Het eerste nationale hoogtepunt van de Rotterdamse hiphop kwam naar mijn mening eind jaren ’90. Hoewel op underground level Rotterdam zeker z’n mannetje stond, maakte het grote publiek toen kennis met E-Life, Postmen & consorten. Het mooie van dit alles was dat het redelijk compromisloze muziek was. Geen gekke commerciële trucjes of marketingstrategieën, maar gewoon goede muziek maken.

Dit wilde uiteraard niet zeggen dat het keiharde underground tracks waren, maar de insteek lag elders dan enkel snel scoren. Voor velen van ons was dit (samen met de invloeden uit Amerika en Frankrijk) een van de meest inspirerende tijdperken uit de geschiedenis van hiphop.

Adilson Evora steekt niet onder stoelen of banken dat de hele Committee Gunmen movement ook hem destijds erg heeft geïnspireerd. Dit wordt kracht bijgezet door de vorig jaar uitgebrachte track Rotterdam Legend (A Tribute To Committee Gunmen). Met rijms als “Straight up, I never blend, was a fan of Gunmen/E Grand, SD, U Dash, Postmen/ Didn’t fit the program, skipped class, couldn’t adapt/wrote raps, while they put the Docks on the map” geeft hij duidelijk aan dat deze mannen hem zeker als mc gemotiveerd hebben om het beste uit zichzelf te halen.

In aanloop naar zijn aankomende project Student Of Life bracht de mc alvast een korte ep uit waarop hij zijn kunsten tentoonspreidt aan de mensen die hem nog niet hadden gevonden in het drukke muzikale landschap. Engelstalige mc’s worden steeds schaarser in Nederland dus het was verfrissend weer eens wat nieuw Engelstalig geluid te horen te krijgen.

Op de intro track Puppetmaster windt Adilson er geen doekjes om, hij mist de originaliteit en authenticiteit in de huidige hiphop scene en wil zeker geen deel van dat stukje uitmaken. Lines als “Same style, stolen profiles and Formula/Stay versatile çause these days they’re clonin’ya” beschrijven duidelijk hoe hij en velen met hem denken over de hedendaagse ‘hiphop’ scene.

Op Real Friends Remix gebruikt hij de beat van het nummer Real Friends van Kanye West om wat dieper in te gaan op zijn persoonlijke leven. Op een rustige manier verhaalt de Rotterdamse Kaapverdiaan over twee gevallen van vriendschap die niet goed zijn afgelopen en geeft hij zijn eigen originele twist aan het bekende nummer van Yeezy.

Na de dope, al eerder genoemde, tribute aan Commitee Gunmen, waar hij de originele versie van de hit More Days To Come voorziet van zijn eigen versie van E-Life’s Flow en ook een creatief vocaal uitstapje maakt op de beat van Postmen’s Documents, sluit hij de ep af met de straattrack Drug Music. Erkennende dat hiphop is ontstaan op straat.

Op de reggae themed beat vertelt hij op zijn eigen metaforische wijze hoe verslavend muziek kan zijn. Persoonlijk vind ik op deze beat zijn stem, flow en delivery het best uit de verf komen en hoop ik dat hij voortborduurt op deze crossover van sounds. Al is het maar ten ere van onze Rotterdamse idolen uit de jaren ’90.

Concluderend, er zit veel potentie in deze mc. Het rauwe Rotterdamse geluid van weleer laait op deze ep zonder meer weer op. We zijn twintig jaar verder dus hopelijk vindt het zich een weg in de eclectische chaos die hiphop tegenwoordig is. Deze Prelude had wat mij betreft wat langer kunnen zijn, want door drie tracks en een intro ben je wel erg snel heen.

Desalniettemin is het een erg solide project geworden. Wat mij het meest benieuwd is hoe Adilson zal klinken op eigen producties. Zijn eigen ingezongen outro’s geven in elk geval goed weer dat er creatief ook nog veel rek in zit. Hopelijk kunnen we deze rauwe diamant geslepen zien worden en is hij binnenkort te aanschouwen op de grotere podia van de lage landen.