Vanuit Music Export Rotterdam worden doorlopend ondernemende Rotterdamse muzikanten ondersteund die bezig zijn ook voet aan de grond te krijgen buiten de landsgrenzen. Miss Mary Ann & The Ragtime Wranglers tourden als support act mee met Brian Setzer’s Rockabilly Riot! tour.
Ons eerste optreden van onze support tour vond plaats in een uitverkocht O2 Forum, in een regenachtig London. Het publiek stond een half uur voordat de deuren open gingen, in een nette 150 meter lange rij (zoals alleen de Engelsen kunnen), rondom het gebouw.
Vlak voor ons optreden werd Michael (Brian Setzer’s productie manager) uitgeroepen tot onze mc. De show begon met: ”Ladies and Gentlemen, all the way from Rotterdam, Holland, Miss Mary Ann & The Ragtime Wranglers!” luid over de PA en vervolgens zo bij ieder concert.
De reacties die wij ontvingen vanaf het eerste nummer, waren overdonderend. Als je niet wist dat Brian Setzer nog moest spelen, had je kunnen denken dat wij de hoofdact van de avond waren.
De volgende avond waren we weer aan de beurt in een uitverkocht Openluchttheater Rivierenhof in Antwerpen. Na het optreden spraken we met wat verbaasde Belgen, die uit Michael zijn aankondiging hadden vernomen dat we uit Rotterdam kwamen.


Na een paar keer verdwalen in het labyrint van TivoliVredenburg Utrecht, betraden we het podium voor onze derde gig van deze tour. In Utrecht werden we aangesproken door een Amsterdammer met: “Wij zijn trots op jullie”. Waarschijnlijk had hij Michaels aankondiging gemist en wist hij niet dat wij uit Rotterdam kwamen.
Optreden nummer vier vond plaats in 013 in Tilburg. Wederom een geslaagde show om de zaal op te warmen voor Brian Setzer’s Rockabilly Riot!. Na de gig wachten we de hoofdact niet af; we gaan gelijk op pad want de soundcheck de volgende dag in Zürich is al om 15:00.

Na een lange rit kwamen we in Zürich aan voor show nummer vijf. Ook hier werden we warm onthaald door het Zwitserse publiek en ook hier vertrekken we weer snel na de gig om op tijd te zijn voor de vroege soundcheck de volgende dag.
In Leipzig begonnen we respect te krijgen van de chauffeurs van de nightliners: “You are playing here as well?” Nadat we hadden uitgelegd dat we de hele tour meegingen, kregen we een rondleiding door de nightliner. Onze conclusie: ja, net iets groter en ruimer dan onze gehuurde Ford Transit!

Leipzig was heel speciaal, hier hadden we nog nooit gespeeld, en dat bleek uit de reacties. In Leipzig moest er worden uitgelegd dat de show op een strak schema lag en dat er geen tijd was voor ons om een toegift te doen. Maar wij moesten toch ook aan onze nachtrit naar Rotterdam beginnen om op tijd de huurbus weer in te leveren. Want we vlogen de dag erna naar Oslo.
Om in Oslo geld te besparen hadden we geen vervoer gehuurd. Dus liepen we hier met contrabas en gitaar en drums door de stad. Na een aardige kuier kwamen we aan bij het prachtige concertgebouw The Rockefeller. Na een nogal koud ontvangst van de mensen die hier werken, was het publiek waanzinnig warm en hartelijk.
Al zwaaiende rijden we langs Andy en Steve (de chauffeurs van de twee nightliners) in onze gehuurde Finse bus de grasmat op van het Seinajoki voetbalstadion. Waarschijnlijk omdat we in het verleden met de band al eens in de Rotterdamse Kuip hadden gespeeld, voelden we ons gelijk thuis. Dit optreden werd geteisterd door slecht weer. Deze show was ook anders dan de optredens die we hiervoor gedaan hadden; wij waren een van de vijf bands die op deze dag speelden. Dus het kwam erop neer dat we voor iedereen openden. We begonnen met een gigantische regenbui waardoor er niet veel mensen waren toen wij ’s middags speelden.
Lahti kwam neer op een herhaling van de dag ervoor. Het was een beetje jammer om zo onze waanzinnige tour af te sluiten. Maar buiten festivals hangen altijd af van het weer.
Al met al hebben we een hele bijzondere tour gehad, waar we voor heel veel nieuw publiek hebben gespeeld en hele bijzondere contacten hebben opgedaan.
