Het portret: The Heart Monitors

11 november 2018. Punk Is Not Dead Fest, Rotterdamse Popweek. Het is laat op de avond als ik Dion, een oude vriend van mij van het Grafisch Lyceum, tegenkom. Hij staat samen met zijn band The Heart Monitors buiten een sigaretje te roken en vraagt wat mij bij Bar³ brengt.

Ik leg uit dat ik op pad ben voor de Popunie om filmpjes te maken voor de social media kanalen. We raken vervolgens over van alles aan de praat en ik leer ook de andere leden van de band een beetje kennen. Deze gasten blijken uit de Hoeksche Waard te komen maar hebben een voorliefde voor de Rotterdamse muziekscene. In het gesprek tonen ze zich erg gepassioneerd over de muziek die ze maken en dit maakt mij nieuwsgierig om meer over ze te weten te komen. We spreken af om biertjes te gaan drinken in Rotown, met een telefoon paraat die de hele chaos opneemt…

‘’We maken graag dingen mee en gaan op avontuur, zo sta je soms te spelen in een fancy theater en een andere keer in een duistere kerker. Als we op het podium staan is het voor ons een legitieme reden om volslagen debiel te doen.’’

Even voorstellen
The Heart Monitors bestaan uit Frank den Tuinder, Dion Smits, Deli van Bodegom en Jelmer Zuidema. In dezelfde volgorde wordt er gezongen, bas gespeeld, gedrumd en gitaar gepingeld. Als we het over inspiratiebronnen hebben wordt als eerste drank genoemd, het zal wel niet. Ook het dagelijkse leven komt veel aan bod, en dan vooral de dagen dat je brak bent. Artiesten die voorbij komen zijn Black Flag, The Unseen, The Offspring, Disturbance (Rotterdam) en Forbidden Wizards (ook Rotterdam).

De naam The Heart Monitors is een symbool voor iets wat in de gaten houdt of je nog leeft, of je hart nog klopt. Dit is voor de groep mannen een mooie koppeling naar de muziek die ze maken, het is een herinnering dat je even moet checken of je nog leeft.

“Wow! Je kan gewoon val maar dood zeggen in een liedje!”

Kwijlende hypocriet
De sound van de band is door de jaren heen heel erg eigen geworden, juist ook omdat ze niet alleen maar naar punk luisteren, hardcore is een grote liefde en er komt ook weleens hiphop of indie (de riff in USA Today is gebaseerd op het nummer Off van Meatbodies) voorbij. Al deze genres hebben invloed op het geluid van The Heart Monitors en ze zijn erg gedreven om hier constant in te blijven groeien.




 

De liefde voor punk is volgens Frank begonnen toen hij nog maar acht winters jong was. Hij hoorde op die leeftijd namelijk de cd Schizo van De Heideroosjes voor het eerst bij een vriend thuis. Toen deze aanstond hoorde hij de volgende tekst: “Als een vuile hoer bij iedereen op schoot, kwijlende hypocriet, val maar dood!” Dat liet zo’n indruk achter dat daarna de punk nooit meer is losgelaten.

Ze noemen muziek een uitlaatklep, er komt van alles voorbij. Zware onderwerpen als dagelijkse frustraties en maatschappelijke problemen, echter hebben ze hier niet altijd zin in. Luchtigere onderwerpen komen nu meer aan bod, waarbij de interpretatie van de teksten aan de luisteraar wordt overgelaten.




 

‘’Frank: De grootste verrassing van Baroeg Open Air was dat ik drie kwartier in de rij heb gestaan waarna ze zeiden: jongens, het bier is op.’’

Verrassingen
“Ons favoriete festival is het grootste hardcore en punkfestival van Europa, Groezrock. Verder staat Jera On Air ook op ons lijstje dit jaar, wat Groez heeft laten liggen qua hardcore en punk dit jaar pakt Jera heel goed op. De line-up is, van wat er nu bekend is, heel goed. Verder is Baroeg Open Air fucking vet.

Wat we zo leuk vinden aan dit festival is dat de organisatie er weinig om geeft waar mensen om vragen qua muziekprogrammering, je kan er altijd van uitgaan dat wat er speelt steengoed is. Ze zetten standaard een bizar goede en verfrissende line-up neer, die heel divers is met veel beginnende artiesten. De Likt stond er bijvoorbeeld afgelopen jaar en er was een drum & bass tent. Echt van alles en toch klopt het qua rode draad.

Metropolis is ook erg tof, in 2017 was Yungblud daar echt een verassing”.

“Dion: Zat er uiteindelijk ook bloed aan de muur?“

“De Likt was ook een grote verassing, hiphop is normaliter niet zo ons ding maar De Likt is wel underground en goed hard. We hebben ooit nog een bandcoaching gehad van de manager  van De Likt (Immanuel Spoor) in de Kroepoekfabriek. Wat we hiervan hebben meegenomen is dat dynamiek en op elkaar inspelen super belangrijk zijn tijdens optredens.




 

Qua verdere evenementen in Rotterdam zijn we dol op het Tales From The Punx festival in Baroeg, dit wordt georganiseerd door Jos van Disturbance en Leon van Baroeg, Deef van Die Nakse Bananen presenteert het”.

“Hij droeg niks meer dan Doccies en z’n bas.”

Nooddeur pils
‘’Ik (Frank) vind het eigenlijk gewoon tering jammer dat de Exit weg is. Als je daar ging pissen deed je de nooddeur open om pils te pakken. Daar zijn ze misschien ook wel op leeggelopen, aangezien iedereen dat deed. Leen Steen heeft veel geprogrammeerd voor de Exit, hij is een beetje de goeroe van underground muziek in Rotterdam. Niks was te gek bij de Exit, The Dwarves hebben er zelfs nog gespeeld. De bassist draagt bij optredens niets meer dan Doctor Martens en zijn gitaar. Ze hebben ook nog op Groezrock gespeeld. ‘’




 

‘’V11 is ook een hele vette locatie. Alleen misschien iets te netjes voor punk. Poortgebouw is bijvoorbeeld wat ruiger, het lijkt ons heel vet om hier te spelen. Baroeg staat ook op ons lijstje, Jelmer heeft hier gewerkt en we hebben veel nostalgische herinneringen aan deze plek.’’

‘’Eerlijk gezegd hopen we dat iemand in Rotterdam een keer opstaat om de hele alternatieve scene wakker te schudden.’’

Wakker worden
“Eerlijk gezegd hopen we dat iemand in Rotterdam een keer opstaat om de hele alternatieve scene wakker te schudden. We hebben veel, maar het lijkt soms een beetje te slapen. Pig Frenzy is bijvoorbeeld wel in een korte tijd geëxplodeerd, ze hebben o.a. Amber van Forbidden Wizards. Ze zijn een garage punkband en de drummer speelt vaak met een varkenshoofd op. Dat is een beetje hun trademark geworden.

Ze zijn nu een half jaar bezig en hebben al een halve wereldtour achter de rug, ze weten ook niet zo goed hoe dat gebeurd is. Een wereldtour is natuurlijk een stoute droom, maar voor nu ligt onze focus op Nederland veroveren.

We hebben in Rotterdam o.a. in Vibes & Cafe Voorheen Voigt gespeeld, in Voigt was het een festivalletje met o.a. Die Nakse Bananen. De deur kon niet meer dicht, omdat het zo packed was! We vinden het heel belangrijk om plezier te hebben in wat we doen, om dit vervolgens over te brengen naar de luisteraar.




 

We willen graag binnenkort in de bus springen en gaan touren, al is het maar voor een week. Ook willen we binnen nu en zeven jaar op Groezrock staan.’’

Doe Maar
“We hebben onze eerste plaat, die 1 maart uitkomt, Good Friends, Bad Habits opgenomen samen met Niek van en in de Duct Tape Studio Rotterdam. Hij heeft ons hier met analoge apparatuur live opgenomen omdat het bekend is dat we explosief zijn als we spelen, en Niek wilde dit graag vereeuwigen op de plaat.

De gehele ep is live opgenomen met een tape recorder waar vroeger albums van Doe Maar mee zijn opgenomen. En Bassie en Adriaan! De Duct Tape Studio staat vol met magische analoge spullen (bij de helft is het nut ervan voor ons volslagen onduidelijk) die voornamelijk van de kringloop komen of van vrienden of bekenden.

De plaat is een onderdeel van een dikke middelvinger naar iedereen die ons niet kent, want we zijn er wel en we doen het gewoon, het is ons visitekaartje”.

Mister Ramone
“Je moet altijd je best blijven doen. Volle zalen zijn natuurlijk heerlijk, maar we spelen liever voor 10 mensen die het top vinden, dan 100 die niet warm of koud van ons worden. Mister Ramone (!) himself heeft met een livestream meegekeken van onze show en die vond het fuck-ing vet.

The Ramones hebben een Nederlandse fan die ze al zijn hele leven (hij is nu in de 60) volgt. Hij is altijd super positief over ons, en toen hij ons stond te filmen is van het een het ander gekomen. Dat kan je natuurlijk in je zak steken en voor altijd bij je dragen”.

Lijstjes
Favoriete artiesten?
Dion: “Op het moment veel hiphop. MF Doom, Action Bronson, Cypress Hill & Wu-Tang Clan”.

Deli: “Ik luister momenteel veel Cold World, relaxed man, zo’n snoeiharde bak hardcore”.

Frank: “Ik luister op het moment veel naar Wilson Pickett, deze soul uit de jaren 60 heb ik laatst ontdekt en het is mega gruwelijk”.

Jelmer: “Als ik nu iets moet bedenken is het Miles Davis voor tijdens het afwassen, dan hoef ik niet zo actief te luisteren. Dat doe ik normaal wel als ik naar mijn meest geliefde muziek luister”.

Favoriete platen?
Deli: Gorilla Biscuits – Start Today
Jelmer: Dave Hause – Devour
Dion: Turnstile – Time & Space
Frank: The Restarts – A Sickness of the Mind

Releaseparty
1 maart is de release van The Heart Monitors hun eerste ep in Eurotrash United, genaamd Good Friends, Bad Habits. Hierbij zullen Marrowbiter & Rott’nDamned het viertal vergezellen!

Check het Facebook-event van de releaseshow, of bekijk de Facebook-pagina van de band.

Mihael Hrustélj – Fallen Leaves

  • Fallen Leaves

  • Mihael Hrustélj
    • Genre: jazz, balkan
    • Release-type: lp, cd
    • Label: self-released

Op 26 februari treedt hij op in Dizzy voor een speciaal project waarin hij de verjaardag van zijn verloofde Klara viert. Op 3 maart treedt hij op in Halfwatt theater (NIVON). Mocht je die dagen niet kunnen, dan is er nog een herkansing voor je van 8 t/m 17 maart in Taiwan en daarna zijn Slovenië, Hongkong en vervolgens op 7 april de Buurvrouw in Rotterdam weer aan de beurt.

Op 6 februari trad hij nog op voor leden van het Sloveense parlement bij een prestigieuze culturele prijsuitreiking.  Dit is Mihael Hrustelj ten voeten uit; liefde voor de muziek, voor Klara, voor de bergen in Slovenië. Waarvoor niet eigenlijk?

Ik kende hem niet en dat neem ik mijzelf, inmiddels, zeer kwalijk… Desondanks vind ik het een zegen om, dankzij het recenseren, in aanraking te komen met muziek die best wel buiten mijn comfort-zone ligt.

Mihael is geboren in Slovenië en pakte op 13-jarige leeftijd voor het eerst de gitaar op. Dit werd, gelukkig voor ons, zijn passie. Even leek het nog mis te gaan toen hij afgewezen werd voor het toelatingsexamen van de jazz-opleiding van Graz. Echter, iets deed hem buiten zijn comfort-zone stappen, waardoor hij de grote stap aanvaardde om naar Rotterdam te reizen waar hij met open armen werd ontvangen op het conservatorium van Rotterdam; en terecht!

Geïnspireerd door Bach, John Mayer, Debussy, Paco de Luca, Michael Brecker, Shai Maestro gaf hij gehoor aan zijn grote passie: componeren… En componeren kan hij!

De insiders weten inmiddels dat hij behoorlijk aan de weg timmert met een tweetal projecten; het Michael Hrustelj Trio waarin hij de mogelijkheden exploreert van het fuseren van jazz, hiphop, klassiek en balkanmuziek en the Coffee Sessions met zijn prachtige verloofde, de zangeres, Klara Klancnik.

Eigenlijk had hij al een, zogenaamde, conduitestaat die ons stervelingen doet verbleken. Behalve, de eerder genoemde, projecten heeft hij bijdragen geleverd aan een onnoemlijk aantal projecten van anderen. Ik bedoel hiermee te zeggen dat zijn muzikale nalatenschap inmiddels dusdanig groot is, dat……maar niets van dit al. Mihael had inmiddels bemerkt dat hij nog zo vol zat met ideeën die hij eigenlijk niet kon uitvoeren met anderen dat hij koos voor de meest gedurfde en naakte vorm van alle expressies; een solo-album.

Dit solo-album heb ik in handen; ik koester het en draai het dagelijks… Ik hou van dit album! Tegelijk is dit het moeilijkste album ooit om te recenseren. Deze muziek heeft namelijk werkelijk alles wat ik in muziek zoek… Ik wil meegenomen worden, verrast worden, ontroerd worden en misschien ook wel geschokt worden…

Tegelijkertijd is dit zo’n intieme beleving, omdat het vooral zijn beleving is. In ruim 43 minuten word je als luisteraar meegenomen op een adembenemende reis langs zijn rivieren en zijn bergen, zijn geliefden. Ik kan een hele verhandeling houden over zijn magistrale techniek, de combinatie van gitaarspelen en drummen op de klankkast tegelijkertijd etc. etc. maar daar gaat het absoluut niet over. Ik ga daarom ook niet alle losse nummers behandelen, hoe graag ik dat ook zou willen.

Dit gaat over een album dat dusdanig goed is, dat ik niet eens een opsomming geef van alle nummers op de cd. Mihael vertelt ons namelijk één verhaal en dat duurt het hele album:

“Poslusaj mojo pesem, “Luister naar mijn lied,
ki pojem jo za mene, za tebe in za nas, ik zing het voor jou, en voor mij en voor ons,
in za nas” en voor ons”

Kaj je to neverjetno dober album! Upam, da vas vidim 26. februarja (Dizzy) ali 3. marca (NIVON)!