Het is vrijdagavond, ik zit aan de bar in Rotown met een goede vriendin van mij. Het gesprek gaat, zoals gewoonlijk, over muziek en we hebben het over de jaren’ 70. Beiden beamen we dat we het een beetje jammer vinden dat we niet even terug die tijd in kunnen gaan, zeker om de muziek daar mee te maken.
Zij begint over haar vader, Ad. Hij heeft tenslotte die tijd in al zijn geuren en kleuren meegemaakt. Ad is een grote muziekfanaat die ongetwijfeld genoeg te vertellen heeft over de muziek in Rotterdam. Het idee ontstaat om een keertje met hem te gaan kletsen.
‘’Want ja, dan treedt James Brown opeens op in je hometown. Wat doe je dan?’’
Huize Hogeveen
Ad vindt muziek belangrijk als hedendaagse kunst en als amusement. Het heeft hem altijd al gefascineerd. Ik spreek hem thuis, in Rotterdam-Zuid, vergezeld door zijn ook muziek liefhebbende dochter die toevallig een goede vriendin van mij is.
Hij noemt muziek een toegankelijke kunstvorm, waar voor iedereen wat te halen valt. Ad kreeg van huis uit zijn eerste muzikale indrukken mee. Namen als Rita Reys, Perry Como en Freddie Quinn kwamen voorbij. Door zijn vijf jaar oudere broer kreeg hij, reeds op jeugdige leeftijd, de popmuziek uit die tijd voorgeschoteld. Hij kon door de dunne muren in het huis makkelijk meeluisteren met o.a. The Beatles, Q65, Cream & T Rex.
Toen hij zelf naar school ging tijdens het begin van de seventies kwam net Creedence Clearwater Revival op, samen met de scheiding van soul en blues in Rotterdam. Ad was ‘blues’, wat achteraf een jammerlijke keuze bleek te zijn. Want ja, dan treedt James Brown opeens op in je hometown. Wat doe je dan? De mensen die fan waren van Elvis hadden het misschien nog het aller moeilijkst, die hoorden nergens bij.
Allesvreter
“Nu ben ik een allesvreter en heb geen voorkeuren meer voor genres. Ik heb het bijvoorbeeld liever over een artiest en zijn repertoire, zoals de Talking Heads. Ze begonnen met muziek in clubs (CBGB, New York), dat zorgde voor een intieme setting. Ze werden daarmee steeds groter en zijn uiteindelijk uitgegroeid tot een legendarische band. De band was ook aardig theatraal, dat zal je zeker zien als je de documentaire Stop Making Sense terugkijkt. Nu trekken de soloprojecten van David Byrne zich ook meer naar het theatrale toe, alleen dan meer met het oog op deze tijd. Stop die muziek maar eens in een genre!’’
Shazam
‘’Naast dat Talking Heads een erg belangrijke naam is voor mij, hou ik er ook van om lokale artiesten van een afstandje te volgen. Een voorbeeld hiervan is Sevdaliza, die nu globaal steeds groter wordt. Ik heb haar geloof ik ontdekt op YouTube of SoundCloud.
Op YouTube volg ik een aantal platforms die erg fijn zijn om met nieuwe muziek kennis te maken. NPR/Tiny Desks, Colors en Le Blogothèque (Take away shows) zijn hier goede voorbeelden van. Muziek komt in deze tijd veel en op verschillende manieren tot je, bijvoorbeeld ook in films en reclames. Dan is Shazam weer heel handig, zo hoef je nooit iets te missen.’’
De Rotterdamse muziek scene
‘’Een festival waarvan ik nooit op de flyer hoef te wachten, is die van het ontzettend briljante Bluegrass Festival op het Pijnackerplein. Hier kijk ik ieder jaar weer naar uit. Scumbash vond ik ook fantastisch, maar dat is helaas even gestopt. Maar wie weet?
Verder heeft North Sea Jazz altijd fantastische namen. Het festival zelf doet me niet zo veel meer, ik vind het vooral veel en vaak te snel. Drukte voor de aanvang en publiek wat halverwege weer verdwijnt. Op naar het volgende. De evenementen eromheen (Round Town bijvoorbeeld) vind ik nog wel erg leuk. Als ik dan de keuze heb om Trombone Shorty in een grote zaal te zien of in een kleiner podium als BIRD, kies ik toch voor het laatste.’’
Intieme settings
‘’Ook het optreden van George Clinton in Annabel in 2016 (wat een verjaardagscadeautje was) is me erg bijgebleven. Ik ga nu liever naar optredens in het clubcircuit dan vroeger, toen ging ik meer naar grote concerten en festivals. Je blijft veranderen in wat je wel en niet aanspreekt, nu doen de kleinere en intiemere settings me meer. En het aanbod op de kleinere podia in Rotterdam is gewoon erg goed.
Zo ga ik bijvoorbeeld graag naar Grounds voor de wereldmuziek of funk. Ebo Taylor was daar verleden jaar. Hij is als gitarist een legende in de Afrikaanse popmuziek. Dit concert was prachtig om mee te maken, niet alleen door de muziek maar ook hoe zijn zoons hem het podium ophelpen en de band hem op sleeptouw neemt. Als Taylor vergeet in te vallen, maakt de band gelijk een sierlijke muzikale bocht. Ebo is 83 en heeft Alzheimer, hij zit al meer dan 60 jaar in de business. Dit vormt voor de band echter geen enkel probleem, ze zetten alsnog samen de tent op zijn kop.
Elke eerste donderdag van de maand is er nu in Jazzcafé Dizzy de Dizzy Thursday Reggae Jam. Ik heb hier laatst zo geweldig genoten van RosJahFari & Lions of Zion Gates. Een aanrader voor iedereen!
Verder zijn er geen venues waar ik m’n voorkeur aan geef, het gaat me om wat er speelt.
Mijn zoon Luuk, die bas speelt, speelde laatst met zijn band The Polman Project in de Cultuurschuur in Monster. Wat is dat een verborgen pareltje zeg! Het zat er tjokvol met mensen die samen met de voetjes van de vloer gingen op de Johnny Cash covers van de avond.’’
‘’Spotify daar doe ik (nog) niet aan. Zal de leeftijd wel zijn.’’
Vinyl en Spotify
‘’Qua platenzaken/evenementen in Rotterdam is de Recordstore Day voor mij wel een vaste prik. Ik heb nog steeds een grote liefde voor vinyl en heb een collectie van ongeveer 450/500 platen. Vroeger was vinyl natuurlijk hét medium voor muziek en kocht ik wel eerder een lp puur voor een artiest.
Nu schaf ik veel muziek digitaal aan, ook omdat ik niet van elke artiest een heel album nodig heb. Spotify daar doe ik (nog) niet aan. Zal de leeftijd wel zijn.
Als ik nu een vinylzaak binnenkom, bijvoorbeeld in het buitenland, kijk ik als eerste wat er aan de muur hangt. Dat bepaalt of ik verder kijk. En wanneer er een rockabilly/rock ’n roll bak aanwezig is, duik ik daar meestal eerst in. Ook kijk ik altijd eventjes bij de Red Hot Chili Peppers (je weet maar nooit, soms hebben ze er iets speciaals). Jazz wil mijn handjes ook nog weleens laten kriebelen.
Tip: ook in het buitenland zitten muziek/platenwinkels vaak in de leukste buurten van een stad.’’
Lijstjes
Favoriete muzikanten?
Johnny Cash, Lou Reed, Janis Joplin, PJ Harvey, Jack White, The Slaves, Royal Blood en Kendrick Lamar.
Favoriete platen?
Johnny Cash, The Slaves – Acts Of Fear And Love, 16 Horsepower, Melody Gardot en Joan As Police Woman.
‘’Op zondag draai ik graag Dayna Kurtz (haar nummers zijn zalfjes voor de ziel) om te ontspannen. Donker Mag van Die Antwoord krijgt ook een eervolle vermelding.’’
Favoriete radiozender? Studio Brussel.
Draait momenteel het nummer: Patiently Waiting – 50 cent & Eminem.
‘’En als je nou een keer het gevoel wil krijgen dat je echt géén verstand hebt van muziek, loop dan gewoon een keer Clone Records bij de Hofbogen binnen. Daar hebben ze, in ieder geval voor mij, heel veel muziek liggen die nog ontdekt moet worden.’’
