Verslag Meet The Pro sessie #14: Hoe scoor ik boekingen?

mtp5Hoe kom je aan optredens, en wanneer is het zinvol om een boeker te benaderen? Deze en andere vragen kwamen op 11 november 2015 aan bod bij de Meet The Pro sessie: Hoe scoor ik boekingen? Bandmanager en docent Martijn Crama legde de vragen van het publiek voor aan een panel van experts. In het panel zaten boeker en promoter Maarten Middelkoop, directeur en voormalig programmeur van het Paard van Troje Majel Blonden, en gitarist en manager van Half Way Station Rikke Korswagen.

Verslag door Maaike Siegerist

Het panel
Middelkoop is boeker en promoter van bands bij Agents After All. Hij behartigt de belangen van DI-RECT, Dotan, HAEVN, Handsome Poets, Orange Skyline, Rondé en The Brahms. Aan het boeken van een tour is Middelkoop niet veel tijd kwijt, zei hij: dat is een kwestie van een rondje langs de zalen bellen. Hij is vooral met de bands in gesprek om plannen te maken. Met de manager, en eventueel het label erbij, bespreekt hij welke de festivals en support slots de band graag wil doen.

Verder is hij op zoek naar nieuw talent. Als promoter werkt hij aan grote shows, bijvoorbeeld aan het Ziggo Dome concert van Dotan. Agents After All maakte de begroting en regelde het hele marketingproces vanaf de ticketverkoop tot en met de productie.

mtp1Als programmeur van het Paard van Troje ontving Blonden veel e-mails van bands die graag wilden optreden. Maar ze ging ook zelf op zoek naar onbekend talent, en als er een buitenlandse band op tournee kwam, dan vroeg ze bij boekers bands aan om de support te doen.

Korswagen boekte zelf 550 shows voor zijn band Half Way Station – van hele kleine concerten tot aan Paradiso. Hij bouwde zelf contacten op en werd boeker bij Momentum Agency, waar hij onder andere Birth Of Joy en DeWolff vertegenwoordigt.

De muziek als uitgangspunt
Hoe begin je met het regelen van boekingen voor je band? “Wat heel veel onderschat wordt, is dat je ook gewoon goed moet zijn,” aldus Korswagen. Juist daardoor kon hij veel gigs regelen voor zijn band. “Het is altijd de muziek,” beaamde Middelkoop. Stuur je muziek naar iemand uit de industrie, in je genre, vraag feedback en doe er iets mee, tipte hij.

De e-mail aan de programmeur
Als programmeur kreeg Blonden zo’n 400 tot 500 e-mails per dag. Geen wonder dat programmeurs niet altijd terugmailen. Hoe zorg je ervoor dat jouw e-mail eruit springt en leidt tot een boeking?

Crama wilde een aantal shows regelen voor de band Antique Robot – van de 6 mails die ze verstuurden, resulteerden er 4 in gigs. In de aanhef noemden ze de programmeur bij naam. Daarna vertelden ze dat ze rondom hun nieuwe release een aantal try-outs wilden doen en noemden de zalen waar ze wilden spelen, welke ver genoeg uit elkaar lagen om het publiek niet te verdelen. Ze schreven dat ze al een tijd niet gespeeld hadden en meldden dat er zo’n 700 mensen op hun mailinglist stonden, die vast wilden komen kijken bij een nieuwe show.

mtp2Ze eindigden met de vraag of de programmeur wilde meedenken of de show op diens podium paste, gevolgd door de ondertekening met een link naar de muziek. In dit geval komt de hoge succesratio door het meedenken met de programmeur, aldus Crama. Maak een plan! Denk business. De meeste bands spelen in op de sympathiefactor, maar met 500 mails per dag kan dat niet.

Inderdaad, als band moet je zelf een idee ontwikkelen om de programmeur te overtuigen, beaamde Blonden. Zorg dat je de zaal kent en weet waarom je er wil spelen. Een programmeur is vaak grote shows aan het binnenhalen; kleine bands komen tussendoor. Maar als je meedenkt maak je wel een goede kans – als Rotterdamse band zou je bijvoorbeeld samen met een Haagse band een avond kunnen organiseren, de backline kunnen delen, en de show kunnen promoten.

Aan de kleine zaal hangt een prijskaartje van €10 per persoon. Van de inkomsten gaan eerst de huiskosten af. Als je te onbekend bent om voor een ticketprijs te spelen, kun je wel in het café optreden. Zoek er dan ook een band uit de regio bij en ga samen promoten. Helaas kun je als zaal niet aan elke show alle aandacht besteden, aldus Blonden. Bij gratis entree is het zelfs moeilijker om de zaal vol te krijgen dan bij shows met een ticketprijs.

Als boeker leest Middelkoop graag wie de band is, welke muziek deze maakt, welke landelijke prijzen de band eventueel gewonnen heeft, en of de groep een bekende band gesupport heeft. Vanuit het publiek kwam de tip om het inschrijfformulier voor Eurosonic Noorderslag als template te gebruiken voor wat er in de e-mail moet staan.

Link naar de muziek
Een link naar je muziek is essentieel, aldus de panelleden. Een goed opgenomen live video werkt het beste voor Half Way Station, zei Korswagen. In het begin stuurde hij de video mee die toevallig goed was uitgevallen. Nu zijn het hele producties. Als het om een goede song gaat, moeten de audio- en beeldkwaliteit ook omhoog, vond hij. Maar met goed geproduceerde live video’s krijg je vaak de beleving in de zaal niet mee, zei Middelkoop. Hij werd boeker van de band HAEVN nog voordat die band ook maar een show had gespeeld. Elke programmeur kan door slechte geluidskwaliteit heen luisteren, aldus Blonden.

mtp3De bands die Middelkoop lanceert worden bij regel uitgeroepen tot 3FM Serious Talent. Daarin is de muziek het allerbelangrijkst, aldus de boeker. Hij hoort graag 3 à 4 goede songs. Als hij met een band in zee gaat, dan zorgt hij ervoor dat hun muziek bekendheid krijgt. Anders komt er niemand kijken, aldus Middelkoop. “Zo simpel is het gewoon.”

Op het moment dat hij programmeurs benadert, weten zij dat er iets gaande is met een band. “Ik hoef een programmeur niet te overtuigen.” Hij laat bands pas in zalen spelen als hij weet dat die vol komen en plant twee jaar vooruit.

Bellen
In het begin belde Korswagen programmeurs, vertelde dat hij graag wilde optreden op diens podia, en vroeg hoe hij dat voor elkaar kon krijgen. Korswagen: “Programmeurs zijn ook gewoon mensen en ik durfde te bellen.” Als programmeur werd Blonden liever per e-mail benaderd.

Beschikbaarheid
Eén van de sleutels tot het succes van Half Way Station was dat de band altijd beschikbaar was, zei Korswagen. Nu hij zelf ook boeker is, merkt hij dat 20 procent van de bands verhinderd is of niet eens terugbelt.

Festivals
Hoe benader je festivals? Zoek festivals uit die bij je muziek passen, adviseerde Korswagen. Toen zijn band net begon, maakte deze muziek in een stijl die hij als “akoestische muziek plus” omschreef. Hij schreef festivals aan waar de band eigenlijk niet op paste, zoals Metropolis. Nu is de muziekstijl van de band veranderd en passen ze daar wel. Toen Korswagen eerder dit jaar getipt werd dat op dat moment Metropolis geprogrammeerd werd, stuurde hij een e-mail en werd geboekt voor op het hoofdpodium.

mtp4Als je in juni en juli op festivals wil spelen als beginnende band, moet je 3 maanden daarvoor al gaan onderzoeken wie de programmeur is en of deze al bezig is met het programma, aldus Crama. Het ligt ook aan je momentum, voegde Middelkoop toe. Als je in februari een hit hebt, willen ze je dan al boeken. Aan de andere kant komt soms een paar weken voor een festival een spot vrij waar je in past.

Live momentum
Hoe bouw je momentum op? Speel op plekken waar publiek is. Zo kan het de moeite waard zijn om te spelen op een podium zonder gage maar met veel nieuw publiek, aldus Korswagen. Speel in cafés om een publiek op te bouwen, adviseerde Crama.

Hoe selecteert een boeker
Middelkoop selecteert puur op de muziek, zei hij. Hij hoort de liedjes het liefst voordat ze op een plaat staan, zodat er nog dingen aan veranderd kunnen worden. De boeker is dus eigenlijk de nieuwe A&R manager, concludeerde Crama.

Plan rondom een plaat
Als je een plaat maakt, maak dan een planning, benadrukte Blonden. Zorg dat de plaat gerecenseerd wordt in de krant, en heb een aantal shows en een klein festival op stapel staan. Bands stoppen hun energie vaak alleen in de plaat, en denken niet na over het traject erna.

Popronde
Doe op het juiste moment aan de Popronde mee. Veel bands willen veel te vroeg, aldus Middelkoop. Als je door de selectie heen komt, dan ben je er ook klaar voor. Op de Popronde lopen veel professionals rond om nieuw talent te scouten. Maar speel eerst in cafés; speel alle zalen plat – boekers lezen de recensies ook.

Wil je een idee krijgen van wie er een rol spelen in de Nederlandse muziekindustrie? Kijk dan wie er in de selectiecommissie van de Popronde zitten.

Ondernemerschap
Wees creatief – je hoeft niet noodzakelijk Serious Talent te zijn, aldus Korswagen. “Spreek je eigen ondernemerszin aan.” Voor Half Way Station nam hij zelf het initiatief. Om bijvoorbeeld op het Filmfestival te spelen benaderde hij het Stadsarchief, dat zich op dat festival presenteert. Hij stelde voor om zijn band muziek te laten spelen bij hun beeldmateriaal, waarop de staf van het Stadsarchief enthousiast reageerde. Vervolgens stond de band in de grote zaal van de Rotterdamse Schouwburg, en kon hij de show nog een keer verkopen aan LantarenVenster. Op deze manier hoef je niet te concurreren met andere bands en kun je een goede gage vragen.

151111 Meetthepro3Crama beaamde het belang van ondernemerschap. Hij ging met het groene podium van Florian Wolff de boer op. Het begon met een versterker op zonne-energie. Daarna ging Crama pitchen bij de ASN bank, die vervolgens een grotere groene toer ondersteunde. Femke Halsema huurde Florian daarna in voor haar Groen Links campagne in 2010. De campagne betaalde goed en het publiek was de juiste doelgroep. Pas wel op dat je geen dingen doet die niet bij je passen, benadrukte Korswagen.

Boekingskantoren benaderen
Als je een boekingskantoor benadert, check dan welke artiesten ze vertegenwoordigen en of jouw concept ertussen past, zei Crama.

Boekingskantoren mailen is zelden succesvol, aldus Middelkoop. Hij ontvangt dan wel veel e-mails, maar haalt daar zelden bands uit. In plaats daarvan gaat hij zelf op zoek naar nieuw talent. Hij kijkt naar de selectie van de Popronde, of wordt getipt door een manager, plugger, of muzikant. Pas als er over een band gepraat wordt, raakt Middelkoop geïnteresseerd.

Crama benadrukte het effect van marktwerking: er is een groot aanbod van bands, en er zijn maar weinig boekingskantoren. Commerciële boekingskantoren gaan zorgvuldig te werk bij het selecteren van bands om hun risico te minimaliseren en hun winst te maximaliseren.

Maar wat als je band niet in het commerciële stramien past dat het goed doet op de radio? Korswagen: “As ik met mijn groep ga inzetten op liedjes van 3 minuten dan heb ik over een jaar geen boekingen en geen band meer over.” Muzikaal zal hij dus geen concessies doen. Word zelf ondernemend, raadde hij aan. Er zijn ook veel kleine boekingskantoren die minder commerciële bands vertegenwoordigen, benadrukte Blonden.

Gage
In het Paard krijgt een support act €150, tenzij de begroting van de avond ongunstiger uitpakt. Een zaal heeft huiskosten: voor de PA, staf, catering, publiciteit, en meer. Deze kosten worden van de inkomsten uit de kaartverkoop afgetrokken. Onderaan de berekening blijft er geld over voor de band. Meestal is dat €150, soms €75, en soms niets. Dan probeert de zaal de band wel goed te verzorgen. Blonden: “Als programmeur wil ik ook niet dat een band voor niets optreedt.” Als er een individuele performer als voorprogramma komt, krijgt deze €75 tot €100 en een maaltijd.

151111 Meetthepro5Wat als de zaal vraagt wat je gage is? Korswagen ging zelf op onderzoek uit om te achterhalen hoeveel een zaal betaalt. Hij keek wie er het jaar ervoor had gespeeld, of hij daar muzikanten van kende, en belde die op. Hij vroeg dan naar het gage, de backline, de behandeling die ze hadden gekregen, en wat een goed tijdslot was. Bouw contacten op door ook zelf informatie te delen met anderen.

Hoeveel krijgen bands doorgaans betaald? Gages in het publiek liepen uiteen van benzinekosten tot honderden euro’s. Half Way Station vraagt €1000 maar is flexibel. Zo gaf de band acht optredens tegen een gage van €1250 euro, en deed daarna mee aan de Popronde. Maar speel niet voor €500 bij de één en dan gratis bij de buren, benadrukte Korswagen. Programmeurs bellen elkaar ook om te vragen wat ze voor bands hebben betaald, aldus Blonden.

Kun je ook te veel spelen? Bands die in het Paard van Troje optreden mogen de maand ervoor en erna niet in de buurt spelen. Blonden raadde beginnende bands wel aan om zo veel mogelijk te spelen, terwijl bands die momentum hebben juist honger kunnen creëren door niet te vaak op te treden.

Hoe verandert de berekening met een boeker? Programmeurs weten dat de bands die Middelkoop aanbiedt 3FM Serious Talent-achtig concepten zijn. De gage wordt dan €500 met daar bovenop een commissie, zei Blonden. De commissie is doorgaans 15 procent, aldus Crama. Soms gaat de commissie wel van de gage van de band af, maar dan ligt de gage ook hoger, voegde Blonden toe.

Spammen
mtp8
Is spammen een goed idee? Volgens Blonden is veel mailen goed om te laten zien dat je echt wilt. Forward een eerdere e-mail en vermeld erbij dat je begrijpt dat de programmeur het druk heeft. Crama stopt na 3 mails.

Support
Als je een bepaalde band wil supporten, benader die band dan direct, raadde Blonden aan. Zeg bijvoorbeeld dat je 50 man extra mee kan brengen, mits je dat waar kan maken. Middelkoop beaamde dat de band de baas is. Je moet de band waarvoor je wil openen eigenlijk kennen, zei hij. Internationale bands kun je best per e-mail benaderen, aldus Blonden.

Tips?
Middelkoop raadde aan om professionals te vragen feedback te geven. Blonden drukte bands op het hart om vanuit hun passie te werken. Korswagen vergeleek het regelen van gigs met daten. Je moet iemand passend versieren en met de juiste timing. Een programmeur heeft een bepaalde smaak, een festival, een imago. “Daar moet je over nadenken. En niet zomaar een beetje gaan Tinderen.”

Meer weten over Meet The Pro? Bekijk de website en wordt lid van de Facebookgroep.
Bekijk hier alle verslagen van vorige Meet The Pro sessies.

Tourverslag: Red Herring op pelgrimstocht in Schotland

20150918_boot en vioolVanuit Music Export Rotterdam worden doorlopend ondernemende Rotterdamse muzikanten ondersteund die bezig zijn ook voet aan de grond te krijgen buiten de landsgrenzen. Red Herring is een Rotterdamse folk- en bluegrassband, waarin onder andere Loes van Schaik speelt – die je misschien ook wel kent als schrijver van het boek High Lonesome Below Sealevel. Aangezien deze folkgroep put uit de Amerikaanse, Ierse en Engelse traditie kunnen pelgrimstochten naar deze landen natuurlijk niet uitblijven! Deze keer ging de tocht naar Schotland.

De voorbereidingen
Onze zwaar fanatieke violist Joram Peeters weet het te presteren om naast een full-time baan bij ProRail ook nog het promotiemateriaal voor de band te maken en aan acquisitie van optredens te doen. Af en toe gaat hij er eens even goed voor zitten; hij zoekt dan internet naar festivals en podia waar wij goed zouden passen, en die stuurt hij dan een mail met een link naar onze epk.

12027814_987669181295760_177147554798016491_nOp deze pagina staan (in het Nederlands én in het Engels) onze bio, rider, mp3s, video’s, en een paar bandfoto’s en het bandlogo in hoge resolutie. Wij hadden beet bij het Moniaive Michaelmas Bluegrass Festival in Schotland.

In de zomer van 2014 lieten ze ons weten dat ze de programmering voor de komende editie al rond hadden, maar dat ze ons alvast wilden boeken voor 2015. Ze konden ons helaas niet veel gage bieden, maar ze konden ons wel helpen aan een aantal adressen van Schotse kerken die wel eens optredens organiseerden, zodat we er een tour van zouden kunnen maken.

In hetzelfde weekend bleek in Dunbar het Dunbar Traditional Music Festival te zijn, waar we konden spelen voor “room & board”. Hier nam contrabassist Loes het over; zij schreef de hele lijst met kerken aan en kon met twee kerken tot een deal komen: Longniddry Parish Church in Longniddry en Castlehill Church in Ayr.

12004052_986120591450619_5647225188816704763_nDe communicatie met Castlehill was erg vaag en het optreden werd op het laatste moment afgezegd, waaruit wij de wijze les hebben geleerd dat een geen slecht idee is om bij een tour te werken met contracten. Dit optreden was midden in de tour gepland en het lukte ons niet om iets anders ervoor in de plaats te regelen, waardoor we niet alleen minder inkomsten hadden, maar ook extra kosten (hotel).

Loes heeft Google volledig uitgemolken en heeft zo’n 50 folkclubs en pubs in de grote steden van Schotland (voornamelijk in en rondom Edinburgh en Glasgow) aangeschreven. Opvallend genoeg namen veel programmeurs de moeite om een vriendelijk antwoord te sturen, hoewel dit antwoord in alle gevallen “nee” was: ze zaten allemaal al (meer dan een jaar van tevoren!) vol, of ze konden geen vergoeding bieden.

Dan merk je wel dat je toch in een overvolle vijver zit te vissen; dat je een bandje uit het buitenland bent vinden ze niet zo sexy als dat wij dachten dat ze het zouden vinden.

Maar ook merkten we dat extra moeite wel loont: van bevriende muzikanten hadden we de tip gekregen om Hootananny in Inverness te benaderen. Zij reageerden in eerste instantie niet, maar na het betere stalkwerk van Loes hebben we er toch een optreden kunnen regelen.

11232123_987669047962440_2520897635992550315_nDaarmee hadden we in principe wel voldoende, hoewel het financiëel niet echt een vetpot was. Daarom hebben we bij de Popunie i.s.m. Music Export Rotterdam een aanvraag ingediend voor wat subsidie om kosten van vervoer, overnachtingen en promotiemateriaal te kunnen dekken.

Vrijdag 18 september: Met de boot naar Newcastle
Wij passen met drie personen én een hele lading snaarinstrumenten (inclusief contrabas), basversterker, merchandisekoffer en weekendtassen in de Ford Focus van onze “muziektherapeut by day, snaarvirtuoos by night” Arthur Deighton. Als die auto dan ook nog eens op een boot past is dat wel de voordeligste manier om naar Schotland te rijden, dus hop met de ferry van IJmuiden naar Newcastle.

Het kostte maar 449 euro voor 3 personen inclusief overnachting, maar dan moet je wel vroeg boeken! De overtocht verliep heel erg soepel. Al met al kost het veel tijd: de reis duurt ongeveer 15 uur en je moet soms lang wachten voordat je de boot op- en af mag, dus voor het reizen alleen al moet je twee speeldagen van je tour aftrekken.

Wil je zoveel mogelijk optredens in zo min mogelijk tijd proppen, dan is het vliegtuig een betere optie, maar de mogelijkheid om onze eigen auto met instrumenten mee te nemen, maakte de boot voor ons ideaal.

20150919 ussie met PreludeZaterdag 19 september: Memory Lane
Arthur is een man met een interessante achtergrond. Zijn moeder is Indonesisch, zijn biologische vader is Nederlands, en zijn stiefvader de Engelse folkzanger Dave Deighton.

Hij bracht zijn tienerjaren door in Engeland en heeft heel wat afgetourd als jonge mandolinist met zijn zussen, moeder en stiefvader in de Deighton Family Band. Tijdens zijn studie Performing Arts in Newcastle leerde hij Irene Hume van de groep Prelude kennen, die in folkkringen erg bekend werden met hun cover van Neil Young’s After the Goldrush.

In het huis van Irene en haar man Brian hebben we onze eerste tourdag- en nacht doorgebracht (voornamelijk met repeteren, en een “walk down memory lane” langs Arthurs favoriete plekjes). Zelf moesten ze met Prelude optreden toen wij in Newcastle aankwamen, dus we hadden het huis voor onszelf alleen, maar de korte ontmoeting was ontzettend warm. Folkmuzikanten onder elkaar, waar ter wereld je ook bent, het voelt eigenlijk altijd direct vertrouwd!

20150920_Longniddry 01 stage met LoesZondag 20 september: Longniddry Parish Church
Er mocht zo onderhand wel eens gespeeld worden, en dat gingen we doen in Longniddry Parish Church. Van tevoren had Loes al een uitgebreide mailwisseling gehad met de voorganger (“minister”) van de kerk, Robin Hill, een inspirerend en enhousiast figuur met een voorliefde voor muziek en voor intellectuele discussies – en zelf mandolinist.

Hij had een tijd met zijn vrouw Ailsa in Rotterdam gewoond toen hij een deel van zijn opleiding volgde bij de Scots Church, en ze zijn erg aan onze stad verknocht geraakt. Hij vond het dan ook bijzonder leuk dat onze tour gesubsidiëerd werd door de Gemeente Rotterdam en maakte daar melding van toen hij ons optreden aankondigde. Dat optreden was wat ons betreft een groot succes: de kerk zat vol met ongeveer 80 aandachtig luisterende bezoekers (voornamelijk 50+) waarvan een groot deel na afloop een cd of t-shirt kocht.

20150920_Longniddry 02 met Robin en AilsaDe flyers ,stickers en plectrums (met het logo van Red Herring op de ene kant en het logo van de Gemeente Rotterdam op de andere kant) vonden gretig aftrek. Robin was ook te spreken over het optreden en nodigde ons alvast uit om volgend jaar weer terug te komen; het netwerk van kerken dat Loes al eerder aangeschreven had, zou hij persoonlijk een aanbeveling sturen, en dan zou het volgens hem een fluitje van een cent zijn om in 2016 een mooie (en dit keer ook winstgevende?) tour door Schotland te kunnen doen. Een goed vooruitzicht! Robin organiseert regelmatig concerten in de kerk van Longniddry in allerlei stijlen: jazz, klassiek, en wereldmuziek. Een aanrader voor onze Rotterdamse muzikale collega’s…

We hebben heerlijk geslapen bij Robin & Ailsa en werden de volgende dag getracteerd op een typisch Schots ontbijt: oatmeal (op basis van water in plaats van melk) met ingekookt fruit en oatcakes. Deze vielen zo bij ons in de smaak dat we de supermarkten zowat leeggekocht hebben aan allerlei soorten oatcakes; perfect snackvoer voor in de auto!


20150922_Glasgow 04 Sharkeys binnenMaandag 21 & dinsdag 22 september: Glasgow, het Rotterdam van Schotland

Maandag en dinsdag zijn lastige dagen om optredens te krijgen. We wilden graag naar Glasgow om een aantal redenen: 1) Het was dichtbij Ayr, waar we eigenlijk op woensdag zouden spelen (maar wat helaas niet door ging);

2) In Glasgow vindt elke januari het gigantische folkfestival Celtic Connections plaats, en we wilden graag contacten opdoen om daar te spelen; en 3) Toen Joram vorig jaar in Glasgow was voor Celtic Connections was hij in een groezelig buurtje in de kroeg Sharkey’s in een jamsessie beland die heel trouw was aan het woord “folk” (lees: grijze kereltjes die onverstaanbaar Schots mompelen terwijl ze de ene tune na de andere eruit raggen op accordeon of viool met een pint op tafel en een sigaret in de mondhoek) en hij wilde daar nog eens naartoe.

Glasgow is niet bijzonder mooi, maar wij voelden ons er wel thuis, en komen er zeker nog eens terug. Het appartement dat we via Airbnb hadden geboekt was goed bevallen, hoewel het zo gehorig was dat we niet echt durfden te repeteren.

20150923_Ussie bij Loch LomondWoensdag 23 september: Naar de Highlands
Eigenlijk zouden we vandaag in Ayr spelen, maar dat ging niet door, dus gingen we maar alvast de richting uit van ons volgende optreden. We tijden de toeristische route door de Schotse Hooglanden. “Dit is de mooiste route die ik ooit gereden heb,” zei Arthur, die toch aardig wat tijd achter het stuur heeft doorgebracht.

Dat komt voornamelijk door de vele kleuren van de heide op de “fluffy heuvels”, zoals Joram ze noemt. We nemen er de tijd voor en stoppen regelmatig om foto’s te maken. Het is heel apart om langs plaatsen te rijden die wij kennen uit de folkmuziek: bij het meer Loch Lomond moest Joram dan ook even zingen: By yon bonnie banks and by yon bonnie braes, where the sun shines so bright on Loch Looooooomond…

11223882_986119851450693_1345799186483530482_oDonderdag 24 september: Hootananny en de Schotse pub-experience
Als je dacht dat Nederlands publiek luidruchtig kan zijn, dan heb je nog nooit met je akoestische bandje in Ierland of Schotland gespeeld. Mensen praten zó hard, dat de muzikanten zichzelf heel hard uit moeten versterken, waardoor het publiek weer harder gaat praten, enzovoort. En het is niet eens een gebrek aan respect (want er zaten ook veel mensen aan tafeltjes geboeid te luisteren); het is er gewoon normaal.

Wij spelen in single-mic opstelling, met zijn allen rondom één cardioïde condensatormicroon, die zó gevoelig is dat hij het geluid van de hele band prima oppikt. In het begin prikten we alle instrumenten apart in en zongen we in Sure SM58s, maar we kregen een punthoofd van de kabelspagetti (we wisselen vaak van instrument).

De single-mic opstelling komt onze sound én onze podiumpresentatie enorm ten goede, en je kan er voldoende volume uit krijgen; tenminste, dat dachten we, totdat we in Hootananny gingen spelen. En het bizarre is dat deze kroeg prijzen heeft gewonnen voor “best live music venue”… terwijl nóch het personeel, nóch de programmeur, nóch het merendeel van het publiek (voornamelijk geclusterd aan de bar) het heel boeiend scheen te vinden of er iets levends op het podium stond.

Wij zijn ook niet vies van een beetje crowdpleasen en raggen op zijn tijd, maar wie in Schotse pubs wil spelen moet zorgen dat ‘ie de versterker van Nigel uit Spinal Tap meeneemt. You know, the one that goes up to eleven.

20150925_Dunbar 02Vrijdag 25 september: Dunbar Traditional Music Festival
Ook al was de programmeur van Hootananny ons (en dus ook het boeken van een hotelkamer) aanvankelijk vergeten en hadden we mazzel dat er nog één kamer vrij was, dat was wel een zalige kamer in een uitstekend hotel recht tegenover Hootananny.

Vandaag zouden we spelen op het Dunbar Traditional Music Festival, en we hadden ons alweer helemaal ingesteld op oude mannetjes met doedelzakken en jamsessies tot in de kleine uurtjes, maar we kregen nog een pub-experience cadeau.

Dunbar is een pittoresk dorpje aan zee. Het concept van het festival doet een klein beetje denken aan de Popronde: op verschillende locaties spelen bands, en het publiek loopt van de ene naar de andere locatie.

Op zich heel leuk, maar jammer genoeg kregen we daardoor niet de kans om andere bands te zien of muzikanten te ontmoeten. Onze locatie was een heel kleine kroeg waar we opgevouwen in een hoekje naast de biljarttafel over een slechte geluidsinstallatie speelden voor een luid ouwehoerend publiek.

12049400_987658904630121_3800679715174378655_nWonderlijk genoeg kregen we heel veel enthousiaste reacties, onder andere van de barman, een stille vent die onder een stug uiterlijk een gouden hart verstopte. We hoorden achteraf dat dit de moeilijkste locatie was – misschien een soort ontgroening voor bands die voor het eerst op het festival worden geboekt? Volgend jaar wilden ze ons graag weer en zouden ze ons op een betere locatie zetten, maar we zijn er nog niet over uit of we teruggaan – of we dit festival zelfs wel aanbevelen aan anderen.

Zaterdag 26 september: Moniaive Michaelmas Bluegrass Festival
Hoe anders was het bluegrassfestival op de eerste etage van het dorpshuis in het (wederom pittoreske) dorpje Moniaive. De communicatie met organisator Paul Lyttle en zijn (Nederlandse) vrouw Anja verliep soepel, we werden goed verzorgd, we speelden twee uitverkochte concerten voor aandachtig luisterend publiek, en er was in het hele dorp een prettige sfeer.

Wij hadden het niet zo bont gemaakt als de Rotterdamse band Stringcaster die een aantal jaar geleden op het festival had gespeeld en daar flink van de whisky heeft mogen proeven, een voorval dat door de trouwe festivalgangers nog steeds met trots en vreugde wordt herinnerd. In plaats daarvan waren wij tussen de optredens door een stukje gaan hardlopen, over de glooiende heuvels langs de schaapjes in de wei tegen de ondergaande zon. En de volgende ochtend was het weer vroeg dag, want…

on the road 01Zondag 27 september: The darkest hour is just before dawn
… op sommige bluegrassfestivals is de zondagochtend traditioneel niet de dag om uit te brakken, maar om in de kerk een specials “bluegrass gospel service” neer te zetten. De religieuze songs (met wortels in Schotse hymnen, Afro-Amerikaanse spirituals, en het Amerikaanse shapenote singing) zijn vaak heerlijk pakkend, met een swingend ritme, vette meerstemmigheid en veel call-and-response.

Normaal gesproken vermijden we religieus repertoire, maar deze gelegenheid konden we toch niet voorbij laten gaan. Elke band speelde één luisternummer en één nummer waarbij de gemeenschap werd uitgenodigd om mee te zingen. Wij hadden gekozen voor The Darkest Hour Is Just Before Dawn en Swing Low Sweet Chariot.

Een aantal mensen in het publiek waren zó geraakt door dat eerste nummer, dat we weer richting huis konden gaan met een gevoel dat deze reis enorm veel waard is geweest: niet alleen heeft het ons veel gebracht (ervaring, contacten, plezier) maar dat wij – stelletje Hollanders dat daar eens even een volksmuziek gaat zitten spelen die niet eens uit onze eigen traditie komt – ook iets te bieden hadden in een land dat al zo verzadigd is met bandjes, dat is best een fijn gevoel!

Meer weten over Red Herring? Bezoek hun Facebookpagina of website.

Deze tour is mede gefinancierd door Popunie Music Export Rotterdam.