Southbound was in de 2015 editie van onze Sena Grote Prijs van Rotterdam de grote winnaar in de categorie bands. Daarnaast zijn ze genomineerd voor de Rotterdam Music Awards – Best Track met hun nummer Poisonous, waren ze onlangs finalist in de Grote Prijs van Nederland en staan ze in 2016 niet alleen op Motel Mozaique, maar zullen ze ook te zien zijn op het Bevrijdingsfestival Zuid-Holland. Wij spraken met Roufaida Aboutaleb en Andrea Renon, de kern van de groep.
Wat eigenlijk meteen opvalt is dat we bij jullie op het podium niet alleen muzikanten zien… dus ik vraag me af: Is Southbound een band? Een project?
Roufaida: “We zijn een collectief met zijn zessen en wij tweeën zijn daar binnen de kern. Je moet het eigenlijk zien als twee cirkels, de binnenste cirkel zijn Andrea en ik. De buitenste cirkel, die daar dus wel heel dicht op staat, is de rest van de band of het collectief.”
Andrea: “De tekeningen voor het artwork komen van mijn hand. Daarnaast werken we ook samen met fotograaf Eli Dijkers. Hij heeft een groot aandeel in de visuele vormgeving.”
Roufaida: “We hebben eigenlijk nog een derde cirkel. De kern is ons duo, de tweede cirkel is de band of het collectief en de derde cirkel bestaat nu uit Eli Dijkers, die de visuele wereld voor ons gevormd heeft. We zijn nu ook heel erg aan het stoeien met creatieve geesten zoals mode ontwerpers en theatervormgevers. Wat we allemaal naar elkaar uitspreken is dat iedereen echt een eigen individu kan zijn.
Wat is de drijvende kracht achter Southbound?
Roufaida: “Voor mij heeft wat wij doen of wat ik doe een soort urgentie. Het moet. Omdat ik vanuit mijn diepste kern voel dat ik naar buiten moet brengen wat ik in mij draag. Dat is eigenlijk een heel egoïstisch ding.
Wij als Southbound voelen allemaal een soort urgentie om een verhaal te vertellen. Dat is een heel donker verhaal, enerzijds egoïstisch en anderzijds mooi. Het kan tegelijkertijd iets los kan maken bij ons publiek en dat is iets heel bijzonders.”
Andrea: “Het is een noodzaak die wij allemaal voelen, dat is niet het verhaal van één persoon maar van iedereen. Dat vindt een plek komt dan samen. Dus in die zin is het niet egoïstisch.”
Hoe ontstaan de liedjes?
Roufaida: “Andrea en ik bouwen weleens op locatie een kantoor (we zitten nu bij Stalles bijvoorbeeld) en dan bespreken we met z’n tweeën hoe we moeten functioneren, wat we hebben meegemaakt en waar we mee zitten. Dan komt het wel eens voor dat Andrea met een verhaal komt en dan pak ik snel mijn boekje erbij, ga ik pennen en staat er een tekst. Of Andrea heeft een boekje bij zich wat ik dan doorblader. Zo ontstaat er een eerste spark die daarna in de oefenruimte met de rest van de cirkel gedeeld wordt. Misschien begint alles wel bij onze superboekjes.”
Jullie deden mee met de Grote Prijs van Nederland en kwamen in de finale. Hoe hebben jullie dat ervaren?
Het afgelopen jaar was een bijzonder hectische prijzenperiode. Na de Sena Grote Prijs van Rotterdam plaatsten we ons ook in de live rondes van de Grote Prijs van Nederland, toen raakte alles in een stroomversnelling. Daar heb je te maken grote variëteit aan bands, en we merkten al gauw dat we een vreemde eend in de bijt waren.
Ons project is alles behalve een standaard popband, dus de route via Bibelot, naar het Patronaat en uiteindelijk de finale in Paradiso heeft ons een interessant beeld opgeleverd over onze positie binnen dat popwereldje.
We zijn er nog niet helemaal over uit, waar we precies staan. Maar de coaches aldaar, Dennis van Leeuwen (Kane) en Llewy van Isselt (Relax) en Bastiaan Bosma (Aux Raus) hebben ons in ieder geval heel kritisch laten kijken naar ons concept en hoe dat live naar een zaal te vertalen.
De live shows van de Grote Prijs boden ons de gelegenheid te experimenteren met ons live concept, wat er toe leidde dat we in Paradiso een complete show konden neerzetten, die zowel visueel als qua set voor ons enorm klopte! Heel interessant allemaal, en voorlopig nog een lang proces.
Wat staat er de komende tijd te gebeuren?
Bij wijze van experiment deden we onlangs een co-write met Jack van de Ven en Jan Pohl in de RealMusicRoom-studio in Soundport. Dat is uit de hand gelopen tot een nieuwe single, die we als vervolg op de debuut ep Open Water zullen uitbrengen dit voorjaar.
Verder zijn we met verschillende filmmakers in conclaaf over nieuw videomateriaal. Een album laat nog even op zich wachten, daar zijn we voorlopig nog niet aan toe.
Waar is Southbound de komende tijd live te zien?
Tot onze grote verrassing zijn we gevraagd om op Motel Mozaique te spelen op 9 april, daar kijken we enorm naar uit. Het bevrijdingsfestival staat voor mei op het programma, dat is ook heel gaaf! Verder zijn we in februari nog te vinden in WORM, Grounds, de Machinist, de Fenixloods en het Contemporary Art festival in de Cruise Terminal.
04 feb | WORM | Rotterdam
12 feb | Grounds | Rotterdam
14 feb | CruiseTerminal | Rotterdam
20 feb | Fenixloods | Rotterdam
24 feb | Machinist | Rotterdam
09 april | Motel Mozaique | Rotterdam
05 mei | Bevrijdingsdag | Rotterdam
Wil je meer weten over Southbound? Check deze website of like de Facebookpagina.
tekst: Steff Balm / Elma Plaisier
foto: Richard Beukelaar
