Vanuit Music Export Rotterdam worden doorlopend ondernemende Rotterdamse muzikanten ondersteund die bezig zijn ook voet aan de grond te krijgen buiten de landsgrenzen. Jessy Yasmeen trok vorig jaar naar Cuba voor haar Chasing The Wind tour. Over hoe die ervaring was lees je in het volgende verslag!

Dag 1: Aankomst Havana
We arriveerden op het vliegveld en werden opgehaald door de organisatie van het festival Un Puente Hacia La Habana. Zij brachten ons naar het hotel. Het was al laat in de avond en er stond een maaltijd voor ons klaar. We kregen een korte briefing over de volgende dag. Er zou een persbriefing zijn met de andere artiesten. Radio- en televisiepers zouden aanwezig zijn om vragen te stellen. We kregen de geruststelling dat we de rest van ons verblijf met rust gelaten zouden worden. Dit was compleet nieuw voor mij en dus best spannend! Gezien het feit dat de wekker alweer rond 7 uur ging, ben ik vroeg naar bed gegaan om de volgende dag fris en scherp te zijn.

Dag 2: Persbriefing & Generale repetitie
Ik werd wakker en zag vanuit mijn hotelkamer een prachtig uitzicht op de stad en de zee. Ik had heerlijk geslapen en ondanks het vroege tijdstip voelde ik me energiek. Na een snelle douche en een ontbijt in het buffet, ging ik rond 9 uur naar de lobby waar de persbriefing plaatsvond. De woordvoerster herhaalde wat er zou gebeuren en ik ontmoette andere artiesten, waaronder Carlos Torres, een Spaanse artiest (winnaar van Idols).

Langzaam druppelde de pers binnen en het werd behoorlijk druk. We kregen een toegewezen plek om te zitten. Camera’s waren op ons gericht en microfoons lagen klaar. Mijn schoonzus, die de tour managet, zat naast me als tolk om van Spaans naar Engels te vertalen en andersom. Aan het begin vond ik het best spannend, dus ik hield mijn zonnebril op, maar naarmate de briefing vorderde, ging het soepel. Ik kreeg vragen over mijn Zuid-Amerikaanse roots, wie mij inspireert, of ik al eerder in Cuba was geweest en wat ik van het land vind. Allemaal erg positieve vragen! Na de briefing wilden meerdere mensen een foto met mij of met ons. Erg leuk om dat te ervaren!

Na de briefing moest ik me omkleden en klaarmaken voor de generale repetitie met de Cubaanse band. De repetitie verliep erg goed. Iedereen was goed voorbereid en kende mijn stukken. Wat me vooral opviel was de warmte waarmee ze me ontvingen en de humor die ze hebben. Het voelde gelijk als thuiskomen. Aan het einde van de repetitie kwam radio zender Egrem binnenlopen om een stukje van de repetitie uit te zenden en een kort interview te doen.

Dag 3: Club 500
Het was 12 uur ’s middags toen Olivia, van de organisatie, mij met de scooter kwam ophalen. “Kom, ik breng je naar de soundcheck,” zei ze. We reden langs de kust, ook wel de “Malecón” genoemd, richting Club 500, een oud stadion waar het festival zou plaatsvinden. Ik zag een groot podium (het grootste dat ik tot nu toe had gezien) waar Waldo Mendoza op dat moment aan het soundchecken was. Hij is een van de grootste artiesten uit Cuba, bekend om zijn salsa. Aan de zijkant zaten mijn bandleden, met wie ik even een leuk praatje maakte. Het was een soort zandvlakte en erg heet.

Na een lange wachttijd mocht ik op voor de soundcheck. Het geluid was super clean en het klonk al snel goed! Het podium liep door met een lange loper en ik zat gelijk te denken hoe ik hier op een leuke manier gebruik van zou kunnen maken tijdens de show, net als van de ruimte op het podium zelf. Er was zoveel ruimte, waar ik echt wel iets mee wilde doen!

Met die gedachte keerde ik terug naar het hotel. Ik at en dronk wat met mijn toetsenist bij het zwembad. Vervolgens was het al snel tijd voor de visagie. De taxibus van de organisatie bracht me naar het festival, waar ik mijn eigen caravan had die als backstage diende. Ik nam plaats en ging in de visagie. Daarna deed ik mijn outfit aan en had eigenlijk nog een half uur voor showtime, maar we begonnen twee uur later, tot het terrein lekker vol liep.

Olivia haalde me op terwijl ik nog een laatste slok wijn nam en met de hakken in mijn hand richting het podium liep. Ik voelde de spanning en opwinding door mijn lichaam stromen. De twee hosts deden hun verhaaltje en kondigden mij aan. De band speelde en ik liep met mijn hakken het podium op. Ik zei in het Spaans: “¡Hola! Mi nombre es Jessy Yasmeen, soy de Holanda. ¡Gracias por estar aquí!” en begon mijn set. Het was anders dan anders, want mijn muziek was naast soul meer latin dan ooit.

Ik danste en hield tussendoor mijn verhaaltje. De tijd vloog voorbij en na applaus en gejuich liep ik van het podium af. Daar stond onder andere artiest Waldo Mendoza om me te vertellen dat ik een gift voor Cuba was en dat mijn show te gek was. Olivia van de organisatie vertelde dat ze gebeld werd en mensen het hadden over mijn show. Toen ik na mijn show bij andere artiesten ging kijken, werd ik ook veel aangesproken en gefeliciteerd met de goede performance.

Ik was blij en opgelucht, omdat ik het spannend vond om als enige Engelstalige artiest op een festival te staan, zonder te weten hoe het in de smaak zou vallen. Maar ik had echt alles gegeven en dat kreeg ik ook terug! Ik kreeg  rum aangeboden en na een uurtje of twee ging ik weer rustig naar het hotel om wat te eten en vervolgens te slapen om fris te zijn voor de komende shows.

Dag 4: Een Break
Vandaag was het heerlijk om even niets te moeten. Ik heb heerlijk uitgeslapen en rond 10 uur ontbeten. Daarna kreeg ik samen met mijn toetsenist Davide, artiest Carlos Torres en zijn manager een tour door de stad in een knalroze oldtimer. We struinden vervolgens wat door de stad en kwamen terecht bij een rum kroegje waar een band live muziek speelde. De zangeres had een stem die je tot diep in je ziel raakte en de prachtige dwarsfluit maakte het helemaal af! We gingen daarna naar een markt waar we met onze peso’s (de lokale valuta) handgemaakte sieraden kochten. Vervolgens keerden we terug naar het hotel, waar we cocktails dronken aan het zwembad.

Later belde Olivia om te vragen of we het leuk vonden om andere acts te bekijken. De taxi stond om 9 uur klaar, dus we kleedden ons om en gingen naar Club 500 om de andere artiesten te bewonderen.

Dag 5: Voorbereidingen en Show in Complejo Monaco
Na lekker uit te hebben geslapen, genoot ik van het buffet samen met Davide en tourmanager Anejelik. Vandaag kwam de visagie naar mijn hotelkamer, zodat we in de stad van Havana konden shooten voordat we naar het festival moesten voor de soundcheck. Mijn outfit was al duidelijk, omdat deze was samengesteld door mijn styliste.

Na het shooten stond ons eten bij het restaurant al klaar, zodat we snel door konden naar de locatie Complejo Monaco. Terwijl we het terrein opkwamen, keek ik mijn ogen uit. Het plein in de wijk was druk bezet en liep steeds voller. Tourmanager Anejelik gaf aan dat er backstage veel bekenden waren, waaronder artiesten en mensen van de tv, zoals een presentator. Ze stelde me voor aan hen en we maakten een foto.

Ik zat even rustig mijn wijntje op te drinken, maar werd al snel geroepen door Olivia van de productie voor een snelle linecheck. Niet veel later werd ik aangekondigd door de twee presentatoren, waarna mijn band begon te spelen. Ik liep het podium op en werd enorm toegejuicht. Ik was bijna overrompeld door de energie van het publiek. Ik begon met het nummer Walk Away en het publiek sprong, bewoog en zong mee.

De energie van het publiek gaf me zoveel kracht dat ik me volledig vrij voelde en begon te dansen. Tijdens de show riep ik Anejelik een paar keer om voor mij te vertalen; ik wilde mijn verhaal goed overbrengen, zowel over mij als persoon als over de nummers. Het was een unieke ervaring die ik nog niet eerder had meegemaakt. Deze show ging nog beter dan de vorige, en je merkte dat iedereen ervan genoot.

Na mijn toegift liep ik van het podium af en kwamen er meteen mensen op me af voor een foto. De rest van de mensen stond achter het hek, maar ook zij wilden op de foto of even iets zeggen. Ik pakte mijn tas met zonnebrillen die ik had meegenomen voor de mensen en deelde deze onder begeleiding van de beveiliging uit. Het ging allemaal erg snel, als in een roes. Daarna genoot ik al dansend van de andere acts en ging ik vrij snel naar het hotel. Ik was moe, maar voldaan als nooit tevoren.

Dag 6, 7: Vrije Dagen en Tegenvaller
Tijdens de vrije dagen had ik een enorme tegenvaller. Ik was geboekt voor het festival Fiesta Ciudad Del Mar in Cienfuegos, waar ik zou optreden voor zo’n 60.000 man. Helaas werd dit festival last minute geannuleerd wegens omstandigheden. Ik was erg uit mijn doen door deze tegenslag, omdat ik hier enorm naar toe had geleefd. Gelukkig kreeg ik van de organisatie wel een poster toegestuurd met de line-up voor 2025, waar mijn naam op staat. Dat gaf me weer wat moed en hoop voor de toekomst.

Ondanks de teleurstelling hebben we ook kunnen genieten van het zwembad, strand, hebben we culturele uitstapjes gemaakt en zijn we wezen stappen. We hebben volop kunnen genieten van de hoge kwaliteit aan livemuziek. Zo waren we bij een bekende cocktailbar waar een vrouw a-capella zong. Haar stem klonk bijna alsof ze een microfoon had, zo hard en vol bezieling. Vol bewondering luisterden we naar haar en het ontroerde ons diep. Deze momenten maakten de reis onvergetelijk en lieten ons de rijke cultuur van Cuba ervaren.

Dag 8: Bar Melodrama
Vandaag keer ik voor de derde keer terug naar Bar Melodrama, een gezellige jazz bar. Ik heb een goede band opgebouwd met de eigenaar, die maar al te blij is ons weer te mogen ontvangen. Ik heb positieve herinneringen aan deze plek; het is echt zo’n rokerige jazz bar met een ouderwets klassieke inrichting.

Bij binnenkomst heb je rechts meteen de bar met lekkere cocktails en diverse hapjes. Links is een trap die je naar het zitgedeelte brengt, waar je lekker kunt vertoeven, sigaren kunt roken, domino’s kunt spelen en luisteren naar de live muziek. We bouwen op en eten en drinken van tevoren met de band. Het wordt langzaamaan drukker en als we beginnen, zitten er zo’n 30 man in het publiek. Een klein groepje, maar de ruimte is intiem, dus het voelt goed gevuld en er wordt aandachtig geluisterd.

Halverwege de set staan mensen op om mee te dansen. Er worden verzoeknummers gespeeld en ik nodig wat muzikanten uit om ook wat te spelen. Zo is het gebruikelijk daar om te eindigen met een jam. Het was een mooie avond vol muziek en samenzijn!

Dag 9: Bar Coco Blue en Fabrica de Arte
Vandaag spelen we in Bar Coco Blue, een nieuwe rustieke buitenbar in de achtertuin. We spelen rond het avondeten en de plek is voorzien van tafels; het is dan ook uitverkocht met zo’n 60 man. Tijdens de show ervaar ik wat complicaties met het geluid, wat het moeilijker maakte om er helemaal in te zitten. Ik krijg erna veel complimenten, maar toch voel ik mezelf hier wat minder prettig over.

Na de show moeten we snel inpakken en door, omdat ik als gastartiest ben gevraagd bij een show van Adrian Berazain in Fabrica de Arte om het nummer Quizas Quizas Quizas in duet met hem te zingen, evenals een van zijn originals in het Spaans. We lopen naar de club toe, waar de rijen staan en komen via de artiesteningang backstage.

Ik gluur even de zaal in en zie dat het volgeladen is. Even ben ik zenuwachtig, met name omdat ik Spaans ga zingen voor een publiek met een nummer dat iedereen kent. Ik wil goed doen en voel de druk. Gelukkig valt deze druk al snel van mijn schouders als ik het podium op loop en de geruststellende glimlach van Adrian zie.

Ik word afgekondigd en krijg een staande ovatie. Na mijn show bedank ik de crew en ga ik met Davide en Anejelik nog even uit om de avond te vieren!

Dag 10: Blue Moon
Vandaag zijn we terug bij Blue Moon, een chic restaurant in een oud groot pand. De eigenaresse verwelkomt ons weer met open armen en had een grote groep gasten, waarvoor ze ons wilde laten optreden. Het was een soort private dining event met live muziek, waarbij we voor 30 man speelden in de binnentuin.

Het was een erg ontspannen avond en ook mijn familie kwam kijken. Het geluid was geweldig; de clean sound maakte het optreden erg prettig. Na de show heb ik nog kort met onze fotograaf geshoot op deze prachtige locatie. Het was een mooie afsluiting van de dag, omringd door goede muziek en fijne mensen.

Dag 11 en 12: Vrije dag en studio opnames in Egrem
Vandaag was een vrije dag. Ik was erg moe van de indrukken van de afgelopen dagen en besloot vooral veel te slapen en roomservice te bestellen. Even tot mezelf komen en genieten van de rust. Het was fijn om even niets te hoeven en de batterij weer op te laden voor de komende avonturen. De dag erna had ik een studiodag in de beroemde Egrem-studio, de bekendste studio van Havana. Ik dook samen met de band de studio in om wat live sessies op te nemen en meer latin in mijn muziek te vermengen. De sessie begon om 11 uur ’s avonds en eindigde rond 4 uur ’s nachts.

Hoewel ik merkte dat ik vermoeid was, zorgde de drive en het warme gezelschap ervoor dat ik alles wilde geven. De creativiteit stroomde door de ruimte, en het was geweldig om te experimenteren en samen muziek te maken. Het was een lange nacht, maar elke minuut was het waard.

Dag 13: Malecón 663
Vandaag speelde ik in Malecón 663, een rooftopbar aan de Malecón van Havana. Ook deze plek was een terugkeer voor mij. We werden hier tijdens ons verblijf geboekt. Het was een prachtige dag en we speelden met zonsondergang twee sets voor in totaal zo’n 200 man.

Ik zat helemaal in mijn element en was met de band zo goed ingespeeld dat we veel konden improviseren. De sfeer was fantastisch en het publiek genoot zichtbaar. Na de show aten we met elkaar en deelden we verhalen over de avond. Het was weer een mooie ervaring in Havana, en na het diner keerde ik terug naar het hotel, tevreden en vol nieuwe energie.

Dag 14: Fabrica de Arte
Vandaag was een bijzondere dag vol gemengde gevoelens. Enerzijds was er de spanning dat we morgen terugvlogen. Anderzijds voelde ik het enthousiasme voor de avond, omdat ik zou optreden in de meest gerenommeerde club van Havana, Fabrica de Arte.

Anejelik kwam met het geweldige nieuws dat ik was geupgrade naar de grote zaal. De opstellingen waren veranderd van staan naar zitten, wat een intiemere sfeer creëerde. De show ging soepel; als band waren we goed op elkaar ingesteld en dat merkte je. Ik voelde me elke show weer zekerder, vooral omdat ik volledig mezelf mocht zijn op het podium. Ik durfde te dansen en te bewegen, als een kind in een speeltuin.

Het was heel warm binnen; het zweet liep over mijn voorhoofd en de show vloog voorbij. Halverwege kreeg ik flashbacks van de afgelopen weken en voelde ik een diepe dankbaarheid voor deze bijzondere tijd. Na het applaus liep ik het trappetje af waar een vriendin stond om mijn zweetdruppels weg te vegen. Mijn trotse ouders stonden er ook, die me omarmden en vertelden hoe erg ze me hadden zien groeien en hoe ze nu echt een artiest in mij zagen.

Aan de andere kant stond het publiek dat op de foto wilde en een praatje wilde maken. Ook daar wendde ik me even naar toe. Daarna besloot ik met mijn broertje en een vriendin bij de andere acts en podia te kijken. Ik werd meerdere malen tegengehouden voor foto-momenten en complimenten. Het blijft wennen, maar het is ook erg leuk! We maakten het bont tot in de late uurtjes en genoten van de laatste nacht Cuba.

Dag 15: Bombilla Verde
Vandaag sloten we de tour af in een schattig klein nieuw barretje, Bombilla Verde. We traden er vroeg op en ik voelde me deze dag zo geaard en tot rust. Het kost me echt wat tijd om ergens te landen en uit mijn hoofd te komen, maar vandaag ervaarde ik dat.

Ik genoot van het samenzijn met de band en vrienden, voordat we afscheid namen en wegreden naar het vliegveld voor de terugreis. Deze momenten van verbinding en reflectie maakten de tour onvergetelijk. Het was een prachtige afsluiting van een bijzondere reis. 2025 belooft een bewogen jaar te worden. Blijf op de hoogte via @iamjessyyasmeen.