Dit eerste volledige album van zeskoppige witchpopband Shireen kwam eind 2017 uit: Matriarch dealt naar eigen zeggen met thema’s rondom boven-natuurlijkheid, goddelijkheid, vrouwelijkheid, emotie, schoonheid maar ook grofheid. De combinatie fantasy en feminisme wordt al gelijk duidelijk na het zien van de albumcover, waarop frontvouw Annicke poseert als bovennatuurlijk wezen. Annicke is kostuumdesigner en is tijdens optredens en in videoclips vaak gehuld in prachtige en betoverende kostuums. De sfeer van Matriarch is te proeven bij het zien van de cover en belooft een hoop duisternis voor de rest van het album.

Running From Wolves biedt een rustige intro die opbouwt naar het melodisch gezang van vocalist Annicke. Meteen wordt duidelijk dat deze band hun inspiratie haalt uit verschillende genres, de verscheidende invloeden zijn goed te horen. Tussendoor klinkt een folk deuntje, de bridge steekt af tegen de rest van het nummer door middel van een wat ruiger en elektronisch geluid. De donkere feel die witchpop kenmerkt wordt hier overduidelijk. Een goed begin van het album, maar het nummer duurt naar mijn mening iets te lang.

From Fire brengt ondanks een veelbelovende titel weinig vuur en is net als vele andere nummers erg lang. Have It So laat zien wat Shireen kan: mooie intro’s neerzetten met strijkinstrumenten en het overbrengen van dat folkgevoel.

Het nummer dat er voor mij vervolgens het meest uitspringt is So Human Of You. De eerste minuut van het nummer is volledig instrumentaal, de percussie creëert een prettig geluid en maakt een geslaagde intro. De sterke zang van Annicke volgt en het nummer ontploft als het ware tot een muzikaal inferno. Wat volgt is een betoverend stuk, dat sterk doet denken aan een magisch ritueel. De outro zorgt voor een sterk einde van dit nummer en maakt het dan ook tot mijn favoriete nummer van dit album.

God, Bright As Daylight en Storm hanteren dezelfde muzikale elementen als voorgaande nummers: een mix van folk, rock en elektro. Voor Shireens hitsingle Umai heb ik even de muziekvideo erbij gepakt. Prachtige outfits, ontworpen door Annicke zelf, komen langs en de video brengt eigenlijk de sfeer van het hele album over: heidenen in een donker bos die rebellen tegen de gevestigde orde. Een feministisch en bovennatuurlijk schouwspel.

Tiny Boxes brengt de meeste elektronische beats en na deze magische trip van empowerment sluit Shireen het album af met Threshold, een rustige conclusie van een intens album.

Al met al brengt Shireen met hun eerste studioalbum een toegankelijke mix van akoestische rock, folk en elektronische beats. Van begin tot eind hangt er een donkere sfeer over het album, dit begint al bij de albumcover en wordt versterkt door de muziek die doet denken aan een groot magisch ritueel.