Wat een ervaring, onze tour in Taiwan.

Het begin van de reis

Ik vertrok met twee grote koffers, een gitaar een backpack en viel bijna op mijn gezicht bij het instappen van de trein.
Gelukkig had ik 300 jaar om van de schrik te bekomen tijdens mijn overstap op Hongkong airport. Daar maakten we voor het eerst kennis met het fenomeen Tyfoon.
Toen volgde onze tweede vlucht van anderhalf uur naar taiwan. Daar stapten we de regen in, die ons de rest van onze reis zou vergezellen.
Onze boeker wachtte ons op met een bordje waar met grote letters MIHAEL HRUSTELJ op was geschreven, en een evengrote glimlach. Na een prettige kennismaking gingen we op weg naar ons eerste hotel waar we ons snel klaarmaakten voor ons eerste optreden in het Brown Sugar restaurant.

Nieuwe liefdes en Aziatische gastvrijheid

In dit restaurant vond ik mijn nieuwe liefde. Ze heette Sushi en kwam uit de Taiwanese keuken.
Alhoewel Sushi me een goed gevoel gaf, kon ze de zenuwen niet volledig wegnemen. Tijdens mijn opwarming oefening trilden mijn handen als gevolg van de jetlag.
Ik maakte mij zorgen of de muziek wel goed uit de verf zou komen.
Gelukkig ging het optreden heel goed.

En toevallig waren daar ook enkele van de meest bekende Taiwanse pop- en jazzmuzikanten aanwezig. Na het concert ontmoetten we elkaar en maakten we plannen voor een studiosessie en een lunch. Mensen waren zo gastvrij! Ik heb erg genoten van hun hospitaliteit en het gevoel dat ze ons alles wilden geven. Eindelijk terug in het hotel. Het was 3 uur s’ochtends maar we zaten nog vol met energie. Om deze tijd is het 9PM in Rotterdam, dit betekend dat ik normaal gesproken bezig ben met mijn gitaar of vrienden of werk, maar zeker niet met slapen. We besloten wat te skypen met onze ouders en vrienden totdat de slaap kwam. Om 6:00 AM Taiwanse tijd was het eindelijk genoeg en we zijn we dood in bed gevallen. Volgende dag ontbeten we om 10:00 uur.

Chopsticks en regendruppels

Eten met chopsticks is een must. Geen vork of mes, bij wijze van hoge uitzondering misschien een lepeltje. Het ontbijt is net zoals lunch: typisch Aziatisch, en lichte gerechten met rijst. Het concert op de tweede dag was weer in Taipei. We speelden in Rhythm Alley, een kleine club met mooi geluid en het publiek was er nog beter dan op de eerste dag. Een goede feedback: mensen vinden onze Ethno-Balkan invloed en de vreemde maatsoorten echt leuk. Hier ontmoetten we de bekende harpist Paige Su en we reserveerden een studiosessie samen. Dat moest wel gebeuren, want we hebben beide een liedje dat Raindrops heet. Deze titel paste ook perfect bij het weer dat we de gehele tour hebben gehad! Regen. Regen met super sterkte!

Er waren ook enkele muzikanten die interesse hadden om samen een workshop van ons te krijgen. Ze wilden horen over onze manier van spelen, oefenen, en ons gebruik van vreemde maatsoorten. Ik was echt vereerd. De derde dag reisden we van Taipei naar de stad Kaohsiung – in het zuiden van Taiwan – met de sneltrein. Daar speelden we in de Madker club en -restaurant. Wederom een mooie atmosfeer, lekker eten en goed geluid. Na ons concert gingen we s’ avonds naar een plaatselijke markt waar je van alles kan vinden. We genoten er van een massage, Taiwanese steak, en lekkere verse sappen gemaakt van dragonfruit, passievrucht, avocado en andere exotische fruiten. Wederom… zo lekker!

Jamsessies met een harpist en meer regendruppels

De volgende dag was het tijd voor ons om terug te keren naar het noorden. Op naar Taoyung deze keer. Weer een nieuw hotel. In Taoyung hadden we een lunch met een paar muzikanten. Via hen hadden we een meeting in Downtown Studios waar sommige van de meest bekende Taiwanese popliedjes zijn gemaakt. De dag daarna moesten we op een groot festival spelen maar het weer was zo slecht dat de organisator het event moest afzeggen. Gelukkig investeerden we deze tijd in een live studio sessie met de harpist Paige Su… en hier is het resultaat:

”Time well spent” zou ik zeggen. Daarna liepen we nog een beetje rond in Taipei waarna we terugkeerden naar het hotel om bij te slapen voor onze laatste gig.

Het einde van het avontuur

Het was zo ver, het allerlaatste concert, als band hebben we met elkaar een verse connectie opgebouwd, als vrienden, broeders en muzikanten.

En we hebben nog nooit zo goed gespeeld als op deze tour. Evy, onze boeker, was enorm over ons te spreken en we zijn nog in goed contact met haar! We hebben enorm veel getalenteerde aardige mensen leren kennen! We zijn super dankbaar voor alles. Het is zo mooi dat wij allen samen zijn gekomen! Ik hoop dat we in de toekomst meer van dit soort avonturen mogen beleven! Tot die tijd wens ik jullie een goede reis!