Vorige week bereikte ons het onheilspellende bericht dat The Afterveins uit elkaar gaan. Doe ff normaal man… they haven’t even started yet! Ze wonnen in 2013 de Sena Grote Prijs van Rotterdam, leverden twee briljante platen af en talloze memorabele optredens. Xander van Dijck (gitaar) en Aswin van As (drums) kwamen naar de Pannekoekstraat om openheid van zaken te geven. Maks Bolhuis (zang, gitaar, bas) wilde geen dramatisch gedoe.

Hoe en wanneer is de band ontstaan?
De band is september 2012 ontstaan. Xander was net gestopt met zijn oude band en zag Aswin drummen met ZiNK en viel voor zijn flexe vrije drumstijl. De twee raakten bevriend, gingen jammen en bleken een muzikale klik te hebben. Xander zat in die periode in het tweede jaar van de popacademie en daar dook Maks ineens op. Hadden elkaar een jaar of vijf niet gezien en vroeger bij elkaar op de middelbare school gezeten. Stiekem sjekkies roken, gitaar spelen, fikkie steken, dat soort dingen. Maks werd uitgenodigd een keer mee te jammen en dat was vanaf de eerste try out raak. Een soort meant to be.

Waar komt de bandnaam vandaan?
In de beginfase gingen we elke week naar Maks’s huis om ideeën te bedenken voor de band en dingen te regelen. Op een keer waren we wat met woorden aan het klooien op de computer: after … after… dat heeft wel iets… Afterlive… beetje gare bandnaam… ineens zei er eentje… veins…. AV Afterveins… dat bekt wel lekker. Dat hebben we toen een tijdje laten bezinken, maar de dagen daarna bleven we het een toffe naam vinden. De bandnaam heeft verder geen onderliggende betekenis. Het bekt gewoon lekker en roept een bepaald gevoel op. Een goede bandnaam is erg belangrijk. Als ik een band zie met een beetje een kut naam haak ik bij voorbaat af. Dan zal de muziek ook wel kut zijn. Terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn.

Wat zijn jullie inspiratiebronnen?
We zijn altijd geïnspireerd door andere bands en stijlen: Velvet Underground, Beatles, Fugazi, Brian Jonestown Massacre, Cloud Nothings, punk, psych, garage, blues, jazz, indie en wat dan wel niet meer.

In 2013 wonnen jullie de Grote Prijs van Rotterdam. Was dat belangrijk voor jullie carrière?
We bestonden toen net een jaar en hebben dat eerste jaar gebruikt om onszelf te ontwikkelen als band en een eigen sound te creëren. We hebben in die periode een totale catalogus opgebouwd van vier uur muziek. Het allereerste nummer dat we ooit schreven staat gewoon op de eerste plaat! Tijdens de Grote Prijs van Rotterdam waren we keihard bezig met het opnemen van onze eerste plaat met Patrick Delabie en brachten deze uit op YCR van Arie van Vliet. Dat viel mooi samen met de optredens en coaching bij de GPR. Zo ontstond een hele goede sound. Deelname en het uiteindelijk zelfs winnen van de Grote Prijs van Rotterdam was een belangrijke katalysator van een hele hoop dingen. We kregen veel media-aandacht, optredens, de eerste plaat kwam uit en daar stond onze eerste clubtour.

Wat was de kracht van The Afterveins?
De energie! We voelden elkaar heel goed aan als een soort drie-eenheid. We gooiden alles eruit tijdens shows. En we hadden goede liedjes die bijna als vanzelf ontstonden. Energieke muziek from the heart!

Wat zijn jullie hoogtepunten?
Qua podia de grote zaal van de Melkweg en Tivoli waar we voor 1.200 man speelden in het voorprogramma van Kasabian. Alleen wij maakten totaal andere muziek, waardoor het publiek ons een beetje diffuus stond aan te gapen. Maar uiteindelijk vonden ze het wel gaaf. We hebben op allerlei plekken gespeeld. Oerol was tof, Motel Mozaique, Metropolis, ESNS, Into The Great Wide Open. De Wereld Draait Door waar een soort Jezus-figuur in de zaal zat, waar we steeds grappen over maakten.

We hebben pittoreske Hollandse avonturen beleefd op het platteland en zijn bijna doodgeslagen tijdens één van onze Europese tournees in een park in Berlijn. We hebben gelogeerd bij een gekke Chinees en zaten opgescheept met een psychotische geluidsman tijdens een tour. Wij beschikten over het talent om de grootste debielen mee te nemen op buitenlandse tournees en in levensgevaarlijke situaties verzeild te raken.

Ook onze campingtour door Zuid-Frankrijk is legendarisch. We waren geboekt voor een aantal shows op campings en zouden spelen voor 300 euro en een driegangenmaaltijd. Alleen bleken die mensen vooral naar Jantje Smit te luisteren. Na ons tweede optreden vertelde de dienstdoende campinghouder dat hij het optreden één van de meest verschrikkelijke dingen vond die hij ooit gehoord had. Die konden we in onze zak steken en vervolgens moesten we 900 km rijden naar de volgende camping.

Bleek bij aankomst dat de campinghouder gebeld was door die vorige met de mededeling dat we verschrikkelijk waren. Moesten we eerst auditie doen voor een soort van ontvangstcomité, bestaande uit louter burgertrutjes en ho-la-di-jee people. Het laat zich raden dat we deze test niet goed doorstonden en onze campingtour uiteindelijk tot één optreden beperkt bleef. Gelukkig hadden we nog wel vijf andere optredens buiten de campingtour in Frankrijk die wel leuk waren.

Wat is de reden van de breuk?
Onze wegen scheiden omdat de individuele bandleden andere dingen willen doen. Zowel persoonlijk als muzikaal. Meningsverschillen en ambitieverschillen binnen de band en we communiceerden onvoldoende met elkaar. Eigenlijk kun je het een klassieke breuk noemen. We gaan zonder bloedvergieten uit elkaar. We zijn als vrienden bij elkaar gekomen en gaan als vrienden uit elkaar. Alleen vinden we het wel enorm kut. We hadden sowieso nog voldoende materiaal voor een nieuwe plaat. Maar je kunt iemand niet dwingen om het leuk te vinden. Maks wilde er een half jaar geleden al mee stoppen. Een andere bandbezetting is op termijn wellicht een optie, met zijn tweetjes aangevuld met andere muzikanten onder een andere naam. Maar we zijn nu eigenlijk meer bezig met afsluiten van The Afterveins dan met nieuwe plannen.

Vrijdag het afscheidsconcert in Rotown in het voorprogramma van Night Beats?
We vinden Rotown tof, we vinden Rotterdam tof en we vinden Night Beats tof. Rotterdam is onze thuisbasis en dit is bij uitstek de mogelijkheid om het op een leuke manier af te sluiten.

Wat zijn de toekomstplannen?
We blijven muziek maken. Aswin drumt nog in Zinkzand en The Asses. Xander is druk met zijn boekingskantoor Cloudhead. Zijn droom is een soort van Andy Warhols The Factory te realiseren in Rotterdam. Zoveel mogelijk mensen helpen hun talent te ontwikkelen. Met Cloudhead heb ik een manier gevonden om totaal independent te zijn en alles zelf te kunnen doen. Eigen platen distribueren, zelf boekingen doen, eigen netwerk en platform. Alles uit liefde voor muziek.

Tips voor andere bands?
Praat met elkaar. Veel communiceren en met elkaar muziek maken. Zorg dat de ambities uitgesproken worden. Je moet alles tegen elkaar kunnen zeggen. Doe het omdat je er echt in gelooft. Als iedereen enthousiast is en op één lijn zit dan komt er ook echt wat uit. Als één bandlid iets anders in zijn hoofd heeft, dan wordt het nooit iets. Voorkom teleurstelling, ga er niet van uit dat je kunt gaan leven van de band. Je verdient er gewoon geen zak mee. Dat beetje geld dat je verdient meteen terug investeren in je band. En als je er dan bijna van kunt leven is het niet aan te raden om er mee te gaan stoppen.

Welke Rotterdamse bands tippen jullie?
The Mutations, Beach Coma, JC Thomaz & The Missing Slippers, Rats On Rafts en The Asses uiteraard. Er zit momenteel een enorm goede vibe in de stad met veel jonge bandjes.

Wat is jullie visie op Rotterdam als Popstad?
Fucking vet! Gaat harstikke goed met deze stad. Veel interessante jonge bandjes en ook goede meer gevorderde shit. Er zijn heel veel mogelijkheden. Het is een vruchtbare stad en als ik naar Rotterdam kijk ben ik echt fucking trots. De stad ontwikkelt zich elke dag, elke dag groei en er komt veel goeds uit deze stad. Er mag alleen wel wat meer publiek naar optredens van bandjes komen. Vooral de beginnende bands hebben die support nodig.