Vanuit Music Export Rotterdam worden doorlopend ondernemende Rotterdamse muzikanten ondersteund die bezig zijn ook voet aan de grond te krijgen buiten de landsgrenzen. Indiefolk band Bear Valour vertrok in juli richting Lissabon in Portugal. Hoe die ervaring was lees je in het volgende verslag!
VERTREK
Vrijdag 15 juli 04:20, vertrekken wij met vrijwillig chauffeur Jimmy-Pierre naar Schiphol. Een slordige 2000km richting het zuiden, ligt een Artist In Residency + mini tour op ons te wachten. Door een vreemde wending der omstandigheden leerde Linda eerder dit jaar een kunstenaar kennen die een prachtige studio heeft, vlak aan de Taag in Lissabon, Portugal. Zijn werkplaats weerspiegelt duidelijk de schoonheid van zijn werken, over o.a. het verloop van tijd. We raakten geïntrigeerd en schreven hem, we waren van harte welkom om daar te komen werken, en zo geschiedde!
De aanloop naar ons avontuur in Lissabon verliep nogal onstuimig, onder horrorverhalen over gecancelde vluchten bij KLM, en rijen van 3 km lang. Alsof het niet eng genoeg was om te vliegen met twee gitaren: een primeur voor deze band. We hebben ons op het ergste scenario voorbereid en komen bepakt en bezakt met snacks, koffie en kleffe broodjes toch verrassend vlug de security door.
FESTIVAL DE ALMADA
De muur van warmte komt ons tegemoet als we even later naar de Uber lopen op het vliegveld van Lissabon. Het is zo warm dat Eli midden op straat gravend in zijn rugzak van outfit wisselt. Slimme zet, blijkt later als we zonder airco richting Almada rijden. Tijdens deze rit bespreken we alvast wat we gaan doen met onze derde show van komende week. We krijgen al een tijdje geen reactie meer van de organisatie en het lijkt er sterk op dat het feest niet door gaat. Na wat overleg besluiten we verhaal te gaan halen als we een beetje gesetteld zijn, en het voor vandaag even te parkeren.
Inchecken bij de bnb gaat nog niet, dus we rijden direct naar de studio om op adem te komen en de omgeving te verkennen. Wat blijkt bij aankomst: er staat security bij elke ingang naar ons blok.
NO ENTRANCE! De Uber moet ons met bagage en al uitspugen en omkeren. Wij blijven achter en zoeken een doorgang. Blijkbaar is er een festival gaande in het park dat normaal toegang geeft tot de studio. Tevens wordt er precies tegenover de studio geprept voor opnames van Fast & Furious deel honderdduizend. Het alternatief is een enorm steile helling waar vooral autos rijden. No bueno dus.
Dit zijn van die momenten waar wij heel veel hebben aan productieleider Linda, die geen nee accepteert en het gesprek aangaat met iemand van de security. Na wat een uur lijkt aan stijve poten en overleg, mengt ineens de eindbaas van het festival zich in het gesprek. Met een knip van zijn vingers staan onze spullen in de backstage, krijgen we gratis gin tonics onder een boom aan de Taag en komt er een PA naar ons toe die vraagt of we het willen aangeven als we nog iets nodig hebben. We snappen er niks van, maar aangezien studio host Casper zich ook nog heeft verslapen, is deze plot twist zeer welkom. De festival eindbaas heeft zich inmiddels met ons visitekaartje teruggetrokken en even later horen we dat we komende zondag eventueel nog in het programma passen als we willen. WAT?!
We hangen nog wat uurtjes in het gras, en als we met z’n allen als koningen in een hobbelend golfkarretje naar de studio worden gereden weet ik het zeker: Daar is het weer, die Bear Valour magie.
DE STUDIO
Bij de loftdeuren van de studio staat Casper zich al te verontschuldigen. Casper is een lange Deense man met een snor en getinte bril, zijn vissershoedje bedekt weelderige blauwblonde lokken. Hij blijkt frontman van de band Efterklang, en is na een kort bedoelde residency in Lissabon inmiddels al vijf jaar blijven plakken.
Tijdens zijn rondleiding wordt al snel duidelijk waarom: Warm licht valt door de grote ramen van het industriële gebouw, op indrukwekkende kunstwerken van hout en roest. Door de stoffige ruiten kijken we naar een visloods in afgebladderd pastel uit 1920, nu slechts dienend als decor van eerder genoemde blockbuster. Het uitzicht op de Taag loopt panoramisch langs de gehele lengte van ons nieuwe thuis. Bootjes glijden voorbij, en Lissabon ligt aan de overkant te gloeien in goud avondlicht. Verliefd en vermoeid laten we onze instrumenten achter. Tijd om te landen in de airbnb.
FABRICA DO BRAÇO DE PRATA
Na een lastige nacht in de aircoloze airbnb moeten we meteen aan de slag, want we spelen vanavond in een van de zaaltjes in Fabrica. We nemen de set door en schaven hier en daar wat om het gemis van drie bandleden te compenseren. Alisa (zang) zal maandag aansluiten, maar dit weekend moeten we het met z’n vieren zien te redden. Josha en Eli gaan op jacht naar een vergeten stempedaal, en komen uit bij een klein gitaarzaakje aan de andere kant van Almada. De beste man heeft er nog 1 over, en met plakkende t-shirts bedanken we hem hartelijk.
We stappen in een Uber naar de locatie, die ons verwelkomt met haar festival achtige binnenplaats vol slingers, lampjes en verspreide tafeltjes. Fabrica do Braço de Prata is een multidisciplinaire plek voor beeldende en podiumkunsten, poëzie,film en theater in een gigantisch voormalig administratiegebouw met hoge plafonds. We kregen bij binnenkomst een beetje de Harry Potter draaiende trappen vibe.
Als we ons aanmelden worden we naar een zaal geleid in een hoge uithoek van het gebouw, waar we een verrassend mooie show spelen voor verrassend veel publiek. Een vrouw roept na het laatste nummer dat ze Bathe in Blue nog een keer wil horen. Een minuut voor we moesten spelen was er nog geen tumbleweed, bij klokslag 23:00 liep het vol. Hoe dan?!
Voldaan gaan we huiswaarts, Sherida droomt die nacht over de kakkerlakken die voorbij trippelden toen zij met blote voeten op het podium stond.
ALMADA
We beginnen de dag met een schrijfsessie in de studio, nadat we opnieuw onze weg moest vechten door de security van het festival en de filmlocatie. Eenmaal op het terrein van het festival horen we dat we diezelfde middag een korte set kunnen doen op een klein openluchtpodium vlak aan het water. Het komt ons goed uit aangezien er nu officieel een show is gecanceled, ook al moeten we deze nu ook met z’n vieren doen. De set zit er nog in, dus we storten ons op nieuw werk en het schrijven gaat soepel in de mooie studio. We hebben zelfs toegang tot meerdere ruimtes, zodat er verschillende partijen tegelijk kunnen worden uitgezocht.
De sfeer is goed en na de lunch vertrekken we richting het podium in het park. Een set van 30 minuten begint wat onwennig, waarschijnlijk door de hitte en het geluid dat meteen wegwaait op het open podium. Na het tweede nummer pakt Josha de energie weer op met een mooi tussenstuk en vanaf het moment dat we het overnemen met driestemmige zang voelt de set weer als gegoten. We slapen die nacht als een blok.
Het is maandag en we verwelkomen Alisa die net is geland in Portugal. Zij mag direct mee op een hilarische scootertocht naar Cascais, waar we overdadig lunchen en proosten op meerstemmige zang. Eenmaal terug in Almada pakken we door met een vergadering over de zakelijke kant van de band.
Na een snelle duik in de Taag schrijven we verder aan Spring in Càdiz, een lied dat Eli schreef naar aanleiding van de vondst van 8mm beelden van zijn grootouders in de bloei van hun leven. De omgeving past zo goed bij het liedje dat we er haast in lijken te zitten. Overal waar we komen en leuke ontmoetingen hebben, delen we een flyer uit voor het concert dat we organiseren in de studio aan het einde van onze residency. De reacties zijn positief, en we hopen op goede opkomst van de mensen die we hier ontmoeten.
Die avond maken we een wandeling door de vele ruïnes in de wijk van de studio. De gitaar is mee voor wat test video’s. Spontaan ontstaat er een serenade aan twee wandelaars die naar ons omhoog roepen.
SPRING IN CÀDIZ
Lichtelijk katerig van de goedkope pints bij de vervallen SportsBar om de hoek, worden we wakker met het idee een preview video te maken van de vrucht van onze schrijfsessies. Het is zo warm dat we eerst een duik nemen in de Taag, iets wat volgens ons nooit zal vervelen en acuut nodig is nadat Eli een ijskoffie in zijn gezicht krijgt. Het plan is om op het mooie licht te wachten, net voor zonsondergang. Het resultaat daarvan is deels te zien op onze Instagram @bearvalour.
Net op tijd rennen we naar een populair restaurant aan het water voor het onszelf beloofde Diner Extravaganza, waar we drie gangen genieten evenals de nodige liters sangria.
STUDIO SHOWCASE
Inmiddels hebben we flink wat meters kunnen maken in de studio, en het voelt goed dat we onze tijd hier optimaal benutten. We halen wat spinazieklappers bij de supermarkt en beginnen aan de voorbereiding voor het concert. Een lange tafel met hapjes, wijn en gin tonic siert de ruimte terwijl we nog een keer het nieuwe werk repeteren. Door een probleem met de stroom geeft de geleende versterker van Josha een enorme ruis die zorgt voor een vermakelijke zoektocht naar stilte. We proberen allerlei verschillende installaties om de ruis te bestrijden, maar uiteindelijk helpt alleen human contact. Met als resultaat dat de drie zangeressen tijdens de show om de beurt bij de versterker moeten zitten met een hand op de hendel en een voet op de standaard. 1 seconde loslaten en je verstoord het nummer, dokter bibber it is.
Er druppelen mensen binnen, en als het bijna tijd wordt om te beginnen stormt Linda nog even naar buiten om de laatste zitplaatsen te vullen met nietsvermoedende wandelaars. Het concert begint tijdens de zonsondergang en voelt daarmee als de perfecte afsluiter van ons bezoek aan deze stad. Tot slot spelen we Spring in Càdiz voor het eerst met succes voor publiek en borrelen na met een random mix van enthousiaste locals, toeristen en muzikanten.
Het was een voorrecht om op deze manier in elkaar en de muziek te investeren en tegelijkertijd als Rotterdamse band iets te kunnen geven aan Lissabon. Ons verblijf daar heeft een brug geslagen naar de opnames van onze vierde plaat, die zich ineens heel duidelijk heeft gepresenteerd tijdens deze sessies. Na een onzekere periode was dit precies wat we nodig hadden om terug te keren naar waar het allemaal om draait. Dank!
