Vanuit Music Export Rotterdam worden doorlopend ondernemende Rotterdamse muzikanten ondersteund die bezig zijn ook voet aan de grond te krijgen buiten de landsgrenzen. Jessy Yasmeen trok dit najaar naar de UK en België voor de Bad Habits tour, samen met Ano. Over hoe die ervaring was lees je in het volgende verslag!

Dag 1: De aankomstdag
The old smoke, of hoe wij haar kennen: Londen Baby!! Aangekomen in deze grote stad waren we verbouwereerd van de grootte van Londen. We dachten wel even snel heen en weer centrum te gaan, maar google maps gaf toch echt wat anders aan. Als je Rotterdam gewend bent, dan kan je bijna overal zijn in vijftien minuten. In Londen zijn dit er al snel dertig. Daarom besloten wij ons alvast om te kleden en met onze spullen (gitaar, amp, verf en doek) op pad te gaan. We zijn de stad ingegaan en om stipt zeven uur moesten we ons al melden bij de prachtige bar Folklore. Een bar met een excentrieke uitstraling. Zoals ze zichzelf uitleggen is het een ‘live music venue with a difference‘, en dat voelden we in alle details van de plek.

Een grote statige deur werd opengedaan door een onwijs lieve serveerster die ons gelijk een rondleiding gaf door de underground scene van Londen, die te voelen was in de veiligheid die de plek ons bood. De hele bar was donker met blauwe neon lichten en had een echte underground feel. Overal hingen er planten en deze plek ademde dan ook een en al creativiteit.

Voordat we begonnen met ons optreden hadden we natuurlijk de soundcheck, wat erg leuk was door de charmante jonge man, die tot op de dag van vandaag nog steeds met ons bevriend is. Anouk zette haar ezel klaar die wij die dag hadden gekocht in een Harry Potter-achtige kunstenaars winkel. Terwijl wij ons drankje nuttigden, kwamen de mensen langzaam
binnendruppelen. Het was heel erg slecht weer dus er was helaas weinig publiek. Maar omdat de plek juist ook wat kleiner was, hebben we een heel knus optreden kunnen verzorgen.

Het publiek was stil en luisterde aandachtig. Anouk en ik (Jessy) zijn van mening dat muziek en dan vooral het gevoel wat je wilt overbrengen tijdens het performen, een visuele ondersteuning nodig heeft. Veel creatieve mensen hebben een neurodivers brein en dwalen af zodra er moet worden gefocust op één specifiek ding. Vandaar dat wij het publiek graag een visuele prikkel geven in de hoop dat ze dieper in de muziek getrokken worden.

Deze theorie is gebaseerd op het feit dat Anouk en ik beiden zo werken. Wij komen dichter
bij ons gevoel zodra we met beide zintuigen (visueel en audio) gedwongen worden gestimuleerd. Anders gaat een neurodivers brein zelf zoeken naar meerdere prikkels. Wat volgens ons niet altijd ten goede gaat van het potentieel aan impact wat een optreden kan hebben op een individu. De avond verliep rustig en de veilige plek heeft ons als ware echt in ons werk getrokken. Na nog wat nagekletst te hebben, zijn we teruggegaan naar ons appartementje.

Dag 2
Fris en fruitig stonden we op, en het was Anouks grote wens om met een koffie to go richting de Big Bang te lopen. Ook nam ze ons (enigszins gedwongen) mee naar het Tate Modern Museum. Het was onze enige vrije dag en ze moest en zou de Rothko collectie daar bewonderen. Anouk was er al heel de dag zenuwachtig voor, maar omdat wij (Pien en ik) ook wat van de stad wilden zien moest ze tot 4 uur wachten voor we daarheen gingen. Ons plan was om lekker door de stad te slenteren, iets wat we in Rotterdam ook heel graag doen. Onze ogen uitkijken naar de mensen, gebouwen en de reuring. Een favoriete bezigheid van ons alle drie.

Zo hebben we onszelf dus ook van terrasje naar terrasje geschoven om de excentrieke Londenaren goed te bestuderen. De stad zit vol creativiteit en expressie. Van kleding tot aan de grote sprookjesachtige gebouwen. Anouk was er nog nooit geweest en keek haar ogen uit. Na het Tate Modern werden we onwijs geïnspireerd en zijn we in de wijk naar een lokale afterwork borrel gegaan om te binden met de mensen daar. Toen we daarna terug naar ons verblijf gingen, hebben we over de dag gekletst, en werd de spanning voor de volgende dag voelbaar. Want de Post Bar beloofde een bijzondere locatie te worden met veel publiek.

Dag 3: The Postbar
Vandaag moeten we naar een ander deel van Londen. We gingen met het openbaar vervoer van Camden, naar Tottenham. We kregen een plek aangeboden door onze boeker, waar we één nacht gratis mochten verblijven. We kwamen in de vroege ochtend aan en legden onze spullen neer in een knus Airbnb, waarna we op een terrasje onze ochtendkoffie gingen halen. Omdat Tottenham ver van de stad is, en we al vroeg op locatie waren, besloten we met de bus naar de wijk Shoreditch te gaan; een heel cultureel stuk van Londen.

Een onwijze aanrader om heen te gaan! Wel te groot om in een middag te ervaren, want voordat we het wisten, was het alweer tijd om terug te keren en ons klaar te maken voor de gig. Daarnaast moesten we ook onze koffers pakken voor de volgende dag, want die nacht zouden we ook weer terugvliegen naar Amsterdam. Om daarvan uit vervolgens rechtstreeks naar Antwerpen te rijden. Een druk programma met weinig slaap dus! We namen ons voor om na het optreden direct naar het verblijf te gaan. Om zo een paar uurtjes te kunnen slapen voor we weer moesten vertrekken. Uiteindelijk was het zo’n geslaagde avond, dat die paar uurtjes slaap er niet meer inzaten en we gelijk door moesten naar het vliegveld. Best een uitdaging, maar het was het helemaal waard!

We hadden deze avond namelijk een show bij The Postbar, Londen. Een bar waar veiligheid voorop staat. Je mag hier zijn wie je bent en de sfeer was zoals wij die nog niet eerder ergens anders hadden ervaren. Het was er zo open en vrij. De veiligheid van ieder individu stond voorop en de mensen waren buitengewoon vriendelijk. De diversiteit aan mensen was vernieuwend en we voelden ons heel de avond geïnspireerd door alle creatievelingen om ons heen. Het optreden ging hierdoor ook heel erg goed.

Er waren mensen die begonnen te huilen en bij sommige nummers kon je een speld horen vallen. Na ons optreden van een uur was er een oorverdovend applaus en de rest van de avond werden zowel ik als Anouk gebombardeerd met vragen en complimenten over ons werk. Het schilderij was direct verkocht en we werden overal op sociale media gedeeld. Juist omdat de sfeer hier zo goed was, voelden Anouk en ik ons versterkt in onze creativiteit en probeerden we vol vertrouwen nieuwe dingen uit.

De avond was lang en we hebben met bijna iedereen wel een bijzonder gesprek gevoerd over kunst en muziek en de combinatie die we hier graag maken. Mensen verdwaalde in de kwetsbare arbeid die Anouk op haar doek verrichtte, en voelde op een heel hoog niveau mijn teksten binnenkomen. Een avond om van te leren en als inspiratiebron te behouden. Op beide plekken zijn we super welkom om weer eens te komen. En ondanks dat we steeds maar een uurtje optreden, hebben we zo een sterke band opgebouwd met de mensen daar.

Dag 4: Bar Tikila
Midden in de vroege ochtend vertrokken we vol energie naar het vliegveld, want die avond zouden we optreden in Antwerpen. Een druk maar onwijs bijzondere week. Nadat we landden in Amsterdam moesten we snel door en werden we door Pien met de auto gebracht naar Antwerpen voor onze volgende show. We waren namelijk geboekt bij Bar Tikila. Het was weer een heel ander soort venue dan in Londen; een intieme bar setting met signature cocktails in Mexicaanse stijl. Tijdens de performance sloot ik af en toe mijn ogen en wendde ik mij even in Latijns Amerika.

Ook besloot ik spontaan een van mijn nummers in het Spaans te doen, zoals ik deed tijdens mijn Havana Tour. Het was een fijne avond, Anouk en ik gingen op in de muziek en het live maakproces en namen zo het publiek mee op deze muzikale reis. Aan het einde van de performance heeft Anouk, net als bij de andere locaties, haar werk verkocht. De eigenaar vond de combinatie namelijk zo bijzonder dat hij er een leuke herinnering aan wilde hebben. Een mooi compliment!

Na Antwerpen hadden we zoveel indrukken gekregen dat we bekaf waren en eenmaal thuis als een blok in slaap vielen. De rest van het weekend hebben we goed kunnen uitrusten, wat ook wel nodig was, want die donderdag zou de launchparty van ons bedrijf zijn! Druk druk druk!