As Prayers Fail

cover Buried At HomeBuried At Home
cd- / download-album
metalcore / hardcore

Thuis begraven worden. Wie wil dat nou niet? As Prayers Fail zorgt in ieder geval voor een gezellige muzikale omlijsting mocht je kiezen voor een teraardebestelling op je woonadres. Niet dat we hier met black, death of doom te maken hebben, maar wel met een gezelschap dat graag leven inblaast bij een hardnekkig aanwezige dooie boel.

En dat doen deze metalcoreknapen uit Rotterdam verdomd aardig. Binnen een genre dat redelijk uitgemolken is en weinig verrassende acts kent, getuigt het best van lef om met een nieuw album te komen. Opvallen is namelijk lastig in een scene die niet bekend staat als innovatief. Toch steken de heren hun nek uit (hé, het zijn Rotterdammers…) en diezelfde nek heeft de grootste moeite in een statische positie te blijven. Die wil op en neer als bij een headbanger. En dat is, lijkt me, ook voor hardcore- en metalcorefanaten een compliment.

Buried At Home is na Shipwrecked (2012) en High Hopes & Heavy Hearts (2013) het derde bravourestuk van het Rotterdamse combo dat sinds 2010 actief is. Aangezien ik niet bekend ben met hun eerste twee albums is Buried At Home voor mij de eerste kennismaking. En dat is een aangename.

Dat begint al met de heerlijke productie. Natuurlijk moet het knallen (dat doen de meeste bands in het genre ook), maar veel soortgenoten hebben dezelfde knoppenboer achter de tafel zitten (althans zo lijkt het) en klinken daardoor vrijwel identiek. Zo niet, As Prayers Fail. Ik hoor een frisse sound die adequaat beukt, maar helder genoeg is om details door je slakkenhuis te laten kruipen. En zo HOORT het ook.

Wat mag je op muzikaal vlak verwachten? Een flinke portie agressiviteit gecombineerd met melodie, gelukkig gespeend van zeikrefreintjes want dan haakt ondergetekende af. In tien nummers krijgen we een strak en gevarieerd metalcoreboeket voorgeschoteld dat velen zal kunnen bekoren. Muzikaal worden er verschillende tempo’s uit de kast gehaald. Van stoomwals tot TGV op de limiet en alles wat daartussen manoeuvreert.

Brulboei Thomas laat over de muzieksoort geen twijfel bestaan: dit is metalcore. Hoewel voornamelijk in de ‘last-man-standing-brulmodus’ weet hij toch af en toe te verrassen met een, zij het minimale, vocale variatie.

As Prayers Fail laat horen uit een breed (hard) muzikaal vaatje te tappen. Soms groovy, af en toe bijna djent en een enkele keer alsof men door Dafne Schippers op de hielen wordt gezeten. Het niveau is vrij constant (hoog) waarbij Restless Nights, Guilt en afsluiter Worlds Away net even extra opvallen. Maar voor jou kunnen dat zomaar drie andere songs zijn. Ga gewoon zelf luisteren en vier thuis even je eigen begrafenis.

Meer weten over As Prayers Fail? Like dan hun Facebookpagina. Deze maand speelt de band in Baroeg (17/8), Middelharnis (Jailhouse, 20/8) en Sittard (Volt, 27/8). In het najaar staat er een kleine Europese tour op het programma.

Michel Wanner

Tourverslag: GOLD doet supports voor Unsane en Converge

tourposter ConvergeWat een eer! Door de Amerikaanse grensverleggende hardcore-legendes Converge persoonlijk gevraagd te worden om met hen mee op tour te gaan tijdens hun korte, maar intensieve Europese zomertour. We wisten dat zanger Jake Bannon onze laatste plaat No Image weet te waarderen, omdat deze in zijn lijstje van favoriete platen van 2015 was terug te vinden. Naar we later deze week zouden ontdekken, blijken ook zijn bandleden de plaat te kennen en graag te luisteren. Daar worden we toch wel een beetje verlegen van.

De eerste winst van deze tour – al lang voordat we op pad gaan – is dat de boekingsagent van Converge in Frankrijk, Charly van Hibooking, ons benaderd heeft om onze Europese agent te worden. De jonge, ambitieuze boeker lijkt een goede match voor GOLD. Omdat de tour begint in Madrid, bijna 2000 km van huis, regelt hij voor ons een show onderweg naar het zuiden, om de lange rit op te breken en de kosten wat te kunnen spreiden. Hierdoor mogen we ons in Clermont-Ferrand voor een dag aansluiten bij de tour van de Amerikaanse posthardcore-pioniers Unsane en hun Franse support-act Sofy Major.

foto kerk Clermont-FerrandClermont-Ferrand, 17 juni
Op wat voorspelbare vertraging bij Parijs na, loopt de eerste rit van de tour voorspoedig. Rijden door Frankrijk is altijd kostbaar door de vele tol die je moet betalen. Maar we betalen graag belasting, dus daar hoor je ons niet over klagen. Clermont-Ferrand ligt prachtig tussen de vulkanen van de Auvergne. We komen precies op tijd aan voor onze soundcheck, dus meteen laden en opbouwen. Na de soundcheck brengen we een snel toeristisch bezoekje aan de bekende zwarte (want uit vulkanisch gesteente gebouwde) kathedraal van dit charmante stadje. Daarna is het tijd voor brood en spelen.

Het is voor onszelf een bijzonder optreden, want onze bezetting op het podium is een voorschot op de toekomst. Onze langgediende gitarist Nick kan er deze dag en de volgende dag niet bij zijn, omdat hij verplichtingen heeft met zijn eigen band Dool. Nick zal zich twee dagen later in Badalona bij ons voegen, om de tour met ons af te maken en daarmee ook een punt te zetten achter vijf jaar GOLD. Daarom spelen we in Clermont-Ferrand en in Madrid alvast twee shows met onze nieuwe gitarist Jaka, die na deze tour onze vaste, nieuwe gitarist zal worden.

De show begint laat omdat het populaire locale rugbyteam een belangrijke wedstrijd om het Franse kampioenschap speelt. Le Poco Loco, een oude theaterzaal, loopt daarna snel vol. Het eerste optreden met Jaka verloopt goed en biedt vertrouwen voor de toekomst. Omdat we de volgende dag nog een lange weg naar Madrid te gaan hebben en daarom nog voor zonsopkomst weer uit bed moeten, duiken de meesten van ons al tijdens het optreden van Unsane onder de spreekwoordelijke veren. Bonne nuit!

Madrid, 18 juni
Na een handvol uren slaap treffen we elkaar en de crew van Le Poco Loco weer bij de zaal. Wij, met de slaap nog in onze ogen, en zij, die hun bed nog niet gezien hebben, laden onze apparatuur in de bus en om 5:30 vertrekken we naar Spanje. Vamos!

Via vele tolhuisjes knallen we over de Franse en Spaanse snelwegen naar Madrid. Het klimaat is aangenaam, zonnig maar niet veel warmer dan een graad of 22. Prima weer om te rijden dus. We komen dan ook mooi op tijd aan bij Penelope in Madrid. Converge legt de laatste hand aan hun soundcheck en met onze nieuwe beste vrienden Harm’s Way, de Amerikaanse metalcore-band die steeds tussen ons en Converge in zal spelen, bespreken we hoe we de backline elke avond zullen delen. Conclusie: we mogen op het baskabinet van Converge spelen, op de drumkit van Harm’s Way en zij gebruiken onze gitaarkabinetten. Zo hoeven we niks om te bouwen tussen de optredens door. Perfect!

foto Madrid by Suicidebystar

foto: suicidebystar

Dit wordt ons eerste optreden in Spanje. En Penelope is meteen de grootste zaal van de tour. Wanneer wij van ons diner terugkeren naar de zaal, staat er een aardige rij voor de deur. Dat belooft wat! Wanneer wij om 20:30 het podium betreden staat er dan ook al behoorlijk wat publiek in de zaal. We maken ons geen illusie, ze staan er allemaal voor Converge, maar de underdog-positie past ons goed. Met de nodige ervaring onder de riem weten we dat als we niets vreemds doen we de mensen weten te bereiken die voor een verrassing openstaan. Zo ook in Madrid.

Wie had verwacht dat onze donkere rock tot spontane, op een festival thuishorende, meeklapsessies zou leiden? Kortom, de sfeer is goed, het geluid wat minder – daar hebben alle bands mee te kampen deze avond, door de bouw van de zaal – en we horen en lezen achteraf terug dat we de nodige mensen bereikt hebben. Precies waar je op hoopt op een tour als deze. Met een tevreden gevoel kijken we naar het energieke en overtuigende optreden van Harm’s Way, een band die met zijn ouderwetse death metal in een hardcore-jasje muzikaal haaks op ons staat. Daarna doet Converge wat het elke avond zal doen: komen, zien en overwinnen. Wat een indrukwekkende band!

Badalona, 19 juni
Met 2000 km en twee optredens achter ons, is het spits er nu echt af. Geen krankzinnig lange dollemansritten meer, maar gewoon ‘normale’ tourtochten van tussen de drie en zes uur. Het is een mooie, maar ook wat saaie rit van Madrid naar Badalona. Gitarist Nick vliegt er rechtstreeks vanuit Nederland naartoe en zal ons daar opwachten. Zoals eigenlijk elke dag deze tour, loopt de rit voorspoedig, komen we goed op schema aan en kunnen we bij aankomst uitladen en vrijwel direct en uitgebreid soundchecken.

De zaal Estraperlo ligt in een industrieel gebiedje aan de mediterrane kust. Een duikje in de zee is dan ook voor de meesten van ons een no-brainer. Dat de meeste andere kustbezoekers zich niet in het water vertonen is voor ons geen belemmering om dat wél te doen. Later blijkt dat wegens een zekere bacterie mensen was geadviseerd om de zee te mijden. Niks van gezien, niks van gemerkt. Wat wel opviel is hoe vies de zee was. Manoeuvrerend tussen gebruikte maandverbanden en etensresten konden we een wat schonere strook water vinden.

Converge is een band met zijn roots in de hardcore punk scene van de jaren ’90 en ’00. Door de grensverleggende mix van hardcore en metal heeft de band een steeds veelzijdiger en ruimdenkender publiek weten te bereiken. Niet zo vreemd dus dat de band dit jaar nog twee optredens op Roadburn mocht doen. In Badalona is van deze ontwikkeling echter weinig te merken.

foto Badalona by Branca Studio

foto: Branca Studio

Aan de T-shirts te zien, houden de meeste bezoekers van het concert hier nog steeds vooral van rechtlijnige hardcore. Helemaal niks mis mee natuurlijk, maar niet het ideale publiek voor GOLD. We worden prima ontvangen door het publiek, maar het valt te betwijfelen of de vonk echt is overgeslagen. Omdat GOLD en Harm’s Way vrij complementaire support-acts zijn, is dit wél het ideale publiek voor Harm’s Way. Die na ons dan ook een spetterende show neerzetten. Maar dat valt nog in het niet bij de bijna religieuze ervaring die de Converge-show voor een groot deel van dit publiek lijkt te zijn.

Omdat de lange ritten van de voorgaande dagen nog enigszins in ons lijf zitten, gaan we na de show allemaal braaf naar bed om enigszins bij te slapen. Het toeval wil dat de boeker van de twee Spaanse shows een bekende van onze drummer Igor is, die vlak bij de zaal in Badalona woont. Om de kosten van de tour te drukken hebben we van tevoren geregeld dat we vannacht in zijn appartement kunnen slapen. Dat scheelt!

Feyzin, 20 juni
Van een voorstadje van Barcelona verplaatst de tourkaravaan zich naar een voorplaatsje van Lyon. L’épicerie Moderne is naar Nederlandse maatstaven de meest professionele zaal van de tour, die qua organisatie en faciliteiten niet onderdoet voor de moderne poptempels van ons land. Spanje is een mooi land maar het is fijn om nu weer eens een toilet met bril te mogen gebruiken.

In Badalona bleek dat, niet geheel onvoorspelbaar, verschillende leden van de drie bands met veel plezier en passie Game Of Thrones volgen. In Feyzin is het maandag, de dag van ‘The Battle of the Bastards’. Een van de crewleden van Converge heeft de aflevering gedownload en tussen de soundcheck en diner door kijkt een aantal van ons naar het videospektakel, mede om niet langer alle spoilers of Facebook te hoeven vermijden.

foto FeyzinAl de hele tour zijn de diners hartstikke goed verzorgd. Het grootste deel van GOLD eet bij voorkeur veganistisch. Aangezien dit ook voor de andere bands geldt, is er elke dag veel zorg besteed aan een diervriendelijke, plantaardige maaltijd (met vleesopties voor de anderen). Zo ook in Feyzin.

Een blik op de bandshirts van het massaal toegestroomde publiek laat zien dat we met een ruimdenkender publiek dan gisteren te maken hebben. Dat vermoeden wordt werkelijkheid tijdens ons optreden. De vonk slaat weer over en we winnen weer wat zieltjes. Eigenlijk verloopt de tour zoals gehoopt!

Monthey, 21 juni
Het nadeel van zo’n korte tour is dat wanneer je er net lekker inzit, het einde alweer in zicht is. Nog twee dagen en dit feest, waar we zo lang naar toe hebben geleefd, is weer achter de rug. Maar niet voordat we onze eerste Zwitserse show sinds september 2012 doen. Toen als support act van Karma To Burn en Audrey Horne, nu met Converge en Harm’s Way. We speelden toen in het Duitstalige Aarau, zo’n 200 km ten noordoosten van het Franstalige Monthey waar we vandaag staan. Een mooie, maar mistige en soms regenachtige rit brengt ons door de bergen van de Jura en de voorlopers van de Alpen en langs het Meer van Genève naar het kleine plaatsje Monthey, ten zuiden van Montreux.

Dat het weer allemaal op rolletjes loopt is alleen vervelend voor degene die een spannend tourverslag probeert te schrijven, niet voor degenen die op tour zijn. Pont Rouge is weer een prettige zaal met een fijne crew. De zaal is iets kleiner dan die van de voorgaande drie avonden, uitermate geschikt voor GOLD. Het Zwitserse publiek is het meest enthousiaste GOLD-publiek tot nu toe op deze tour.

En na wéér een verpletterend Converge-optreden vindt er nog een uitermate gezellige nazit met de crew van de zaal plaats, waarbij de programmeur ons allen verplicht het vieste shotje ooit te nuttigen. Geen probleem, joh! Geef gitarist Kamiel een akoestische gitaar en een hoedje, en hij verandert spontaan in een menselijke jukebox. Een mooi slotakkoord van weer een geslaagde dag op tour.

poster MannheimMannheim, 22 juni
Na zo’n 4000 km verspreid over zes dagen, eindigt de tour in het altijd GOLD-gezinde Duitsland. We hebben nog niet eerder in Mannheim gespeeld, maar we hebben hoge verwachtingen. De persoonlijke band tussen de bands is de afgelopen dagen sterk ontwikkeld, wat altijd voor wat melancholie zorgt op de laatste dag van de tour en dat versterkt dan de sfeer ook weer enorm. We genieten van de winst van IJsland op Oostenrijk en maken ons dan op voor wat onze laatste show met gitarist Nick zal zijn. Een bijzonder optreden dus voor ons.

Het zaaltje van Juz is compact en donker, wat zorgt voor een broeierig optreden. Het publiek lijkt er goed in te zitten en dat zorgt voor een waardevolle afsluiter van deze tour en van Nicks periode met GOLD. Na een paar goede knuffels met de jongens van Harms Way en Converge scheiden hier onze wegen. Converge gaat door naar nog wat festivals in Denemarken, Noorwegen en Frankrijk. Harm’s Way doen nog wat losse shows in Duitsland, België en Frankrijk en wij gaan terug naar huis. Back to reality.

Wil je meer weten over GOLD? Bekijk hun website of like hun Facebookpagina.

tourposter GOLD

exportDeze tour werd mede gefinancierd vanuit Popunie Music Export Rotterdam.