Alles voor artiesten Alles voor organisatoren

Uitgelicht: Derde editie Pijnackerplein Bluegrass Festival

5 juni 2013 • Festivals • Redactie

FRONT3Op vrijdag 28 juni en zaterdag 29 juni vindt voor de derde keer het Pijnackerplein Bluegrass Festival plaats in Rotterdam. Het karakteristieke plein in het hart van de wijk Het Oude Noorden staat vrijdagavond én zaterdag de gehele dag bol van de Amerikaanse roots- muziek uit de jaren ’40 en ’50. Vanaf het plein nemen rasartiesten je mee op een muzikale reis naar het zuiden van de Verenigde Staten in de eerste helft van de vorige eeuw.

Zielsnijdende zang, beukende banjo’s, snerpende violen, galmende gitaren en scheurende mandolines zijn de belangrijkste muzikale ingrediënten van deze rijke Amerikaanse muziekcultuur. Het festival presenteert een breed scala authentieke maar ook eigentijdse muziekstijlen. Verwacht in ieder geval een smerige portie swamp, Delta- blues, folk, country, rockabilly, bluegrass en hillbilly met een vleugje western swing.

Eén van de hoofdacts is Bob Wayne; een rauwe, onstuimige, eigenzinnige rebel met een grote levenspassie en een roekeloze charme. Een aanrader voor de liefhebbers van de meer stevige bluegrass en punkabilly. De andere hoofdact JD Wilkes & The Dirt Daubers staat garant voor een show vol zweterige Delta blues, bezeten bluegrass, vuige swamp met een rock ’n roll kick. Rotterdams eigen Stringcaster is een rockabilly band met haar wortels in de traditionele folk en blues. Blue Grass Boogiemen staan garant voor een flinke portie “high-energy bluegrass at its finest”. Met slechts een paar akoestische instrumenten, waaronder een banjo en de mandoline, weten zij op zeer aanstekelijke wijze het publiek te bespelen. Andere namen op het tweedaags festival: The Campfire Collaboration, Small Time Crooks, Little Kim & The Alley Apple 3, Pal’o’Mine, The Drip Dry Man & The Revolver Beat Band, Joep Pelt, De Bommelband, Red Herring en Amigos D’Noord.

Programmabeeld

Extra informatie
Datum: Vrijdag 28 en zaterdag 29 juni
Locatie:Pijnackerplein, Oude Noorden, Rotterdam
Aanvang: Vrijdag: 19:00 uur / Zaterdag: 12:00 uur
Entree: gratis

Voor meer informatie bezoek je de website van het Pijnackerplein Bluegrass Festival.

Meer zoals dit

A Cure For Gravity

4 juni 2013 • Recensies • Jasper v. Vugt

A-Cure-For-Gravity-Side-EffectsSide Effects
cd-album
synthpop

Als ik de grote witte envelop met het blauwe Popunie logo leegschud, moet ik drie keer naar het cd-hoesje kijken. Even begrijp ik niet precies wat ik in mijn handen heb. Op wit karton zijn met onbehouwen streken in magenta de letters ACFG geschilderd: A Cure For Gravity. Daar overheen is in zwart, heel netjes, het silhouet van een vogel gezeefdrukt. Aan de binnenkant van de wallet zit meer moois verborgen in dezelfde stijl. De verf zit er zo goed op dat ik de textuur kan voelen. Alleen al in het handmatig vervaardigde hoesje van Side Effects zit meer emotie verwerkt dan je op menig album terugvindt.

Dan de muziek. Het album begint met een stukje arpeggio synthesizer. Dat klinkt zo eighties dat ik even de vocalen van Freddy Mercury verwacht, maar het is frontman Remy Rond die ons op deze plaat toezingt. Als ik een vergelijking moet maken, heeft A Cure For Gravity nog het meest weg van een mix tussen Fall Out Boy en NiCaD. Dat is misschien een onverwachte vergelijking, maar het is absoluut als compliment bedoeld. Voornamelijk het zelfverzekerde geluid met emotionele ondertoon roept die associaties op, samen met de goed doordachte mix van de verschillende lagen die je op Side Effects kunt ontdekken. Het zorgt voor diepgang in de plaat.

Ook qua bescheiden maar briljante gitaarriffjes hoor ik overeenkomsten, net als in de zangmelodieën die ondersteund worden door tweede stem en hier en daar een koortje. Opzwepende, dansbare beats leggen de basis en het geheel wordt ingekleurd door een staaltje elektronische effecten waar je ‘U’ tegen zegt. Uiteraard blijft de bassist niet achter, kortom; de vijf heren van A Cure For Gravity beheersen hun instrumenten bijzonder goed. Heerlijk.




A Cure For Gravity – Get It

Is Side Effects dan het perfecte debuutalbum? Nee, er ontbreekt een belangrijk onderdeel dat je wel verwacht in synthesizerpop met een eighties sound: de aanstekelijke refreintjes. A Cure For Gravity lijkt soms zo op te gaan in overgangen en spanningsbogen, dat ze het refrein vergeten. Bijvoorbeeld in Not Today of Town werkt de band twee minuten toe naar een climax in het nummer, dat vervolgens uitblijft. Sommige tracks zijn daardoor helaas net niet bevredigend. De titeltrack Side Effects en de nummers Love Out Loud en Get It zijn dat wel, maar ook daar mag het van mij nog iets meer los gaan. De sound leent zich er uitstekend voor!

A Cure For Gravity zet met Side Effects een geweldig gelaagd geluid neer. Instrumentaal is alles perfect op orde en de overgangen zijn hier en daar briljant. Ook de zang is meer dan goed. Af en toe een klein stapje terug in complexiteit, met iets langere vocale uithalen, en de band is klaar voor het grote publiek.

 

 

Lees het vorige bericht