Het Pijnackerplein Bluegrass Festival

bluegrassHet Pijnackerplein Bluegrass Festival in Rotterdam overtrof vorig jaar alle verwachtingen. Het tweedaags festival dat zich richt op American roots-muziek en aanverwante cultuur uit de eerste helft van de vorige eeuw bleek een overweldigend succes. Maar liefst 9.000 bezoekers uit het hele land vonden in 2014 hun weg naar het Pijnackerplein in Rotterdam Noord! Het festival vindt dit jaar plaats op 27 en 28 juni. Deze week wordt ook nog eens het Rotterdamse boek over de Nederlandse bluegrasscultuur High Lonesome Below Sea Level gepresenteerd. De bluegrass-kriebels zitten in de lucht!

Bluegrass en comics
Het festival is in Nederland uniek in zijn soort. Dit komt door de combinatie van de presentatie van veel verschillende livebands en acts in dit specifieke genre met workshops, masterclasses en een tentoonstelling met comics van verschillende internationaal erkende striptekenaars. Het Pijnackerplein Bluegrass Festival biedt dit jaar opnieuw een keur aan (inter-)nationale crème de la crème op het gebied van bluegrass in de meest brede zin van het genre.

De fusie van meerdere authentieke Amerikaanse muziekgenres en cultuuruitingen met een meer eigentijdse interpretatie zijn inmiddels verworden tot een geheel unieke stijl. Deze stijl, geënt op het Amerika van de eerste helft van de vorige eeuw, is mateloos populair geworden onder een steeds groter wordende groep liefhebbers. Het betreft een wereldwijd fenomeen. Een belangrijke reden hiervoor is dat het liefhebbers en aanhangers van deze stroming de mogelijkheid biedt om binnen deze brede stijl hun eigen niche te kiezen en te combineren uit een breed palet aan stijlkenmerken.

1548171_984096108275920_6853462633260986748_oDeze week, 14 mei, komt tevens het boek High Lonesome Below Sea Level uit, geschreven door Rotterdamse onderzoekster Loes van Schaijk en met foto’s van Rotterdamse fotografe Marieke Odekerken.
Het betreft interviews met Nederlandse muzikanten, bekend in de bluegrass-scene.

Vijfde editie
Tijdens de vijfde editie op zaterdag 27 en zondag 28 juni presenteert het festival een volwassen en zeer gevarieerd programma. Dit jaar zijn er nieuwe programmaonderdelen en (rand-) activiteiten die het festival nog completer maken. Het charmante Pijnackerplein en omgeving vormt wederom het hoofdtoneel voor het festival dat in het karakteristieke Oude-Noorden in Rotterdam plaatsvindt.

Spraakmakende bands en artiesten uit allerlei landen voeren je in twee lange dagen mee dwars door ruim een eeuw American roots. Dit betekend een breed scala aan genres en stijlen waaronder: folk, country, rhythm&blues, bluegrass, soul, hillbilly, western-swing, gospel en rockabilly. Optredens zijn er van de bluegrass sensatie Henhouse Prowlers uit Chicago en folk talent Frank Fairfield uit Fresno, California.

Strips geïnspireerd op muziek
Stripverhalen oftewel comics zijn al heel lang nauw verbonden met de bluegrass cultuur. Veel muzikanten blijken namelijk ook zeer getalenteerde striptekenaars. Vorig jaar liet het festival al goed zien dat er een bijzondere band bestaat tussen de muziek en de stripcultuur. De Comics Gallery biedt werk van verschillende, bekende striptekenaars. Tijdens het festival zijn tekenworkshops voor alle leeftijden. Ook kun jezelf mee doen met de jamsessies en masterclasses van bekende bluegrass-artiesten en luisteren naar de interviews vanaf het kleine podium.

2014_2Bluegrass fair en foodcourt
De bluegrass fair en de foodcourt worden dit jaar meer samengebracht tot één geheel. Door elkaar kunnen de bezoekers genieten en kopen bij de stands met snuisterijen, kleding, instrumenten en een gevarieerde foodcourt voor de beste en gezondste etenswaren en drankjes.

 

 

Extra informatie
Datum: zaterdag 27 juni & zondag 28 juni
Locatie: Pijnackerplein, Rotterdam (Noord)
Aanvang: 12.00 uur
Entree: gratis
Klik hier voor het Facebookevent.

Meer weten over het Pijnackerplein Bluegrass Festival? Bezoek de website of Facebookpagina.

Morticia Grasso

cover feels like hellFeels Like Hell
cd-ep / download-ep
dark wave / industrial

Ah, industrial. Het genre dat ik als 16-jarige mijn ‘obsessie’ noemde en waar ik nu (dankzij een muzikaal project waar ik voor zing) niet meer vanaf schijn te kunnen komen. Lang heb ik genoten van projecten zoals :wumpscut:, heb ik gedanst op Combichrist en is Suicide Commando de soundtrack geweest van mijn leven. Ondertussen ben ik meer naar de melodische kant van het genre opgeschoven en zijn van mijn oude obsessie alleen nog maar Neuroticfish en Imperative Reaction overgebleven.

En nu heb ik Morticia Grasso ter beoordeling voorliggen, een Rotterdamse act die zich met dark wave bezighoudt. Recentelijk bracht deze act, bestaande uit slechts één vocaliste, het debuut Feels Like Hell uit. Ik ben dus nieuwsgierig in hoeverre er iets wordt toegevoegd aan de basis die jaren geleden door de grondleggers van het genre is gelegd.

Ik kan daar kort en bondig over zijn: nog niet veel. Want Feels Like Hell klinkt embryonaal zoals industrial dat in de begindagen deed, echter zonder het oog voor de klank en atmosfeer die het genre uiteindelijk zo succesvol maakte. Morticia Grasso lijkt met de vijf songs op deze ep ook niet gezocht te hebben naar innovatie en dat vind ik jammer. Begrijpelijk is dit wel want we horen een prille act die vooral op productioneel vlak nog flink moet werken aan een stevig fundament. Zo blijkt de titelsong als opener niet de beste keuze. Deze track pakt de luisteraar immers niet meteen bij de keel, vooral vanwege de vrij emotieloze zang en de (te) timide beats.

De songs die volgen Let Me Know Your Name en Twisted zijn wat schetsmatig en kunnen spannender uitgewerkt worden. Twisted bijvoorbeeld klinkt als een oude plaat van Angelspit zonder de ‘bite’ van deze noise-makende Australiërs. Beats en sounds die ‘dik’ klinken en meer impact hebben zouden het geheel dan ook meteen optrekken. De zangeres hanteert veelal ‘praatzang’ voor het theatrale effect. Toch zou ze nog meer mogen experimenteren met haar stemgebruik. Kortom; werk aan de winkel want er komt nog niet uit wat er in zit.

De afluitende track Voices laat al wel goed horen waartoe Morticia Grasso als gloednieuwe act in staat is. Ik hoor een redelijk strakke baslijn met een toffe akkoorden progressie en een goede spanningsboog die als een fijne, rode lijn door de song loopt. Dit zou  een mooie opener van deze ep geweest zijn!

Al met al is duidelijk welke kant Morticia Grasso op wil en dat dit helemaal haar ding is. Maar ook dat de uitwerking van de songideeën nog verder ontwikkeld moeten worden om binnen dit genre boven het maaiveld uit te gaan steken. Helemaal geen probleem natuurlijk, zo zou er samenwerking gezocht kunnen worden met muzikanten en producers uit de electronische hoek. Die weten vaak prima hoe je beats en soundsources als noise, industrie, hemel of hel kan laten klinken. Ik ben benieuwd hoe dit zou uitpakken…

De ep Feels Like Hell is digitaal verkrijgbaar via Itunes en Spotify.

Blijf op de hoogte van Morticia Grasso via de Facebookpagina van de band.

Chris Anderson