Vanuit Music Export Rotterdam worden doorlopend ondernemende Rotterdamse muzikanten ondersteund die bezig zijn ook voet aan de grond te krijgen buiten de landsgrenzen. Gewoon Fucking Raggen ging 27 t/m 31 augustus zes dagen op tour naar Duitsland en Tjechië.

Woensdagochtend ging ik op weg naar Amstelveen om onze bus op te halen samen met Sidhi, de zangeres van Yokocola Cellarsounds en onze chauffeur voor deze zes dagen. We kwamen aan bij het bedrijf en kregen een bus mee die vaker gebruikt is door tourende bands.

De bus zat vol deuken, er lagen lege blikken bier in en er zat een voetafdruk op het plafond.  Deze bus is GFR-proof. We reden door om onze tour buddy’s Nuclear Devastation op te halen in Amsterdam waar ze klaar stonden met de backline, merch, slaapzakken en andere torries.

Na het inladen reden we naar de supermarkt om een grote voorraad Fernandes in te slaan, aangezien ze dat niet in het buitenland verkopen. Dan door naar Den Haag om onze bassiste Sally op te halen en daarna naar Schiedam voor onze drummer Lemmy, die nog een halve dag moest werken.

Mannheim – JUZ Mannheim
Onze eerste show was in Mannheim, iets van 6/7 uur rijden. De JUZ Mannheim is een erg grappige plaats om te spelen. We zijn er al een paar keer eerder geweest, maar nu waren er naast de lokale punkers ook een groot aantal vluchtelingen bij de show aanwezig.

Dit kwam de sfeer zeer ten goede! Een mannetje of 100 ging los op een woensdagavond. Ook waren er veel vrienden aanwezig, die we eerder op onze tours in het buitenland hadden ontmoet. Na de GFR show, speelde Nuclear Devastation, die ook zeer goed ontvangen werd.

De headliner van de avond is Jungbluth: deze band speelde een mix van epic rock en crustcore en mixte dat met goed samenspel.

We sliepen onder de zaal, in de kelder. Zo afgeragd als de zaal er uit zag, zo mooi is de kelder met sportschool, douches en een soort van trainingskamp voor activisten.

Helaas was de show voor volgende dag afgezegd, dus zijn we maar gelijk naar Praag gereden. We probeerde in alle macht een slaapplaats en/of optreden te fixen voor 7 personen, maar het leek niets te worden.

Praag – Exit Club
We konden op het laatste moment terecht bij een Engelsman genaamd Lee die in het centrum van Praag woont. Hoe meer je naar het oosten gaat in Europa, hoe meer mensen into harde muziek zijn, lijkt het.

In Praag zijn er dagelijks shows van punk, grind en hardcore bands. Vandaag konden we er ook nog één zien, maar we kozen er voor ‘s nachts door de prachtige stad Praag te lopen en gebruik te maken van het tolerante gedoogbeleid daar.

Volgende dag spelen we in de Exit Club. Van buiten lijkt het een elektriciteitshuisje, maar van binnen is het een middeleeuwse burcht met plaats voor 200 bezoekers. We speelden ver na middernacht en moesten eerst nog vier bands afwachten tot we aan de beurt zouden zijn.

We drinken liter flessen bier en hangen rond met drie gasten, die uit Slovenië zijn komen fietsen voor de show. Als onze show begint gaat het publiek goed los en er word heftig gestagedived op onze tracks.

We gaan door naar de slaapplek bij de gitarist van Adacta. Deze gast heeft een collectie van meer dan 1000 badeendjes en we slapen in zijn sm/bondage kelder. Dat is wel een beetje vreemd, maar tenminste geïsoleerd van snurkende mensen.

Dresden
De volgende dag gaan we door naar Dresden, waar al heel de week rellen zijn van nazi’s tegen de politie vanwege een vluchtelingencentrum. Hoewel we veel explosies in de verte horen en het in gesprekken bijna nergens anders over gaat, is het eigenlijk erg gezellig bij de club.

Dit is de release party van de band Deathrite en het is natuurlijk een erg goede kans om op zo’n party te spelen als buitenlandse band, aangezien de tent tot de nok toe uitverkocht is.

Deathrite is een band, die de bekende Entombed HM2 sound heeft. Smerig, zwaar gitaar geluid gemixt met rock ‘n roll en een punk  attitude. De leden van Deathrite zijn erg vriendelijk en we delen een fles Jägermeister, dat erg verfrissend is na al dat bier. We gaan na de show met iets van 40 man op zoek naar een afterparty.

Aangekomen bij de dames waar de afterparty zou zijn, laten ze ons er toch niet in, omdat we met te veel zijn. Dus we lopen verder en komen twee stomdronken skinheads tegen, die vreemd genoeg in Rotterdam hebben gewoond. De wereld is klein.

Na een of ander tuinfeest gepartycrashed te hebben, gaan we verder en blijk je in Dresden gewoon op straat banken neer te kunnen zetten voor je huis en daar te chillen met de altijd vriendelijke gastvrije Duitsers.

Leipzig
Bij zonsopgang vertrekken we en gaan nog ff slapen voor we naar Leipzig gaan. De zanger/gitarist van Nuclear Devastation heeft bijna geen stem meer en heeft uitslag over heel zijn lichaam; Hij weet niet of hij de laatste show nog kan spelen.

We komen aan bij de laatste locatie, een soort  woonwagenkamp. Er is al drie dagen een festival bezig. Deze show is geregeld door onze vrienden van Colombo en we krijgen een rondleiding in het kamp. Er is onder andere een sauna, bioscoop en groentetuin aanwezig.

We zouden om 5 uur spelen maar door omstandigheden loopt het uit tot half 10. We zijn in een tweestrijd: de ene helft wilt nog een nachtje blijven, de andere helft is het al zat en wil naar huis. Uiteindelijk gaan we naar huis en na heel de nacht 160 over de autobahn gereden te hebben komen we uur of 7 aan in Amsterdam.

Wil je meer weten over Gewoon Fucking Raggen? Bekijk hun website en like deze Facebookpagina.

Deze tour werd mede gefinancierd door Popunie Music Export Rotterdam.