Le Motat is behoorlijk lekker bezig. Met o.a. een fonkelnieuwe debuut-ep, kleurrijke videoclips, het label NONMOT dat hij oprichtte met NONCHELANGE en deelname aan Popronde als 3voor12-talent. Eerder speelde de band al op festivals als Valkhof en Tweetakt. Toch komt het project van Tato Wesselo (1996) pas net op stoom, want de combinatie van Nederpop, performance en poëzie is slechts het begin van zijn creatieve universum.

Ondanks de staat van de muziekindustrie, maakt Wesselo er het beste van: “De laatste tijd heb ik nog best veel toffe optredens gedaan, onder meer een show in Q-Factory tijdens Popronde was erg leuk. Het was natuurlijk even wennen dat iedereen zo verspreid door de zaal zat, maar we ontvingen hele positieve reacties en het was lekker om op een groot podium te spelen. Onze muziek werkt ook goed voor een zittend publiek. Ik gooi er zo nu en dan een tekst tussendoor, waardoor het al iets meer een performance wordt.”

Muziek, poëzie en performance zijn belangrijke onderdelen van Le Motat, maar wat heb je uiteindelijk allemaal voor ogen met dit project? Wat is je doel?

“Ik heb het altijd gezien als een soort platform. Het is niet alleen een popband, in principe zou het alles kunnen zijn. Le Motat kan net zo goed een film of een kledinglijn zijn. Ik vind het vooral leuk om mensen te verrassen en te verwarren. Daarom schrijf ik bijvoorbeeld niet één stijl muziek, zo gaat EP1 van luchtige liedjes als Oehlala naar een soort halve gabbertrack met Gooi jij je KOP’s IN ’t IJS.

Qua project voelt het net zo, ik kan hier al mijn creativiteit in kwijt. Het lijkt mij te gek om later mensen te koppelen via Le Motat: van muzikanten, kunstenaars of dichters, tot aan fotografen en ontwerpers.”

Voor de eerste ep heb je samengewerkt met Roy van Rosendaal, ook wel bekend van zijn werk voor Kyteman’s Orchestra en zijn eigen band: Figgie. Hoe ontstond die samenwerking tussen jullie?

“Op een gegeven moment raadden meerdere mensen mij aan om eens met hem te werken, dus heb ik hem een berichtje gestuurd en dat klikte meteen. Hij houdt van dezelfde sound als ik, een beetje die quirky popsound en dat is erg lekker samenwerken. Roy is een fijne producer, hij heeft goede opname-gear, maar hij durft vooral verder te gaan met een productie.

Het klinkt misschien gek, maar hij kan bijvoorbeeld bewust iets ‘lelijks’ in een nummer stoppen, een gekke sound of instrument, en het dan toch laten werken. Hij heeft zo’n liedje helemaal onder controle. Daarnaast is hij iemand die knopen doorhakt, ik ben wel iemand die – als ik in m’n eentje werk – in cirkeltjes blijft draaien.”

Samen hebben jullie aan jouw debuut-ep gewerkt. Kun je wat meer vertellen over de achtergrond van die plaat?

‘’Ik begon in mijn eentje met 1 Uurtje Verliefd, wat alweer twee jaar geleden is uitgebracht. Dat nummer viel gewoon ineens in elkaar, qua productie was het een soort lucky shot. Dus toen dacht ik: huppakee, uitbrengen. Let’s go! Alleen bleek het bij andere nummers toch een stuk ingewikkelder om die goed op plaat te krijgen, dus toen heb ik Roy gecontacteerd voor de rest van de ep.”

Waar lag dat aan denk je?

“Ja, die eerste single viel er gewoon ineens uit, maar ik was daarnaast op zoek naar een goede balans tussen de nummers. Ik wilde niet alleen maar luchtige popliedjes erop hebben staan of alles in één genre schrijven, ik wilde het gelijk openbreken door bijvoorbeeld een abstract nummer op de ep te hebben. Juist die twee uitersten wilde ik direct laten horen, om met mijn debuut te laten zien wat Le Motat is en wat het in de toekomst allemaal nog meer zou kunnen zijn.”

 

“Rotterdam is altijd áán, er is altijd geluid, veel te doen, het is druk en ergens stapelt zich dat allemaal op in mijn hoofd”

 

Heb je nog getwijfeld om nu iets uit te brengen, gezien de hele corona-situatie?

“Nee, niet echt. Ik kon mij de afgelopen maanden juist goed focussen op het opnameproces en de release. En ik wilde gewoon iets uitbrengen. Mijn vorige release was al een tijdje geleden, dus ik wilde niet nog langer wachten. Het komt nu goed uit, want ik heb wat leuke optredens kunnen doen en ik kan nu laten horen waar ik muzikaal mee bezig ben. In principe ben ik pas net bezig, dus het hoeft allemaal nog niet zo snel te gaan. Ik kan nu goed aan de basis werken.”

Met Le Motat ben je een onderdeel van een hele golf aan nieuwe, Rotterdamse artiesten die het ontzettend goed doen. Lijkt het nou zo of klapt de stad op het moment uit elkaar van het talent?

“Ja, ik heb echt het idee dat er nu véél uit Rotterdam komt. De stad is nog steeds in trek, er zijn goede opleidingen, mooie festivals, veel plekken om te spelen. Dat geeft wel energie en inspiratie.”

Hoe denk je dat de stad terug is te horen in jouw muziek?

“Dat is moeilijk te zeggen, maar het geeft net dat rauwe randje denk ik. Rotterdam is altijd áán, er is altijd geluid, veel te doen, het is druk en ergens stapelt zich dat allemaal op in mijn hoofd. Het is niet zo dat het specifiek in een bepaalde tekst of melodie zit, het is meer het gevoel van een soort chaos of frustratie, zo nu en dan moet dat eruit omdat mijn hoofd anders ontploft. Gelukkig hebben we met onze familie een caravan in Zeeland, bij boer Jan. Daar kan ik heerlijk ongestoord werken, dat is goed voor mijn balans.”

En hoe maak je plannen in deze periode, lukt dat nog een beetje?

“Ik hoop natuurlijk dat Popronde begin volgend jaar doorgaat, maar ik ga mij vooral focussen op online, mijn identiteit, lekker veel schrijven en in mijn caravan zitten. Ik kom de tijd wel door.”

https://youtu.be/u4yp-XsyilE