Vanuit Music Export Rotterdam worden doorlopend ondernemende Rotterdamse muzikanten ondersteund die bezig zijn ook voet aan de grond te krijgen buiten de landsgrenzen. De poppy funkband Petrol reisde zomer 2017 naar Frankrijk om een zevental optredens te verzorgen op een aantal surfcamps.
Na een aantal weken surfcamps in Frankrijk spammen met verzoekjes of we er mochten spelen deze zomer, was het dan voor elkaar. Uitgerekend op (zwarte) zaterdag 29 juli vertrokken we dan; volgeladen op naar het zuiden met een volgeplande tour voor de boeg. De wekker extra vroeg gezet (03.00u!) om de ergste files vooruit te zijn. Een avontuur met een laatste avond die wel iets anders verliep dan verwacht… Toch heeft dat niet weggenomen dat we terugkijken op een tour die toffer bleek dan gedacht, met weer dat lekkerder was dan gehoopt en waar de onderlinge grappen flauwer waren dan gevreesd…
Wie gaat er nou rijden op zwarte zaterdag?!
Ehh ja, wij dus. Daarom besloten we extra vroeg te vertrekken. Rond een uur of vijf ’s ochtends was iedereen opgepikt en na een paar stevige bakken koffie voor de chauffeur vertrokken we. De eerste uren gingen prima, maar langzamerhand werd het drukker op de weg, en ook vooral warmer in de auto. De airco die er weliswaar in zat deed het namelijk prima, behalve op momenten waarop het warm werd. Dan raakte die oververhit. Ofzo. Hoe dan ook, heel handig van een airco. Not. Verder verliep de reis overigens prima.
O’Neill Surfcamp – Mimizan
In ieder geval niet levend verbrand doch versleten kwamen we ’s avonds aan bij het O’Neill Surfcamp in Mimizan, waar we na het uitladen van de spullen en het doen van een drankje op tijd naar bed gingen. Wat zijn we toch heerlijk burgerlijk af en toe…
De volgende dag moest natuurlijk het strand worden opgezocht. ’s Avonds was het ‘cocktail-avond met live muziek’, en je raad het al; die muziek, dat waren wij. Hoewel we een goede set neer hadden gezet, was het een vijfjarig kind dat in het publiek al dansend de show leek te stelen. Ach, je moet toch ergens je meerdere in erkennen af en toe…
De dag erna was onze laatste dag bij het O’Neill Surfcamp en moest er natuurlijk ook nog even gesurft worden. Voor Richard (de toetsenist) was dit de eerste keer op een surfplank. Hoe dat ging? Laten we het zo zeggen; alle begin is lastig…
Ripstar – Montalivet
’s Ochtends hebben we de spullen ingepakt en snel nog even ons logo op de bar gekliederd om door te karren naar het volgende surfcamp (Ripstar in Montalivet). Die avond speelden we in een Frans café (waar we er weer aan herinnerd werden dat Fransen geen Engels spreken). Na wat handen- en voetenwerk lukte het om alles op te bouwen en te soundchecken. Die avond stond dezelfde tent vol en na onze set (waar weer lekker op gedanst werd) ging Daan (de gitarist), net als na ons eerste optreden, als dj er nog even op los, net als de rest van de tent.
Ripstar – L’Amelie Plage
Omdat we ons graag aanpassen als we ergens anders zijn, besloten we in het dorpje bij L’Amelie Plage even de Fransman uit te hangen (zie foto voor het resultaat). Avonds op een onmogelijke plek een backline geprobeerd op te bouwen, maar niet zonder succes, want het resulteerde in een avond met een tent vol campinggasten die losgingen op onze set gevolgd door een dj-set wederom verzorgd door dj Daan. Tot twee uur stipt, want vijf voor twee begon de eigenaar al zenuwachtig te worden en aan te geven dat de stekker eruit moest.
Ripstar – Le Pin Sec
De avond erna speelden we in Le Pin Sec op een podium dat een flinke verbetering was ten opzichte van het podium van de avond ervoor: een halfpipe! Naast de camping waar we speelden zat ook een Belgische camping, dus het publiek werd steeds internationaler. Het jongere publiek had overigens achteraf ook wel zin in wat publieksparticipatie, want om beurten kwamen de verzoekjes voor nummers en om mee te spelen. Zo ontstond er na onze zet een heuse jamsessie. En dat allemaal op één halfpipe!
Brunotti Beachcamp – Vieux-Boucau-les-Bains
De dag erna reden we alweer door naar onze volgende bestemming: het Brunotti Beachcamp in Vieux-Boucau-les-Bains, om daar vervolgens in de brandende zon de wagen uit te laden voor het volgende optreden. Waar we de dag ervoor nog op een gaaf alternatief podium speelden, was er vandaag helemaal geen podium. En dus zat er niks anders op dan in het zand te spelen. Wat trouwens een intieme sfeer opleverde tijdens het optreden.
De twee dagen erna hadden we eindelijk een beetje vakantie. We hebben het dorpje verkend en ons eens laten inspireren voor een cover voor ons nieuwe album, want dat zit eraan te komen! Als we dan toch even reclame mogen maken… Benieuwd naar ons nieuwe album? Hou ons in de gaten door ons te volgen op Instagram, Facebook of www.petrolmusic.nl.
Enter The Wave – Le Pin Sec
Terug naar het internetloze Le Pin Sec, ditmaal voor Enter The Wave. Voor een avond vol muziek. Omdat de avond zou eindigen met een film en het een ‘rustige avond’ moest worden, werd ons verzocht om vooral rustigere covers te spelen. Daar hebben we vervolgens de setlist op geschreven. Vóór ons optreden was er een open podium. Een open podium dat na een aantal ingestudeerde nummers steeds meer veranderde in een jam. Om de beurt werden we naar voren geroepen om mee te spelen. Na deze heerlijke ‘warming up’ was het tijd voor onze eigen set. En wat een set dat het werd. Het publiek bleek helemaal geen zin te hebben in rustige muziek en wilde dansen. En zo geschiedde dat er aan het eind van de avond er zo’n driehonderd man stond los te gaan op een energieke set van ons waarin het ene dansbare nummer het andere opvolgde.
Schitterend om op deze manier de tour af te kunnen sluiten. Wij verheugden ons op een heerlijke afterparty waar we ons nog tussen de mensen konden mengen en proosten op een heerlijk einde van de tour. Toch bleken de weergoden daar anders over te denken, want letterlijk de minuut na het slotakkoord van ons laatste nummer barstte het los van de regen. En ook de wind stak de kop op. Omdat het donker was en de storm zo ineens kwam, ontstond er een korte chaos van mensen die stekkers lostrokken en heen en weer renden om alle gear zo snel mogelijk te redden.
Uiteindelijk is dit gelukt en heeft alles het gelukkig overleefd. En wij ook de tour. En wat voor een. In ieder geval eentje waar we een hoop nieuwe mensen hebben leren kennen, heel veel nieuwe ervaringen op hebben mogen doen, elkaar weer dood hebben gegooid met flauwe woordgrappen en vooral een tour waar we op heel veel plekken heel veel herrie hebben mogen maken.
