Mixtape in Rotown: de bonkende beats en vieze glijers van Smudged Toads

12788467_1268185079863130_242357245_oVanavond mogen Bart Hoogvliet en ik (Mink) onder de naam Smudged Toads onze feestelijke muzieksmaak ten gehore brengen bij een nieuw feestje in Rotown, genaamd Mixtape. Het idee van deze Mixtape avonden is dat Rotterdamse bands, of anderen die werkzaam zijn in de muziekindustrie, een dansavond lang de kans krijgen om te laten horen door welke muziek ze geïnspireerd worden. Dit feestje vindt vanaf heden elke donderdag plaats, met elke week een andere band achter de draaitafels.

Smudged Toads is ontstaan als niet-te-moeilijk-gewoon-feest-project doordat Bart en ik af en toe in de oefenruimte aan het jammen waren, en daarbij op ideeën kwamen die niet altijd even goed pasten bij onze band Half Way Station.

Groen geschminkt als vieze padden hebben we ondertussen twee keer het podium betreden als Smudged Toads. Het komende seizoen zullen we ongetwijfeld nog een aantal keer het podium op glibberen en we zijn ook nog eens de opnames van een heuse eerste (niet-te-moeilijk-gewoon-feest) single aan het plannen.

In Rotown vanavond dus – waar de groene schmink zeker niet zal ontbreken – zullen we laten horen welke muziek wij goed vinden, en dat zal vanuit ons Smudged Toads ideaal zeker dansbare muziek zijn. Bart zorgt voor de harde raggers en de snelle knallers, ik zorg voor de bonkende beats en de vieze glijers. Hier onder volgen twee bands waardoor wij ons laten inspireren als Smudged Toads:

Damaged Bug, Bart is er helemaal gek van. Het is het soloproject van Thee Oh Sees frontman John Dwyer. In dit project worden de gitaren even overgeslagen, en synthesizers omarmd. De rauwe, ongepolijste sound in combinatie met een soms bijna knullige dansbaarheid zorgen ervoor dat onze Smudged Toads hartjes harder gaan kloppen van Damaged Bug.




Factory Floor is een band die de kracht van live performance perfect weet te demonstreren. Opzwepende elektronische muziek, uitgevoerd door een band. Weinig computers, veel instrumenten, live spel -en goed! Factory Floor kan makkelijk tussen pompende DJ’s door een minstens net zo dansbare set spelen, wat wij een grote inspiratie vinden.




Tot vanavond!

Mink Steekelenburg

12787542_1268185293196442_1353059372_oExtra informatie
Datum: donderdag 3 maart
Locatie: Rotown, Nieuwe Binnenweg 17-19
Aanvang: 23.00 uur
Entree: gratis
Facebookevent

Komende edities van Mixtape
10 Maart – Mixtape: De Veertigers
24 Maart – Mixtape: Crying Boys Cafe

Yokocola

yokocola Cellarsounds albumcover.jpgCellarsounds
lp / download-album
punk on acid / wave / synthpop

In tegenstelling tot in veel Oostenrijkse kelders wordt er in Rotterdamse kelders gewoon muziek gemaakt. Nou ja, gewoon… Yokocola is allesbehalve gewoon.

Gelukkig maar, want doorsneemuziek is er al meer dan genoeg. Wie dan ook eens iets anders wil luisteren dan het triviale gekabbel op de gemiddelde Nederlandse radiozender neme een glas Yokocola.

Al 12 jaar actief in de krochten van de Maasstad, maar nu rijp voor de bovenwereld. Met een album dat eindelijk naar buiten mag: Cellarsounds. Zelden dekte een titel de lading zo dik.

In die sfeervolle Rotterdamse kelder wordt dus al jaren naar hartenlust gerepeteerd en – vooral – geëxperimenteerd met… familie en buren. Huh? Wel, de vader van zangeres/frontvrouw/spreekbuis Sidhi Achmat (artiestennaam Sid Idiopath) hanteert de snaren in dit 5-koppige gezelschap.

Yono Achmat zong vroeger in Hi Ho Silver en wordt nu als Rudolph Heimat muzikaal bijgestaan door toetsenist/buurman/zwager Koos Driessens (artiestennaam Otto Didak, ex-Hausmagger), basgitarist Matthijs Felix en drummer Kay Hessels.

Hoewel de kelder fungeert als repeteerhok, is de muziek absoluut niet in een hokje te stoppen. Vermakelijk hoe toegankelijk en gewoon het gitaarloopje van City Of Sleepers je meteen op het verkeerde been zet en het geheel ontaardt in een totaalsound, die mij doet denken aan PJ Harvey. Wat natuurlijk een compliment is.

Yokocola tapt met Cellarsounds uit verschillende (historische) muzikale vaatjes. Denk daarbij aan een mix van new wave, punk, psychedelische rock en andere jaren ’80 invloeden. O, oubollige muziek dus? Nou, nee. Dat is nu net de verdienste van het combo.

Als je je 12 jaar min of meer onbedoeld afsluit in een kelder, vergeet je de tijd, zou je denken. Des te frappanter dat het eindresultaat verfrissend eigentijds klinkt. De wortels uit het verleden zijn uitgegroeid tot een eigen smakelijke kweek, die niet bij iedereen in de smaak zal vallen (ze noemen zichzelf niet voor niets ‘punks on acid’). Volgens mij precies de bedoeling.

Sid en de band zitten vast niet te wachten op publiek dat ook de Toppers of een BLØF-optreden bezoekt. Vrije mensen met een artistieke kijk op de wereld en een creatief gehoor behoren meer tot de doelgroep.

Ieder nummer heeft iets eigens en is op zekere wijze ongrijpbaar. Vaak fragmentarisch en hypnotiserend. Om toch wat referentiekaders te noemen: Suicide, Gun Club, Lydia Lunch, Nick Cave, Savages, The Cramps, Anne Clark (Longin) en Siouxie.

Tekstueel is het ook al zo eigenzinnig. Zingen wordt daarbij afgewisseld met voordragen. ‘What is a free world? We live in a lie’ relativeert bijvoorbeeld de betekenis van het woord ‘vrijheid’. En wanneer had jij voor het laatst ‘sandwichspread in your head’?

Cellarsounds is een verademing in het hedendaagse Nederlandse (pop)muziekaanbod. Niet voor de massa, wel voor hen die op zoek zijn naar ‘iets afwijkends’.

Helaas heb ik de band live nog niet mogen ondergaan, maar ook dat schijnt een unieke ervaring te zijn. Ondertussen wordt Yokocola ook buiten Rotterdam opgepikt, want er staan optredens gepland in Arnhem (12 maart), Leiden (22 april), Hoorn (21 mei) en tijdens de Gentse Feesten (21 juni).

Meer weten over Yokocola? Check de website en like de Facebookpagina.

Michel Wanner