Tourverslag: Forbidden Wizards in de UK

Vanuit Music Export Rotterdam worden doorlopend ondernemende Rotterdamse muzikanten ondersteund die bezig zijn ook voet aan de grond te krijgen buiten de landsgrenzen. Forbidden Wizards ging op tour naar Engeland.

Op donderdagochtend word ik om 7 uur wakker geschreeuwd door Ross op de vloer van zijn woonkamer. “Holy fuck, wat is dit nou?! We hebben al fucking veel views!” In de nacht is onze nieuwe ep Married… with Spud online gegaan op het YoutTube-kanaal ‘Anti’. We hebben speciaal voor de tour onze tapes de avond ervoor nog zelf gezeefdrukt, gesneden en gevouwen. Langzaamaan vult onze inbox met felicitaties van onze lieve vrienden, maar ik kan me er slecht op concentreren. We gaan namelijk voor het eerst naar Engeland!

We vertrekken extra vroeg naar Rijswijk om de spits enigszins te vermijden, wat niet helemaal lukt. Hier halen we ons huurbusje op en rijden we door naar Utrecht om onze vrienden van Paranoid State en Tense Reaction op te halen. Een paar maanden eerder zijn we door hen benaderd om hen te vergezellen tijdens een weekender door Engeland. Ongelooflijk! Deze helden willen ons mee hebben?! Oke! In Utrecht worden er wat tassen achtergelaten aangezien we met negen man in een negen persoons busje zitten, plus gear, snacks en slaapspullen.

Gelukkig hebben we qua gear van tevoren goed besproken wat we mee zouden nemen en wat we van elkaar gingen lenen, om zo zoveel mogelijk ruimte te besparen. Desondanks moesten we iedere keer dat de achterklep dicht moest elkaar helpen met spullen tegenhouden terwijl één persoon voorzichtig de klep dicht liet vallen zonder vingers te smashen. En iedere keer wanneer het busje open moest, hingen er van binnenuit mensen over de stoelen de tassen vast te houden zodat niet alles er uit zou pleuren. Tenminste, theoretisch gezien had het er niet uit moeten pleuren… Goed, we gooien de bus dicht, laden de bejaarden in en gaan op weg naar Calais.

Forbidden Wizards, Tense Reaction & Paranoid State op de donderdagochtend in Utrecht.

De reis verloopt netjes, tot we bij Calais aankomen. Het kost ons zeker wel 20 minuten voordat we doorhebben dat iemand (Tom, ik kijk naar jou) louter ‘Calais’ had ingevuld op Google Maps, zonder een adres, zodat wij hartje Calais ingestuurd werden. Gelukkig was het heel mooi, en werden we door de politie (denken we?) uitgescholden, en hebben we de trein nog gehaald, dus het was het wel waard. Wij waren nog nooit met de tunnel geweest, dus Michiel (zanger Tense Reaction) heeft zich op de heenweg voornamelijk bezig gehouden met de grootste onzin over die tunnel te vertellen tegen Ross en ik, wie natuurlijk alles geloofden.

Natuurlijk had ik kunnen weten dat we niet het hele stuk zelf moesten rijden onder water. Of dat we niet een deel van de reis boven het water via een brug moesten. Of dat er geen ramen in de tunnel zaten waardoor je visjes kon zien.. Ach ja.. Zodra we Engeland binnenkomen via de tunnel stoppen we voor een plaspauze bij het eerste beste tankstation. De wc’s waren overspoeld waardoor er plassen stront lag, wat een heel warm welkom was, dus hebben de mannen de bosjes water gegeven terwijl ik een blaasontsteking opliep.

Ipswitch

We komen niet lang na dat modderbad aan bij onze venue in Ipswich, waar we ontzettend hartelijk ontvangen worden door onze boeker Miff Pleasant en zijn huisgenoten. Er wordt voor ons gekookt dus het huis ruikt goddelijk terwijl Miff de woonkamer laat zien waar we gaan spelen. Na een korte tour door het huis (we krijgen aparte slaapkamers, met zelfs een paar bedden! dibs!) gaan we even snel bier inslaan. Onder het genot van de meest perfecte dahl die we ooit op hebben (serieus, alleen die dahl was de reis al waard) bespreken we de volgorde van de avond.

We besluiten dat we iedere avond gaan rouleren, zodat iedereen een keertje als eerst, als tweede en als laatste mag spelen. Forbidden Wizards besluit de eerste avond te openen. Hoewel het een diy underground evenement in de woonkamer van een gekraakt rijtjeshuis is, komen er nog aardig wat mensen opdagen.

We beginnen met spelen en vanaf de eerste noten wordt de woonkamer al gesloopt. Tussen de nummers door schreeuwt het publiek “fucking hell! fucking hell!” naar ons. Achteraf vraag ik aan Miff waar dat vandaan komt. Schijnbaar is het een hogere vorm van applaus; dat je zo versteld staat dat je alleen maar “fucking hell” kan zeggen. Nou, ‘fucking hell’ yourselves, want wij staan juist te genieten van het publiek. Zeker van de human pyramid-acties. Na onze opwarmert blijven de punks van Ipswich de tent slopen tijdens Paranoid State en Tense Reaction.

Achteraf zitten we buiten bij een zelf gestookt vuurtje met iedereen na te praten. Ik wou dat de avond nooit zou eindigen.

Ross, Michiel en Gideon genieten van de beste dahl ooit. Foto door Miff Pleasant.

Ik geniet van liefde. Foto door Miff Pleasant.

Human pyramid. Foto door Miff Pleasant.

De volgende dag word ik met een gruwelijke kater wakker, naast een even katerige Tom die zo hard kreunt, zucht, steunt en rekt dat het me verbaast dat niet het hele huis tegelijk wakker is geworden. Zodra ik de slaapkamer uit strompel op zoek naar vloeistof, staat er al een huisgenoot in de keuken verse koffie voor ons te zetten. Lang leve de gastvrijheid in Ipswich! We halen even snel een full english bij een hipstertent aan de haven en rijden door naar Nottingham.

Paranoid State en Tense Reaction kennen de venue waar we gaan spelen en zijn al de hele tijd ontzettend opgewonden. We arriveren iets te vroeg in de stad, maar dat gaf ons de tijd om even rond te lopen. Het is een grauwe stad, maar het gaf Tom de mogelijkheid om even een nieuwe tunnel voor z’n oor te kopen, want die wastie natuurlijk in de pit kwijt geraakt, en we konden er niet meer tegen om naar z’n kattenanus oorlel te kijken. De venue waar we mogen spelen heet Stuck On A Name Studios en Gideon (bassist Paranoid State) vertelt ons dat het een beetje op Duct Tape Studio lijkt. Nou, dan heb je mijn aandacht.

En inderdaad, eenmaal boven (zoveel trappen, holy moly) voelt het direct aan als Duct Tape. Repeteer ruimtes, overal gear, klein keukentje, een beetje stinkie stank – we voelen ons gelijk thuis! Deze avond opent Paranoid State. De wc’s zaten direct naast ‘t hok waar opgetreden werd, wat ervoor zorgde dat het de hele avond naar tweedehandse dahl rook. (Sorry voor onze scheetjes, Nottingham). Wederom blijven mensen een tijdje hangen na de gig. Tot nu toe lijkt iedereen in Engeland ook een stuk minder verlegen dan in Nederland.

Nadat iedereen weg is, sluiten wij onszelf op in de studio en gaan we met z’n negenen anderhalf uur lang jammen. Anderhalf uur aan één stuk door. André (bassist Tense Reaction) haalt nog even z’n hand open aan een bierblikje en in plaats van het rustig op te ruimen rent hij de hele studio door om het aan iedereen te laten zien, wat resulteerde dat iedereen uiteindelijk wel op de een of andere manier bloed op zich kreeg. Vooral Wim (gitarist Tense Reaction & Paranoid State) was nogal de Sjaak achter het drumstel met het spetterende bloed op de snare. Tom heeft tot op de dag van vandaag nog steeds bloed op z’n bekkens zitten.

We slapen bijna allemaal (op twee na) in één grote kamer gevuld met scheetjes en gesnurk.

Stuck On A Name Studios, Nottingham a.k.a. Engelse Duct Tape. Foto door Dan Sam.

Irmin helpt ons met de kerstbellen tijdens onze kersthit ‘Mall Santa Al’. Foto door Marek Stepien.

Foto door Marek Stepien.

Op vrijdag nemen we weer een full english, een hele zware full english, met fucking smerige koffie. Echt, die koffie kon niet. Maar echt niet. Perfecte manier om te dag te starten! Een beetje misselijk rijden we van Nottingham naar Lancaster, waar we de hele middag rondlopen. Wat een belachelijk mooie stad. Op de heuvel naast The Castle horen we in de verte voetbalgejuich uit ‘t stadion komen terwijl Tom van de  heuvel afrolt en Irmin (drummer Tense reaction) een dutje langs wat graven doet. Ons pa MacLean is speciaal vanuit Blantyre (Schotland) naar Lancaster afgereisd om ons te zien, dus behalve een gig is dit ook een reunie.

Rock ’n’ roll Tom. Foto door Wim Koster.

Uitzicht vanaf Lancaster Castle.

De venue The Yorkshire House is echt een legit venue, met een echt podium enzo. Weetjewel, wat wij niet echt gewend zijn. Voor ons spelen twee lokale bands, tijdens wie het nog best druk is. Maar zodra zij klaar zijn, vertrekken zij zelf én nemen ze het publiek ook mee. Maakt ons weinig uit op dat moment. Op het heetste podium van Engeland spelen we de leukste shows voor elkaar. En na wat slechte kebab (Ali Babba in Lancaster vermijden, kids) vouwen we onszelf met z’n tienen op in het kleinste huis van Lancaster. De weekender zit er op en ik wil niet naar huis. Gelukkig konden we iets langer over de terugreis doen door een lekke band.

Lekke band.

Dankjewel Popunie.

Meer Forbidden Wizards? Check hun Facebook-pagina of Instagram.

Deze tour werd mede gefinancierd door Popunie Music Export Rotterdam.

Tourverslag: Steel & Stone in Engeland

Vanuit Music Export Rotterdam worden doorlopend ondernemende Rotterdamse muzikanten ondersteund die bezig zijn ook voet aan de grond te krijgen buiten de landsgrenzen. Steel & Stone ging op tour naar Engeland.

Onze eerste buitenlandse tour is een feit! Van 28 augustus tot 2 september zijn wij op tour geweest in Engeland en het was een daverend succes. Er komt wel het een en ander bij kijken aan planning en uitvoering, maar het was een plezier om dit allemaal te mogen meemaken. Hierbij het tourverslag vanuit het perspectief van de leadzanger Brantley MacDonald.

Wij zijn op woensdag in de vroege morgen vertrokken vanuit Rotterdam. De achtergrondzangeressen zijn voor het gemak blijven slapen bij mij thuis. Rond een uur of zeven is de gehele band aanwezig en staan wij klaar voor vertrek. Als vervoermiddel maken we gebruik van een 9-persoons bus en mijn eigen Fiat Panda. Na passen en meten past iedereen inclusief alle instrumenten en bagage en kunnen we vertrekken!

Onze eerste stop is de veerboot in Duinkerken, Frankrijk, via de veerboot komen wij na 1,5 uur aan in Dover, Engeland. Bij aankomst in Engeland is het direct omschakelen en links rijden! De rit naar onze Airbnb waar wij de eerste twee dagen verblijven duurt zo’n drie uur. Dit voornamelijk doordat het in Londen ontiegelijk druk is en de Engelsen hun eigen rijstijl hanteren.

Bij de Airbnb hadden wij wat problemen bij binnenkomst omdat de code voor het openen van het kluisje waar de sleutel in zat niet correct was. Gelukkig was het contact met de verhuurder soepel en na het invoeren van een andere code konden wij naar binnen. De Airbnb ziet er heel goed uit en de kamers worden verdeeld. Tijd om bij te komen is er niet, het is inmiddels 16.00 en de soundcheck voor de eerste show is om 18.00.

The Fiddlers Elbow
Wij komen om 19.00 aan bij de eerste bar waar wij spelen; The Fiddlers Elbow. De plek heeft een goede atmosfeer en wij kunnen gelukkig nog een soundcheck doen. De geluidsman was niet heel goed te verstaan vanwege zijn zware accent, maar we komen er al met al goed doorheen.

Nog een spannende wending aan deze eerste show is dat onze drummer Carlos voor de woensdag geen vrij kon krijgen van werk, dus spelen wij een aangepaste semi-akoestische set waarbij ik zelf de cajon bespeel. Gelukkig heb ik vanuit mijn muzikale historie de nodige ervaring met het spelen van percussie en had ik de hulp van Patrick van het camerateam die ook meespeelde op een Afrikaanse drum!

De avond was niet heel druk bezocht, dit mede door het Notting Hill Carnaval wat het weekend ervoor plaatsvond. Het geluid was wel geweldig en het publiek dat er was heeft zeer genoten en we krijgen ook alleen maar hulde en positieve feedback. Een prachtige start van de tour! Na het optreden blijven we nog even hangen en eten we aan de overkant bij een lokaal zaakje en praten bij. De rit terug naar de Airbnb duurt ongeveer een uur. Na een lange dag reizen en optreden kunnen we eindelijk wat slaap pakken.

 

Luna – The Home of Live Music
Op dag twee vertrekken onze gitarist Dennis en bassist Edwin in de vroege ochtend om onze drummer van het vliegveld op te halen. Bij terugkomst besluiten wij om met de hele groep de buurt Paddington waarin wij verblijven te verkennen. We zitten bij een leuk koffiezaakje en eten en drinken hier wat en zijn ons mentaal aan het voorbereiden op onze tweede show bij Luna – The Home of Live Music.

We moeten hier om 20:00 optreden dus vertrekken wij rond 17:00. Luna zit in Leytonstone, dit is ongeveer 50 minuten rijden. Wat heel leuk is aan deze lounge / bar is dat het zich aan een drukke straat bevindt en omdat het mooi weer is staat de hele pui open. De avond is gratis dus kan iedereen zo naar binnen lopen wat ideaal is voor het bezoekersaantal. We beginnen iets later dan gepland en er is al aardig wat publiek binnen.

Na onze eerste show zonder drummer geeft het ons direct een boost om nu met onze drummer erbij te spelen. We hebben het publiek mee en ook op straat stoppen er mensen en auto’s om toch mee te genieten van de show. Het geluid is goed geregeld en klinkt geweldig. Wij hebben hier ook hele mooie beelden kunnen schieten vanwege de mooie inrichting van Luna. Het personeel is ook heel vriendelijk en al onze drankjes zijn inbegrepen.

Wij kregen voor deze show geen vastgestelde gage maar een vrijwillige bijdrage van het publiek. Ook hadden wij als promotiemateriaal T-shirts laten drukken. De T-shirts zijn zeer goed ontvangen en het is ook mooi om te weten dat er zo iemand in Londen kan rondlopen met jouw T-shirt!

One Love Festival
Op dag drie moeten we om 11:00 bij de Airbnb uitchecken. Iedereen was gelukkig op tijd wakker en helemaal klaar voor het One Love Festival. Het One Love Festival is een driedaags reggae festival in Kent met optredens van spraakmakende internationale reggae artiesten. Hier keken wij dus natuurlijk met hoge verwachtingen naar uit. De rit naar Kent duurt ongeveer twee uur. Na een uur door de drukke straten van Londen gereden te hebben. komen wij in rustigere wateren en rijden langs ontzettend mooie plekken vol met natuur.

Bij aankomst op het One Love Festival worden wij begeleid naar het aanmeldpunt voor artiesten en krijgen hier onze polsbanden en autostickers. Het volgende stuk van ons avontuur begint omdat wij tijdens One Love ook drie dagen gaan kamperen op het kampeerterrein. Het eerste wat wij dus doen is onze tenten opzetten, we zaten ook op een strak schema omdat wij om 16:00 aankwamen en om 19:00 moesten optreden.

Het opzetten van de tenten liep gelukkig goed en ons kamp zag er heel gezellig uit. Het omkleden voor de show deden wij op het kampeerterrein, gelukkig zaten we nog net in een week met prachtig mooi weer en hoorde ook dit er helemaal bij. De auto’s mochten blijven staan op het campingterrein, dit was echt één minuut lopen naar het festivalterrein dus dat was ideaal. Na aankomst bij de ‘Kaya Stage’ waar wij gingen optreden was de ontvangst heel goed.

De stagemanager nam het stageplan van mij over en wij mochten om 20:30 het podium op. Daar staan we dan op ons eerste internationale optreden op een heus reggae festival! Er staat nog niet veel publiek maar dat verandert al snel wanneer we beginnen te spelen. Er komt steeds meer publiek bij en wat spelen we lekker… boem, licht uit!

Blaast er dus gewoon een generator op en staan we daar zonder geluid in het donker. De crew is druk aan het rondrennen om het probleem op te lossen. Na ongeveer 10 minuten gaat het licht weer aan en doet het geluid het ook weer, we kunnen verder. Helaas is ons publiek alweer er vandoor, haha. Maar niet getreurd, binnen no time stond het weer vol voor ons podium en hebben wij een heerlijke set gespeeld!

De feedback van het publiek was enorm en geweldig, hier doen we het voor! Na de show hadden we nog de tijd om naar een optreden van dancehall legende Yellowman te kijken en bij te kletsen met andere bandjes, een prachtige afsluiting van onze derde dag.

Het netwerken op het One Love Festival ging heel goed. Wij hadden visitekaartjes gedrukt en hebben heel veel contacten uitgewisseld met andere bands om zo hopelijk uitwisselingsprojecten aan te gaan. Nu onze eerste avond kamperen, het was gelukkig niet al te koud en in de ochtend warmde de tent al snel op door de zon.

Pop Brixton
Op de vierde dag stond Pop Brixton op de planning, hier moesten wij om 20:00 optreden dus hadden we nog de hele middag om lekker te hangen op het One Love Festival. De ochtend op One Love begon wel met een hele koude douche, maar dan ben je ook direct goed wakker! We hingen in de middag nog een beetje rond bij de ‘Kaya Stage’ omdat er hier echt hele leuke bands optreden.

Rond 15:00 kwam Edwin onze bassist naar me toe en vroeg of wij nog een keer zouden willen optreden omdat er een band was uitgevallen. Dat hoef je natuurlijk niet twee keer te zeggen, dus snel iedereen opgetrommeld de instrumenten gehaald en een heerlijke tweede show op het One Love Festival gegeven!

Nu moet ik eerlijk zeggen dat vier shows in drie dagen pittig was, maar ik zou het zo over doen. Natuurlijk moesten wij die avond ook nog optreden bij Pop Brixton, maar wat moet dat moet! Na de tweede show op One Love was het dus snel omkleden, instrumenten inpakken en op naar Pop Brixton.

Wij zijn om 17:00 uur vertrokken naar Pop Brixton, dit ligt in de plaats Brixton en is echt een hele leuke en hippe multiculturele smeltkroes. Pop Brixton is voornamelijk opgebouwd uit zeecontainers en dit geeft een hele mooie industriële vibe. Je kunt er lekker eten en er zijn allerlei kleine zaakjes van kleine ondernemers. Bij aankomst was het er al lekker druk en was er een divers publiek aanwezig.

Dit was onze afsluiter van de tour dus hebben we ook alles gegeven! We hadden het publiek mee en er werd gedanst en gefeest. Na de show hebben we nog genoten van de andere band die na ons speelde en samen gevierd dat we alle optredens succesvol hebben afgerond. Ook was ik om 00:00 uur jarig en dat werd natuurlijk ook gevierd!

 

Wij zijn in de nacht terug gereden naar het One Love Festival en hebben hier nog de zondag
doorgebracht. Op maandagochtend zijn wij terug naar huis gegaan, wat een avontuur! Al onze optredens zijn vastgelegd en zie je hieronder op YouTube. Ook brengen wij onze eerste ep uit om deze tour te vieren, uitgebracht door Mass Production Studio.

Mijn dank gaat uit naar iedereen die een bijdrage heeft geleverd aan deze tour: De Popunie, De Gemeente Rotterdam, donateurs VoorDeKunst, de band en de film / foto crew.