Vanuit Music Export Rotterdam worden doorlopend ondernemende Rotterdamse muzikanten ondersteund die bezig zijn ook voet aan de grond te krijgen buiten de landsgrenzen. Real Farmer vertrok in oktober richting de UK voor een tour, waaronder een aantal support shows voor The Libertines. Hoe die ervaring was lees je in dit tourverslag!

Dag 1 (zondag 6 oktober): Reisdag van Rotterdam naar Oxford

Op zondag reizen we alvast naar Oxford waar we de eerste show van onze UK tour zullen spelen de volgende dag. Om niet vermoeid aan de tour te beginnen, hebben we ervoor gekozen om een dag eerder te vertrekken. Peter en Jeroen zijn op zaterdagavond al naar Rotterdam gekomen, zodat we ’s ochtends samen de bus in kunnen laden en rond een uur of 12.00 vertrekken.

De reis verloopt soepel, totdat we bij de boot in Calais mee moeten komen met de douane die onze CoS (certificates of sponsorship) wil checken. We worden in een klein wachtkamertje achtergelaten, maar na een kwartiertje laten ze ons weten dat alles in orde is en we de boot op mogen. We rijden door naar de terminal en uiteindelijk lukt het ons zelfs nog een boot eerder te pakken. Pure winst.

Als we aankomen in Dover is het nog een anderhalf uur rijden naar Oxford. Hier ploffen we tevreden op bed in de eerste Travelodge van deze tour.

Dag 2 (maandag 7 oktober): Eerste show met Borough Council in Oxford

Vandaag is de eerste show van de tour, tevens onze eerst show met de band Borough Council uit Hastings. We spelen vanavond in The Bullingdon, een vrij grote venue met 250-300 capaciteit. Omdat we al om 19:30 uur beginnen met onze set, klimmen we hongerig het podium op. Spelen met een volle maag is iets waar denk ik menig muzikant toch een beetje een hekel aan heeft.

De show is rustig, verspreidt door de zaal staat een handjevol mensen, wat het moeilijk maakt om echt goed erin te komen. Gelukkig zijn de mensen die er staan enthousiast, wat het gevoel geeft dat je er toch niet helemaal voor niets staat.

Na de show rennen we snel naar Café Orient, een Sichuan restaurant, waar we tijdens ons vorige bezoek aan Oxford ook hebben gegeten. Echt een aanrader! En een goede afsluiting van de eerste dag.

Dag 3 (dinsdag 8 oktober): Tweede show met Borough Council in Brighton

Als we ’s ochtends onze instrumenten weer inladen, komen de jongens van Borough Council erachter dat hun bus niet meer start. Heel vervelend, maar gelukkig is onze bus groot genoeg voor beide backlines. Snel hevelen we alle instrumenten over in onze bus, waarna we snel onze reis naar Brighton aanvangen. Onderweg naar Brighton checken we alvast in bij de Travelodge in Dorking.

Eenmaal aangekomen in Brighton laden we snel de backline van Borough Council uit zodat ze kunnen soundchecken. Hierna hebben we zelf nog even tijd om rond te lopen. We spelen vanavond in The Green Door Store, waar we vorige tour in maart ook met de band Bull uit York hebben gespeeld. De avond is erg goed bezocht, het geluid in de zaal en op het podium  is ook goed, waardoor we een stuk zekerder op het podium staan.

Na de show raken we aan de praat met een enthousiaste vader en zijn dochter. Hij vertelt ons dat hij zijn dochter zoveel mogelijk mee probeert te nemen naar verschillende shows, iets waar zij beide erg van genieten. Voldaan rijden we weer naar Dorking.

Dag 4 (woensdag 9 oktober): Derde show met Borough Council in Bedford

’s Ochtends hebben we tijd voor een korte wandeling en om ietwat vieze koffie te halen bij een kleine ontbijttent in het dorp. We halen nog wat boodschappen bij de Tesco en vertrekken daarna naar Bedford.

Het is een relaxte dag met maar een korte rit, dus hebben we wederom genoeg tijd in Bedford om langs wat platenzaken en charity shops te gaan, en om nog een nieuwe speakerkabel te kopen voor Marrit. Die is ze natuurlijk meteen na de eerste show vergeten mee te nemen.

De venue waar we vanavond spelen heet Bedford Esquires, een leuke plek met lieve en betrokken mensen. Voordat we het podium op moeten, halen we nog snel wat eten bij een  Thais restaurant vlakbij. We spelen weer een set van 30 minuten, maar veranderen deze iedere avond een klein beetje. Zo kunnen we genoeg dingen uitproberen om een een leuke set te maken voor de support shows voor The Libertines volgende week.

Het is een vrij grote zaal, waardoor deze niet helemaal gevuld raakt, maar we doen ons best er een goede show van te maken. Hier slagen we redelijk in en raken na de show nog aan de praat met een paar verblijde mensen. Dan nemen we voorlopig afscheid van Borough Council. We zullen hen de volgende maandag weer zien als we in Sheffield spelen. Tussendoor hebben we eerst wat eigen shows gepland en een weekendje vrij op het platteland.

We eindigen de dag in een veel te kleine hostelkamer in Cambridge, waar we de komende twee nachten zullen verblijven.

Dag 5 (donderdag 10 oktober): Vervangende show in Hemel Hempstead

Door te weinig verkochte kaarten was de geplande show in The Portland Arms in Cambridge gecanceld. Gelukkig kon onze boeker nog een vervangende show vinden in de Old Town Hall in Hemel Hempstead, een klein dorp in de buurt van London. Samen met twee lokale bands spelen we die avond in de kelderzaal van de venue. Het lijkt een slaperig dorp en toch is het eindelijke een drukke avond. Al spelen we wel vooral voor ouders en vrienden van de andere twee bands, die hier beide uit de buurt komen.

Na de show reizen we terug naar Cambridge, waar ons kleine kamertje in het youth hostel weer op ons staat te wachten.

Dag 6 (vrijdag 11 oktober): Eerste headline show in Stockton-on-Tees

Vandaag is onze eerste headline show van de tour. We rijden naar Stockton-on-Tees, een stad in de buurt van Middlesbrough, waar nog geen van ons eerder is geweest.

De mensen van de KU bar zijn nog gastvrijer dan we van mensen in de UK gewend zijn. Bij binnenkomst worden we meteen geholpen met uitladen en biedt de promoter, Michael, aan om koffie voor ons te halen bij de dichtstbijzijnde koffiebar. We hebben alle tijd voor onze soundcheck, en dat terwijl we met drie andere bands spelen.

Voor de show eten we falafel bij een zaakje aan het einde van de straat. We worden vergezeld door Jonny, een fotograaf die we bij eerdere shows hebben ontmoet. Hij is speciaal voor ons naar Stockton gereden, iets wat hij wel vaker doet en waar we toch elke keer weer verwonderd over raken. Muziekliefhebbers zoals je die in Engeland tegenkomt, vind je in Nederland namelijk niet echt.

De show is fantastisch. Dit is de leukste set die we in tijden hebben gespeeld en het publiek lijkt er ook van te genieten. De eigenaar van de venue probeert ons nog over te halen de volgende dag te blijven voor het festival dat dit weekend plaatsvindt, maar wij verheugen ons al te veel op het vrije weekend dat we hebben gepland op het platteland van Saltmarshe.

Dag 7 – 8 (weekend 12 & 13 oktober): Vrije dagen in Saltmarshe

Brak en hongerig verlaten we Middlesbrough om ons vrije weekend in het mooie Saltmarshe door te brengen. We hebben hier een cottage gehuurd op het erf van een boerderij om in alle rust bij te kunnen komen van alle indrukken van de eerste week.

Dag 9 (maandag 14 oktober): Co-headline show met Borough Council in Sheffield

Na een heerlijk rustig weekend in Saltmarshe beginnen we aan onze uur durende trip naar Sheffield. Nadat we de bus in de buurt van de de venue van de avond, Hallamshire Hotel, hebben geparkeerd gaan we op zoek naar wat te eten. Terwijl de ene helft een broodje met hele lekkere vegan pastrami aan het eten is, waagt Jeroen zich aan de goorste patat die hij in z’n leven heeft gehad. Na de lunch gaat ieder z’n eigen gang en spreken we om vijf uur af om met z’n allen de bus uit te laden.

Helaas is de concertzaal van Hallamshire Hotel (net als veel venues in Engeland) op de eerste verdieping dus we waren opgelucht dat we weer gebruik mochten maken van de backline van Borough Council die alles al voor ons naar boven hadden getild. Het is een erg leuke zaal met een capaciteit van ongeveer 150 mensen. Maar door een erg hoog plafond met weinig isolatie en een incapabele geluidstechnicus wordt het ons nog knap lastig gemaakt tijdens de soundcheck.

Bij het minste of geringste geluid kwam er een enorme piep en zowel wij als de technicus wisten niet zo goed waar het vandaan kwam. We hebben besloten het er maar mee te doen en het was ook tijd om de eerste band van de avond te laten soundchecken.

Mede door het geluid en misschien omdat we net een weekend vrij hadden gehad zaten we er allemaal niet zo lekker in en ging de show niet zo heel erg goed. Gelukkig kregen we wel een hoop goede reacties uit het publiek. Zoë was ook weer komen kijken met haar twee kinderen, inmiddels goede vrienden van de band. Ze hebben ons ooit een keer in het voorprogramma van Personal Trainer gezien en sindsdien zijn ze bij elk optreden van ons in de buurt van Sheffield komen kijken.

Dag 10 (dinsdag 15 oktober): Co-headline show met Borough Council in Blackpool

Blackpool is een van die plekken in Engeland waar je van moet houden. Het was in de jaren 60 en 70 een erg toeristische stad bekend om hun strand en uitgaansgelegenheden. Maar sinds vliegtickets goedkoper zijn geworden en mensen zomers toch voor een Zuid-Europese vakantie kozen, is de tijd er behoorlijk stil blijven staan.

Nadat we hadden ingecheckt in het goedkoopste (en smerigste) hotel van deze tour ging Leon een dutje doen terwijl de rest de stad ging verkennen. Om vijf uur moesten we weer inladen, dit keer helaas een trap naar beneden en omdat de rest wat laat was en de bus op een erg onhandige plek stond moest Leon dit in z’n eentje doen.

Iedereen keek erg uit naar deze show omdat de laatste zou worden met Borough Council. De versterker van Peter was al wel klaar met deze tour en besloot er maar mee op te houden. Gelukkig mochten we die van Borough Council gebruiken en werd het een probleem voor de dag erop. Na een erg leuke show wilden we de gezamenlijke tour nog even afsluiten en zijn we met z’n allen naar een leuke bar geweest om vervolgens in ons vochtige stinkhotel te eindigen.

Dag 11 (woensdag 16 oktober): Headline show in Sneaky Pete’s in Edinburgh

Tijdens de vier uur durende rit van Blackpool naar Edinburgh werden we herinnerd aan het feit dat de versterker van Peter was gesneuveld, dus moesten we als een speer op zoek naar iemand in Edinburgh die het op korte termijn zou kunnen repareren. Na vijf minuutjes googelen kwamen we uit bij Giovanni, een Italiaans-Schotse man die in zijn garage aan allerlei apparatuur werkt. Volgens de recensies was iedereens Hi-Fi versterker binnen no-time weer de oude na een bezoekje aan Giovanni.

Peter had gebeld en we konden hem zodra we aan zouden komen in Edinburgh langs brengen. Giovanni was gevestigd in een vervallen warenhuis en de hele ruimte stond letterlijk van vloer tot plafond opgestapeld met allerlei elektronica. Hij zou er meteen even mee aan de slag en zou ons bellen zodra hij nieuwe informatie had.

Wij gingen door naar Sneaky Pete’s, omdat we toch aan de late kant waren door deze kleine omweg. Soundcheck konden we gelukkig doen op een versterker van de venue en na de soundcheck kreeg Peter een belletje van Giovanni dat z’n versterker het alweer deed! Na het ophalen van de versterker zijn we meteen wat gaan eten en hebben we de twee voorprogramma’s bekeken.

Voor ons was het een heel leuk en spannend optreden, het voelde toch een beetje als generale repetitie voor de The Libertines supports die we de rest van de week zouden doen. De sfeer zat er goed in en het was een erg leuke en energieke show.

We sliepen in een heel leuk hotelletje aan een park vlak bij de kust in Edinburgh. De perfecte plek om de dag erop te beginnen met een klein rondje hardlopen.

Dag 12 (donderdag 17 oktober): Eerste support show voor The Libertines in Glasgow

Omdat Glasgow niet zo ver rijden is en de zon eindelijk een keer haar gezicht laat zien deze tour besluiten we de overige tijd van de dag te besteden in het mooie Edinburgh. We zoeken een lekker ontbijtplekje op en gaan nog langs een paar platenzaken voor we ons aan de tocht naar Glasgow wagen.

We spelen vandaag onze allereerste support van The Libertines in Barrowland Ballroom in Glasgow. Een blijkbaar legendarische zaal in Glasgow met een capaciteit van 1900 man. De originele prachtige houten ballroom vloer uit de jaren 60 lag er nog steeds.

De komende shows zijn we de directe supportband van The Libertines, dat betekent dat er altijd nog een band eerder dan ons speelt, terwijl het publiek langzaam naar binnen stroomt. Alle shows zijn uitverkocht dus we zijn erg benieuwd hoe dat gaat zijn, dit worden de grootste shows die wij ooit hebben gespeeld.

Er wordt mega goed voor ons gezorgd, dit zijn de eerste shows in het VK waar we te eten en een kleedkamer krijgen. Heeft natuurlijk met het formaat show te maken maar alsnog is het niet altijd vanzelfsprekend. The Libertines hebben ook hun eigen tourkoks mee en die zorgen eigenlijk voor iedereen die voor hen werkt of met ze spelen. Dus dat is een fijne voorbode voor de komende week!

De opener van de avond is een lokale band; een britpop/rock formatie die met hun platte Schotse humor toch het binnendruppelende publiek prima weet te vermaken. En daarna zijn wij aan de beurt, de zaal is toch behoorlijk volgestroomd tijdens de eerste band en we hebben er allemaal heel veel zin in. We beginnen de set met drie nummers waar we erg comfortabel mee zijn om er lekker in te komen en zodra we er lekker in zaten deden we nog een paar nieuwe. Het was een fantastische show! Het geluid op podium was heerlijk en het publiek leek het ook naar hun zin te hebben.

Als afsluiter gingen we met Chad en Jai, die we kennen van ons label, nog even de kroeg in en niet veel later pakten we een taxi terug naar onze AirBnb net buiten de stad om weer een beetje op te laden om het de dag erna allemaal nog een keertje te doen!

Dag 13 (vrijdag 18 oktober): Tweede support show The Libertines in Glasgow

Jeroen was helaas enorm ziek geworden, dus die heeft de rest van de dag alleen maar op bed gelegen. Ook kwamen we er ’s ochtends achter dat de douche behoorlijk lekte en daardoor de verf van het plafond in de woonkamer naar beneden kwam. Gelukkig was de eigenaar er rustig onder en zei dat het vaker voor was gekomen. Alleen moesten wij er helaas nog wel een nacht verblijven met emmers en bakjes in de woonkamer. Omdat het niet de gezelligste plek was, hebben we maar vroeg de trein gepakt naar Glasgow en hebben daar nog een beetje rondgebanjerd.

In de venue stond alles nog klaar van de dag ervoor dus er viel weinig voor te bereiden. De soundcheck was zo klaar en toen konden we meteen aanschuiven om een hapje te eten. De opener van de avond was dit keer de jonge band Alien Chicks uit Londen, erg lieve mensen die de maand erop in de V11 zouden spelen.

Enige vervelende was dat ze hun hele familie backstage hadden uitgenodigd waardoor we ineens met dertig kakelende Britten ons moesten proberen voor te bereiden op onze eigen show. Maar gelukkig hadden we het de dag ervoor al een keer gedaan waardoor er toch al wat minder spanning was. Het ging gelukkig weer erg goed ondanks dat Jeroen ziek was.

Meteen na onze show hebben we onze spullen ingepakt en ingeladen. Dit was achteraf heel erg fijn, omdat de volledige Libertines backline ook door hetzelfde trappenhuis twee verdiepingen naar beneden getild moest worden. Hierna zijn we maar snel naar de AirBnb gegaan, omdat we de dag erna een behoorlijk stuk moesten rijden naar Liverpool.

Dag 14 (zaterdag 19 oktober): Derde support show voor The Libertines in Liverpool

Jeroen voelt zich helaas nog zieker dan de dag ervoor, hij probeert over de dag gewoon zo veel mogelijk te slapen, maar helaas is dat alles wat we eraan kunnen doen. Vandaag is even overleven tot de vrije dag morgen.

Als we aankomen in Liverpool voelt alles als precies het tegenovergestelde als in Glasgow. Waar de Barrowland Ballroom echt een historisch belangrijke plek is in culturele sector in Glasgow is The O2 Academy ergens in de jaren ‘10 uit de grond gestampt midden op de gloednieuwe universiteitscampus van Liverpool. Het voelt meer alsof je door een ziekenhuis loopt in plaats van een muziek venue.

Op het moment dat we de bus uitstappen, wordt er meteen aan ons gevraagd wat we precies met The Libertines te maken hebt. De hele dag staan mensen hier buiten de venue te wachten op leden van The Libertines om handtekeningen te bemachtigen zodat ze de plaat die ze dezelfde dag in een winkeltje hebben gekocht misschien daarna voor meer kunnen verkopen. Van de beveiliger die buiten staat horen we dat deze mensen niet eens echte fans zijn van de band, maar dit blijkbaar bij alle grote bands doen die hier komen spelen om zo ook een slaatje uit de avond te slaan…

We bouwen op en soundchecken met z’n drieën, omdat Jeroen ergens in het pand een bank heeft gevonden om zijn dutje te hervatten. Zodra we een basis hadden gelegd sloot Jeroen aan om nog even een totaaltje te doen. Jonny was net als in Blackpool en Stockton ook weer van de partij dus hebben we met z’n allen nog een hapje gegeten voordat we het podium moesten betreden.

Naar omstandigheden ging het vrij goed, het blijft toch lastig als iemand in de band zich helemaal niet goed voelt. We kregen het publiek aardig mee en moesten natuurlijk ook een beetje reclame maken voor ons headline showtje in de Kazimier Stockroom woensdag. Na de show zijn we meteen naar de AirBnb in Southport gereden waar we onze zeer welkome vrije dag gingen besteden.

Dag 15 (zondag 20 oktober): Vrije dag in Southport

Vandaag was iedereen vooral veel aan het bijtanken en slapen. ’s Ochtends ontbeten we samen in de AirBnb, waarna iedereen een beetje zijn eigen ding kon doen. Een stukje wandelen, een film kijken. ‘s Avonds eten we nog wat samen in de pub Fishermen’s Rest en gaan dan slapen. Zo beginnen we uitgerust aan de derde week van de tour.

Dag 16 (maandag 21 oktober): Vierde support show voor The Libertines in Nottingham

Op weg naar de een-na-laatste show alweer met The Libertines. Het is weer een korte rit van Southport naar Nottingham, ongeveer 3 uurtjes rijden. Na de rustdag van gister heeft iedereen weer wat meer energie en zin in de show van vanavond. Marrit heeft wat vrienden uitgenodigd die ze kent van voorgaande tours met Lewsberg en The Klittens, namelijk Phil en Amy die in Nottingham zelf ook shows organiseren in de venue JT Soar.

Eenmaal aangekomen in Nottingham heeft iedereen ontzettende honger. We halen de beste falafel wrap van de hele tour, misschien wel het hele jaar, bij Falafel. Het is maar goed ook dat we laat op de dag zo’n grote lunch hebben gehad, want na onze late soundcheck nodigde Pete ons uit om aan een Wim Hof adem sessie en ijsbad deel te nemen.

The Libertines hebben blijkbaar bij sommige shows een soort wellness team mee die dit soort sessies doen voor mensen van de crew en band die eraan mee willen doen. Zo’n vijf minuten voor onze show gaan we het ijsbad uit en stappen we allemaal commando het podium op. De show was extreem leuk, heel energiek en ging heel goed. Iedereen zat tijdens het optreden nog steeds een beetje in een waas van die sessie en ijsbad, wat een hele grappige ervaring was.

De stagehands bij Rock City zijn leden van een motorbende uit Nottingham en zodra je klaar bent met spelen staan zij klaar om alle instrumenten en versterkers in een moordend tempo op te ruimten en buiten te zetten. Het is een klein podium vergeleken met de laatste twee venues waar we hebben gespeeld, dus het was dit keer extra leuk om de hele show van The Libertines aan de zijkant van het podium te bewonderen. Na de show slapen we in het huis van Phil en Amy die al eerder waren gaan slapen omdat ze de dag erna weer moesten werken.

Dag 17 (dinsdag 22 oktober): Vijfde support show voor The Libertines in Leeds

De allerlaatste show met The Libertines is in de O2 Academy in Leeds, absoluut de mooiste zaal van de afgelopen vier shows. Het doet een beetje denken aan een grotere variant van Paradiso (het is ook een oude kerk). De geluidstechnici zijn ook hier weer extreem aardig en snel, binnen enkele minuten zat de soundcheck er weer op en konden we genieten van de helaas allerlaatste gratis maaltijd van deze tour.

Alleen de kleedkamer liet nogal te wensen over op deze plek. We moesten hem delen met de openingsact van de avond en de totale oppervlakte zal niet groter zijn geweest dan dat van een invalide toilet. Erg knus dus.

We keken erg uit naar ons laatste optreden met The Libertines, dit zou voorlopig even onze laatste grote show worden. Hierna stonden er weer twee kroeg shows op het programma dus we moesten er nog even extra van genieten. Het publiek was verrassend jong vergeleken met de afgelopen vier shows en dat merkte je heel erg tijdens het spelen. Ze waren luider en beweeglijker dan alle andere optredens wat heel erg leuk was om mee te maken.

Aan het einde van de avond hebben we de crew en de The Libertines bedankt voor de afgelopen week en zijn we lekker naar onze AirBnb gegaan.

Dag 18 (woensdag 23 oktober): Headline show in Kazimier Stockroom in Liverpool

We komen al erg vroeg aan in Liverpool, wat Leon erg goed uit komt want zijn schone onderbroeken zijn op. Kazimier Stockroom is een heel schattig zaaltje midden in Liverpool, het zit vlak naast een Biergarten. De geluidstech van de venue is een erg leuke enthousiaste man die zelf ook veel in bandjes speelt en dezelfde muzieksmaak heeft als ons.

Het is toch weer even wennen om een eigen show te spelen. Je bent ineens veel bewuster van het feit dat mensen echt voor jou (of de supportband) komen, en als er niet zoveel publiek op af komt voelt het een beetje als je eigen fout. Gelukkig hebben we tijdens onze support show in O2 in Liverpool toch nog een paar mensen over de streep kunnen trekken om ook nu weer te komen kijken. Waardoor het zaaltje toch gezellig halfvol staat. Show ging super goed, we waren alleen toch niet meer gewend om 45 minuten te spelen in plaats van een half uur dus dat was tegen het einde wel weer even zwaar.

Na het optreden moeten we nog een aardig stukje rijden naar ons hotel. Deze ligt in de buurt van Crewe, ver buiten Liverpool en alweer meer in de richting van London, zodat we morgen een iets kortere rit hebben.

Dag 19 (donderdag 24 oktober): Laatste headline show in Windmill Brixton in London

Onze laatste show vindt plaats in de Windmill in London, een van onze favoriete plekken om te spelen. Bij aankomst staat Tim al op ons te wachten. Hij lijkt veel zin te hebben in de shows vanavond en praat ronduit met ons over zijn bezoek aan Rotterdam en Left of the Dial vorig weekend. Het is een van zijn favoriete aangelegenheden in het jaar.

Hij grapt nog over de grote hoeveelheid Engelse bands op het festival dit jaar: “I was trying to find exciting new Dutch bands so I could book them over here at the Windmill next year, but all I could find were bands from the UK, and most of them I already booked here, haha.”

Ook aanwezig vanavond is de band Purrses uit Brussel. De frontvrouw van deze band is een goede vriendin van ons. We hebben eerder een keer samen in Gent gespeeld, waar zij destijds met een andere band speelde, genaamd Gut Model, en sindsdien zijn we in contact gebleven. Ook zij zijn het weekend ervoor in Rotterdam geweest, waar zij drie shows op Left of the Dial hebben gespeeld.

Onze nieuwe boeker, Rebecca, en de lieve mensen van ons label zijn vanavond ook van de partij en het wordt gezellig druk in the Windmill. Al met al de perfecte laatste avond van de tour.

Dag 20 (vrijdag 25 oktober): Terugreis naar Rotterdam

Na een goede nacht in Travelodge Ashford Town Centre is het tijd om naar huis te gaan. We laden de bus weer in met persoonlijk eigendommen en rijden richting Dover om daar de veerboot naar Calais te pakken, waarna we zelf terug mogen rijden naar het mooie Rotterdam.