Vanuit Music Export Rotterdam worden doorlopend ondernemende Rotterdamse muzikanten ondersteund die bezig zijn ook voet aan de grond te krijgen buiten de landsgrenzen. Texoprint ging eerder dit jaar op tour naar Duitsland en Tsjechië. Over hoe die ervaring was lees je in het volgende verslag!

De aanloop
Vroeg in de ochtend en vol goede moed verzamelden wij ons bij onze oefenruimte, de eerste dag van de tour was rustig omdat we alleen maar moesten rijden. Sterker nog, de eerste helft van de tour werd gekarakteriseerd door een serie tegenvallers die ons dwongen tot deze rust. Deze tegenvallers ontstonden in de week voor vertrek. De uitval van de helft van de optredens. Brno trok zich terug, konden het qua geluidsoverlast in de DIY venue toch niet trekken om een keiharde noiseband te laten spelen, balen. 8mm in Berlijn moest het weekend dat wij zouden komen last minute dicht omdat ze op de vingers getikt waren door de gemeente, iets over luchtfiltersystemen. En als laatste klap op de vuurpijl trok Keulen zich terug, voorverkoop was niet zo voorspoedig verlopen als gehoopt. Ook dat is touren.

Leipzig
Laten we dan maar over deze domper heen stappen en het hebben over de eerste daadwerkelijke show, Noch Besser Leben in Leipzig. Een oud verkrot kraakpand met alle charme van dien. Het was een kleine gelijkvloerse zaal, met 20 man stond het vol. Na even wachten kwam onze geluidsman al rokend de zaal binnen, hij zette ons keihard, dat beloofde wat.

Aangezien wij nooit eerder in Leipzig gespeeld hadden en we al wat tegenvallers te verduren hebben gehad was onze verwachting van de opkomst minimaal. Tot onze verbazing stond het vol met enthousiaste bezoekers, sommige aangekomen in bandshirts met onze voormalige naam erop (Kalaallit Nunaat). De sfeer was goed en ondanks het oorverdovende volume hebben de bezoekers geïnteresseerd, maar ook hossend geluisterd naar onze set.

Praag
De volgende halte was Praag, waar wij twee volledig vrije dagen hadden voordat we moesten spelen. We hebben daarbij redelijk de toeristen kunnen uithangen in deze prachtige stad. Ik zal niet in detail gaan over de pittoreske straten en statige gebouwen waar we langs gedobberd hebben die paar dagen, maar even vooruitspoelen naar het optreden.

Palac Akropolis, van buiten een soort van art-deco paleis. Wij speelden in de kelder, een met een rare langwerpige layout. Kelders zijn onze expertise dus dat beviel ons goed. Wachtend op de speeltijd wees de promotor van de show ons op een gat in de muur bij de bar, daar zagen wij drie open doodskisten met figuren erin. Ze zei tegen ons: “ik heb geregeld dat ik hier begraven word, ik ben hier al zo veel dat ik er net zo goed kan zijn wanneer ik dood ben.” Tot op de dag van vandaag weten we nog steeds niet of ze nou een grapje maakte.

Eenmaal op het podium was de zaal stampvol, het was heet en er was een stroboscoop recht naast het drumstel. De energie zat er dik in en ondanks wat technische problemen met de gitaar was het een knaller van een show. We konden tevreden terugkeren naar het hotel, daar moesten we vaart mee maken want de zwaarste dag van de tour moest nog komen. 

Hamburg
Praag naar Hamburg, zijn we er bijna? Zijn we er bijna? Nee nog niet, we moeten nog maar 638 km rijden. Oei, hoe laat moeten we er dan zijn? Oh, pas om 4 uur ’s middags. Naja, het is alleen maar 1 mei, de dag van de arbeid, een nationale feestdag in Duitsland en heerlijk weer. Het zal misschien wel druk zijn op de weg, dachten wij. We kunnen maar beter een beetje op tijd opstaan.

Dus daar stonden we dan, om 7 uur ‘s ochtends, ingeladen en wel en onderweg naar Hamburg. Een koele 7 uur rijden volgens google maps. Ondanks onze ietwat pessimistische verwachtingen over de drukte op 1 mei was het eigenlijk een erg ontspannen reis zonder significante files. Dat viel mee.

Aan boord bij de MS Stubnitz, een joekel van een schip, ik denk dat V11 er twee keer in past (ik heb alleen niet de cijfers om dat te verantwoorden). Het schip werd gekarakteriseerd door nauwe gangen, metalen trappen en railings. Werkelijk een doolhof van staal. Het podium was een indrukwekkende kooi van hetzelfde materiaal. Er werd ons verteld dat er weleens duizenden mensen aan boord zijn geweest voor techno feesten. Bij ons zou dat niet het geval worden.

Er waren maar liefst 2 kaarten in de voorverkoop verkocht. Schijnbaar, omdat 1 mei een vrije dag is, gaan mensen graag feesten op 30 april en zitten mensen veelal thuis met een kater op 1 mei, als ze niet ergens aan het demonstreren zijn tenminste. Verder was het 27 graden en zonnig die dag, een zeldzaam goed in Hamburg. De verwachtingen waren wederom laag.

In tegenstelling tot Leipzig kwamen deze lage verwachtingen uit. Samen met de Berlijns/Australische band Kino Motel wisten wij zo’n 12 man in het publiek te trekken. Het optreden was ongeveer wat je kan verwachten van een optreden met twaalf mensen in het publiek, het miste wat give en take, het was vooral veel give. Niet dat de mensen die er waren niet enigszins enthousiast waren. Er was iemand uit Nederland komen rijden met deels als doel voor zijn Hamburg trip om dit optreden bij te wonen. Dat maakte voor ons wel wat goed.

Het afteren op de boot was memorabel, met Venetian Snares op de achtergrond een rondleiding krijgen door de immense motorkamer van het schip, door de man die het allemaal onderhoudde was indrukwekkend. De MS Stubnitz was sowieso indrukwekkend, ik hoop dat we er nog een keertje kunnen spelen. Hopelijk dan niet op 1 mei, met een beetje geluk, een grauwe dag.

Terugreis
Het in- en uitladen op de Stubnitz was een hele operatie, het tillen van alle amps en trommels op de nauwe brug naar het vasteland is iets dat ons deed denken aan ons vertrouwde V11. Nadat we dat achter de rug hadden was het tijd om weer terug te keren naar Rotterdam. Een slaperige lange zit waarbij hoe dichter je bij je reisdoel komt hoe langzamer de tijd verstrijkt.

We kwamen enigszins vast te zitten onderweg naar de straat waar Jasper, de bassist, afgezet moest worden. Wij moesten keren omdat google maps nog niet bewust was van een bepaald wegenonderhoud. Vrijwel meteen werd er ongeduldig naar ons getoeterd en gescholden. We waren weer terug in Rotterdam.