Xaloq is een internationaal kwintet gevestigd in Rotterdam, opgericht door de Spaanse saxofonist Pau Jordà uit Alcoi. Hij probeert authentieke Valenciaanse rootsmuziek te verkennen en opnieuw vorm te geven vanuit het perspectief van jazz en vrije improvisatie en slaagt daar wat ons betreft uitermate goed in. Sinds de oprichting heeft Xaloq dan ook al op verschillende podia in Nederland en Spanje gestaan, waaronder die van het North Sea Jazz Festival, North Sea Round Town en LantarenVenster.

Eind 2023 publiceerde Xaloq debuutsingle Bolero De Guadassuar, een feestelijke bolero. Deze maand volgde het debuutalbum Quan Veja Que Ja No Cante (“als je ziet dat ik niet zing”). Dit biedt een kleurrijk palet jazz met een ondertoon van Spaanse volksmuziek die je als het ware op het puntje van je stoel houdt. Een uitgebalanceerde muzikale krachttoer die zowel modern als traditioneel klinkt. Al met al een verrassend album van muzikanten die hun instrument en het samenspelen echt beheersen, chapeau!

Pau Jordà: saxofoon, zang | Laia Escartin: zang, altviool | Fran Acamer: piano| Barış Ofluoğlu: contrabas | Lucas Zegri: drums, percussie

In september vorig jaar al aangekondigd voor december maar deze maand dan toch eindelijk uitgebracht; het debuutalbum van Misha Wong On Top Of The World. Hierop 14 luchtig opbeurende electropop liedjes, waarvan een vijftal al eerder was uitgebracht, over empowerment, vreugde, eigenzinnigheid en eerlijkheid.

Misha bedacht dit werk in Zweden en heeft er haar hart en ziel in gestoken. Ze deelt zeer persoonlijke ervaringen; liedjes over het helen van trauma, onvoorwaardelijke vriendschap, queer liefdesaffaires, vallen en weer opstaan. Een aangenaam zacht en opgewekt klinkend album mét inhoud, dat een opvallend fijn contrast biedt in het huidig tijdgewricht vol ‘grote’ onheilstijdingen. Top!

In onze overspannen, ‘infocalyptische’ maatschappij zijn de rauwe, cinematografische sounds van het Rotterdamse Halfmachine een muzikale reactie op de betonnen blokken van het brutalisme, Paul Verhoevens toekomstvisies en de bovenmenselijke proporties van een industriële havenstad.

Het betreft een project van gitarist Joris Telgen (ex-SONNDR) en dj, producer en filmcomponist Diether Eichler (o.a. The Eichler Brothers, The Eerier Child). Het duo brengt hun diverse muzikale achtergronden samen in een darkwave geluid dat het best omschreven kan worden als elektronische post-punk met een ‘industriële’ inslag. Analoge apparatuur speelt hierbij een bijna net zo’n grote rol als de mannen achter de knoppen. Met twee analoge synthesizers, een drumcomputer en een gitaar legden ze de basis voor hun muziek.

De Mechanism ep slaat een brug tussen verleden en heden door dit minimalistische klankpalet uit de jaren tachtig te combineren met moderne opnametechnieken. Ze laten zich inspireren door bands als Suicide, Section 25, DAF en Chrome, maar ook door de rauwe Griekse darkwave- en synthesizerpionier Suzanne Ciani. Prima debuut-ep!

Kamiel Thomas is een indie singer/songwriter met een verleden in stevige bands als GOLD en Paterzonen. Fellatio is een zelfverklaard ‘avant-garde disco punk post-penis krautpop’ trio. Beide interessante lokale underground acts delen de nieuwe split-release van het Rotterdamse cassette label Inner Basement, dat gerund wordt door Loveth Besamoh, met ieder drie tracks.

Met zijn melancholische vocalen en analoge set-up creëert Kamiel Thomas een kwetsbaar clubgeluid met hints van shoegaze en dreampop. Z’n livesets zijn zowel experimenteel als sentimenteel en nodigen je uit in een vloeiend, melodieus alternatief universum.

Fellatio sluit aan bij bands als Snapped Ankles en Fat White Family om te laten zien dat krautrock nog steeds een opwindende propositie kan zijn in de 21e eeuw. Ze trekken parallellen met Britse tijdgenoten Fat Dog en Warmduscher en bouwen een reputatie voor zichzelf op met extravagante en ongeremde optredens. De band introduceert een existentieel perspectief met hun repetitieve, hypnotiserende krautzgeluid en melodieën die even poëtisch als pulserend zijn.

Bong-Ra is het centrale project van Jason Köhnen (o.a. The Lovecraft Sextet, The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble, Celestial Season). Hij gebruikte de afgelopen 25 jaar dit alias om een ​​divers corpus van consistent uitdagend experimenteel werk te creëren als een van de belangrijkste acts die underground metal wist te versmelten met elektronica. De steeds evoluerende entiteit keert nu terug met een nieuw album; Black Noise.

De vroege handelsmerken van de rauwe elektronische Bong-Ra geluiden en drumpatronen zijn allemaal gebleven, alleen pakken de vervormde gitaren en confronterende vocalen nu een prominentere rol in de composities. Waar in het verleden veel gitaarriffs werden gesampled, stapt dit album af van dat concept en kiest voor een volledig doe-het-zelfmethode van opnemen en verwerken.

De albumtitel fungeert als een tegenpool van ‘witte ruis’ – een geluid dat alle frequenties in het hoorbare spectrum in gelijke mate bevat. Black Noise staat voor tegengestelde dynamiek, onhoorbare tonen en conflicterende frequenties. Het symboliseert de vele dissonanten waarmee we worden geconfronteerd en is een persoonlijk dagboek van machinaal vervormde hybride elektronica die de dystopische elementen van de moderne wereld weerspiegelt. Kortom: zware kost voor zware tijden die wonderbaarlijk louterend werkt!

25 jaar Marco op de mic. Lang onder de noemer Macronizm, later onder zijn eigen naam. Hij bracht veel uit, maar veel ook niet: een duik in de archieven leverde zonder al te veel moeite een mooi lost-tracks-album op, met onuitgebrachte liedjes die tussen 2008 en 2016 opgenomen zijn. De liedjes zijn geproduceerd door Royal with Cheese, DJ RA, Clazz, DJ Native en Winio en vocale bijdragen zijn er van Def P, Engel, Just, Dwarsligger, Glen, Scale en Che.

Een enkele verse of beat kreeg later een andere bestemming, maar het gros van deze tape was niet eerder te horen. De liedjes komen uit een tijd waarin niet oneindig werd geklooid tot het perfect was: het draaide om samenkomen, samen schrijven en samen opnemen in studio’s en studentenkamers. Die sfeer is op dit album gevangen: het is wat het is, er werd niks opnieuw geproduceerd of ingerapt. Het resultaat is een fraai tijdsdocument van vervlogen jaren; een coming of age-plaat op leeftijd.

Na de projecten WiFi Angels en The Modular Body werkte Rutger Zuydervelt opnieuw samen met Floris Kaayk. Dit keer is het een videogame, die Floris samen met Tijmen Meijer ontwikkelde. Na Astroneer (2016/2017) is dit Microtopia de tweede ‘videogame soundtrack’ van Rutger.

In Microtopia beheert de speler een kolonie robotmieren, ontwerpt een netwerk van transportpaden, verkent unieke omgevingen en breidt nederzettingen uit. Het doel is om zich voort te planten, om jonge mieren te creëren die tijdens de huwelijksvlucht uitvliegen om zich te verspreiden naar verre landen, en zo de cyclus opnieuw te beginnen. Hier is een gameplayvideo om een ​​idee te krijgen van de look en feel van Microtopia:

Vergeleken met Astroneer is de muziek in Microtopia sfeervoller en iets donkerder. Elk bioom (werelden die de speler verkent) heeft z’n eigen kenmerken, waaronder zijn eigen soundscape. Dit geluid reageert op de speler en ontwikkelt en transformeert naarmate het spel vordert. Op het soundtrackalbum worden de nummers echter duidelijk als vastgelegde versies gepresenteerd.

Deze Steroid ep klokt een krappe 20 minuten en beslaat drie stijlen elektronische dansmuziek (big beat, minimal techno en tribal). Tevens is het de eerste release van Frank Musch ter ere van zijn 30-jarig jubileum als componist en producer (DJ) Wesper. Beïnvloed door Meat Beat Manifesto, Junkie XL, Dino Sabatini en de Berlijnse minimal techno sound als Jay Haze en het Minibar label presenteert Wesper drie dansvloerkrakers, die ook in de huiskamer het beluisteren waard zijn.

De drie tracks Interrogated, L’énergie Et La Facture en Natural Trance zijn als vanouds onberispelijk opgenomen en geproduceerd; het klinkt retestrak en glashelder, top!

Van de uit Rotterdam afkomstige RIICO (Ricardo dos Santos) en zijn vaste producer Moraal verscheen de vier tracks tellende ep Cold Days. Hierop o.a. de sterke single Boos die hij eerder maakte met Winne. Een tof ep-tje die ons langzaam aan naar RIICO’s tweede album doet uitzien; kom maar op!

In februari 2024 verscheen de ep 5 van Rotterdammer Opium Lotus nadat hij lang afwezig was geweest met het uitbrengen van muziek. Hierna volgde een aantal singles en nu ligt er een nieuwe ep met een vijftal songs erop; Lotto.

De producties werden ditmaal gedaan door het producers duo Solid Circle. De gastbijdragen die erop staan komen van Harry Femer, Jack en Elliven. Een plaat met verhalen over het straatleven die met overtuiging gebracht worden.

Na de dubby Commuting Pt.1 ep uit juni 2024 ligt er nu de opvolger. Op Commuting Pt. 2 vier stukken koude, meedogenloze techno die rechtstreeks uit een machinekamer lijken te komen. Vlotte ondergrondse grooves en rauwe pulsen zoals we van producer Conforce gewend zijn nemen je mee op een sonische trip.

Ditmaal lijken de tracks wat metaliger en minder dub achtig te klinken, maar de productie blijft uiteraard om door een ringetje te halen. De 12″ uitgave op gekleurd vinyl is gelimiteerd, dus wacht niet te lang!

Op zijn debuutalbum Meer Dan Een Meme bewijst Bruno van Dingen (aka Brunzyn) zich als meester in de off-beat praatzang en rekent hij af met zijn haters. Op de onderscheidende übermuzikale beats van producer Stijn Schrijber (aka Styn) is het 12 nummers lang genieten van de originele rijmelarij met soms zelfrelativerende humor. Het resulteert allemaal in een origineel album van een sympathieke en uniek klinkende artiest.

Op 3voor12 verscheen eerder een vrij uitgebreid interview met Vlaardingens gekste en Albino Sports opperhoofd Brunzyn dat we graag delen.

Rats On Rafts’ vierde album Deep Below brengt een nieuw gevonden koud minimalisme voort binnen het eigenzinnige analoge opname-ethos van de band. Denk aan echo’s van dark wave, mediteren over verlies, nostalgie en de griezelige schoonheid van stilte te midden van een in verval gehulde toekomst. Deze plaat is uiteraard weer een analoge productie, de ‘lacquers’ zijn rechtstreeks door SST in Duitsland van de mastertapes gesneden.

De Rats benadrukken verschillende tinten binnen een monochrome landschap in vergelijking met hun vorige, kleurrijkere albums: ze duiken dieper in hun psyche en stellen onze relaties met de natuur, religie en elkaar ter discussie. Echo’s van The Cure, Cocteau Twins en Slowdive lijken aanwezig, maar zoveel verschillende invloeden vormen een album dat alleen zij konden creëren. Getrouw aan hun analoge opnameproces versterken de tapemachines, galmen, echo’s en essentiële nieuwe ingrediënten: de Soundcraft 1s mengtafel (gebruikt door Lee Perry) en de griezelig klinkende Eminent String Ensemble synth, allemaal de authentieke geluiden van de jaren 80 zonder als een relikwie te klinken.

Deep Below is het meest minimalistische werk van Rats On Rafts sinds hun debuut in 2011. Waar het laatste album werd gevoed door een brutale bravoure, mediteren deze opnames over gevoelens van twijfel, verlies en veroudering. Een album met een totaal andere energie dan we van de Rats gewend zijn, maar tegelijkertijd een groei briljant die langzaam maar gestaag haar schoonheid openbaart.

RE:UNIE staat voor eenheid en het delen van een passie… muziek. RE:UNIE is een samenkomst van verschillende artiesten die al een tijd meedraaien in de hiphopscene. Deze creatieve krachten nemen je mee in hun beleving met een frisse, eerlijke boombap stijl.

Op hun ep RE:UNIE II zes nummers waaronder de sterke single DromenVanger waarin de mannen verwoorden hoe ze, door middel van hard werken, hun dromen proberen te verwezenlijken. Luister en word één met de movement!