Stinksisters – Lucky Dancer

  • Lucky Dancer

  • Stinksisters
    • Genre: garagerock
    • Release-type: 12" vinyl
    • Label: F*Art prod's

Ter ere van het 25-jarig bestaan, brengt de Rotterdamse formatie Stinksisters een 12″ uit.

De band die altijd hun ‘garage’ sound trouw is gebleven, plaatst hier een duidelijke mijlpaal. Wat ook aanwezig is bij de meeste van hun songs door de tijden heen, is de dubbele man en vrouwelijke vocals. De herkenbare productie van Chris van Velde (LGM Studio’s) doet de plaat goed. Het theatrale aspect van de band kan je ‘voelen’ als je de ogen sluit, terwijl je de plaat afspeelt. Denk twee mannen in een jurk en een dame op de drumkruk.

Het feit dat het een stuk vinyl is bouwt mee aan de stemming.

Stampside
Openingstrack Lucky Dancer is een voor de Sisters bijna commercïele tune. Van begin tot eind de Stinkgroove, het nummer ploegt maar door.

Door (In My Face) rammelt en gromt met het bijna Nick Cave & Kylie Minogue-achtige duet. Het trage tempo werkt hypnotiserend.

S.L.D. vertraagt de boel nog meer. Stemmig en breekbaar.

De andere kant van de plaat opzetten geeft even lucht. Dan weer verder met de bijna- narcotische trip.

White Side
City Of Winds is het snelste nummer van de plaat. Als fietser herken ik hier Rotterdam in als je weer eens in een windvlaag terechtkomt, één of ander lelijk flatgebouw passerend. Dat wordt mijn soundtrack in die gelegenheid. Kom maar op met de regen.

Ashes rockt verder waar het vorige nummer ophield. Een kort gitaarnummer dat net zo snel ophoudt als dat ‘ie start.

Temps de Vivre is origineel een gedicht van schrijver, dichter chansonnier en jazztrompettist Boris Vian, leert de uitgebreide biografie die met de plaat komt en van Mark Ritsema’s hand is. Doemdenkerij komt in me boven. Zet dit nummer op als Trump of Kim Jong-Un op de knop drukt. Het outtro van dit nummer gaat eindeloos door. Letterlijk.

De nummers horen bij elkaar, alsof het één thema heeft. Fijn ook voor Claw Boys Claw fans van de eerste periode. Op naar de volgende 25 jaar.




De vinyl release party  is a.s. vrijdag 27 oktober in Eurotrash.

Bekijk de website van Stinksisters of volg ze op Facebook.

Meer zoals dit

X-fi en de audionerds

In het laatste weekend van september vond nabij Eindhoven de X-fi audioshow plaats. Bij het horen van de term X-fi zou je gelijk kunnen denken aan een event georganiseerd door de Nederlandse fanclub van X-Men. Maar neen, de X-fi show is een hi-fi show. Een show zoals je die vroeger in de RAI in Amsterdam had en die toen Firato heette (wie kent ‘m nog?).

De X-fi show is een weekend lang duizenden audionerds in achterkamertjes opeen gepropt, luisterend naar de meest exotische (lees dure, neen, hysterisch dure) hi-fi apparatuur.

Ik was er vorig jaar. Ja, ook ik was een audionerd op locatie. Samen met oude mannetjes met hun handjes op hun rug struinde ik de beurs af. Al luisterend en snuffelend baanden we ons een weg langs achterkamertjes met daarin allerhande exotische (lees dure, neen, hysterisch dure) hi-fi- apparatuur.

Ik heb die dag welgeteld één luisterervaring gehad die me is bijgebleven, dat waren de luidsprekers van Grimm Audio. Een Nederlands bedrijf gerund door Eelco Grimm en Guido Tent, pioniers op audiogebied. Niet helemaal eerlijk want ik had ze al eens in een studio gehoord, maar verdorie, wat klinken die speakers goed! Zeer nauwkeurig met volledig digitaal via DSP gestuurde crossovers en: (niet onbelangrijk) prettig om lang naar te luisteren.

En juist daar wringt toch een beetje mijn schoen bij een bezoek aan een dergelijke beurs. Zoals ik in eerdere columns al meldde, speelt de akoestiek een nogal prominente rol bij een luisterervaring, immers: afluistering = monitors + akoestiek.

Het is hoegenaamd onmogelijk om in een volgepakte zaal in een conferentiecentrum een juiste akoestiek voor elkaar te krijgen. Ieder persoon heeft een andere plek in de zaal en daardoor een andere luisterpositie en alleen al dat gegeven, maakt een gewogen oordeel zo goed als onmogelijk. Wat dat betreft deden de Grimm’s nog heel aardig hun best.

Neen, voor een serieuze beoordeling van hi-fi apparatuur als speakers en amps is een wat meer gecontroleerde omgeving (lees akoestiek) nodig.

Speakers, amps, streamers, DAC’s, kabeltjes. Het ziet er allemaal prachtig uit op zo’n beurs maar echt tot volle wasdom komt het zelden. En dat is zonde. Eigenlijk bezoek je zo’n beurs om te kijken wat er allemaal speelt op audiogebied en vervolgens maak je een afspraak om ‘ns serieus te gaan luisteren. Of je maakt een afspraak om de spullen mee te nemen naar je eigen huis, nog beter want dan kun je in je eigen vertrouwde omgeving nóg beter beoordelen of die mooie speakertjes ook bij jou passen.

Nou, ik kom steeds dichter bij dat statement voor het propageren van een machtig mooie muziekbeleving. Ik denk dat ik er volgende maand met de volgende column wel uit ben.

Ok, ik ga weer luisteren. Naar een good-ole compact disc dit keer, zonder analoog kraakje, maar wel over m’n machtig mooie afluistering!