Een muzikale reis gevuld met dynamische pieken en dalen, dat is wat je kan verwachten van het tweede album In Time With Gravity van de band Playgrounded. De band heeft al een album op hun naam staan, wat werd uitgebracht in hun geboorteland Griekenland. Tegenwoordig zijn de Griekse heren woonachtig in Rotterdam. Het album werd eind vorig jaar al uitgebracht door FREIA music maar is veel te mooi om onbesproken te laten.

Bij het eerste nummer Crossing wordt er meteen een beeld geschetst over de muzikale vaardigheden van de bandleden. De dynamische opbouw en de interessante en goed gebalanceerde mix met de elektronische elementen zorgen ervoor dat je als luisteraar mee wordt genomen op een muzikale reis.

Het tweede nummer Mute hakt er meteen in met een riff waar je U tegen zegt. Na het sterke intro zakt de dynamiek om ruimte te creëren voor het couplet. Na het krachtige refrein keert de intro weer even terug. Het couplet hierna bouwt dynamisch sneller op, vette gitaarriffs gepaard met sterke zanglijnen gaan weer naadloos over in het refrein. De voorspelbare terugkeer van het intro op het einde is in dit geval allesbehalve negatief. Deze simpele maar geweldige riff zorgt voor een sterke afsluiting van mijn favoriete track op het album.

Bij de derde track Waves komen de elektronische elementen mooi tot hun recht. Bij het instrumentaal sterke refrein mis ik een gelijkwaardig interessante zanglijn. Bovendien is er ook ruimte in de coupletten voor de drums om interessante dingen te doen. Deze aanmerkingen nemen niet weg dat de compositie even sterk is als de voorgaande nummers.

De titeltrack van het album In Time With Gravity is ook de langste track van het album. De lengte van het nummer maakt veel ruimte vrij voor de elektronische elementen, deze creëren hier een soort filmsoundtrack vibe. Omdat het grootste deel van het nummer vrij rustig is wat dynamiek betreft is de impact van de twee heftige passages in het nummer enorm. Vooral de breakdown op het einde komt hard binnen.

Het gebruik van de elektrische piano op het begin van het vijfde nummer Rotterdam is nieuw op het album en zorgt voor een aangename verassing. De ritmesectie in het nummer komt ook heel sterk naar voren. Een ander sterk onderdeel van dit nummer is de meerstemmigheid van de zang, vooral op het einde van de track zitten deze partijen goed in elkaar.

De laatste drie tracks van het album zijn allemaal met elkaar verbonden onder de naam The Stranger. Bij het eerste nummer van de drie: Funeral komt de kracht van de zanglijnen weer naar voren. Bij Killing komt juist de kracht van de instrumentatie naar voren. Wat ik jammer vind aan deze drie nummers is dat ze buiten de tekst vrij weinig verbinding hebben. Dit neemt niet weg dat het afzonderlijk ook sterke nummers zijn.

De laatste track van het The Stranger drieluik en van het album: Verdict is een waardige afsluiter. Alle sterke elementen van de band komen hier gelijkwaardig naar boven. De band sluit echter niet af met een knal, het einde ebt langzaam weg om vervolgens de luisteraar tot rust te brengen.

Het album In Time With Gravity laat zien dat de leden van Playgrounded niet onderschat mogen worden in het electronic/heavy rock genre. De doordachte composities en het gebruik van soundscapes zorgen ervoor dat dit album niet snel vergeten zal worden.