Alles voor artiesten Alles voor organisatoren

De Rotterdamse muziekscene schitterde weer als vanouds tijdens de Rotterdamse Popweek 2022!

14 november 2022 • Algemeen • Redactie

Dat de Rotterdamse popscene bruisend, creatief en veelzijdig is, werd tijdens de 10de editie van de  Rotterdamse Popweek opnieuw bevestigd. Tien dagen lang werden alle popevenementen in de stad in de spotlight gezet. Tijdens de enige week die tien dagen duurt, hebben ruim 800 acts opgetreden verspreid over 200 events op 100 locaties! Naar schatting hebben ruim 65.000 bezoekers een of meerdere optredens bezocht. Daar mogen we trots op zijn!

De Rotterdamse Popweek is in 2013 door de Popunie in het leven geroepen om de stad te verlevendigen en te laten zien hoe bruisend de popscene is. De Popweek slaagt er elk jaar in dit aan te tonen. Er werden dagelijks Popweek Specials georganiseerd en al het bestaande programma werd gebundeld en gezamenlijk naar buiten gebracht.

Foto copyright Ank Zwolle

 

Programma
Een aantal Specials werd door de Popunie zelf georganiseerd, zoals de openingsavond met de Rotterdamse Popquiz in Rotown, de Meet The Pro masterclass met Gideon Karting in MONO of de Demopitch in CultureHub. Het meerendeel van de events en optredens werd georganiseerd door andere organisatoren of muzikanten zelf.

De 10de editie van de Rotterdamse Popweek kende weer vele hoogtepunten. Zo vonden er meerdere festivals plaatst zoals Popronde, Dutch Doom Days, BIRDfest,  het uitverkochte Korsakov Weekender, Madness XL en Modular 10 Years en vierden acts als The Bullfight en L’orne de release van hun EP’s. BassAcademy organiseerde speciaal voor de Popweek een Drums & Bass masterclass in Soundport en ook Pure Love wist voor de Popweek een XL editie te organiseren in MONO. Er waren shows van acts als Los Paja Brava en Undawn en meerdere concerten waren strak uitverkocht zoals die van Amyl and the Sniffers, Black Midi, Smudged en Tramhaus.

Foto copyright Marcel Kollen

Foto copyright Seth Abrikoos

Met deze 10e editie van de Rotterdamse Popweek is wederom aangetoond dat het talent in de stad, zowel muzikaal als organisatorisch, in overvloed aanwezig is. De meeste events zijn bottom-up ontstaan, door enthousiaste Rotterdammers zelf met hart en ziel georganiseerd. De hele stad is aan bod gekomen en alle muziekstijlen waren vertegenwoordigd. Dat maakt het draagvlak in de stad groot en de Rotterdamse Popweek een sprekend uithangbord van de actieve Rotterdamse popscene.

Foto copyright Ank Zwolle

De Rotterdamse Popweek is een initiatief van de Popunie, wordt georganiseerd door de Rotterdamse popsector en is onderdeel van de agenda van Rotterdam Festivals. Het evenement wordt mede mogelijk gemaakt door Gemeente Rotterdam, Rotterdam Festivals en Stichting PopUp Rotterdam.

Foto copyright Ron van Rutten

Meer zoals dit

Column: Yin & Yang

1 november 2022 • Columns • Renzo van Riemsdijk

Frequenties zijn gekke wezens. De lage rakkers nemen veel plek in en zorgen voor het fundament van een mix terwijl de hoge frequenties zorgen voor “presence” en “air”.

Frequenties hebben een aantal bijzondere eigenschappen. Zo heeft elke frequentie bijvoorbeeld een tegenpool, een soort broertje of zusje oftewel yin & yang. Hoe zit dat?

Stel je een mooie gebalanceerde master voor. Hoge, midden- en lage frequenties zijn allemaal in balans en het klinkt perfect! Toch besluit je, omdat je weer ‘ns in zo’n bui bent, dat er meer laag* in moet. Je draait de basregelaar op je versterker flink open en voilà: de muziek klinkt voller door het toegevoegde laag.

Maar dan valt er ook iets anders op: er lijkt ineens minder hoog in te zitten. Dit fenomeen noem ik het principe van yin & yang. Wil je meer laag horen? Draai er gerust meer laag in, maar wat je ook kunt doen is er juist wat hoog uit draaien.

Minder hoog betekent immers meer focus op het laag. Minder laag betekent juist meer focus op het hoog. Sterker nog: minder sublaag betekent meer focus op het tophoog. Of: minder mid-laag betekent meer focus op het mid-hoog en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Met deze wetenschap in het achterhoofd ben ik in de loop der jaren heel anders naar equalizers gaan kijken. Eigenlijk heb je altijd twee keuzes: je doet er wat bij of je haalt er wat vanaf om min of meer hetzelfde effect te bereiken.

In mijn vorige column had ik het over het lichte laag van rockplaten uit de jaren negentig van de vorige eeuw en dat dit ook te maken heeft met de hoeveelheid hoog. Als we het voorbeeld van Rage Against The Machine (Killing In The Name) er nog eens bij halen dan valt op dat het hoog best helder is. Het zorgt voor een bepaalde presence en energie. Het zorgt er ook voor dat er minder focus op het laag ligt en er meer definitie lijkt te zitten in datzelfde laag.

Het bovenstaande is een schoolvoorbeeld van de yin & yang-werking van frequenties. Andy Wallace, de mixer van het album van Rage Against The Machine, wist perfect de focus op presence en energie te leggen zonder het hoog op te schroeven waardoor het schel zou kunnen gaan klinken.

Juist het lichte laag zorgt voor een dynamische feel en voor definitie. De kickdrum en basgitaar zijn prima hoorbaar. De hoge frequenties zijn aanwezig maar niet te veel en de gitaren (middenfrequenties!) knallen er mooi uit. Het resultaat is een puik klinkende rockplaat die een belangrijke eigenschap heeft: je wilt ‘m harder zetten want dan klinkt ie nóg beter!

Goed klinkende nummers wil je sowieso harder zetten en slecht klinkende songs juist zachter. Het klinkt als een open deur maar het is echt zo. Ik gebruik deze lakmoesproef maar al te vaak voor mijn masters. Ik moet een soort neiging hebben om het harder te zetten zodat het beter gaat klinken. Pas dan is een master in mijn oren perfect!

Lees het vorige bericht