De Rotterdamse punkband Accelerators deed in april een kort tourtje door Scandinavië en Duitsland. Ter afsluiting sloten ze zich een weekend lang op in Limburg om de laatste hand te leggen aan het materiaal voor hun nieuwe plaat die binnenkort gaat uitkomen. Voor ons maakten ze een verslag van hun belevenissen.
Vrijdag 4 april: Denemarken – Kopenhagen
04:15 wekker! Normaal gesproken natuurlijk verschrikkelijk, maar met een leuk weekje Scandinavië, Duitsland en aansluitend een lang oefenweekend in het vizier, wipte ik met bijzonder weinig moeite mijn bed uit. Rond 05:00 reden we Rotterdam uit, met als doel op tijd in Kopenhagen te arriveren, waar de eerste show van dit tourtje zou plaatsvinden. Omdat Marlon en Erik (drummer) nauwelijks hadden geslapen, besloten Ox (zanger/bassist) en ik het eerste stuk maar te rijden. Terwijl Klaas Vaak zijn werk deed voor de heren achterin wisten we zonder file de Randstad en Hamburg achter ons te laten.
Eigenlijk ging de hele rit wel prima en waren we binnen no time bij de boot die ons naar Denemarken zou brengen. Veel gore broodjes gegeten met als toppunt een bak bootfriet waar Marlon ons op trakteerde. Goede reden om in Kopenhagen maar meteen een pizzeria in te duiken! Een 7 voor de family pizza prosciuto crudo! Topping was super, enkel de iets te dikke bodem stond een 8 in de weg.
Na dit culinaire uitstapje richting de Underwerket club gegaan. Gezellig punkkeldertje, met een maximale capaciteit van 80 man. Perfect voor een punkshowtje! De eerste blikjes bier werden naar binnen gewerkt en er werden een paar tevergeefse pogingen gedaan tot een potje tafelvoetbal. Echter suckte we zo hard hierin dat dit na pakweg een minuut wel weer mooi was geweest en onze smartphones een betere tijddoder bleken te zijn.
Rond 21.00 uur begon de show met op het programma The Accelerators, Mikey Erg, The 20 Belows en een stiknerveuze punktroubadour die zijn eerste show zou gaan geven. Van mijn bandgenoten al veel gehoord over de bevriende band The 20 Belows, waarbij vooral met veel ontzag over het drinkgedrag van deze heren uit Kopenhagen werd gesproken. Zelf was ik niet echt bekend met de band, maar het kwam vanavond in ieder geval prima uit de verf! Mikey Erg was ook leuk. Normaal gesproken heb ik echt een schijthekel aan van die akoestische one-man shows, maar Erg stond gelukkig op een elektrische gitaar catchy nummertjes weg te rammelen waarbij de pretenties tot een absoluut minimum werden beperkt.
Zelf speelden we als laatste. Redelijk wat mensen kenden onze nummers en ook werden de nieuwe nummers goed ontvangen door de 50/60 man die aanwezig was. Verder was het wel even inkomen na een half jaar niet meer met the Accelerators gespeeld te hebben. Na wat nageborreld te hebben met de aanwezigen begon ik al vrij snel behoorlijk aangeschoten te raken. Hierna was het zaak om de backstage van al zijn bier te ontdoen en richting de slaapplekken te gaan. Er ging ook nog een club mensen de stad in, maar gezien we alweer bijna 24 uur wakker waren en Erik ziek begon te worden besloten we naar de slaapplekken te gaan.
We sliepen bij de drummer van The 20 Belows en zijn vriendin in een hip aandoende wijk van Kopenhagen. Daar gingen we nog even de straat op om een worst te halen, om vervolgens nog wat biertjes te nuttigen in het appartement van onze gastheer en -vrouw. Maar bovenal was het inmiddels wel tijd om lekker te gaan slapen.
Zaterdag 5 april: Zweden – Gothenburg
Na een supermarktje aangedaan te hebben voor ontbijt en bij de REPOMEN (supercool punkwinkeltje) plaatjes uitgecheckt te hebben, zaten we rond de klok van 13.00 uur alweer op de snelweg. Zelf had ik nog niet eerder in Zweden gespeeld en was ik erg benieuwd naar het land van knäckebröd, smörrebröd en hjemburgers. Na een vrij kort ritje van vier uur kwamen we bij de Henriksberg club in Gothenburg aan. Een groot etablissement, dat zich het best laat omschrijven als een kruising tussen een Irish Pub en een gokhal, met de bijbehorende ordinaire types. De bonnetjes werden uitgedeeld en Marlon, Ox en ik lieten ons de biertjes, ondanks het schampere percentage van 4,2%, goed smaken.
Dat wij niet de enige waren die de biertjes goed lieten smaken, bleek toen een soort Travis Barker look-a-like rond 16.00 uur knalbezopen ten tonele verscheen. Zoals onze Deense gastheer ons gisteravond al vertelde blijkt dit comazuipen op een vroeg tijdstip, vrij normaal te zijn in Zweden doordat de alcoholwetgeving dit op een later tijdstip moeilijker maakt. Op een gegeven moment dacht ik dat Travis in een soort van dronken enthousiasme een hele grote zak coke over een sjoelbak uitstrooide, maar dit bleek wit zand te zijn voor een soort van bordversie van curling. Nou goed, lekker boeiend allemaal. Verder beetje voetbal gekeken om de tijd tot de show te doden. Oh ja, het eten was echt super, gerookte beenhammetjes met pepersaus.
De show vanavond bleek uiteindelijk op de luxe aangeklede, bovenste verdieping van de club te zijn. Waar ik erg veel plezier kan halen uit het spelen in ranzige kraakpanden, was dit een leuke afwisseling. Zo had de club mooi uitzicht over de haven van Gothenburg en kon er lekker gehangen worden op de Fat Boy stoelen die door de hele club lagen.
De show zelf was wat minder. Dit had met name te maken met het idioot lage dB’s waar de geluidsman zich halsstarrig aan vast wilde houden. Het moet natuurlijk wel een beetje knallen hé… en op deze manier kon dat dus niet echt. Friends of Doherty, uit Stockholm, kwam ook niet echt uit de verf hierdoor. Bij hoofdact Dead Ghosts, een garageband uit Canada, was er inmiddels toch wel een 100 man in de zaal. Deze heren hadden weinig boodschap aan de neurotische geluidsman en na wat geveins op laag volume tijdens de linecheck, werden na de eerste akkoorden met een dikke grijns de versterkers weer helemaal open getrokken. Gaaf bandje hoor!
Na de nodige biertjes bij de bus en in de zaal, bleek het al snel weer een uurtje of 04.00 te zijn. We gingen nog even boven in de club onze bonnetjes inwisselen voor bier, waar we inmiddels ook al de laatste gasten bleken te zijn. Nadat we op onze hotelkamer een uur lang tevergeefs hadden gepoogd pizza te bestellen, besloten we op de bonnefooi maar even de stad in te lopen. De avond afgesloten met een Zweeds broodje kebab van een chagrijn. Prima!
Zondag 6 april: Zweden – Day-Off
Vandaag hadden we een dagje vrij en was het de vraag of we alvast door zouden rijden naar Berlijn voor de show op maandag of dat we weer terug naar Kopenhagen zouden gaan. Uiteindelijk bleek onze gastheer in Berlijn, nog in Amsterdam te vertoeven en was de 800 kilometer vanuit Gothenburg naar Berlijn ook een beetje veel van het goede. Kopenhagen werd het dus.
Aangekomen in Kopenhagen bij Ox zijn schoonbroer op visite geweest, die bedrijfsleider is bij een fancy restaurant downtown. Hier werden we op gratis biertjes getrakteerd. Vervolgens zijn we met Sern, onze gastheer uit Kopenhagen, naar zijn appartement gegaan om pizza te eten en een beetje te chillen. Pizza was echt supergoed. Ik denk wel een 8,5. Erik bestelde echter een calzone die er meer uitzag als een tosti. Sowieso wel echt een stad voor de pizzaliefhebber hoor, dat Kopenhagen. Zo bevond zich op iedere straathoek wel een pizzeriaatje, waar ook allerlei Italiaanse delicatessen werden verkocht. ’s Avonds biertjes gedronken op de bank en GTA gespeeld. Erik begon gelukkig ook weer een beetje bij te trekken.
Maandag 7 april: Duitsland – Berlijn
Behalve dat we met bazookas flink hadden huisgehouden op de militaire basis, een vliegtuig hadden gehijacked om een 9-11tje te pogen en willekeurige omstanders op de nodige muilperen hadden getrakteerd, was het een vrij rustig nachtje geweest. Redelijk fris opgestaan dus. Na het dagelijkse bezoekje aan de supermarkt zijn we richting Berlijn gekacheld. Vandaag stond de pont tussen Denemarken en Duitsland weer op het programma, maar de gore bootfriet werd gelaten voor wat het was. Na wat haastige sigaretjes op het dek, en een donderpreek van Erik dat we niet op iedere foto met een peuk hoefden te staan, was Duitsland al vrij snel weer in zicht.
Rond 18.00 uur kwamen we in Berlijn aan, Friedrichshain om precies te zijn. De club waar we vanavond zouden spelen heette de Jagerclause en het interieur deed de naam inderdaad eer aan. Allemaal hertenkoppen, geweren en dergelijk aan de muur. Na wat gegeten te hebben, namen we al snel plaats aan de stamgastentafel en lieten ons de biertjes goed smaken. Vanavond helaas niet zoveel publiek. Niet alleen waren er al vier andere punk/hardcore shows in Berlijn in mijn “Facebook-feed” langsgekomen, ook bleek de show achteraf vrij last minute bevestigd te zijn bij de zaal waardoor de boel niet zo goed gepromoot was. Zelfs Boris mijn Duitse vriend, bandmakker en tevens gastheer voor vanavond, bleek zich vergist te hebben in de tijd en zat nog lekker op een balkonnetje biertjes te drinken, terwijl wij ons reeds in het zweten stonden te spelen op het podium.
Wel een leuke show gespeeld en het handjevol aanwezigen leek het goed te waarderen. Ook de nieuwe nummers van onze aankomende plaat liepen inmiddels gesmeerd. Tenslotte kwam de skinhead eigenaar nog even het podium opgestormd om tijdens onze toegift “Oi!” te roepen en zijn liefde voor Dynamo Berlin te uiten (of weet ik veel wat die gast allemaal aan het schreeuwen was). Boris, inmiddels ingelicht dat we al gespeeld hadden, was reeds balend gearriveerd en we bleven tot sluitingstijd in de club hangen. Hierna werden we door een nieuwe zelfverklaarde eigenaar eruit gekieperd. Vervolgens richting de Feuermelder getogen om de puntjes op de i te zetten. Na flink wat bier en Jägermeister was het al snel 05.00 uur en was iedereen zo zat als een aap. De rest weet ik niet meer zo goed meer, behalve dat we in een kebab-zaak door een medewerker uitgekafferd werden…
Dinsdag 8 april: Duitsland – Dresden
Met een op de loer liggende kater werd ik wakker in het appartement van Boris in Charlottenburg, een buitenwijk van Berlijn. Het was weer een mooi avondje Berlijn geweest. Na Boris gedag gezegd te hebben, teruggereden naar Friedrichshain om de backline op te halen. Vervolgens onze keuze laten vallen op een typisch Berlijns ontbijtje in de vorm van een broodje kebab/falafel. Vandaag hoefde we maar een klein stukje te rijden; Dresden. We kwamen veels te vroeg bij de club aan, dus konden we mooi de toerist uithangen. Marlon, goed bekend in Dresden, eigende zich de rol van gids toe en liet ons alle cruciale toeristische trekpleisters zien.
Na een bezoek aan een Ierse Pub was het tijd om weer terug te gaan naar de Chemiefabrik, de club waar we vanavond zouden spelen. Een groot punkcomplex in, je raadt het al, een oude chemiefabriek, die in mijn herinnering van eerdere shows vooral erg smerig was, maar er vanavond picobello bij lag. Hoewel ook deze show last minute geregeld was, bleek er toch nog een 60-70 tal bezoekers met de juiste bandshirtjes aan, op de been te zijn. Niet slecht voor een dinsdag!
Onze show ging erg lekker, hetgeen zich ook vertaalde in een prima merchomzet. Inmiddels was mijn kater verdwenen en werd er ook vanavond tot in de late uurtjes doorgedronken. Ox en ik zochten onze stapelbedjes op, Erik en Marlon gingen nog door tot een uurtje of acht in de ochtend met dronkenmans gesprekken over The Offspring wat ik me ervan herinner.
Woensdag 9 april: Duitsland – Osnabruck
Wegens de katers en slaapgebrek van laatstgenoemde bazen besloten Ox en ik vandaag het stuk vanuit Ossieland naar Osnabruck te rijden. Door veel files op de weg en met meerdaagse katers in onze vege lijven was het een vrij vermoeiend ritje. In Osnabruck speelden we in een typisch Duits autonoom centrum; Substanz. Beneden kon er voor een vrijwillige donatie gegeten worden, boven werd er door een clubje linkse activisten vergaderd. Hier werd ik erg enthousiast van de OG “Seksistische Kakscheisse” stickers die her en der door het pand geplakt waren. Toen een jongen van de andere band die zou spelen, Neon Bone, kwam vragen om een gitaarkabel, werd hij door een verontwaardigde activist gemaand zijn kop te houden omdat de vergadering verstoord werd. Mooi man.
Hierna een erg matige snackbar pizza gegeten verderop in de straat; een 4,5. Met 30-40 aanwezigen kon het allemaal veel slechter, maar ik moet zeggen dat de vonken niet echt van het podium spatten. Omdat ik geen zin had in biertjes en weinig behoefte had aan contact met andere mensen behalve mijn bandmaten, vrij rap naar de slaapplaatsen bovenin het pand gegaan om VI’tje te kijken. Daarna echt superlekker geslapen!
Donderdag 10 april: Duitsland – Essen
Alweer de laatste dag van dit tripje, in ieder geval met betrekking tot de shows die we zouden doen. Na de show vanavond zullen we nog naar Limburg rijden om gedurende een lang weekend de laatste nummers te schrijven voor onze nieuwe plaat. Maar eerst dus een show in Essen. Of beter gezegd, eerst nog even een pizza ontbijtje scoren in Osnabruck. Ox had naar eigen zeggen echt een ontzettend gore pizza te pakken op deze donderdagochtend. Marlon en Erik zetten hun tanden in een weerzinwekkend uitziend broodje kebab. Mijn quatro fromage was gelukkig ‘te doen’, hetgeen een magere 6 opleverde. Goed, met een anderhalf uur rijden is de rit naar Essen peanuts.
Voor een stad een stad met een dikke half miljoen inwoners heeft het centrum van Essen, op een paar vechtende dronken (ogenschijnlijk dakloze) punkers, bijzonder weinig te bieden op deze donderdagmiddag. Gelukkig bieden een paar goede fauteuils in de Panic Room, de club waar we spelen vanavond, soelaas. De Panic Room is een ruim uitziende rock ’n roll club in het centrum van Essen. Jaren ’50 artefacten aan de muur, Astra bier op de tap, Mike Ness op de speakers, je kent het wel. Met het gelikte interieur weer een wereld van verschil met het muffe autonome zentrum waar we gister speelden. En ook nu geldt weer, allebei heeft het wel zijn charmes. Vanavond zullen we met The Guitar Gangsters uit Engeland spelen. Het publiek vanavond bestond voornamelijk uit oude punkers. Leuke laatste show gespeeld! Hierna meteen doorgereden naar Limburg, dus The Guitar Gangsters niet meer gezien.
Volg de Accelerators via Facebook: https://www.facebook.com/accelerators?fref=ts
Deze tour werd mede gefinancierd door Popunie Music Export Rotterdam.