat aan dus deed ik nog een toegift. Vervolgens hebben we nummers uitgewisseld om wellicht in de toekomst wat voor elkaar te kunnen betekenen.

De show was voorbij en daarmee kwam ook het moment van gedag zeggen tegen de band en het team daar omheen. Gelukkig wisten we allemaal dat dit niet de laatste keer zou zijn, zo zei gitarist Leo; “Als wij zo spiritueel met elkaar verbonden zijn terwijl we spelen en dat overbrengen met jouw nummers naar publiek toe is dat helend voor ieder die luistert. Ik heb echt genoten en ben dankbaar en mijn hart is rustig want ik weet dat dit goed komt”. We gaven elkaar een dikke knuffel.

Gaby die de productie daar draaide zei; “Mijn vriend en ik maakte ook muziek en onze carrière ging bergafwaarts, maar door jou hebben we weer hoop gekregen, dat je nooit mag opgeven. Ook gaan we je met een langere aanloop helpen met de volgende tour, want wij hebben onze connecties, zodat je op tijd je werkvisum hebt voor radio en tv, gesponsord kan worden worden door de overheid en we ruim op tijd met promo kunnen beginnen, zodat het storm loopt. Laten we daarmee verder kijken dan Havana, dus ook buiten de stad” We schudden de hand erop en geven elkaar een knuffel.

DAG 10: BEACHDAG, TERUG NAAR ROTTERDAM
De laatste dag staan we op tijd op om nog even van het strand te genieten, voor we naar de airport moeten. Ik heb een dubbel gevoel, omdat ik helemaal niet weg wil, maar ik aan de andere kant weet dat ik ook weer terug moet om thuis dingen te regelen en vervolgens weer terug te komen. De vlucht verliep snel, we waren allebei moe en hebben de hele vlucht geslapen. Er zijn stakingen in Parijs dus moet ik eerst nog met de bus via Brussel en vervolgens met de trein naar Rotterdam. Het is nog ruim zes uur dat ik naast de vlucht onderweg ben, maar het is oké. Ik blik terug op de tour en voel mij rustig.

Eenmaal terug ben ik al weer snel aan de slag. Gaby heeft haar woorden snel omgezet in daden. Ze heeft een Excel sheet gemaakt met tourdata en locaties en verteld dat ze een gesprek heeft bij Havana Club voor een sponsordeal; hét rummerk van Havana, die wij overigens ook hebben in Nederland. Het plan is dat ik in juli terug ga voor meer shows, grotere shows en interviews op nationale tv en radio. Ik denk dat Tata Morales gelijk heeft. Dit is slechts het begin. I’ll keep you posted!

P.S. Als je het leuk vind onderdeel te zijn van deze reis volg mij dan op Instagram @iamjessyyasmeen we hebben veel video en analoge content geschoten tijdens de tour en deze worden momenteel ontwikkeld. Daarbij komt er een documentaire uit en wordt er een vervolgreis gepland Dus hou het in de gaten!

Besos, Jessy Yasmeen

Foto credis: Minx