Over vrijheid op een eiland

1506 FullSizeRender (1)Dit jaar was de talkshow About Freedom (die ken je misschien wel van het Bevrijdingsfestival) onderdeel van het programma van Oerol op Terschelling. Onze columniste Ai Ming Oei zong drie nummers tijdens deze talkshow en vertelt over haar ervaringen op het eiland, maar ook over herinneringen aan en dromen over vrij zijn.

Vorig jaar speelde ik met Ming’s Pretty Heroes op het Terschellingse theaterfestival Oerol; aan- en afmeren volgden elkaar helaas snel op. Onze beide gigs vonden plaats op één dag en we moesten jammer genoeg gelijk terug naar het vaste land. Hoewel we nog even van Typhoon hebben kunnen genieten, ik een onvergetelijk claustrofobische slaapervaring op de logeerboot had en we hebben gemidgetgolft (een frustrerende ervaring), kwam er toen van echt Oerollen weinig terecht. Wat een geluk dus, dat ik dit jaar terug mocht komen!

En dan ook nog met zoiets moois als het About Freedom Festival. Al sinds vorig jaar reis ik mee met het programma en aangezien Oerol waarschijnlijk ons laatste avontuur was, is dit mijn ode aan het programma en het te gekke team.

About Freedom is een talkshow waarin gepraat wordt met ooggetuigen van oorlog en vrijheid, maar ook met asielzoekers of andere personen die op de één of andere manier iets met het thema hebben. Naast de gesprekken worden er speciaal door About Freedom geproduceerde films vertoond (The Kitchen Table Series) en speel ik een aantal nummers, dit alles rond het thema vrijheid.

About Freedom toerde het afgelopen jaar door het land omdat het dit jaar 70 jaar geleden is dat Nederland werd bevrijd, maar ook om het thema aandacht te geven, aangezien er wereldwijd nog veel onvrijheid is. Een actueel voorbeeld: same-sex marriage was tot voor kort niet mogelijk in de VS.

Mijn bijdrage in het About Freedom programma bestond uit drie nummers. Het nummer Fled, dat het verhaal van mijn vader vertelt die toen hij veertien was, met zijn Chinese familie uit Indonesië in Nederland terecht kwam als asielzoeker. Muse, mijn persoonlijke aanklacht tegen de gemakzuchtige maatschappij. En ik sloot het programma af met de hoopvolle That’s why we may keep on dreaming, een lied dat gebaseerd is op het wetenschappelijke feit dat als je naar een ster aan de hemel kijkt, het zomaar zo kan zijn dat die ster al miljoenen jaren geleden is uitgebrand. We kunnen dus als het ware naar het verleden kijken. Het maakt voor mij klein persoonlijk leed minder belangrijk en vergroot mijn perspectief.

Eén van onze talkshowgasten op Oerol maakte op mij extra indruk met haar verhaal. Theatermaker Dagmar Slagmolen (Orkater/Via Berlin) vertelde over haar voorstelling Dead End die op het strand van Terschelling werd opgevoerd, in weer en wind. Het stuk verbeeld de fases waarin een asielzoeker eerst eng en vreemd is. Dan misschien wel dreigend, aangezien hij soms geteisterd is door frustratie en eenzaamheid. En langzaam aan, kunnen wij (het publiek) de asielzoeker zien als mens. We leren een zachtaardige man kennen die helemaal niet zo veel blijkt te verschillen van ‘ons’. Ook een asielzoeker is gewoon een mens. Zo logisch, maar blijkbaar toch een actuele les die wij nog steeds moeten leren.

Tien dagen lang draaide het programma in twee van de vele duistere Duitse bunkers, te midden van de Terschellingse bossen. Het was vaak nat en koud en ik heb een tekenaanval overleefd, maar ik voelde me vrij. Na onze inspirerende werkdagen gingen we naar voorstellingen, kregen lekker eten, dronken frisse biertjes en fietsten door de duinen om de dag erna weer samen zo’n mooi programma te maken. De theatermakers op Oerol zijn vrij om te maken wat zij willen; de groepjes zussen en vriendinnen die op versierde fietsen het eiland overfietsen op weg naar al die voorstellingen, zijn hartstikke vrij; en de schapen en koeien op Terschelling leken dat gelukkig ook.

About Freedommers! Jullie hebben deuren geopend, mensen geraakt en discussies doen oplaaien. Ook al ben ik nu weer op het vaste land, in de Terschellingse bossen blijf ik achter, als een vogel zo vrij, zingend voor de vrijheid van ieder mens en dier.

Ai Ming Oei

Ming is de zangeres en songschrijver van Ming’s Pretty Heroes en is daarnaast actief als songwriter en topliner voor andere artiesten en producers. Met de muziek van haar album’s Ok Mr. Mix (sept 2009) en Karma (sept 2011) tourde Ming’s Pretty Heroes o.a. door Duitsland en China. Ming was winnaar van de Music Matters Award en was muziek ambassadeur voor Rotterdam gedurende 2011. Tot augustus 2013 tourde Ming’s Pretty Heroes met dansvoorstelling MEER RUIS van Conny Janssen Danst en verzorgde live de muziek voor 72 voorstellingen in Nederland en Zwitserland, op muziekfestival Lowlands en op de Theaterfestival de Parade. De voorstelling won “De Mus” voor beste voorstelling op de Parade. In maart 2014 kwam het derde studio album van Ming’s Pretty Heroes genaamd Roots and Bones uit en keerde Ming terug op de met de voorstelling Kate Bush. Deze voorstelling toert vanaf januari 2016 weer door het land. 

Gravel Town

ll14Live Uit Lloyd 2014
download-ep
americana / singer/songwriter

The Plastic Shark Project was de oorspronkelijke naam van de band die Rotterdamse rockveteranen Michel (leadgitaar, zang) en Martijn Ebben (bas) in 2007 oprichtten. Een grappige naam, bovendien gekoppeld aan een verhaal (tje), want gebaseerd op de plastic haai die Michel op zijn eettafel had staan toen de vier oorspronkelijke bandleden hun eerste ontmoeting hadden. De aanleiding voor die ontmoeting was de uitnodiging die de muzikanten hadden gekregen om te komen spelen op een groot rootsfestival in Tsjechië. Een jaar later mochten ze terugkomen.

Tegenwoordig heet de band Gravel Town. De naamsverandering kwam in 2012 toen Mark Lubeek de drumkruk overnam van Niels Vloemans. Gitarist Hans Glerum completeert de bezetting. Alle bandleden hebben overigens meer dan 25 jaar in de rockmuziek op de teller staan. De naam Gravel Town lijkt niet willekeurig gekozen. Michels stem heeft immers de weerbarstigheid van een grindpad. Een geluid dat goed past bij de mix van rootsrock, americana en blues die de band vorig jaar al liet horen op het album From Grace.

De release daarvan was voor programmamaker Ronald van Oudheusden van Radio Rijnmond aanleiding het viertal uit te nodigen voor een sessie in het Llloydkwartier voor zijn dagelijkse programma Live Uit Lloyd. Die sessie, op maandag 22 september, beviel de mannen van Gravel Town zo goed dat ze besloten die integraal uit te brengen. Deze vijf songs staan ook in de studioversie op From Grace.

Daaronder het eerder op deze site getipte prijsnummer van de plaat, Middletown Avenue. Zoals wel vaker bij stevige rootsmuziek klinkt het repertoire live eigenlijk lekkerder dan in de studioversies. Dat vindt de band zelf kennelijk ook.

Gravel Town vermeldt in de bio trots dat het de allereerste keer is dat een band een officiële live-ep uitgeeft van opnames uit Live Uit Lloyd. Dat is dan wellicht waar voor zoverre het een volledig met Live Uit Loyd-opnames gevulde uitgave betreft. Singer/songwriter A Balladeer gebruikte al eens opnamen van Radio Rijnmond, net als de Amerikaans Preston Shannon, die er een aantal op zijn meest recente cd zette. Programmamaker Ronald van Oudheusden geeft aan dat bands vaak nog wel met meersporenbanden van RTV Rijnmond aan de slag gaan.


Hoewel in de Lloydstraat ‘gewoon’ radio wordt gemaakt en er geen high-end opnamestudio voorhanden is, blijkt de technische basiskwaliteit voor de bands vaak hoog genoeg om ermee verder te willen. Vereerd voelde Van Oudheusen zich dat het Franse Mado et les Frères Pinard onlangs Live Uit Loyd-opnamen uit oktober uitbracht. De sessie was drie maanden voor de zanger verongelukte. Tijdens de uitvaartplechtigheid werden die Live Uit Lloyd opnamen ook gedraaid. De release van Gravel Town is dus niet ‘uniek’, wel erg tof.

De muziek van Gravel Town klinkt vooral in de instrumentale passages, met lang uitgesponnen gitaarsolo’s, als de perfecte soundtrack tijdens autoritten over de Amerikaanse highways, waar slechts zo nu en dan een stadje wordt aangedaan. De teksten passen minder bij die dromerige sfeer, die zijn vrij direct en laten weinig aan de fantasie over. Wat er gebeurt, wordt verteld.

De ‘asfalten’ stem van de zanger is het opvallendste kenmerk van Gravel Town’s muziek. De ervaren muzikanten weten hoe ze een sound moeten neerzetten en hebben dus gekozen voor een op americana en roots gestoeld geluid. Niet heel opvallend of avontuurlijk, in de zin dat er in dat genre meer bands bestaan, maar omdat je deze mannen om elke muzikale boodschap kunt sturen, is het resultaat wel gedegen en doet het niet snel onder voor wat genregenoten laten horen.

Meer weten over Gravel Town? Bezoek de website of Facebookpagina.

Edwin Wendt