De Popunie besteedt doorlopend aandacht aan ondernemende Rotterdamse muzikanten die bezig zijn ook voet aan de grond te krijgen buiten de landsgrenzen. Van metal tot pop en van punk tot singer/songwriter; vanuit vele genres worden de vleugels internationaal uitgeslagen. Om resultaat te behalen zijn er vele mogelijkheden en kun je profiteren van de werkwijze, contacten en ervaringen van anderen. Deze delen we dus graag en ditmaal lezen we over de avonturen van onze eigen cultheld Harry Merry die maar liefst vijf landen aandeed!

Parijs – Frankrijk
Om bij de zaal te komen moesten wij door een steegje lopen. Daar werd het Électronique Festival gehouden van drie uur ’s middags tot diep in de nacht. Er waren veel acts die dag waaronder een man uit India die mij toevertrouwde dat hij nooit problemen met geld heeft. Dat was uiteraard heel goed nieuws en diende tevens als een steuntje in de rug voor al die kunstzinnige collega’s van hem die hetzelfde werk doen, waaronder ik. Problemen en zorgen zijn immers een mentaliteit waar wijzelf uit interesse voor kiezen. Andere dingen vinden wij minder interessant. Zo kan geluk en blijdschap ook een mentaliteitskeuze zijn die onze voorkeur geniet al naar gelang onze karaktereigenschappen. Maar voorlopig zitten we nog in Parijs. Mijn optreden ging gelukkig heel goed evenals de vijf andere optredens die deze tournee behelsden. Na mijn optreden trad er een band op waarvan de zanger lange tijd met zijn make-up bezig was geweest. Langer dan ik, dus het kan ook de doorsnee tijdsduur zijn geweest van de meeste mensen die met make-up werken. Eigenlijk ben je daar nooit helemaal mee klaar.

Deze zanger was heel verrast door mijn optreden omdat hij eigenlijk iets heel anders verwachtte van een man met toetsenbord en weinig make-up. Maar dat maken we allemaal wel eens mee. Verder werden er zelfgemaakte hotdogs met zuurkool op hetzelfde broodje bereid. Vanwege de zuurkool besloot ik er maar van af te zien om ook zo’n broodje te nuttigen. Daarna overnachtten wij in het huis van een met mijn reisgenoot bevriende publisher die mooie dvd’s uitbrengt van oude films, documentaires, cartoons en andere genres waar hij veel van af weet. De volgende dag gingen we lunchen, door Parijs rijden en vanuit de autoraampjes mooie plekken bekijken. Mijn reisgenoten aldaar waren WIM & ELEKTRA DEKKER, die mij ook weer naar huis reden waarvandaan ik de volgende dag weer met twee andere reisgenoten naar Wenen vertrok…

Wenen – Oostenrijk
Het zaaltje waar ik moest optreden lag onder een treinviaduct. Er bevonden zich vele andere zaakjes en restaurantjes omheen. We hadden moeite het te vinden en moesten bij Burger King de onderweg leeggeraakte iPhone in het stopcontact steken om het telefoonnummer van de organisator te vinden en nog verdere uitleg te ontvangen omtrent de precieze straatnaam en huisnummer alwaar op mij gewacht werd. Uiteindelijk bereikten wij de plek van bestemming om 11 uur, maar gelukkig was er nog tijd zat om uitgebreid te gaan eten, omkleden en wat dies meer zij. Voor mij trad Donna Disco Inferno op; een Duitse podium-artieste met veel drama maar ook veel ironie. ‘Ernst En Humor In Mijmeringen’ zogezegd. Tijdens haar optreden at ik aan de zijkant van het podium een Wiener Schnitzel met sla en patat. Zij wuifde regelmatig naar de zijkant en vroeg een paar keer of het eten aangenaam smaakte. Daarna trad ik zelf op en speelde ik tevens vijf songs van mijn nieuwe album dat eind oktober gereed en gepresenteerd is in WORM te Rotterdam.

Mijn reisgenoten waren RON INAVONIX & POSIE JOSIE. RON is de producer van mijn nieuwe album en tevens autobestuurder van de hier beschreven tournee behoudens Parijs. JOSIE is RON’s kameraad en levensgezellin. Tevens is zij de producer-assistant van mijn nieuwe album. Met z’n drieën gingen wij Wenen in de regen verkennen. We werden kletsnat, maar dat mocht de pret niet drukken die de levendige smaak van één der verscheidene soorten aangeboden braadworsten tot gevolg heeft. Ook probeerden wij verschillende biertjes van het overeind staande menu terwijl ik normaliter nooit alcohol nuttig. Het is nou eenmaal een uitzonderlijke situatie wanneer het zo ontzettend hard regent en dan moet er wel bier bij. Wij waren immers ook nog aan het bijkomen van een autorit van de dag ervoor van Rotterdam naar Wenen, die zoals U wel weet zeer lang kan zijn. Hierna begaven wij ons wederom naar onze huiselijke slaapplek alwaar wij op de laptop gingen internetten, ik rond 23:00 uur voor mijn doen vroeg ging slapen en de andere twee nog wat meer biertjes buitenshuis gingen nuttigen. De volgende ochtend vertrokken wij naar Subotica te Servië…

Subotica – Servië
Wij arriveerden ’s avonds in dit prachtige Servische stadje en vonden de optreedplek aan de Zagrebacka Ulica (Zagrebse Straatweg). Deze plek heet Studio 11 en bevindt zich in een redelijk groot gebouw. Binnen dit gebouw is een heuse opnamestudio gebouwd inclusief vele professionele knopjesapparatuurkastjes en geluiddempende muurbedekking die standaard voor studio’s gebruikt en gefabriceerd wordt. Verder was de rest van de ruimte gevuld met tafeltjes, stoeltjes, bankjes en een kleine jeugdclubbar. Het studio-gedeelte bevond zich na openstelling van ertussen gelegen schuifdeuren achter een groot rood gordijn. Met zo’n gordijn kan de avond eigenlijk niet meer stuk. Het toilet was echter wat minder idyllisch. Het was een gat in de grond in een apart tuingebouwtje en wegens achterstallig onderhoud een beetje onhygiënisch. Verder was het reuze gezellig en hadden veel mensen het tijdens mijn optreden naar hun zin. Ook de honden die met de aanwezigheid van onze herdershond GIZMO, die wij uit Rotterdam met ons meegenomen hadden, vrede begonnen te hebben na eerst nog minutenlang heel hard naar hem geblaft te hebben hetgeen bij de ontmoeting tussen gelijksoortige dieren helaas vaak onvermijdelijk is.

Na mijn optreden waarbij ik wederom mijn nieuwe operasongs ten gehore bracht kregen we wat te eten. Ze hadden speciaal voor ons Burek Sirov (Borek Met Kaas) gehaald bij de lokale kiosk. Dit is een lokale lekkernij waar ik reeds vele malen van genoten heb tijdens eerdere Balkan-verblijven in mijn rijke verleden waarin ik veel Podium- en Balkan-ervaringen opdeed; voornamelijk in Slovenië. Er trad ook nog een lokale zanger op met begeleidend geluidsspoor van instrumentale gedeeltes uit fameuze Amerikaanse hit-riffs en nieuwe Servische songteksten hetgeen op mij zeer amusant overkwam. Stukjes van onder andere Bo Diddley met een Servische snerpstem eroverheen die over KATERINA zingt en andere meezingleuzen die in het publiek met wild gedans gepaard gaan. Nadat de zaak dicht ging overnachtten wij bij de organisator thuis. Hij woonde nog met zijn ouders maar dat had hij op het allerlaatste moment pas gezegd waardoor wij geen gebruik maakten van de optie in de studio zelf te overnachten. Maar je maakt wel meer mee zo. Wij vertrokken de volgende ochtend naar Belgrado na eerst nog een poosje onze ogen uitgekeken te hebben naar Subotica bij daglicht, dat een ons onbekend maar interessant schouwspel opleverde. En bij het tankstation kocht ik de cd CITY WOMEN VOL.3; een compilatie Servische turbofolk van City Records met alleen zangeressen. Ik ben reuze benieuwd hoe die cd klinkt. Ik heb hem immers nog niet gedraaid…

Belgrado – Servië
Wij arriveerden eind van de middag in deze mooie hoofdstad en gingen eerst nog even wat in de buurt van het Centraal Station lopen om te acclimatiseren alvorens ons naar onze slaapplekken te begeven die zich in kraakpand INEX FILM bevonden. Voor Belgradose alternatieve jongeren is dit een gezellige plek waar exposities van moderne kunst opgesteld worden om de jeugd gefascineerd te houden voor alles wat groeit en bloeit. Zolang dat maar wel met een bepaalde soort harde punk-muziek van de band AGENT ATTITUDE, de helden van dit kraakpand, gepaard gaat. Ik moest dezelfde avond ook optreden op het NOVO DOBA-festival. Dit vond plaats in een moeilijk te vinden blauw gebouw in een drukke, industriële zone die hoofdzakelijk met Burek (met zowel kaasvulling als vleesvulling) van de in een klein houten hutje werkende bakker in leven wordt gehouden.

In het blauwe gebouw wat ooit het slachthuis is geweest was het heel gezellig. Wij en de hond sloten vriendschap met een andere stage-act genaamd MIMI. Ook moest ik geholpen worden in het opzetten van mijn pruik die ik tijdens deze tournee slechts één keer bij een optreden gebruikt heb aangezien ik het niet nodig vond om elke keer met die pruik op te treden om de eenvoudige reden dat ik gelukkig niet iedere dag een Bad-Hair-Day heb. Alleen die dag wel. Ja, dat overkomt ons allemaal! Zodoende moest ik met het opzetten en kammen van de pruik en het opdoen van de make-up en huidcrème geholpen worden omdat ik wegens de afwezigheid van spiegels op de toiletten en mijn eigen verzuim er één mee te nemen het zelf helaas niet kon. Iemand anders moest het doen. Gelukkig was ANNA EHRLEMARK, die een prijs gewonnen heeft met een tekening die ze voor een optreden in Ljubljana van mij gemaakt heeft, zeer wel bereid deze taak op zich te nemen. Na dit gedaan te hebben heeft ze mijn hoofd ook in de zaal gefotografeerd en die foto op Facebook geplaatst. Beter dan dit konden we het niet krijgen. Het was armoe troef. Ook was er veel echo tijdens mijn optreden. Maar verder was het reuzegezellig en hebben wij nog veel van deze avond met volle teugen kunnen genieten door ons heel hip te voelen.

Helaas konden we niet meer in de slaapkamer komen waar onze slaapspullen lagen omdat het ervoor gelegen hek op slot was zodat we in de kleinere kamer op minder comfortabele bedjes moesten liggen waarbij het wegens het over mijn slaap heen zijn mij helaas niet lukte in slaap te komen en ik de volgende dag dus zonder geslapen te hebben hele zoute Cevabcici ging eten waar ik best wel van genoot. Verder genoot ik van het kraakpand-avondfeestje met de expositie-opening waar redelijk wat leuks te zien was en waar later beneden de punkbands speelden. Aan deze muziek kun je heel duidelijk horen dat de Serviërs nog steeds heel boos zijn. Wij gingen vroeg slapen en ik voelde mij de volgende dag weer een stuk energieker. Na vredig en comfortabel geslapen te hebben, vertrokken wij naar Boedapest en namen afscheid van het kraakpand zodat ze eindelijk verlost waren van lastige vragen onzerzijds omtrent de sleutel van één hek! Maar wel een kraakpand met een redelijk goeie keuken waarbij alles met iedereen gedeeld wordt wat ook maar in de ijskast wordt gelegd. Ook als het van bezoekers is zoals wij.

Wij beschouwen dit op kleine en voedzame schaal als de belasting waar wij op elke reis mee in aanraking komen. Wie reist die betaalt belasting op één of andere manier. Daar moet je als reiziger voor kiezen. Autovignetten die niet minder maar ook niet meer dan tien dagen lang geldig zijn tonen ons een op grote schaal andere manier van belasting betalen, waarbij de portemonnee meer rechtstreeks wordt geraakt en waarbij wij onszelf bij gebrek aan andere keuze vooral als buitenlandse autobezitters neergelegd hebben door ons nederig naar de vreemde overheid in een land ver weg van hier op te stellen… Wij gingen de laatste middag in Belgrado ook van het centrum van de stad genieten alwaar ik bij een marktkraampje een Servische ELVIS PRESLEY-lp kocht met Swahili-letters erop (een collector’s item) en tevens een dubbel-lp genaamd This Is Country And Western van CBS-Records met diverse artiesten. Onze meereizende hond GIZMO trok ook veel aandacht omdat hij wegens hoge leeftijd door ons werd voortgeduwd in een verbouwd kinderfietswagentje naar Nederlands model. Toen één man er een foto van wilde nemen kwamen er ineens drie andere mensen om hem heen staan om ook een foto te nemen. Zo’n attractie komt men immers in Nederland niet vaak tegen en in de Balkan vrijwel nooit……

Boedapest – Hongarije
De in het centrum gelegen jeugdherberg waar wij rond 1 uur ’s nachts arriveerden omdat wij urenlang bij de grensovergang tussen Servië en Hongarije stil moesten staan is een genot van comfort voor lichaam en geest aan het eind van een lange reisdag en een oase van rust in vergelijking met dat Servische kraakpand van de dagen ervoor. Na goed uitgerust te hebben gingen we flink door de stad lopen, ontbijten en foto’s maken. Eén van deze foto’s is aan dit verslag toegevoegd. Ook waren er overal veel verkiezingsposters te zien van kandidaten op wie de inwoners konden stemmen. Wij bereikten de Donau en gingen daar aan de oever op een bankje zitten naast het gedeelte waar diverse paren schoenen met rode rozen erin stonden opgesteld. Deze schoenen waren hard en leken van ijzer te zijn, maar misschien waren ze ooit van een andere stof gemaakt. Ik vraag me nog steeds af waarom al die schoenen daar staan. Hebben ze die in het water teruggevonden en zijn ze ooit in het bezit geweest van mensen die daar verdronken zijn?

In ieder geval belde ik naar ZSOFIA die de promotie en catering voor dit evenement voor haar rekening nam en beschreef de plek waar we waren zodat ze ons daar kon oppikken om bij een mooie espresso-bar gelardeerd met nostalgische zwart-wit portret-foto’s van o.a. het Hongaarse voetbalteam wat biertjes te gaan nuttigen tijdens het voeren van gezellige gesprekken. Toen het nacht werd namen we afscheid en spraken we de volgende dag zo rond 20:00 uur af voor de soundcheck in het grote warenhuis waar ik op de bovenste verdieping zou optreden. De volgende dag ging ik er in mijn eentje op uit om zelf de stad te verkennen, een paar tweedehands platen te kopen en weer een bepaald soort rust te ondervinden die je alleen in eenzaamheid kunt bereiken zonder de plicht met iemand anders te moeten communiceren. Om zeven uur kwam ik weer terug in de herberg waar ZSOFIA ons om 8 uur kwam ophalen en begaven wij ons gezamenlijk naar de optreedlokatie. Eerst gingen we met onze spullen de lift in alwaar een ouderwetse liftbediende zoals we die in Nederland niet meer tegenkomen op de knopjes drukte. Daar was het vooral heel gezellig omdat ik de allereerste act was op de eerste feestavond die in deze zojuist geopende nieuwe muziekclub plaatsgreep. Er staan foto’s online van dit optreden op deze site.

Het optreden ging heel goed en na afloop werd mij medegedeeld dat ze graag willen dat ik zo gauw mogelijk weer langs kom voor een volgend optreden. Dat was heel goed nieuws. Daarna hebben we nog wat uurtjes verder gefeest in de kleedkamer en toen alles voorbij was en de tent ging sluiten begaven wij ons wederom naar onze comfortabele herberg om weer even flink bij te slapen alvorens de volgende dag onze reis te vervolgen naar Ljubljana. In de ochtend kwamen ZSOFIA en haar zus KRISZTINA nog even langs om afscheid van ons te nemen en ons een behouden vaart toe te wensen. Ook gingen wij nog even langs een markthal waar veel verschillende etenswaren waaronder de diverse worsten waar Hongarije bekend om staat verkocht werden. Ook kocht ik een nieuw zwart oogpotlood met bijbehorende huidcrème aangezien ik deze door mij eerder gebruikte artikelen de avond tevoren in de kleedkamer had laten liggen……

Ljubljana – Slovenië
De autorit was de laatste uren nogal vermoeiend omdat de lantaarnpalen langs de weg uit stonden zodat je als bestuurder in een donker gat kijkt met alleen maar hypnotiserende op je af komende witte wegstrepen waar toch op gelet moet blijven worden. Wij arriveerden zo rond 23:00 uur in Metelkova; een vrijplaats vol met gezellige jeugdclubs, alternatieve podia, cafés, workshops en exposities. Iedere avond is het daar feest en elke dag hangen er jongeren rond die deze kunstzinnige omgeving als tweede huis beschouwen. Ooit was dit de binnenplaats van het Joegoslavische leger en dat is nog steeds een beetje te zien aan de positie van de gebouwen die ooit legerbarakken geweest zijn. Maar toen Slovenie onafhankelijk geworden was vertrok het leger daar vandaan en lieten ze dat hele terrein verder onbemand achter. Vervolgens werd alles daar door de jeugd gekraakt en kwam er op die plek een hele andere vibe. Ikzelf ben sinds 1996 ieder jaar wel een paar keer in Metelkova geweest en ik heb het door de jaren heen zien veranderen. Het is steeds drukker en steeds populairder geworden.

Ik zou de volgende dag in de Menza optreden en wij werden naar onze erboven gelegen slaapvertrekken geleid. De volgende ochtend werd er in de Menza koffie voor ons gezet en gingen mijn reisgenoten erop uit om van de natuur te genieten en bleef ik achter om van de eenzaamheid te genieten. Ik liep door het centrum en kocht bij Müller, een geëxporteerd Duits warenhuis, een 3-dvd box-set met de grootste hits uit het legendarische Duitse jaren ’70 muziekprogramma Musik Laden; een urenlang feest van herkenning waar ik nog steeds dagelijks van geniet. In de avond na mijn terugkeer en die van mijn reisgenoten gingen wij in het Macedonische restaurant aan de overkant van Metelkova Pleskavica (Balkanburger) en Prebranec (hete bonenschotel) eten. Terwijl wij van dat zoute eten genoten werd in de Menza de film “Hier Is Harry Merry” van JOKE OLTHAAR waarvan een gedeelte ook in Metelkova was gefilmd vertoond. Die was gauw genoeg weer voorbij zodat ik opgehaald werd om te gaan optreden.

Er was ook een vriendelijke fotograaf die de hele avond informele plaatjes van mij schoot waarvan de meest beroemde die waarop ik languit op de kleedkamerbank lig uit te rusten van een show die evenals in Boedapest meer dan een uur geduurd heeft. Daarna was het tijd voor mij om te dee-jay’en. Voor dit doeleinde had ik een stapel vinyl-singletjes meegenomen met songs die ik mooi en toepasselijk vind. Dit was het enige optreden van de tour waarbij ik na afloop ook plaatjes gedraaid heb. Het was zeer gezellig en ik kwam een hoop oude vrienden tegen waaronder een paar leden van de band Zoambo Zoet Workestrao in wier voorprogramma ik in het verleden veel heb gestaan en waarmee ik zelfs op toernee door Bosnië ben geweest. Toen de Menza eenmaal voor het publiek gesloten was bleef ik nog uren met mensen zoals SANJA binnen kletsen zodat we pas om 6 uur gingen slapen. Tegen die tijd begon RON een beetje last te krijgen van bijwerkingen die zout voedsel kan veroorzaken.

De volgende dag gingen mijn reisgenoten naar Postojna om de prachtige door mij reeds enkele malen bezochte druipsteengrotten te bekijken en werd ik in een door SANJA bestuurd busje naar de studio’s van Radio Student vervoerd om een dee-jay set bestemd voor latere uitzenddatum op te nemen. Radio Student is de enige radiozender die bezoekers van Metelkova en andere alternatieve mensen uit kunnen houden om naar te luisteren. Deze zender stond altijd bij veel van mijn vrienden in Metelkova de hele dag aan wanneer ik daar was. Nu kunnen we deze prachtige zender over de hele wereld beluisteren. Na mijn bezoek aan deze studio die ik reeds enige malen eerder bezocht had werd ik door SANJA weer terug naar Metelkova gereden waar weer volop gefeest en gedanst en ook weer een nieuwe expositie geopend werd maar de Menza was dit keer helaas gesloten. De volgende ochtend vertrokken wij terug naar Rotterdam. Onderweg overnachtten wij in Stuttgart zodat wij niet zoals op de heenweg zo’n lange rit wederom in één keer hoefden te doorstaan. Het was een geslaagde tournee en wij hebben wederom veel geleerd over zowel zout en bloeddrukverhogend voedsel als de complexe omgang tussen mensen waar ik nog steeds van aan het bijkomen ben.

Zorgt goed voor elkander……en voor Uzelve……

Harry Merry