Tourverslag: Mark Lotterman op Isle of Wight

Vanuit Music Export Rotterdam worden doorlopend ondernemende Rotterdamse muzikanten ondersteund die bezig zijn ook voet aan de grond te krijgen buiten de landsgrenzen. Mark Lotterman, die al eerder tourde in het buitenland, ging deze keer naar het Engelse eiland Isle Of Wight. Lees hier zijn relaas…

Het hebben van vrienden heeft, zoals jullie allen weten, vele voordelen. Buiten net dat stukje aandacht wat eenieder verlangt, kunnen ze je bijvoorbeeld ook geld lenen, of je helpen verhuizen naar een nieuwe woning.  Sommige mensen, zoals ik bijvoorbeeld, hebben wel erg veel geluk, en worden door een vriend uitgenodigd te verblijven in zijn af haar woning.

Liedjesschrijver/zinger Paul Armfield woont op de Isle of Wight, een eiland onder Engeland (als in “zuidelijk”). Omdat zijn plaatjes ook verkocht worden door de platenfirma van Vincent Klinkenberg, en deze ook wel eens een optreden voor hem regelt, was ik Paul eerder tegengekomen in, zoals dat zo mooi heet, het sirkwie.

Toen Vincent vorig jaar na een gezamenlijk optreden in Leiden zijn huissleutels was vergeten in de venjoe, voelde ik mij genoodzaakt de beide heren onderdak te verlenen. Vincent op de grond voor de TV en Paul in een bed. Rocksterren verdienen namelijk een bed.

Ik denk dat deze grootse daad van mijn kant een last op de schouders van Paul werd, waardoor hij mij wel moest uitnodigen in zijn woning, en zo geschiedde. 24 november vertokken ik, manager Vincent en vriend Auke naar Engeland.

24 november
Engeland is best ver rijden. Je moet namelijk eerst naar België, dan naar Frankrijk en dan pas kan je naar Engeland. We vertrokken ’s ochtends rond een uurtje of 05:30 van huis, en met 3FM op de radio, reden we met een lach op ons gezicht, al high-fivend ons avontuur tegemoet. In België was het heel leuk. We stopten bij een tankstation, en toen gingen we weer verder.

isle4De Engelse douane zit aan de Franse kant van de tunnel. Ze vroegen waar we naartoe gingen. Zenuwachtig als ik was, begon ik te stotteren:

ei, ei, ei, ei, ei, ei, ei, ei, ei, ei, ei, ei, ei, ei, ei, ei, ei, ei, ei, ei, ei, ei, ei, ei

“Eiel of Wight”, redde Vincent me. Toen vroeg de meneer: “Bussiness or pleasure?”

Ik dacht even na en zei toen “Both”, dat “allebei” betekend. We werden goedgekeurd en toen mochten we met onze auto in de trein. Toen we de trein weer uitkwamen waren we in Engeland. Na een paar uur rijden kwamen we aan in Southampton waar de boot naar de Isle of Wight vertrekt.

Op de boot gebeurde iets grappigs; we zaten in het restaurant een kopje koffie te drinken toen er een oude man voorbij kwam lopen die een scheetje liet. We zagen net z’n broek zo een beetje heen en weer gaan en vervolgens begon het te stinken. Andere mensen spraken er schande van. Wij, vrolijk als we waren, konden er alleen maar om lachen.

isle7Eenmaal op de Isle of Wight aangekomen reden we naar Paul’s huis in East-Cowes. Het bleek een fantastisch mooi huis te zijn, gebouwd op een waterval. Paul was er, terecht, erg trots op. Ik vroeg of hij het een beetje droog te houden was, maar dat bleek goed te lukken.

’s Avonds moesten we optreden in een kunst-centrum in Newport. Er waren vet veel mensen en ze deden allemaal klappen. Na afloop kwam er nog een vrouw naar me toe; ik ben maar snel weggelopen.

25 november
Dinsdag waren we vrij. We zijn naar het Dimbala huis geweest. Dat was een oud huis waar ooit iemand had gewoond. Toen ze het wilden afbreken kwam er een actiegroep die dat wilde voorkomen. Dat is gelukt, en nu vragen ze entree.

In de tuin stond een standbeeld van Jimi Hendrix, die natuurlijk ooit optrad op het fameuze Isle of Wight festival. Binnen hing een foto van Bob Dylan, die daar ook ooit optrad. Woodstock wilde Dylan ook graag hebben, maar Isle of Wight betaalde meer; een goeie keuze.

isle8Paul Armfield vertelde me een verhaal over een vrouw die hij gekend had. De vrouw die Bob Dylan & the Band te gast had gehad in haar boerderij:  Het was een bijzonder vrouw. Elke vrijdag ging zij naar het gekkenhuis om daar gedichten voor te lezen.

Op een dag kwam zij daar, en las een gedicht voor van een beroemde surrealistische dichter.
De vrouw zei: “dit is mijn favoriete gedicht” Waarop een gek zei: “Ik ben blij dat je het mooi vindt, ik heb het geschreven”
De vrouw en de dichter zijn getrouwd, en samengebleven tot hun dood. Ik vond het een mooi verhaal, en dan zeggen mensen dat ik cynisch ben…..

26 november
Woensdag hebben we filmpjes opgenomen in Paul’s keuken. Filmpjes van liedjes. Zijn liedjes, mijn liedjes. Voor op internet. Het is belangrijk je tijd nuttig te besteden, ook op tournee.

´s Avonds hebben we Sloe Gin gedronken, een Brits dingetje. Vincent en ik hebben samen een hele fles gedronken, en de wereldpolitiek besproken. Op het moment dat het schreeuwen begon is Auke maar naar bed gegaan. Wij hebben de hele nacht door zitten schreeuwen. Wat precies weet ik niet meer, maar hard was het wel.




27 november
De dag van het laatste optreden. Paul had een avondje georganiseerd in een koffiebar in East-Cowes. De eigenaar was de broer van de bassist van een beroemde band die ik niet kende. Hij liet een filmpje zien op joetoep, en inderdaad, er hadden heel veel mensen naar gekeken.

Shhh-IsleOfWightOp de eerste verdieping hadden we stoelen neergezet. Achterin de ruimte was de enige WC van het pand, maar de doortrekker trok niet door. Dat werd best een beetje een kliederboel.

Het was een fantastische avond. Lief publiek, en Paul Armfield, speelde als altijd: wonderschoon. Mijn optreden was wat rommelig. Ik maakte (zoals altijd) hele slechte grappen, en kwam erachter dat die grappen in het Engels eigenlijk nog slechter zijn dan in het Nederlands. Ook begon ik een liedje te spelen waarvan ik na de eerste regel de tekst niet meer wist. “Niet erg professioneel” hoor ik u denken, en daar heeft u gelijk in.

Ik had financiële steun gekregen van de Popunie, om Rotterdam te vertegenwoordigen in het buitenland, en dan vergeet ik m’n liedje. Niet een regel, nee, een heel liedje.

Conclusie
De conclusie is na elke tour hetzelfde: Rijk zijn we er niet van geworden, maar te gek was het wel.

Post Scrotum: Angel Radio
Er is nog iets wat ik even kwijt wil:

Op the Isle of Wight is een lokaal radio-station: Angel Radio. Dit radiostation heeft een bepaalde licentie waardoor ze alleen maar muziek ouder dan 50 jaar mogen draaien. Ze hebben een collectie van 50.000 lp’s en draaien de hele dag door de meest fantastische muziek. De dj’s zijn knullige, lieve oude mensjes. Niet van die met glijmiddel ingesmeerde buikspreekpoppen van Sony.

In de subsidie-afspraak die Angel Radio heeft met de Britse overheid is afgesproken dat ze per dag dat ze niet uitzenden een boete krijgen. Een tijdje terug ging het zendapparaat kapot! Ze kregen dus een boete, en moesten ook een nog nieuwe zendmast kopen. Het was bijna de ondergang van Angel Radio. Gelukkig kwam er een oplossing:

Keith Richards bleek al jaren via internet naar het station te luisteren, en heeft de kosten op zich genomen. Godzijdank, want het moet toch wel het beste radiostation ter wereld zijn.

Nou, doei!

Mark Lotterman

Deze tour werd mede gefinancierd door Popunie Music Export Rotterdam.

Haags Pop Centrum is op zoek naar nieuwe publiciteitsmedewerker

Het Haags Pop Centrum zoekt per 1 april 2015 een publiciteitsmedewerker (M/V) om het projecten- en evenemententeam te versterken. Het gaat om een functie van 32 uur per week.  Je kunt tot uiterlijk 9 maart reageren.

vacature_afbeelding2HPC (Haags Pop Centrum) is al 30 jaar dé organisatie voor popmuzikanten uit de Haagse regio ongeacht stijl, niveau en afkomst. De belangrijkste doelstelling daarbij is het bevorderen van popmuziek in Den Haag en het bevorderen van Haagse popmuziek. Om dit te bereiken biedt HPC verschillende faciliteiten voor popmuzikanten in de vorm van oefenruimten, festivals, projecten, educatie, coaching en advies. Een aantal voorbeelden van evenementen georganiseerd door HPC zijn o.a. de Haagse Pop Week, het Haags Podium @ Parkpop, State-X New Forms (i.s.m. ’t Paard van Troje), Het Geluid van Loosduinen en het HPC Winterfest. Daarnaast heeft HPC een aantal mediaprojecten opgezet zoals 3voor12 Den Haag, de Haagse Popserver, radioprogramma Stork On Air en het fonds The Hague Music Export waar bands een financiële bijdrage kunnen aanvragen voor een buitenlandse tour. Ook heeft HPC beschikking over een kleinschalig podium, het HPC Café, dat bedoeld is voor laagdrempelige concerten, cd-presentaties en try-outs.

Wat houdt de functie in?
Per 1 april 2015 zoeken wij een bevlogen collega die het projecten- en evenemententeam komt versterken op het gebied van publiciteit en marketing. De publiciteitsmedewerker houdt zich hoofdzakelijk bezig met de publiciteit voor de verschillende projecten en festivals (waaronder ook het HPC Café) en waarborgt de marketing van HPC in het algemeen. De functie omvat een breed en uitdagend takenpakket. Denk hierbij aan het bijhouden van websites en social media, het schrijven van persberichten en nieuwsbrieven, benaderen van pers voor plaatsing van nieuwsartikelen en van vormgevers en drukkers voor drukwerk, het bedenken van publiciteitscampagnes en het onderhouden van public relations. Daarnaast zijn organisatorische kwaliteiten zeer welkom bij verschillende projecten en wordt creativiteit en het inbrengen van nieuwe ideeën en concepten zeer gewaardeerd. Vanzelfsprekend zal er door de verschillende samenwerkingen volop contact zijn met andere culturele partners en poporganisaties, niet alleen binnen maar ook buiten Den Haag.

Meer informatie en alle specificaties van deze vacture vind je hier .

Interesse?
E-mail dan vóór 9 maart een motivatiebrief en CV t.a.v. Rob Vondracek, directeur van HPC, naar rob@haagspopcentrum.nl. Voor vragen over de functie kun je telefonisch contact opnemen met project coördinator Gideon Rozendaal (via telefoonnummer 088 024 1450) of mailen naar gideon@haagspopcentrum.nl.