Vanuit Music Export Rotterdam worden doorlopend ondernemende Rotterdamse muzikanten ondersteund die bezig zijn ook voet aan de grond te krijgen buiten de landsgrenzen. SONNDR ging naar Duitsland en België.
SONNDR: Florian, Aswin, Joris en Glenn
Op tour met Lewsberg: Michiel, Shalita, Arie en Andere Joris
Florian, Aswin en Glenn gingen Joris ophalen. Helaas stond de skikoffer op het dak nog open toen ze de Van Cittersstraat inreden. Gelukkig zat alles er nog in. Goed begin.
Wij vertrokken om 10.00 vanuit Rotterdam direct na de ochtendspits richting Berlijn en maakten eerst nog een tussenstop in Hengelo om een speakerkast op te halen. We kwamen aan in een Vinex-wijk met welgeteld 0% sfeer. Voordat we onze bus hadden geparkeerd kwam er al een bezorgde buurman informeren wat we hier kwamen doen. Florian ging de speakerkast testen terwijl wij de buurman terug naar huis stuurden en de bus opnieuw gingen indelen. Die speakerkast klonk te gek dus we hebben afgerekend en zijn doorgereden.
De rit naar Duitsland ging surprisingly goed. Ondanks de vrachtwagens die ons van de weg af wilden duwen, de kilometerteller die regelmatig terug naar nul schoot en de bus die toch elke keer, zij het met 75 km/u, de heuvel op kwam.
Na zeven uur reden we Berlijn binnen. Over de laatste tien minuten op de routeplanner hebben we een uur gedaan door alle file. Veel te laat kwamen we aan in Schokoladen waar onze reisgenoten Lewsberg en de pünktliche programmeur ons opvingen. Na direct uitladen, opbouwen, soundchecken en inzetten, was het optreden begonnen. Ondanks dat we al een hele dag in de bus hadden doorgebracht en we nog geen biertje konden drinken, ging de show als een trein.
Na ons speelde Lewsberg, die er al een paar optredens op hadden zitten in Duitsland. De opkomst was goed, er stond ongeveer 50 man in de zaal. Schokoladen is een bekende rock kroeg in Berlijn waar regelmatig Nederlandse bands spelen.
Bier was voor de band gratis, er was pizza en slaapplekken in de kelder. Shalita besloot nog een doodssmak te maken van de keldertrap. Na een minuut roerloos op de grond te hebben gelegen, waarbij zowel Glenn als Andere Joris een kleine hartverzakking kregen, bleek ze toch nog te leven.
Na veel gratis drank, koude pizza, een kotsende Aswin en slecht verstaanbare Duitse fans, gingen we naar bed.
Volgende ochtend moesten we vroeg opstaan om op tijd te komen voor de pünktliche programmeur in Haldern. Gelukkig bleek de sfeer in dit kleine stadje een stuk relaxter dan in Berlijn. We hebben rustig opgebouwd en zijn daarna uitgebreid gaan eten. We kregen schnitzels zo groot als handoeken. Er was ook vegetarisch eten voor heel de band Lewsberg en Aswin.
Daarna liep de kroeg vol bezoekers. Blijkbaar gaat iedereen in het stadje naar de Haldern Pop Bar op vrijdag want het was stampvol. Er was een klein podiumpje met een gigantisch schilderij van een melkkoe erachter.
We gingen spelen, maar niet voordat Aswin zijn schoen had gevonden. Hiervoor stonden Joris en Florian toch een zeker een kwartier, met muziek uit en lichten aan, voor lul op het podium te wachten. Het publiek was enthousiast en na elk nummer werd er hard gejuicht. De promoter wilde ons graag weer terug hebben in Duitsland. Het lijkt er op dat we er nog wel iets aan over gaan houden.
Na show hadden we een privé appartement voor ons en Lewsberg. Erg luxe. Eigen keuken, eigen douche, iedereen een eigen bed. De ochtend daarna hebben we ook heel relaxt met z’n alle ontbeten. Andere Joris, Glenn en Shalita gingen koffie halen in de omgeving. En broodjes. En een blik vegetarische soep. De bewoners van Haldern keken er een beetje schuchter naar.
Toen zijn we naar Brussel gereden. Hier kwamen we midden in de spits, in de meest onoverzichtelijke verkeershel van Europa terecht. Na tien keer bijna dood gegaan te zijn, eindeloos in de file hebben gestaan en verkeerd te zijn gereden kwamen we aan bij de venue. Die dicht was. De programmeur kwam dik anderhalf uur te laat maar gelukkig was er een kroeg in de straat waar ze nog goede muziek draaiden ook.
We hadden zelfs nog tijd om Zach van Venus Tropicaux op te zoeken, die in de meest hippe bar, in de meest hippe straat van Brussel werkte. Vlakbij.
Toen de programmeur, die dus niet zo pünktlich was, de deur open deed, kwam er een walm stof ons tegemoet. Hij was er zelf ook al drie maanden niet geweest, vertelde hij ons. Niko Matcha bleek een half op instorten staand kraakpand te zijn, zonder verwarming, enige vorm van een podium of backline, geen microfoonstand, zelfs geen microfoonkabel. Uiteindelijk heeft de programmeur, na een paar telefoontjes, een XLR-kabel bij vrienden geleend.
Er druppelden al vroeg een aantal mensen binnen maar die bleken te zijn gekomen voor een pan Braziliaans eten. Boven was een eetfeestje aan de gang. Beneden werd er langzaam opgebouwd. De programmeur vroeg ons om wat later te spelen, zodat iedereen (de zeven mensen boven) hun bord leeg konden eten voor de show. Uiteindelijk hebben we voor 20 man opgetreden, inclusief Lewsberg.
Lewsberg moest daarna al na vijf nummers stoppen omdat de venue geen vergunning had voor live muziek na tienen. Van wie moesten we ook al weer later beginnen?
Na het inspecteren van de eventuele slaapplaats in het pand, hebben we besloten om maar direct naar huis te rijden aangezien ons de volgende dag alweer twee optredens te wachten stond. Bij Le Mini Who Utrecht en daarna afsluiten na Protomartyr in Rotown.
Kusje kusje kusje xoxoxo #SONNDR #nofilter #tourlife #sassybookings
Meest gedraaide nummers in de bus:
Ariel Pink – Schnitzel Boogie
John Maus – Pets
Death Grips – No Love
Nick Cave & The Bad Seeds – Tupelo
Sophie Ellis-Bextor – Murder On The Dance Floor
Grace Jones – Walking In The Rain
Alles van Neu!
Alles van The Fall
En alles van Gary Numan
