Het voelt eerlijk gezegd nogal vreemd om dagelijks naar het kantoor van The Daily Indie te fietsen. Uit het niets werd half maart mijn agenda voor de rest van het jaar leeg geveegd en terwijl het stof neerdaalde, zag ik nog net alle bijbehorende inkomsten aan de horizon verdwijnen. Tussen hoop en vrees levende, keek ik naar wat er wél kon en besloot ik mezelf om te toveren tot ‘De Bandprofeet’.

Het zit zo: de content van The Daily Indie is altijd gratis toegankelijk geweest en dat was mogelijk doordat alles werd gefinancierd met advertentie-inkomsten van podia en festivals. Je kunt je dan ook wel voorstellen hoe de vlag erbij hangt op ons kantoortje in de Delftsestraat. Toch bleven we stug doorwerken, schrijvend over de situatie in de muzieksector en over nieuwe muziek die gelukkig nog steeds uitkwam. Maar ik zag ook wel aankomen dat deze crisis niet snel voorbij zou trekken, dus dan is er maar één optie: nadenken over wat je wel kunt doen.

Ik besloot een weekje stoom af te blazen op de Veluwe. Het was warm, om mij heen niets dan planten en dieren en in al die groenheid bedacht ik in mijn ligstoel: als er voorlopig geen shows zijn, waarom ga ik dan geen bands helpen bij alles wat niet met ‘live’ te maken heeft? Hé! Nog geen vijf minuten later stond het concept van ‘De Bandprofeet’ op papier.

Als hoofdredacteur van The Daily Indie, selectiecommissielid van Popronde, voormalig jury-lid van de Grote Prijs van Nederland (en binnenkort die van Rotterdam), bestaat een groot deel van mijn waakzame leven uit het ‘beoordelen’ van artiesten. Tussen de talloze acts die ik jaarlijks voorbij zie komen, zitten veel muzikanten waar de potentie vanaf druipt, maar die geen duidelijke identiteit hebben en waar een ‘net-niet-gevoel’ omheen hangt. En dat vind ik zonde. Als ze net even wat meer tijd en aandacht in hun verhaal hadden gestopt, zou het kwartje voor veel acts de andere kant op zijn gevallen.

Een goed liedje is slechts het begin
Want goede muziek maken staat altijd op één, maar er lopen wel meer artiesten rond die toffe muziek maken. Waarom wordt de ene act wel uitgekozen door een programmeur, label of muziekmagazine en de andere niet?

Naar mijn idee begint dat bij het erkennen dat een band veel meer is dan muziek. Denk bijvoorbeeld maar eens aan je favoriete artiest. Dan zie je waarschijnlijk direct iets voor je. Precies: ‘zie’ je iets. Dan denk je aan de stijl van die muzikant, een kenmerkende eigenschap of het verhaal dat hij of zij vertelt. Kortom: een sterk liedje is slechts het begin en hoe je die track door andere mensen hun speakers laat stromen, behalve die van je vrienden en familie, is een lastige tweede.

Gelukkig zijn er een aantal dingen die je als artiest kunt doen om je muziek in de schijnwerpers te zetten. Zodat je meer luisteraars bereikt en opvalt in de ogen van mensen in de muziekindustrie die je verder kunnen helpen. Ten eerste: een goede foto. Negen van de tien keer is dat het allereerste dat een nietsvermoedende muziekliefhebber ziet als hij of zij rond klikt op een muziekblog of een festival-website. Wat voor gevoelens roept het op, verbeeldt het de muziek en de artiest?

Vervolgens komt de biografie, die de lezer moet prikkelen en enthousiasmeren. Waarna de website en social media aan de beurt zijn, die de luisteraar verder meesleuren in het universum van de band. En als je dat allemaal voor elkaar hebt: hoe deel je dat met de rest van de wereld? Nou, daar ga ik acts bij helpen! Als de Bandprofeet neem ik artiesten onder mijn vleugels en gaan we één-op-één met deze zaken aan de slag. Want je kunt van COVID-19 vinden wat je wil, het geeft wel de ruimte om hier nou eens goed aan te werken.