Vanuit Music Export Rotterdam worden doorlopend ondernemende Rotterdamse muzikanten ondersteund die bezig zijn ook voet aan de grond te krijgen buiten de landsgrenzen. De Rotterdamse band St. Solaire speelde al langer met het idee van een mini-tour in Zuid-Europa, dus toen de band een uitnodiging kreeg voor een showcase genaamd Pro Weekend Festival, hoefden ze er niet lang over na te denken. Bovendien konden er best nog wat extra shows bij, want als je er toch bent…? Hier dus het verslag van die bijzondere reis.

En zo vertrokken we in het busje op woensdag 2 november richting de Spaanse zon. Een
welkome afwisseling, want het weer in Nederland was niet bepaald om over naar huis te
schrijven! Dag Rotterdam… nog maar 1800 kilometer te gaan! Gelukkig hadden we een
troefkaart in handen. Want waar hele hordes Rotterdammers al op dagelijkse basis de
onvermoeibaarheid van Frank “the Tank” van ’t Hof aan den lijve ondervonden hebben, was
het nu onze beurt. En dus reden we met Frank achter het stuur de donkere Franse nacht in.

Het was daarbij wel zaak om de slaap te pakken die we konden pakken, want de volgende
dag, donderdag 3 november, stonden de eerste shows al op het programma. Zo probeerden
we met wisselend succes diverse slaaptechnieken en -tactieken uit, maar verreweg het
creatiefst bleek – wederom – drummer Tijs. Vele uren (en kilometers) verder was de gloed
van de opkomende zon een welkome afwisseling op het penetrante licht van de
tegemoetkomende koplampen en bleek Frank ons al dwars door de ochtendspits rond
Barcelona te hebben geploegd: we waren in Spanje!

Na het inchecken in ons hotel in Castellón de la Plana, niet ver van Valencia, konden we het stadje verkennen. De zon scheen en de hele stad bruiste, want het Pro Weekend Festival bleek inmiddels goed op gang gekomen te zijn. En met een tapasje hier en cervezaatje daar werd het zodoende al snel een gezellige boel.

Maar uiteraard moesten we ook aan de bak. Als eerste op het programma stond een (semi-
)akoestische show bij La Bohemia, waar Jesse en Geert lof oogstten voor hun akoestische en
kwetsbare interpretatie van de Solaire-songs. Veel tijd om na te bespreken was er echter
niet, want de tweede show stond op het punt om te beginnen, ditmaal in de club Pop ’n Roll.

Van enige tourvermoeidheid bleek er geen sprake, want ook in deze show zat veel energie
en het publiek reageerde heel enthousiast. Gelukkig kon er nu wel uitgebreid gesocialised en
nagetafeld worden. De een kende Rotterdam of was er zelfs geweest, terwijl anderen zich
alsmaar bleven verbazen over de enorme afstand. Na met enkele nieuwbakken vinyleigenaars op de foto gegaan te zijn, konden we al met al terugkijken op een zeer geslaagde avond.
Toch was er weinig tijd om de toerist uit te hangen, want de volgende dag zaten we weer in
het vertrouwde busje met als bestemming het eveneens zonnige Barcelona, waar we bij
Craft verwacht werden.

Stellen dat Craft zich in hartje Barcelona bevindt, zou het understatement van de eeuw zijn… Geloof ons, centraler ga je Barça niet meemaken! Prachtig natuurlijk, hoewel dit logistiek gezien wat uitdagingen opleverde (wie wist er bijvoorbeeld dat Barcelona een strenge milieuzone heeft?). Na een enthousiaste ontvangst konden we ook hier van start, waarna bleek dat de halve tent vol met Noren zat. Deze hadden wel degelijk van Rotterdam gehoord, maar vroegen zich af hoe wij in hemelsnaam toch in Barcelona terechtgekomen waren!

Wij waren vooral blij dat onze show ondanks het relatief kleine podium – en dat is nog zwak uitgedrukt – toch goed overkwam. En ook hier ging het vinyl als warme broodjes over de toonbank, én kregen we van de eigenares van Craft het verzoek om alsje-, alsje-, alsjebliéft volgende keer weer te komen spelen… Tuurlijk, als we in de buurt zijn, komen we heus wel even langs.

De volgende ochtend zaten we weer fris en fruitig – ahum ahum – in het busje, op weg naar
la douce France. Maar terwijl Frank richting het noorden snelde over de al dan niet bekende
autoroutes, stond er geen stop gepland in Colmar, want helaas bleek onze show daar niet
door te kunnen gaan. Jammer! We besloten er dus het beste van te maken en zo ver mogelijk door te rijden. En na het afscheid van de zon en een overnachting in de buurt van Nancy werden de laatste kilometers geslecht, en was onze mini-tour ten einde. Terug in het Rotterdamse was het ons duidelijk dat deze tour een ervaring was die ons lang bij zal blijven,
en die mede dankzij de steun van de Popunie een haalbaar doel werd. Dus hierbij: Popunie,
bedankt!