Red Herring

redherringLive At Volver
cd-album
folk / americana

Een live-album. Vaak wordt dit middel ingezet door artiesten die het, na een paar jaar van creatieve hoogtij, even niet meer weten. Het Rotterdamse folk-/americanatrio Red Herring heeft dat stadium nog niet bereikt, maar heeft nu wel een liveplaat het licht doen zien. “Niet gepland, maar wel gewenst”, vermeldt het geboortekaartje van de jongste baby.

De groep gaf in januari 2014 in de Tilburgse opnamestudio Volver een optreden voor een select publiek. Leuk voor YouTube, dacht het drietal. Maar het publiek was zo enthousiast en de opnamen van Crip Teeuwes bleken zo goed uitgevallen dat het zonde was er geen officiële release van te maken.

Bijkomend voordeel: er was vooral repertoire gespeeld dat niet was te vinden op The Mountain Valley Sessions, het debuutalbum, wel een studioplaat, dat in juni 2013 was verschenen.

Net als op het vorige album passerende in de drie kwartier durende live-opname Live At Volver veel traditionals en een enkele pop-cover. Het album begint verstild met Ierse traditional, Siúl a Rún, deels in het Gaelic gezongen door Loes van Schaijk. Daarna volgt een door Joram Peeters  zelf geschreven fiddletune vol muzikale weerhaakjes. De drie muzikanten wisselen elkaar af op mandoline, fiddle, gitaar, whistles, bouzouki, harmonica en nog wat instrumenten. Met drie multi-instrumentalisten in de gelederen zijn de combinatiemogelijkheden vrijwel onbeperkt. Daar maakt het trio dan ook gebruik van.




Na de traditional Pretty Fair Maid volgt Jolene, de zelfgeschreven countrysoul-ballad waarmee Dolly Parton exact dertig jaar geleden doorbrak bij het poppubliek. Red Herring geeft er een uptempo-draai aan. Arthur Deighton, het derde Red Herring-lid, geboren in Breda maar opgegroeid in het Engelse Solkstone, geeft daarna een vloedvolle vertolking weg van The Weight, dat The Band rond 1970 wereldfaam bezorgde. Arthur is ook verantwoordelijk voor de compositie van de Cashew Crusher Set. Ook de andere twee ‘haringen’ komen oorspronkelijk niet uit Rotterdam. Loes werd geboren in het Limburgse Horst, Joram in Veenendaal.

Tear In My Beer van Hank Williams wordt in de vertaling van Joram Peeters Traan In Mijn Glas, dat in het Nederlands -in elk geval hier-nog aanstekelijker klinkt dan het origineel.

Ik zit er traan in mijn glas
Want ik wou dat jij er was
Ik denk de hele dag aan jou

Peeters, die de vertaling gebruikte in zijn studie tot vertaler Engels, kan zich er sowieso op beroemen dat dit de allereerste Hank Williams/Joram Peeters-compositie ooit is.

Er zijn in de geschiedenis vaker bands geweest die al vroeg in hun platencarrière met een liveplaat kwamen. Meestal omdat de kracht van de liveversies iets toevoegde aan het studiowerk. Ook bij Red Herring lijkt dat het geval. De groep moet van goeden huize komen om deze plaat met een studioalbum te evenaren.

Edwin Wendt

Diverse Artiesten – KF Live!

scan-kf-live-cdDiverse Artiesten
KF Live! Het beste van Tokoloko 2013

cd-album
diverse stijlen

Eén van de charmantste podia van Nederland, De Kroepoekfabriek, staat maandelijks in het teken van lokaal talent met het feestje Tokoloko. De bands die vorig jaar het meeste publiek trokken mochten terugkomen om een set te spelen die werd opgenomen. De bands kozen zelf welke twee nummers uit hun set ze op het schijfje wilde hebben. Tijdens de juni-editie van Tokoloko werd de verzamel-cd gepresenteerd: KF Live! Het Beste van Tokoloko 2013.

De eerste band die de revue passeert is Volle Melk. Het toverwoord van dit viertal is feest. Ze bezitten een hoempa zoals het Limburgse Rowwen Hèze en mengen dat met een Hollandse nonchalance. Hun verhalen liggen buiten de comfortzone van het publiek, maar toveren door het goede humeur van de band een glimlach op ieder gezicht. Fietsbel en Juffrouw zijn twee aandoenlijke ballades, waarmee de band tragiek en humor op een energieke manier met elkaar verbindt.

Standup ’69 is even andere koek dan Volle Melk. Rockchick Emmy Kadee stelt de band voor en meldt dat “het volgende nummer gaat over SM”. SM is ook meteen de eerste titel. Bands die zij als inspiratie noemen zijn Yeah Yeah Yeahs en Queens Of The Stone Age. Een enkeling zal echter misschien eerder denken aan de voormalige, Britse pornoband Rockbitch (nsfw), al was het maar om het thema. Synth Song heeft een heel relaxe rockflow, begeleid door – zoals de titel al doet vermoeden – een zwoele synthesizer.

Silver Linings is ook een band met en stoere frontvrouw, maar gooit het over een punkboeg. Hun songs zijn vlot, fris en poppy. Red Riding Hood en Vannish zijn rijp voor de volgende Tony Hawk-soundtrack. Na Vannish roept zangeres Marieke haar publiek op de nieuwe clip te bekijken op YouTube. Ze bedoelt waarschijnlijk de clip van Dear Friend, – een track die niet op deze verzamelaar staat, dus doe wat zij zegt en check die video.




Silver Linings – Dear Friend

Exit Through speelt normaal heel wild, maar doet “nu effe een iets rustiger nummer”. Dat rustige is maar tijdelijk. In Twenty Ten buigt Exit Through een Kane-geluid om tot spetterende grunge. In Not Me krijgen we nog even te horen wat Exit Through doet als ze niet rustig spelen. Hun jammerende gitaren staan bol van de blues en stijf van de rock. Dit vijftal is blij met hun verschijning op KF Live!: op hun Facebook-pagina staan ze trots te glunderen met het hoesje in hun handen.

Weer terug naar de punk met de laatste twee nummers van de set van The Indestructible Lumpia. Zij maken schreeuwende garagepunk met alle nodige onzuiverheden. Voor een tweetal komt er ontzettend veel geluid uit. MonSanto is één grote instrumentale explosie. De vocalen zijn boos: Brian Groenhorst klinkt alsof hij schuimbekkend met een kettingzaag het publiek in wil duiken.

Tot slot De Dood. Met een titel als Molen Vol Mongolen kan dat ook al bijna niets anders zijn dan lekkere incorrecte punk. Wat dat betreft sluit het naadloos aan op The Indestructible Lumpia. Mooi dat die dan ook na elkaar mochten spelen. De Dood is zo fout dat je al het voorafgaande in vier kleine minuten bijna zou vergeten. Het hoeft niet te rijmen en als je het niet mooi vindt, verdien je een pak slaag. Als je het wel mooi vindt ook. “Zo zit dat.” aldus Vincent Niks.

Tokoloko draait nog steeds en is elke maand gratis toegankelijk. Ga er eens heen en wie weet, zie jij als een van de eerste de toekomstige huisband van DWDD of de schrijvers van de volgende tune voor de Olympische Spelen.

Voor meer informatie bezoek je de website van De Kroepoekfabriek.

Crevan Toonder