Synthetic
- IBROW
IBROW heeft zijn draai gevonden. Waar bij eerdere projecten synthesizers al een bepalende rol speelden, begon IBROW na aanschaf van een drumcomputer vorm te krijgen. De sound van de drumcomputer sloot naadloos aan bij de analoge synthesizers.
IBROW is een echte oneman-band, dat verwacht je niet na het beluisteren van de cd Synthetic! Wauw, wat een toffe cd en wat gebeurt er veel! De songs zitten vol synth sounds, verrassende beats en robotachtige zanglijnen. Ik heb het idee dat ik even de jaren 80 ingezogen word. De vocals hebben iets weg van Phil Collins, de synthesizers van Talk Talk, Keane en M83.
De plaat opent met een arpeggiator en bouwt op naar de zanglijn. Het refrein heeft een origineel verloop en blijft goed hangen! Kortom een fijne en vooral vrolijke opening van deze cd.
Nummer vier begint met een super mooie soundscape vol hele subtiele melodielijnen. Het invallen van de bassdrum en piano zorgt voor een fijne introductie van de hook van Symbiotic Ground. De zanglijnen en sound van de stem doen mij denken aan Tim Christensen.
De laatste song van Synthetic is tevens mijn favoriete song. Deze song varieert van de rest en draait in het begin om de tekst, maar verandert langzaam in een muzikale uitdaging. De ep maakt mij nieuwsgierig naar de live performance van deze oneman-band IBROW!
Frank van Geest is de man achter IBROW en schopte het vorig jaar al tot de finale van de Sena Performers Grote Prijs van Rotterdam in de categorie Singer/Songwriter. In de credits van de ep is te lezen dat hij niet alleen zingt, maar ook alle instrumenten zelf heeft ingespeeld, de producer, mixer en artwork designer is. Dit maakt Synthetic een product dat af is, alles klopt, het concept, de teksten, de titels, de sfeer, het lettertype en de vette synthsounds. Genoeg redenen om deze plaat op te zetten op tijdens het (tijd)reizen.
Het dorpje Traslasierra, Spanje. Copyright foto: Ernest Kurpershoek