26 juli 2016
•
Recensies
•
Saar Gerssen
Stage Europe Network (SEN) initieert uitwisselingsprojecten tussen jonge bands uit verschillende landen in Europa. Home is where… is het vijfde Nederlandse multilaterale uitwisselingsproject als resultaat van SEN; een samenwerkingsverband van zeven culturele organisaties afkomstig uit Duitsland, Frankrijk, Nederland, Noorwegen, Polen, IJsland en Estland. De Popunie is de Nederlandse partner in het project.
Doel van het netwerk is om de ervaring van jonge muzikanten en fotografen/videomakers te verbinden, te vergroten en om de jonge bands te promoten binnen Europa. Hieronder het persoonlijke verslag van deze SEN week door de Rotterdamse studente Saar Gerssen die meeging om het project op foto vast te leggen.
Stel je voor: een ruimte vol met mensen uit verschillende Europese landen, niemand die elkaars taal spreekt, wat moet je dan? Duh, de taal spreken die iedereen kent; muziek. Dat moeten de oprichters van het Stage Europe Network ook gedacht hebben, toen ze met het idee kwamen om opkomende bands uit verschillende gebieden de kans op een podium te geven, internationaal. En met een beetje geluk, ook gewoon in je eigen land.
Het project is in feite een tour van een week die deze editie de artiesten van Bremen via Hengelo naar Rotterdam en Delft bracht. Twee grote festivals, de Breminale en Westerpop, dat is niet zomaar wat. Maar wie gaan dit alles dan eigenlijk vastleggen? Daar komt mijn cue; voor elke land/band ging er een fotograaf mee! En in het Nederlandse geval was ik, Saar, dat.

Ik was een week de persoonlijke fotograaf van Logue, een opkomende Rotterdamse indiepop band die namens Nederland meeging. Zij waren mijn grootste verantwoordelijkheid om goed op de kiek te krijgen en hiernaast was het mijn taak om samen met de andere fotografen de gehele week te documenteren.
Bremen
Het is dag één, ik ben aangekomen in het hostel in Bremen (waarvan ik had verwacht dat het een koud gat was) en ik ben net ingecheckt. Ik wacht in de lobby op mijn eerste impressie en de eerste muzikanten komen naar beneden. Als we uiteindelijk met de hele groep bij Karton, een klein hipsterig cafeetje, aangekomen zijn, kan ik pas echt goed zien wat ik voor mijn kiezen zal krijgen.
Een heel gevarieerde groep mensen die allemaal erg open en gezellig lijken te zijn. De eerste dag staat nog in het teken van de taalbarrières en verschillende begroetingen, maar deze bruggen worden al snel overgestoken. Dat moet ook wel, want de overmorgen van die dag is de Breminale al, waar Logue (nl), Stalls (fr), GameKingz (no), Havington (de), Paweł Przyborowski & Sekcja (pl) en Ol’ Mill (ee) verantwoordelijk zijn voor dezelfde stage.
Op de tweede dag komt het thema van de week naar voren, want ja, de week heeft een thema. Een heel hedendaags en belangrijk thema zelfs, namelijk vluchtelingen. De opdracht is dat alle artiesten de straat op moeten om zelf met hun muziek hun eten bij elkaar te sparen, plus dat van de fotografen. Maar dit gebeurt niet nadat ze een workshop hebben gehad van een echte ‘streetbusker’ in hart en nieren, namelijk John Allen. Als de straatoptredens afgelopen zijn, pakt hij ook nog even zelf zijn kans aangezien de straat nu vol staat.
Maar deze gigs stellen natuurlijk weinig voor in vergelijking tot het echte werk; de Breminale. Mannetje of 200/300 op het toppunt bij het podium en de slipjes vliegen nog net niet in het rond. Vooral Logue en GameKingz doen het goed, aangezien GameKingz (een groep Noorse rappers) waarschijnlijk de meest energierijke rappers zijn die je ooit zult zien.
Ook Logue doet het goed: voornamelijk door het hoge popgehalte, de catchy liedjes die meteen uit volle borst worden meegezongen en een afsluitend “We Love You!” In de backstage ging er het ook gezellig aan toe, alle bands hebben een eigen caravan gekregen om in tot rust te komen, en ik leer dat ‘biertje’ in het Estlands ‘lullo’ is. Lachen.
Het is donderdag en het hele gezelschap gaat voorwaarts naar Hengelo. Hier krijgen we een kleine rondleiding door poppodium Metropool en spelen de SEN bands een klein lunchconcert voor onder andere gezinnen met kinderen. Oh God; Poolse popmuziek en Noorse gangsterrap, hoe zal dat ontvangen worden? In één woord; goed. Zowel de artiesten als het publiek passen zich aan elkaar aan en dat leidt tot een prima geslaagde middag. Snel weer in de bus en op naar Rotterdam.
Rotterdam
Aangekomen in Rotterdam is het snel inchecken bij Hostel ROOM en meteen door naar alle verschillende huiskamerconcerten.
Ik ga mee met de Nederlandse jongens en eenmaal aangekomen bij een oud, gerenoveerd schoolgebouw is iedereen erg verbaast wanneer ik, op het moment dat het optreden begint, mijn camera om m’n nek hang en niet begin te zingen. Na een ‘kleine’ rondleiding door het doolhof gaan we weer richting de optredens en bier in ons hostel en later ook gewoon lekker vertrouwd naar de Witte de With.
Zaterdag is het afsluitende festival van deze SEN week, oftewel Westerpop in Delft. Het is hetzelfde idee als de Breminale qua programmering, maar nu alleen met een heel ander publiek en alles is een stuk kleinschaliger.
Maar dit mag de pret zeker niet drukken, alle bands geven nog steeds alles wat ze hebben en iedereen zit later dan ook erg moe en voldaan in de bus terug naar het hostel. ‘s Avonds vloeit het bier rijkelijk en grijpen we zelfs de kans om mensen die niet bij de groep horen te leren kennen, namelijk de andere toeristen die in het hostel verblijven.
Het is alweer de laatste dag en de eerste dag dat er een beetje uitgeslapen kan worden. De zondag is een rustige dag met liveopnames van de liedjes gebaseerd op het thema, evaluaties en nog een laatste presentatie van de uiteindelijke liedjes en foto’s.
In de avond is de sfeer in Hostel ROOM een beetje verdrietig, maar ook heel blij. Je leeft, eet, slaapt en zeikt samen voor een week, dus dan bouw je wel een band op. En afscheid nemen is nooit leuk. Wat wel leuk is, zijn nieuwe verblijfsplekken in andere landen, nieuwe contacten en nieuwe woorden die wie weet ooit handig zullen zijn. Ik denk over het laatste na terwijl ik naar de bar loop en vervolgens vijf lullo bestel, want zo ben ik dan ook wel weer.
